Μάξιμος
Διάσημο μέλος
Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
29-10-12
02:24
Εδώ, δεν βλέπω να υπάρχει ούτε ο Θεός, ούτε και ο ά-θεος.Μέσα στον κόσμο των ανθρώπινων ψευδαισθήσεων μας, αυτό που θεωρούμε ως γέννηση, εξέλιξη, θάνατο, δεν είναι παρά μια διαδικασία εμφάνισης, εξέλιξης και φθοράς της ύλης.
Είναι δηλ. κάτι απο ψευδαισθήσεις, κάτι απο θεωρούμε ως... με λίγα λόγια θα μπορούσε να είναι και κάτι απο τσάι πάρτυ...
Γνωρίζω να ξεθωριάζουν τα χρώματα από τον ήλιο. Τώρα «η ύλη ξεθωριάζει», είναι κάτι ποιητικό και δεν έχει θέση.Αυτό όμως που οι ανθρώπινες αισθήσεις, αντιλαμβάνονται ως ύλη, δεν είναι παρά το ζευγάρωμα δύο ψευδαισθήσεων μας, του χώρου και του χρόνου. Χώρος, χρόνος και ύλη δεν αποτελούν παρά κομμάτι ενός ονείρου που διαρκεί όσο αυτό που ονομάζουμε, διάρκεια της ζωής μας.
Οι αισθήσεις μας, δεν είναι παρά τα όργανα που συντηρούν τη διάρκεια... του ονείρου μας. Η ύλη σιγά σιγά ξεθωριάζει σαν όλες τις ονειρικές εικόνες και μαζί της ξεθωριάζουν και οι αισθήσεις που τις συντηρούν. Τότε το όνειρο τελειώνει και μια καινούργια μέρα ξημερώνει. Μια μέρα άχρονη και άπειρη, μέσα στην αγκαλιά του πραγματικού πλέον σύμπαντος..... - Μ. Δανέζης
Δύο είναι οι αντίθετες αναζητήσεις σε αυτό που Υπάρχει. Ο μυστικισμός και η ποιο δυνατή αναζήτηση, είναι ο Χριστιανισμός.Οσο για την νόηση μας..... Ο άνθρωπος δε μπορει να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη.
Και στις δύο περιπτώσεις χρειάζεσαι για να ανέβεις; οδηγό!!!
Στην μία περίπτωση θα αναζητάς το ΟΝ. Και στην άλλη θα ασκείσαι στην λέπτυνση της συνείδησης σου, ας μιλήσω γενικά.
Και πώς θα εξηγήσουμε τα θαύματα που συμβαίνουν, ακόμα και σήμερα, γύρω μας;Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει. Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμηση)...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μάξιμος
Διάσημο μέλος
Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
28-10-12
23:40
Και όμως ενώ μιλάμε για την ζωή, δεν κάνουμε προσπάθεια να εξηγήσουμε την ζωή.Όλες οι θρησκείες που έχουνε περάσει από αυτό το πλανήτη, από την πιο αρχαία παγανιστική, ως την πιο πρόσφατη αίρεση έχουν ένα κοινό σημείο. Όλες δίνουν μια απάντηση σε ένα ερώτημα που τυραννά τον άνθρωπο από γεννησιμιού του. Τι συμβαίνει μετά το θάνατο?
Πολλοί μπορεί να μην θέλουν να το παραδεχτούν, αλλά κατά βάθος είμαστε όλοι εγωιστικά όντα, μας αρέσει ο εαυτός μας και η ζωή, και θέλουμε να ζήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Αν δίνατε και για πάντα. Ενώ βλέπουμε καθημερινά το θάνατο να χτυπάει την πόρτα στους γύρω μας, αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με αυτή τη σκληρή πραγματικότητα και ψάχνουμε εναγωνίως να πιαστούμε από ο,τι βρούμε εύκαιρο.
Προσωπικά πιστεύω πως μόνο αντιμετωπίζοντας καταπρόσωπο την ματαιότητα της ύπαρξής μας, μόνο αναγνωρίζοντας το τέλος της με το θάνατο μπορούμε να εκτιμήσουμε πραγματικά την ομορφιά της ζωής και να ζήσουμε στο φουλ την κάθε μας στιγμή. Ακόμα και όταν πεθάνουμε, η ζωή μας δεν τελειώνει εκεί. Συνεχίζουμε να ζούμε μέσα από τα παιδιά μας. Μέσα από τα πράγματα που τους έχουμε διδάξει, καθώς και μέσα από τα πράγματα που έχουμε αφήσει παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα.
Μακάρι να υπάρχει και δεύτερη και τρίτη ζωή. Εμένα δε θα με χάλαγε καθόλου. Αλλά μέχρι να γνωρίζουμε κάτι τέτοιο, ας επικεντρωθούμε στην παρούσα ζωή μας και στο πως θα την κάνουμε καλύτερη για εμάς και τους γύρω μας. Όχι μετά θάνατον, τώρα.
Ο προβληματισμός μου είναι απλός.
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η ύλη αποτελείται από διάφορα μικροσωματίδια, τα οποία μάλιστα κινούνται. Τώρα τι σας είπα;
Αφού τα σωματίδια π.χ. ηλεκτρόνια συνεχίζουν να κινούνται και μετά τον θάνατο μας, δεν υπάρχει μια ανάγκη προσδιορισμού της έννοιας ζωή; Τι είναι ζωή; Και γιατί μετά τον θάνατο μας, κάτι δικό μας εξακολουθεί να κινείται, έστω και στο επίπεδο των μικροσωματιδίων;
Οσο για την νόηση μας. Επαρκεί στο να αντιληφτούμε αυτά τα πράγματα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.