Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
13-11-12
16:36
Έχεις δίκιο.Όντως.Όχι δεν είναι το ίδιο. Συνήθως "δίνουμε τόπο στην οργή" γιατί δεν αντέχουν τα νεύρα μας. Είναι καθαρά παθητικό.
Αυτό ακριβώς θέλω να πετύχω. Όπως το 'πες.Η δύναμη φαίνεται εκεί που ενώ μπορείς, επιλέγεις τη σιωπή, την αταραξία για να μην καλλιεργήσεις συγκρούσεις, να μην παραχθεί ούτε μια ικμάδα αρνητικής ενέργειας μέσα σου
Όλο αυτό το ελάττωμα μού προκαλεί αρνητισμό τον οποίο μετά κουβαλάω όλη μέρα και πραγματικά με παραλύει. Δε θέλω να κάνω τίποτα. Προτιμώ να κοιμάμαι για να μην το σκέφτομαι. Με χαλάει πολύ. Αλήθεια, λέω στον εαυτό μου "Κοιμήσου. Θα ξαναξεκινήσεις αύριο νέα προσπάθεια.Σήμερα τα θαλάσσωσες πάλι".
Tabula rasa είναι για μένα κάθε μέρα. Πάλι από την αρχή.Είναι πολύ δύσκολο να νικήσεις τον εαυτό σου τελικά.
Σήμερα ήταν μια ακόμη απογοητευτική μέρα για μένα όπου δεν πέτυχα το σκοπό μου. Πάλι ξέφυγα.
Και τώρα είμαι καθηλωμένη.Το σκέφτομαι συνέχεια. Θέλω να αλλάξει η μέρα.
Ένα κλικ είναι.Το έχω παρατηρήσει. Είναι μια απόφαση που πρέπει να την πάρεις σε κλάσματα του δευτερολέπτου.Πίστεψέ με, είναι πολύ δύσκολο να το πετύχεις και μπορεί να το χάσεις σε κάθε απρόβλεπτη στιγμή.
Τι θες να κερδίσεις; Στιγμιαία ικανοποίηση ή την ηρεμία μιας ολόκληρης ημέρας;
Έχεις πολύ λίγο χρόνο να επιλέξεις ανάμεσα σε αυτό το δίλημμα.
Πρέπει να το σκεφτείς πριν σε προλάβει το "πάθος" σου και θολώσεις.
Κανονικός αγώνας ταχύτητας.
Πραγματικά είναι μόνο μια στιγμή. Αυτό είναι το δύσκολο.
Άπαξ και το καταφέρεις όλα τα άλλα παίρνουν εύκολα το δρόμο τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
09-11-12
22:32
Θεωρείς πως εάν ήσουν πιο διπλωματική στην ουσία θα ήσουν και πιο αποδεκτή από κάποια άτομα?
Ναι θεωρώ πως αν ήμουν πιο διπλωματική θα είχα κερδίσει πολλά περισσότερα. Όχι γιατί θα ήμουν πιο αποδεκτή από κάποια άτομα. Αυτή τη φάση την έχω ξεπεράσει πλέον. Αλλά γιατί θα ήμουν σίγουρα πιο ήρεμη, αφού δεν θα προκαλούσα συγκρούσεις τις οποίες φυσικά δεν τις επιδιώκω αλλά δεν ξέρω οι άλλοι το βλέπουν ως επίθεση από μέρους μου.
Ταύρος!!!! Καλά Lizsa περιέγραψες με μια λέξη όλην την κατάσταση.
θα ήσουν πιο ήπιων τόνων, και δεν θα προσπαθούσες να είσαι τόσο "ταύρος¨!
χα,χα,χα νομίζω ότι έτσι με βλέπουν όλοι.
Όλος αυτός ο προβληματισμός που περιέγραψα πιο πάνω προήλθε βασικά από το εξής γεγονός. Συνάντησα τυχαία κάπου μια γνωστή μου (βασικά ούτε καν γνωστή μου δεν ήταν) και μου λέει "Εσύ δεν ήσουν αυτή που τότε τα είχε χώσει σε εκείνον...."
Με κόλλησε στον τοίχο. What? Πότε; Έμεινα κάγκελο. Είδα τον ουρανό με τ' άστρα ανάποδα.
Μα εγώ μόνο μια ερώτηση/ένσταση είχα κάνει.Πάλι ως επίθεση φάνηκε; Εκείνη την ώρα σκέφτομαι όπα όπα κάτι γίνεται εδώ. Και από εκείνη τη στιγμή άρχισα να παρατηρώ καλύτερα το πώς μιλάω με τους υπόλοιπους. Και όντως διαπίστωσα ότι μιλάω με αρκετό δυναμισμό και νεύρο. Δεν είμαι αγενής αλλά γενικά προκαλώ έναν "εκνευρισμό" στους γύρω μου. Απλά τώρα ανακάλυψα γιατί.
Αλλά για να μην αδικώ και τόσο πολύ τον εαυτό μου συμβαίνει και το εξής.
Θέλω το χρόνο μου να μιλήσω. Δηλαδή δεν ξέρω ...είσαι σε μια παρέα πας να μιλήσεις και πετάγονται χίλια πεντακόσια άτομα να σε διακόψουν. Ασυναίσθητα μπαίνω κι εγώ σε μια διαδικασία "Γρήγορα, μίλα, σκέψου...απάντησε" και φαίνομαι μετά η φωνακλού. Ήμαρτον. Τι γρήγοροι ρυθμοί είναι αυτοί που έχουν κάποιοι στις συζητήσεις. Πολλές φορές πελαγώνω και δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη στο τέλος. Ήρεμα παιδιά. Όλοι θα μιλήσουμε. Πολλές φορές όταν μου απευθύνομουν το λόγο, χρειάζομαι να υπάρξει λίγο μια παύση να σκεφτώ αυτό που θέλω να πω και να το εκφράσω ήρεμα ήρεμα. Αλλά αισθάνομαι ότι συνέχεια κάποιος καραδοκεί να πει το δικό του. Χα, χα άααααααααργησες!!! Next!
Ε χέσε μας ρε φίλε. Και μετά στραβώνεις αν σου την πω; Σκάσε και άσε και τον άλλον να μιλήσει.
Lisza με έχεις "διαβάσει" κανονικά έτσι;
Το ποστ σου μου έφτιαξε τη διάθεση.
Σκέψου να ασχοληθείς με την ψυχολογία. Σοβαρά.
Το έχω σκεφτεί κι εγώ αυτό κάποιες φορές Νίκο. Ή μάλλον κάπως έτσι.το πρόβλημά σου κατ' εμέ είναι ότι νομίζεις πως έχεις πρόβλημα. Γιατί....το κορίτσι με το πρόβλημα, απλά δεν είσαι εσύ!
https://www.youtube.com/watch?v=3hjpqObLQt0&feature=related
Το βίντεο λειτούργησε αρκετά απενοχοποιητικά για μενα. Βέβαια όλα αυτά που λέει θέλουν πολύ εσωτερική δουλειά.
Μου άρεσε πολύ αυτό που είπε για τον εσωτερικό ψυχολογικό μας χρόνο. Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά πώς το εννοούσε αλλά έγω έδωσα μια δική μου ερμηνεία που με "βολεύει".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
09-11-12
18:48
Έχει 2-3 μέρες τώρα που ανακάλυψα κάτι πολύ συγκλονιστικό για τον εαυτό μου.
Δεν το είχα παρατηρήσει ποτέ και με βασανίζει πολύ η διαπίστωση αυτή.
Δεν μπορούσα τόσα χρόνια να καταλάβω τι πάει στραβά με εμένα.
Σχεδόν κατέρρευσε όλη μου η κοσμοθεωρία.
Μιλάω πολύ γρήγορα και δυνατά.
Δε λέω ότι μιλάω πολύ ούτε ότι τσιρίζω σαν υστερική. Απλά αυτό που είναι να πω θα το πω γρήγορα και με έντονο τόνο φωνής.
Δεν μου το είπε ποτέ κανείς αυτό ,βέβαια,... από ευγένεια προφανώς .Το κατάλαβα μόνη μου.
Βέβαια κατά καιρούς μου έλεγαν "Καλά μη φωνάζεις.Σε ακούμε" αλλά θεωρούσα ότι ο λόγος που φώναζα εκείνη τη στιγμή είχε κάποια αιτία (θόρυβος, νεύρα κτλ) και δεν το λάμβανα υπόψιν. Αντιθέτως όταν μου το έλεγαν αυτό με μπρίζωναν πιο πολύ, γιατί με εκνεύριζαν όταν μου έκαναν παρατήρήσεις.
Διαπίστωσα, όμως, ότι μιλούσα δυνατά και γρήγορα και χωρίς να υπάρχει λόγος.
Το πρόβλημα αυτό χειροτερεύει όταν υπάρχουν στην παρέα άτομα με το ίδιο πρόβλημα, οπότε καταλήγουμε να συζητάμε όλοι μαζί δυνατά προσπαθώντας ο ένας να επισκιάσει τον άλλον. Τελικά φεύγουμε όλοι με πονοκέφαλο.
Τώρα αν συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω και με το γεγονός ότι είμαι ένα "σαρκαστικό" (αλλά και αυτοσαρκαστικό άτομο) και ότι έχω έναν αρκετά αιχμηρό λόγο...πολλοί με παρεξηγούν και νομίζουν ότι διψάω για καυγάδες. Ενώ εγώ το μόνο που κάνω είναι λίγο χιούμορ. Κακόγουστο ίσως, αλλά χιούμορ.
Όλα αυτά έχουν τα εξής πιθανά αποτελέσματα με τους γύρω μου:
α)ή να σπάω τα νεύρα στους άλλους, στιγμιαία ίσως
β)ή να μη με συμπαθούν καθόλου
γ)ή να τους κουράζω απλά
γ)ή να νομίζουν ότι και καλά είμαι ΤΟ άτομο καθώς αυτό μεταφράζεται από κάποιους ότι έχω ηγετικά χαρακτηριστικά, δυναμισμό,αυθορμητισμο, επιβλητικότητα κτλ. Η αλήθεια είναι ότι τα έχω όλα αυτά, όχι όμως για να επισκιάσω τους άλλους αλλά γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας μου.Δεν μπορώ να το ελέγξω αυτό.Όταν αντιλαμβάνομαι ότι πάει να γίνει κάτι τέτοιο κατευθείαν κάνω πίσω. Δε θέλω να κάνω πράγματα στους άλλους, που δε θα ήθελα να μου κάνουν και αυτοί.
Κάθισα και σκέφτηκα ποιες μπορεί να είναι οι πιθανές αιτίες του ελαττώματος αυτού και κατέληξα στα εξής:
α)Ή είναι κάποιο παιδικό τραύμα από τα σχολικά μου χρόνια καθώς ήμουν η "αόρατη" του σχολείου...όχι δεν είχα κάποιο κουσούρι, απλά μου την έσπαγαν όλοι και ήμουν πολύ απόμακρη. Είχα άλλα ενδιαφέροντα απλά. Αισθανόμουν ότι δεν ταίριαζα με κανέναν. Γιαπ. Τα σχολικά μου χρόνια ήταν ένα μεγάλο μαρτύριο και ανυπομονούσα να τελειώσω το σχολείο.Εννοείται ότι πενθήμερη δεν πήγα.
Βέβαια στο πανεπιστήμιο πάλι τα ίδια. Δεν έμπλεξα ποτέ με κανέναν συμφοιτητή/τρια μου πέρα από κάτι αναγκαστικές εργασίες που ήταν ομαδικές.Η συναναστροφή μου με αυτούς κρατούσε μέχρι το πέρας αυτής της εργασίας. Ούτε τηλέφωνα για σημειώσεις αντάλλαξα ποτέ, ούτε μπλέχτηκα με κομματικές παρατάξεις. Εκεί και αν ήμουν αόρατη. Απο κει και πέρα δεν επεδίωκα ουσιαστικότερες σχέσεις. Όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά γιατί δούλευα ταυτόχρονα( και όταν λέμε δούλευα, δούλευα. Όχι μαλακίες) και αυτό δε μου άφηνε πολύ χρόνο για κοινωνικότητες. Tέλος πάντων αυτή ήταν και η εποχή ορόσημο για μένα όπου διαμόρφωσα μια δικιά μου τελείως κοσμοθεωρία για τον κόσμο που δεν την καταλάβαινε ποτέ κανείς. Ήμουν απλά ένα αντιδραστικό/γκρινιάρικο άτομο για αυτούς. Όλα αυτά πιστεύω ότι με οδήγησαν στην αιτία (β).
β)"Αίσθημα καταδίωξης" ή να τραβήξω την προσοχή ίσως. Όντας αόρατη στον κοινωνικό μου περίγυρο όταν μιλούσα στην χ παρέα νόμιζα ότι δε θα με ακούσει κανείς ή θα προσπαθήσει να με διακόψει. Έχοντας το άγχος , λοιπόν, να προλάβω να πω αυτά που θέλω μιλούσα γρήγορα και δυνατά. Δεν λέω ότι έγινε από τη μια μέρα στην άλλη όλο αυτό το πράγμα, αλλά κλιμακώθηκε σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου χωρίς να το αντιλαμβάνομαι στην ουσία.
γ)Σκέφτομαι πάρα πολύ, μα πάρα πολύ. Σε σημείο που καμιά φορά νομίζω ότι το μυαλό μου θα εκραγεί. Και όλες αυτές τις σκέψεις μου θέλω να τις βγάζω προς τα έξω για να αδειάσει το κεφάλι μου. Αυτό πάλι έχει ως συνέπεια να μιλάω γρήγορα και να βομβαρδίζω τους υπόλοιπους.
Ακόμα και εδώ μέσα. Ενώ ξεκινάω να γράψω ένα μικρό μόνο ποστ , καταλήγω τελικά να γράφω ολόκληρα κατεβατά (καλή ώρα). Προσπαθώ ,τουλάχιστον, να είναι όσο πιο αραιογραμμένα γίνεται για να είναι ευανάγνωστα και να μην δυσκολεύει στην ανάγνωση. Τώρα που το σκέφτομαι στα γραπτά ήμουν πολύ καλύτερη από τα προφορικά.
δ)Είμαι κριός. Δε χρειάζεται περισσότερη ανάλυση νομίζω.
Και τελευταία πιθανή αιτία αυτού του ελαττώματος
ε)ΜΝΗΜΟΝΙΟ, κάτι που μου δημιουργεί καθημερινά άγχος και εκνευρισμό καταλήγοντας τελικά να μιλάω με ένταση χωρίς να μου φταίνε οι γύρω μου.
Από τότε που διαπίστωσα ότι έχω αυτό το ελάττωμα κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες να το διορθώσω. Προσπαθώ να μιλάω αργά, με σταθερό τόνο φωνής και ήρεμα.Δεν τα καταφέρνω πάντα.Καμιά φορά ξεφεύγω.
Κατάλαβα ότι αυτό είναι κάτι πολύ ξεκούραστο και λυτρωτικό για μένα και προφανώς και για τους άλλους.
Δεν το είχα παρατηρήσει ποτέ και με βασανίζει πολύ η διαπίστωση αυτή.
Δεν μπορούσα τόσα χρόνια να καταλάβω τι πάει στραβά με εμένα.
Σχεδόν κατέρρευσε όλη μου η κοσμοθεωρία.
Μιλάω πολύ γρήγορα και δυνατά.
Δε λέω ότι μιλάω πολύ ούτε ότι τσιρίζω σαν υστερική. Απλά αυτό που είναι να πω θα το πω γρήγορα και με έντονο τόνο φωνής.
Δεν μου το είπε ποτέ κανείς αυτό ,βέβαια,... από ευγένεια προφανώς .Το κατάλαβα μόνη μου.
Βέβαια κατά καιρούς μου έλεγαν "Καλά μη φωνάζεις.Σε ακούμε" αλλά θεωρούσα ότι ο λόγος που φώναζα εκείνη τη στιγμή είχε κάποια αιτία (θόρυβος, νεύρα κτλ) και δεν το λάμβανα υπόψιν. Αντιθέτως όταν μου το έλεγαν αυτό με μπρίζωναν πιο πολύ, γιατί με εκνεύριζαν όταν μου έκαναν παρατήρήσεις.
Διαπίστωσα, όμως, ότι μιλούσα δυνατά και γρήγορα και χωρίς να υπάρχει λόγος.
Το πρόβλημα αυτό χειροτερεύει όταν υπάρχουν στην παρέα άτομα με το ίδιο πρόβλημα, οπότε καταλήγουμε να συζητάμε όλοι μαζί δυνατά προσπαθώντας ο ένας να επισκιάσει τον άλλον. Τελικά φεύγουμε όλοι με πονοκέφαλο.
Τώρα αν συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω και με το γεγονός ότι είμαι ένα "σαρκαστικό" (αλλά και αυτοσαρκαστικό άτομο) και ότι έχω έναν αρκετά αιχμηρό λόγο...πολλοί με παρεξηγούν και νομίζουν ότι διψάω για καυγάδες. Ενώ εγώ το μόνο που κάνω είναι λίγο χιούμορ. Κακόγουστο ίσως, αλλά χιούμορ.
Όλα αυτά έχουν τα εξής πιθανά αποτελέσματα με τους γύρω μου:
α)ή να σπάω τα νεύρα στους άλλους, στιγμιαία ίσως
β)ή να μη με συμπαθούν καθόλου
γ)ή να τους κουράζω απλά
γ)ή να νομίζουν ότι και καλά είμαι ΤΟ άτομο καθώς αυτό μεταφράζεται από κάποιους ότι έχω ηγετικά χαρακτηριστικά, δυναμισμό,αυθορμητισμο, επιβλητικότητα κτλ. Η αλήθεια είναι ότι τα έχω όλα αυτά, όχι όμως για να επισκιάσω τους άλλους αλλά γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας μου.Δεν μπορώ να το ελέγξω αυτό.Όταν αντιλαμβάνομαι ότι πάει να γίνει κάτι τέτοιο κατευθείαν κάνω πίσω. Δε θέλω να κάνω πράγματα στους άλλους, που δε θα ήθελα να μου κάνουν και αυτοί.
Κάθισα και σκέφτηκα ποιες μπορεί να είναι οι πιθανές αιτίες του ελαττώματος αυτού και κατέληξα στα εξής:
α)Ή είναι κάποιο παιδικό τραύμα από τα σχολικά μου χρόνια καθώς ήμουν η "αόρατη" του σχολείου...όχι δεν είχα κάποιο κουσούρι, απλά μου την έσπαγαν όλοι και ήμουν πολύ απόμακρη. Είχα άλλα ενδιαφέροντα απλά. Αισθανόμουν ότι δεν ταίριαζα με κανέναν. Γιαπ. Τα σχολικά μου χρόνια ήταν ένα μεγάλο μαρτύριο και ανυπομονούσα να τελειώσω το σχολείο.Εννοείται ότι πενθήμερη δεν πήγα.
Βέβαια στο πανεπιστήμιο πάλι τα ίδια. Δεν έμπλεξα ποτέ με κανέναν συμφοιτητή/τρια μου πέρα από κάτι αναγκαστικές εργασίες που ήταν ομαδικές.Η συναναστροφή μου με αυτούς κρατούσε μέχρι το πέρας αυτής της εργασίας. Ούτε τηλέφωνα για σημειώσεις αντάλλαξα ποτέ, ούτε μπλέχτηκα με κομματικές παρατάξεις. Εκεί και αν ήμουν αόρατη. Απο κει και πέρα δεν επεδίωκα ουσιαστικότερες σχέσεις. Όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά γιατί δούλευα ταυτόχρονα( και όταν λέμε δούλευα, δούλευα. Όχι μαλακίες) και αυτό δε μου άφηνε πολύ χρόνο για κοινωνικότητες. Tέλος πάντων αυτή ήταν και η εποχή ορόσημο για μένα όπου διαμόρφωσα μια δικιά μου τελείως κοσμοθεωρία για τον κόσμο που δεν την καταλάβαινε ποτέ κανείς. Ήμουν απλά ένα αντιδραστικό/γκρινιάρικο άτομο για αυτούς. Όλα αυτά πιστεύω ότι με οδήγησαν στην αιτία (β).
β)"Αίσθημα καταδίωξης" ή να τραβήξω την προσοχή ίσως. Όντας αόρατη στον κοινωνικό μου περίγυρο όταν μιλούσα στην χ παρέα νόμιζα ότι δε θα με ακούσει κανείς ή θα προσπαθήσει να με διακόψει. Έχοντας το άγχος , λοιπόν, να προλάβω να πω αυτά που θέλω μιλούσα γρήγορα και δυνατά. Δεν λέω ότι έγινε από τη μια μέρα στην άλλη όλο αυτό το πράγμα, αλλά κλιμακώθηκε σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου χωρίς να το αντιλαμβάνομαι στην ουσία.
γ)Σκέφτομαι πάρα πολύ, μα πάρα πολύ. Σε σημείο που καμιά φορά νομίζω ότι το μυαλό μου θα εκραγεί. Και όλες αυτές τις σκέψεις μου θέλω να τις βγάζω προς τα έξω για να αδειάσει το κεφάλι μου. Αυτό πάλι έχει ως συνέπεια να μιλάω γρήγορα και να βομβαρδίζω τους υπόλοιπους.
Ακόμα και εδώ μέσα. Ενώ ξεκινάω να γράψω ένα μικρό μόνο ποστ , καταλήγω τελικά να γράφω ολόκληρα κατεβατά (καλή ώρα). Προσπαθώ ,τουλάχιστον, να είναι όσο πιο αραιογραμμένα γίνεται για να είναι ευανάγνωστα και να μην δυσκολεύει στην ανάγνωση. Τώρα που το σκέφτομαι στα γραπτά ήμουν πολύ καλύτερη από τα προφορικά.
δ)Είμαι κριός. Δε χρειάζεται περισσότερη ανάλυση νομίζω.
Και τελευταία πιθανή αιτία αυτού του ελαττώματος
ε)ΜΝΗΜΟΝΙΟ, κάτι που μου δημιουργεί καθημερινά άγχος και εκνευρισμό καταλήγοντας τελικά να μιλάω με ένταση χωρίς να μου φταίνε οι γύρω μου.
Από τότε που διαπίστωσα ότι έχω αυτό το ελάττωμα κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες να το διορθώσω. Προσπαθώ να μιλάω αργά, με σταθερό τόνο φωνής και ήρεμα.Δεν τα καταφέρνω πάντα.Καμιά φορά ξεφεύγω.
Κατάλαβα ότι αυτό είναι κάτι πολύ ξεκούραστο και λυτρωτικό για μένα και προφανώς και για τους άλλους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
17-09-12
20:10
Λοιπον, τα πραγματα εχουν ως εξης:
Απο τις 7:00 περιπου πηρα τελικα την αποφαση να ξεκινησω μια εργασια.
Επειδη στην πορεια βαρεθηκα (πριν καν ξεκινησω δλδ) ειπα αστο.
Δεν εισαι ετοιμη ακομα να συγκεντρωθεις.
Κανε ενα διαλειμμα.
Μου εδωσα διορια μιση ωρα μεχρι τις 7:30
Εφτασε 7:30.
Εδωσα στον εαυτο μου ακομα μιση ωρα διορια, μεχρι τις 8:00.
Εχει παει ηδη 8:00 και δεν το βλεπω να ξεκιναω.
Σκεφτομαι να μου δωσω αλλη μιση ωρα διορια, μεχρι τις 8:30.
Ή να το κανω 9:00 μια και καλη να τελειωνουμε;
Αναβλητικοτητα...
Απο τις 7:00 περιπου πηρα τελικα την αποφαση να ξεκινησω μια εργασια.
Επειδη στην πορεια βαρεθηκα (πριν καν ξεκινησω δλδ) ειπα αστο.
Δεν εισαι ετοιμη ακομα να συγκεντρωθεις.
Κανε ενα διαλειμμα.
Μου εδωσα διορια μιση ωρα μεχρι τις 7:30
Εφτασε 7:30.
Εδωσα στον εαυτο μου ακομα μιση ωρα διορια, μεχρι τις 8:00.
Εχει παει ηδη 8:00 και δεν το βλεπω να ξεκιναω.
Σκεφτομαι να μου δωσω αλλη μιση ωρα διορια, μεχρι τις 8:30.
Ή να το κανω 9:00 μια και καλη να τελειωνουμε;
Αναβλητικοτητα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.