Tasos09
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Tasos09 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 165 μηνύματα.
31-08-12
21:05
Πειτε καμμιά ταινία που να χει περιπέτεια μέσα με βουνά, χιόνια, αγωνία, ένταση! Οπως το the Grey ας πούμε
Άργησα λίγο αλλά τελικά το είδα!
Πάμε λοιπόν:
Κ2. Παλιά ταινία που είναι αρκετά κοντά στην πραγματική ορειβασία. Μπορείς να τη βρεις στο Youtube σε υψηλή ανάλυση.
Nanga Parbat. Η ανάβαση της οκτάρας κορυφής του Πακιστάν από τους αδερφούς Messner, στην οποία πέθανε ο ένας απ τους 2.
Nordwand. Η προσπάθεια ανάβασης του βόρειου τοίχους του Eiger από τους Kurz και Hinterstoisse μαζί με άλλους 2 ορειβάτες εμπλουτισμένη και με λίγο μελόδραμα.
Shoot to kill (Dead Pursuit). Περισσότερο "ταινίας φύσης" με δράση σε ορεινό περιβάλλον.
The Eiger sanction. Κατασκοπική ταινία με τον Clint Eastwood. Μέρος της ταινίας διαδραματίζεται στις πλαγιές του Eiger.
Vertical limit. Γνωστή ταινία αλλά ορειβατικά εκτός πραγματικότητας.
IMAX - Everest. Η ανάβαση του Everest από το γιο του μεγάλου Tenzing Norgay (1η ανάβαση μαζί με τον Hillary).
IMAX The Alps Climb of your Life. Η ανάβαση του Eiger από το γιο του πρώτου Αμερικανού που το ανέβηκε και έπειτα πέθανε σε αυτό.
Touching the Void. Η πραγματική ιστορία επιβίωσης δύο ορειβατών που ανέβηκαν στην κακόφημη Siula Grande στο Peru.
Cliffhanger. Περιπέτεια με πρωταγωνιστή το Stalone.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tasos09
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Tasos09 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 165 μηνύματα.
28-07-12
17:21
Ορειβασία!
Για μένα είναι το καλύτερο πράμα με το οποίο έχω ασχοληθεί μέχρι τώρα στη ζωή μου.
Ξεκίνησα πριν από 2 χρόνια με τον τοπικό σύλλογο και έχει γίνει μέρος της καθημερινότητάς μου, καθώς πέρα απ' την καθιερωμένη Κυριακάτικη πορεία - ανάβαση πρέπει να κρατάς τον εαυτό σου σε κάποια καλή φυσική κατάσταση.
Στην αρχή ξεκίνησα δειλά δειλά πηγαίνοντας στις εύκολες πορείες του συλλόγου, αλλά όσο περνούσε ο καιρός ήθελα να ανεβαίνω όλο και πιο ψηλά. Έτσι ήρθε σιγά σιγά ο εξοπλισμός (μποτάκια, μπατόν ορειβασίας, ρουχισμός χειμερινού βουνού κτλ) με αιματηρές οικονομίες που όμως άξιζαν. Φέτος πάμε για αγορά κραμπόν-πιολέ και χειμερινές κορυφές. 8)
Φυσικά, όσο πιο ψηλό το βουνό τόσο δυσκολότερη είναι και η ανάβαση, αλλά ανάλογη είναι και η ευχαρίστησης της κορυφής.
Αξέχαστη θα μου μείνει για πάντα μια ανάβαση στο Μακρύκαμπο (βουνό στα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας) όπου από λάθος μας βρεθήκαμε να περπατάμε για δύο και πλέον ώρες σε Αλβανικό έδαφος. Έπειτα από 10-11 ώρες συνολικής πορείας σε πολύ και απάτητο χιόνι και τρώγοντας χιόνι για να μην αφυδατωθούμε φτάσαμε επιτέλους σε ένα ξέφωτο όπου μας περίμεναν τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας με αναμμένη φωτιά. Περιμέναμε για περίπου μία ώρα γύρω απ τη φωτιά μέχρι να έρθουν και οι τελευταίοι αγνοούμενοι και συνεχίσαμε την πορεία προς το χωριό υπό το φως του φεγγαριού. Ο ύπνος που έριξα μετά ήταν ίσως ο καλύτερος της ζωής μου.
Πάρτε και μερικές φωτογραφίες έτσι για το καλό.
Αυτά!
Για μένα είναι το καλύτερο πράμα με το οποίο έχω ασχοληθεί μέχρι τώρα στη ζωή μου.
Ξεκίνησα πριν από 2 χρόνια με τον τοπικό σύλλογο και έχει γίνει μέρος της καθημερινότητάς μου, καθώς πέρα απ' την καθιερωμένη Κυριακάτικη πορεία - ανάβαση πρέπει να κρατάς τον εαυτό σου σε κάποια καλή φυσική κατάσταση.
Στην αρχή ξεκίνησα δειλά δειλά πηγαίνοντας στις εύκολες πορείες του συλλόγου, αλλά όσο περνούσε ο καιρός ήθελα να ανεβαίνω όλο και πιο ψηλά. Έτσι ήρθε σιγά σιγά ο εξοπλισμός (μποτάκια, μπατόν ορειβασίας, ρουχισμός χειμερινού βουνού κτλ) με αιματηρές οικονομίες που όμως άξιζαν. Φέτος πάμε για αγορά κραμπόν-πιολέ και χειμερινές κορυφές. 8)
Φυσικά, όσο πιο ψηλό το βουνό τόσο δυσκολότερη είναι και η ανάβαση, αλλά ανάλογη είναι και η ευχαρίστησης της κορυφής.
Αξέχαστη θα μου μείνει για πάντα μια ανάβαση στο Μακρύκαμπο (βουνό στα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας) όπου από λάθος μας βρεθήκαμε να περπατάμε για δύο και πλέον ώρες σε Αλβανικό έδαφος. Έπειτα από 10-11 ώρες συνολικής πορείας σε πολύ και απάτητο χιόνι και τρώγοντας χιόνι για να μην αφυδατωθούμε φτάσαμε επιτέλους σε ένα ξέφωτο όπου μας περίμεναν τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας με αναμμένη φωτιά. Περιμέναμε για περίπου μία ώρα γύρω απ τη φωτιά μέχρι να έρθουν και οι τελευταίοι αγνοούμενοι και συνεχίσαμε την πορεία προς το χωριό υπό το φως του φεγγαριού. Ο ύπνος που έριξα μετά ήταν ίσως ο καλύτερος της ζωής μου.
Πάρτε και μερικές φωτογραφίες έτσι για το καλό.
Γράμμος 2521.
Δρακόλιμνη Σμόλικα, 2150.
Οροσειρά Τζουμέρκων από την κορυφή Στρογγούλα (2112).
Και κατεβαίνοντας από την προηγούμενη κορυφή.
Τα Γιάννενα όπως φαίνονται από τις πλαγιές του Περιστερίου.
Δρακόλιμνη Σμόλικα, 2150.
Οροσειρά Τζουμέρκων από την κορυφή Στρογγούλα (2112).
Και κατεβαίνοντας από την προηγούμενη κορυφή.
Τα Γιάννενα όπως φαίνονται από τις πλαγιές του Περιστερίου.
Αυτά!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.