Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
30-04-12
18:08
Αυτή που ορίζεται στο πρώτο post, εάν το κοίταξες βέβαια.Ποια είναι ακριβώς όλη η αλήθεια;
Θυμιζει λιγο "γιατρε μου πειτε μου, θα ζησω?" το πραγμα, αλλα περα απ'την φωσκολικη αντιμετωπιση..πιστευετε οτι ο ασθενης πρεπει να γνωριζει με καθε λεπτομερεια τι του συμβαινει? Ακομα κι αν η ασθενεια ειναι ανιατη και δε θα του κανει καθολου καλο ψυχολογικα? Το ιδανικο ειναι η ψυχολογια του να ειναι ανεβασμενη και οι τριγυρω να παιζουν το θεατρο του παραλογου, ή να γνωριζει την κατασταση του?
Και τελικα, μετα απο ενα σημειο ξερει τα παντα αλλα δε θελει καν να το ακουσει ή οντως δεν υποψιαζεται κατι?
Προσωπικες εμπειριες δεκτες και απαραιτητες!
Αν δεν συμφωνείς με τον ορισμό, κάνε άλλο topic.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.