Μάξιμος
Διάσημο μέλος
Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
01-11-12
11:46
Είναι εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση να μιλάς για τέτοια θέματα. Και αυτό γιατι οφείλεις να κάνεις διαχωρισμό, διάκριση. Η επιπολαιότητα στην κρίση, δεν δίνει καλά αποτελέσματα.“ .“Η θρησκευτική πεποίθηση είναι η γενεσιουργός αιτία του κακού, όταν ζηλωτικά διαπράττουμε θρησκευτικά εγκλήματα.
Θα πρέπει να γνωρίζεις πάρα πολλά εσύ. Αλλά, πάντα υπάρχει περιθώριο στην γνώση. «αγαπάτε αλλήλους»Η δίωξη αιρετικών, αλλόθρησκων ή άθεων, οδήγησε τον «ενάρετο» πιστό ζηλωτικά να εγκληματεί για αιώνες και χιλιάδες χρόνια. Διώξεις, βασανισμοί, δολοφονίες, πόλεμοι, γενοκτονίες, αφανισμός πνευματικών έργων, καταστροφή έργων τέχνης, πλαστογράφηση της ιστορίας, είναι τα φρικαλέα εγκλήματα που επιβράβευαν πιστούς και αναδείκνυαν την αγιότητά τους!”
Και μόνο η ύπαρξη μας, αποτελεί θαύμα.Δεν υπάρχουν θαύματα! η επιθυμία μας να πιστέψουμε στο θαύμα μας κάνει να το βλέπουμε εκεί που δεν υπάρχει.
Παρ’όλ’αυτά, μόνο ως αόμματος ένας άνθρωπος, μπορεί να μη βλέπει. Αν και κάποιοι πληροφορούνται και βλέπουν. Διαφορετικά, όπως καλή ώρα εδώ, κάνει τα πάντα για να μη βλέπει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μάξιμος
Διάσημο μέλος
Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
28-10-12
23:40
Και όμως ενώ μιλάμε για την ζωή, δεν κάνουμε προσπάθεια να εξηγήσουμε την ζωή.Όλες οι θρησκείες που έχουνε περάσει από αυτό το πλανήτη, από την πιο αρχαία παγανιστική, ως την πιο πρόσφατη αίρεση έχουν ένα κοινό σημείο. Όλες δίνουν μια απάντηση σε ένα ερώτημα που τυραννά τον άνθρωπο από γεννησιμιού του. Τι συμβαίνει μετά το θάνατο?
Πολλοί μπορεί να μην θέλουν να το παραδεχτούν, αλλά κατά βάθος είμαστε όλοι εγωιστικά όντα, μας αρέσει ο εαυτός μας και η ζωή, και θέλουμε να ζήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Αν δίνατε και για πάντα. Ενώ βλέπουμε καθημερινά το θάνατο να χτυπάει την πόρτα στους γύρω μας, αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με αυτή τη σκληρή πραγματικότητα και ψάχνουμε εναγωνίως να πιαστούμε από ο,τι βρούμε εύκαιρο.
Προσωπικά πιστεύω πως μόνο αντιμετωπίζοντας καταπρόσωπο την ματαιότητα της ύπαρξής μας, μόνο αναγνωρίζοντας το τέλος της με το θάνατο μπορούμε να εκτιμήσουμε πραγματικά την ομορφιά της ζωής και να ζήσουμε στο φουλ την κάθε μας στιγμή. Ακόμα και όταν πεθάνουμε, η ζωή μας δεν τελειώνει εκεί. Συνεχίζουμε να ζούμε μέσα από τα παιδιά μας. Μέσα από τα πράγματα που τους έχουμε διδάξει, καθώς και μέσα από τα πράγματα που έχουμε αφήσει παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα.
Μακάρι να υπάρχει και δεύτερη και τρίτη ζωή. Εμένα δε θα με χάλαγε καθόλου. Αλλά μέχρι να γνωρίζουμε κάτι τέτοιο, ας επικεντρωθούμε στην παρούσα ζωή μας και στο πως θα την κάνουμε καλύτερη για εμάς και τους γύρω μας. Όχι μετά θάνατον, τώρα.
Ο προβληματισμός μου είναι απλός.
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η ύλη αποτελείται από διάφορα μικροσωματίδια, τα οποία μάλιστα κινούνται. Τώρα τι σας είπα;
Αφού τα σωματίδια π.χ. ηλεκτρόνια συνεχίζουν να κινούνται και μετά τον θάνατο μας, δεν υπάρχει μια ανάγκη προσδιορισμού της έννοιας ζωή; Τι είναι ζωή; Και γιατί μετά τον θάνατο μας, κάτι δικό μας εξακολουθεί να κινείται, έστω και στο επίπεδο των μικροσωματιδίων;
Οσο για την νόηση μας. Επαρκεί στο να αντιληφτούμε αυτά τα πράγματα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.