25-08-07
13:49
Συμφωνώ. Κι εγώ δε ήθελα να μιλάει ο ιχλίμπεντιχ για τα σεξουαλικά μας σε κάποιο φόρουμ χωρίς να το ξέρω και ειδικά σε άτομα που δεν είναι τελείως άγνωστοι αλλά ούτε και φίλοι του καλοί...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
09-10-06
19:30
... Αυτό που αντιπαθώ αν και το υπομένω όσο μπορώ είναι οι άνθρωποι που δεν ξέρουν αν ζεις ή αν πέθανες(αν και κάποτε προσπαθήσατε να πείτε μια κουβέντα παραπάνω) και σε παίρνουν τηλέφωνο εκεί που τρως, είσαι με παρέα, στην τουαλέτα κτλ και χωρίς να σε ρωτήσουν τι κάνεις σου λένε κλαίγοντας για το χωρισμό τους με τη δίμηνη σοβαρή τους σχέση..
Άσε, κι εμένα...!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-10-06
20:24
Όντως, το θέμα είναι να μην κρατάς μέσα σου πράγματα, που δεν πρέπει...!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-10-06
07:58
Ωραίο θέμα...
Εγώ έχω ζήσει αλλιώς τις φιλίες μου...
Από μικρή δεν πολυσυζητούσα, γιατί για κάποιο λόγο όλα τα προβλήματα της ηλικίας μου, μού φαίνονταν λίγο... βαρετά! Εννοώ, σίγουρα με απασχολούσε κι εμένα, πχ, τι είναι καλό να κάνεις με ένα αγόρι (ή να επιτρέψεις σε ένα αγόρι να θέλει ) στα 14 σου, αλλά κάπου ήξερα τι θα γινόταν, άρα δεν το ψείριζα σαν τις φίλες μου. Παράδειγμα αυτό, το ίδιο πχ με θέματα με γονείς...
Έτσι από την εφηβεία ήμουν "αλλιώς" από φίλες μου, ειδικά αφού η πιο κοντινή ήταν και λίγο του μελό, και να συζητάει για ώωωρες τι της απαγόρεψε να κάνει ο μπαμπάς της και γιατί.
Στα 16 μου μπήκα σε μία μεγάλη σχέση με συνομήλικό μου, ο οποίος έγινε και ο καλύτερός μου φίλος και κάπου απομακρύνθηκα από άλλους φίλους...
...και όταν χωρίσαμε, ξαναήρθα κοντά σε παλιούς φίλους από το σχολείο...
...αλλά κάπου δεν ήθελα να εξαντλώ το θέμα μαζί τους. Έτσι άρχισα να μπαίνω σε φόρουμ στο ίντερνετ κι από εκεί γνώρισα κάποια παιδιά, με τα οποία βγάζαμε τα απωθημένα μας από γκρίνιες κλπ, αν και ποτέ δε γνωριστήκαμε. Σε τελική, από msn γκρινιάζαμε ανελέητα, χωρίς να σκεφτόμαστε αξιοπρέπειες κλπ...
...Και συμπτωματικά με το δεύτερο μεγάλο χωρισμό μου με απογοήτευσαν οι φίλοι που ανέφερα, από το σχολείο... Και ξαναέδωσα βάρος στους ιντερνετικούς...
Βέβαια παράλληλα έμαθα ότι δεν μπορείς να βασίζεσαι σε αγνώστους. Δεν είναι υγιές να είναι μονομερής ο διάλογος, γιατί πολλές φορές "θάβεις" την ανάγκη για μία πραγματική αγκαλιά... και δεν είναι τόσο άμεση η σκέψη σου.
Άρα άρχισα να ανοίγομαι και σε άλλα άτομα και απέκτησα πραγματικούς φίλους... και πιο πραγματικά προβλήματα...!
Τώρα, για το θέμα blog δεν μπορώ να πω κάτι, δεν κράτησα ποτέ τέτοιο ημερολόγιο...
Αλλά τα προσωπικά μου τα συζητάω με φίλους, πιο πολύ... Και πλέον μόνο κατ' επέκτασιν με ξένους.
Εγώ έχω ζήσει αλλιώς τις φιλίες μου...
Από μικρή δεν πολυσυζητούσα, γιατί για κάποιο λόγο όλα τα προβλήματα της ηλικίας μου, μού φαίνονταν λίγο... βαρετά! Εννοώ, σίγουρα με απασχολούσε κι εμένα, πχ, τι είναι καλό να κάνεις με ένα αγόρι (ή να επιτρέψεις σε ένα αγόρι να θέλει ) στα 14 σου, αλλά κάπου ήξερα τι θα γινόταν, άρα δεν το ψείριζα σαν τις φίλες μου. Παράδειγμα αυτό, το ίδιο πχ με θέματα με γονείς...
Έτσι από την εφηβεία ήμουν "αλλιώς" από φίλες μου, ειδικά αφού η πιο κοντινή ήταν και λίγο του μελό, και να συζητάει για ώωωρες τι της απαγόρεψε να κάνει ο μπαμπάς της και γιατί.
Στα 16 μου μπήκα σε μία μεγάλη σχέση με συνομήλικό μου, ο οποίος έγινε και ο καλύτερός μου φίλος και κάπου απομακρύνθηκα από άλλους φίλους...
...και όταν χωρίσαμε, ξαναήρθα κοντά σε παλιούς φίλους από το σχολείο...
...αλλά κάπου δεν ήθελα να εξαντλώ το θέμα μαζί τους. Έτσι άρχισα να μπαίνω σε φόρουμ στο ίντερνετ κι από εκεί γνώρισα κάποια παιδιά, με τα οποία βγάζαμε τα απωθημένα μας από γκρίνιες κλπ, αν και ποτέ δε γνωριστήκαμε. Σε τελική, από msn γκρινιάζαμε ανελέητα, χωρίς να σκεφτόμαστε αξιοπρέπειες κλπ...
...Και συμπτωματικά με το δεύτερο μεγάλο χωρισμό μου με απογοήτευσαν οι φίλοι που ανέφερα, από το σχολείο... Και ξαναέδωσα βάρος στους ιντερνετικούς...
Βέβαια παράλληλα έμαθα ότι δεν μπορείς να βασίζεσαι σε αγνώστους. Δεν είναι υγιές να είναι μονομερής ο διάλογος, γιατί πολλές φορές "θάβεις" την ανάγκη για μία πραγματική αγκαλιά... και δεν είναι τόσο άμεση η σκέψη σου.
Άρα άρχισα να ανοίγομαι και σε άλλα άτομα και απέκτησα πραγματικούς φίλους... και πιο πραγματικά προβλήματα...!
Τώρα, για το θέμα blog δεν μπορώ να πω κάτι, δεν κράτησα ποτέ τέτοιο ημερολόγιο...
Αλλά τα προσωπικά μου τα συζητάω με φίλους, πιο πολύ... Και πλέον μόνο κατ' επέκτασιν με ξένους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.