eco-warrior
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Μπάμπης ή Αμφιάραος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυκτικός και μας γράφει απο Βουλγαρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 925 μηνύματα.
25-07-10
17:35
Μία φορά! Ελπίζω και η τελευταία...
Κάθώς πήγαινα με το μετρό προς τη σχολή μου, με πλησιάζει ένας άντρας γύρω στα 30-35 και ζητά τη βοήθεια μου, επειδή είχε χαθεί... Ευγενέστατα εγώ προσπάθησα να τον διευκολύνω, υποδεικνύοντας τη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσει. Εκείνος με ευχαρίστησε και πρίν απομακρυνθεί, στρέφεται προς το μέρος μου και μου ζητά να επαναλάβω όσα του είχα πεί καθώς φοβόταν ότι δεν θα τα θυμηθεί. Ευγενέστα και πάλι (τρομάρα μου!!) βλέποντας το μετρό να καταφτάνει, του ζητώ να με ακολουθήσει και καθ'οδόν θα τον κατήυθυνα πώς θα φτάσει στον προορισμό του (Μα, να είμαι τόσο βλάκας!!). Ενώ του έλεγα πώς πάει στον κ@@προορισμό του, εκείνος είχε αλλού το μυαλό του. Όσο περνούσε η ώρα, με πλησίαζε όλο και πιο πολύ, ώσπου σε ανύποπτο χρόνο απλώνει τη χεράκλα του και επιχειρεί επίμονα να με θωπεύσει (ναι, ρε παιδιά να με χουφτώσει!). Όμως, ο κύριος... δεν ήθελε να πιάσει οπίσθια, όχι φυσικά! Ήθελε να ζήσει μεγαλύτερες εμπειρίες. Για καλή μου τύχη, η (εις διπλούν) απόπειρα του δεν κατέληξε σε τραγωδία (για εμένα τραγωδία, γιατί για εκείνον θα ήταν "εποποιία").
Τώρα θα ρωτήσετε, και με το δίκιο σας εσύ τί εκανες; Τα είχα χαμένα, δεν μου είχε συμβεί παρόμοιο περιστατικό. Το μόνο που έκανα, ήταν βάλω ασύνειδα τη τσάντα που κουβαλούσα ως ασπίδα και να απομακρυνθώ. Όταν είδα τις πόρτες του μετρό να ανοίγουν, εν ριπή οφθαλμού εγκατέληψα το συρμό. Ευτυχώς δεν με ακολούθησε ή δεν πρόλαβε; Τέλος πάντων...
Το ηθικό δίδαγμα απ'τη δική μου τερατό-ιστοριουλα:
Κάθώς πήγαινα με το μετρό προς τη σχολή μου, με πλησιάζει ένας άντρας γύρω στα 30-35 και ζητά τη βοήθεια μου, επειδή είχε χαθεί... Ευγενέστατα εγώ προσπάθησα να τον διευκολύνω, υποδεικνύοντας τη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσει. Εκείνος με ευχαρίστησε και πρίν απομακρυνθεί, στρέφεται προς το μέρος μου και μου ζητά να επαναλάβω όσα του είχα πεί καθώς φοβόταν ότι δεν θα τα θυμηθεί. Ευγενέστα και πάλι (τρομάρα μου!!) βλέποντας το μετρό να καταφτάνει, του ζητώ να με ακολουθήσει και καθ'οδόν θα τον κατήυθυνα πώς θα φτάσει στον προορισμό του (Μα, να είμαι τόσο βλάκας!!). Ενώ του έλεγα πώς πάει στον κ@@προορισμό του, εκείνος είχε αλλού το μυαλό του. Όσο περνούσε η ώρα, με πλησίαζε όλο και πιο πολύ, ώσπου σε ανύποπτο χρόνο απλώνει τη χεράκλα του και επιχειρεί επίμονα να με θωπεύσει (ναι, ρε παιδιά να με χουφτώσει!). Όμως, ο κύριος... δεν ήθελε να πιάσει οπίσθια, όχι φυσικά! Ήθελε να ζήσει μεγαλύτερες εμπειρίες. Για καλή μου τύχη, η (εις διπλούν) απόπειρα του δεν κατέληξε σε τραγωδία (για εμένα τραγωδία, γιατί για εκείνον θα ήταν "εποποιία").
Τώρα θα ρωτήσετε, και με το δίκιο σας εσύ τί εκανες; Τα είχα χαμένα, δεν μου είχε συμβεί παρόμοιο περιστατικό. Το μόνο που έκανα, ήταν βάλω ασύνειδα τη τσάντα που κουβαλούσα ως ασπίδα και να απομακρυνθώ. Όταν είδα τις πόρτες του μετρό να ανοίγουν, εν ριπή οφθαλμού εγκατέληψα το συρμό. Ευτυχώς δεν με ακολούθησε ή δεν πρόλαβε; Τέλος πάντων...
Το ηθικό δίδαγμα απ'τη δική μου τερατό-ιστοριουλα:
- Να είμαστε ευγενείς, καλόκαρδοι με τους συνανθρώπους μας, αλλά πότε τόσο πολύ (βλ. eco-warrior)
- Να είμαστε "ετοιμοπόλεμοι" προκειμένου αντιμετωπίσουμε τους "εχθρούς", όχι σαν κάποιους-κάποιους (βλ. eco-warrior)
- Να ρίχνουμε και κανά μπουκέτο, δεν χάθηκε ο κόσμος...
Μας κοροϊδεύεις;;Τι είναι το τραβέλι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.