pop corn
Πολύ δραστήριο μέλος
Η pop corn αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,161 μηνύματα.
17-12-12
22:39
Το θλιβερό της υπόθεσης δεν είναι ότι δεν σε αγγίζει η ποίηση του Αναγνωστάκη ή το τραγούδι του Χαρούλη (η αισθητική του καθενός είναι κάτι το υποκειμενικό άλλωστε),Δὲν κάνω κάπου λάθος. Ἄλλωστε ἔγραψα ἐμφατικὰ τὸ λεγόμενο ἔντεχνο. Προφανῶς καὶ δὲ δέχομαι τὸν συγκεκριμένο χαρακτηρισμὸ καὶ σίγουρα εἶναι αὐτοπροσδιοριστικός.
Κατ' ἐμὲ, τὸ συγκεκριμένο εἶδος, ὅπως ἐκφράζεται σήμερα, ἔχει ξεκάθαρα πολιτικὴ προέλευση. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὅτι ἄρχισε νὰ δημιουργῆται στὶς ἀρχὲς τὶς δεκαετίας τοῦ '90. Ἐγὼ δίνω τὴν ἑξῆς ἐξήγηση: Ὅταν ἔπεσε τὸ σιδηροῦν παραπέτασμα καὶ φανερώθηκαν τὰ ἐγκλήματα τὰ ὁποῖα ἔκαναν τὰ σοβιετικὰ καθεστῶτα, οἱ ἀριστεροὶ οἱ ὁποῖοι μέχρι τότε προσέβλεπαν ἐκεῖ, ἔχασαν τὴ γῆ κάτω ἀπὸ τὰ πόδια τους. Τὰ «ἀγωνιστικὰ» τραγούδια τὰ ὁποῖα τραγουδοῦσαν μέχρι τότε (βλ. Δημητριάδη, Τζαβέλλας κλπ) πλέον ἔπαυσαν νὰ ἔχουν νόημα. Κατέρρευσε τὸ σημεῖο ἀναφορᾶς τους. Γι' αὐτὸν τὸν λόγο στράφηκαν στὸ σημερινὸ «ἔντεχνο» (οὐσιαστικὰ η ὀνομασία προῆλθε ἀπὸ τὸ εἶδος ποὺ ἔκανε ὁ Θεοδωράκης, ὁ Χατζιδάκις κλπ) τὸ ὁποῖο ἔχει σὰν κύριο χαρακτηριστικὸ τὴν ἡττοπάθεια καὶ τὴ μελαγχολία. Αὐτὴ ἡ κλάψα μᾶς κατατρέχει ἐδῶ καὶ μία εἱκοσαετία. Αὐτοὶ βέβαια ὑποστηρίζουν ὅτι τὰ τραγούδια τους ἔχουν «ευαἰσθησία». Ἐμένα πάλι μοῦ φαίνονται βαρετὰ μέχρι θανάτου. Εἶναι κάτι ἀντίστοιχο μουσικὰ μὲ τὴν «ποίηση τῆς ἥττας» μὲ τὴν ὁποία ἐκφράσθηκαν οἱ ἀριστεροὶ ποιητὲς μετὰ τὸ 1949. Πεῖτε με ὅ,τι θέλετε, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἀντέχω οὔτε ἕνα ποίημα τοῦ Ἀναγνωστάκη, τοῦ Πατρίκιου ἢ τοῦ Καρούζου.
Ὁ Χαρούλης, γιὰ νὰ ἀναφερθοῦμε καὶ στὸν συγκεκριμένο καλλιτέχνη, εἶναι ἕνας χαρακτηριστικὸς ἀντιπρόσωπος αὐτοῦ τοῦ ῥεύματος καὶ αἰσθητικὰ καὶ πολιτικά. Ἄλλωστε συμμετέχει συχνὰ στὰ φεστιβὰλ νέων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ἡ μουσικὴ εἶναι ἡ γνωστὴ «ἔντεχνη» μὲ κάποια στοιχεῖα τῆς κρητικῆς μουσικῆς καὶ οἱ στῖχοι εἶναι σὰν νὰ ἀκούω Μάλαμα. Δὲ μὲ ἐκφράζει οὔτε αἰσθητικὰ οὔτε ἰδεολογικά. Προτιμῶ νὰ ἀκούσω ἕνα γνήσιο κρητικὸ τραγοῦδι παρὰ τὸν Χαρόυλη. Προτιμῶ νὰ ἀκούσω ἕνα γνήσιο δημοτικὸ καὶ ὄχι τὸν Θ. Παπακωνσταντίνου. Μοῦ φαίνεται πολὺ «χλιαρὸ» εἶδος. Αὐτὸν τὸν χαρακτηρισμὸ θὰ τοῦ ἔδινα.
αλλά το ότι αντιλαμβάνεσαι την τέχνη μέσα από το στενό πρίσμα της πολιτικής ιδεολογίας, και αυτό είναι κάτι σύνηθες στον τρόπο που δικαιολογείς γιατί ένα συγκεκριμένο έργο (μουσικό, κινηματογραφικό ή άλλο) δεν σου αρέσει.
Δεν ανάγονται τα πάντα σε πολιτικά στρατόπεδα Πατρέα. Τουλάχιστον όχι με τον απόλυτο τρόπο που το θέτεις.
Οι αναφορές στην αριστερά έχουν καταντήσει τουλάχιστον γραφικές (για να μην πω κομπλεξικές) στα ποστς σου.
Το αν ο Χαρούλης (και ο κάθε Χαρούλης) είναι ή όχι αριστερός δεν έχει να λέει τίποτα για το αν θα αρέσει σε κάποιον μη-αριστερό η μουσική του. Κατά τον ίδιο τρόπο που δεν χρειάζεται να είμαι κνίτισσα για να ακούω Βασίλη Παπακωνσταντίνου και που η στήριξη του Νταλί στο φασιστικό καθεστώς του Φράνκο δεν με εμποδίζει να λατρεύω τη ζωγραφική του.
Τέσπα. Για να είμαι και ον, μου αρέσει η παρακάτω ερμηνεία:
https://www.youtube.com/watch?v=PxNDbjzqIuw
ΥΓ:
να έλεγες για το πανκ που σαν μουσικό ρεύμα έχει έντονα πολιτικό στίχο, να συμφωνήσω. Ο <<Χειμωνανθός>> ποια στο καλό σχέση να έχει με το ...ΜΥΡΙΖΑ;;;;
Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό μεταφέρθηκε από το θέμα "Γιάννης Χαρούλης"
ΥΓ:
Δεν νομίζω να είναι συνωμοσία ότι κάποιοι πολιτικοί χρωματισμοί έχουν δώσει περισσότερο τον παρόν τους σε μουσικούς χρωματισμούς
να έλεγες για το πανκ που σαν μουσικό ρεύμα έχει έντονα πολιτικό στίχο, να συμφωνήσω. Ο <<Χειμωνανθός>> ποια στο καλό σχέση να έχει με το ...ΜΥΡΙΖΑ;;;;
Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό μεταφέρθηκε από το θέμα "Γιάννης Χαρούλης"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.