italian
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο italian αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 52 ετών. Έχει γράψει 150 μηνύματα.
21-05-13
08:41
Ή θα αδικήσεις ή θα αδικηθείς. Διαλέγεις και παίρνεις. Πάντως και τα δυο μαζί δε γίνονται, αυτό είναι το αποτέλεσμα που έβγαλα εγώ. Μέση λύση γιοκ.
Εδώ θα διαφωνήσω οριζοντίως, καθέτως και πλαγίως. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι είναι τόσο μαύρα τα πράγματα. Γιατί δεν υπάρχει μέση λύση δίκαια και για τους δύο ? Και αν στο μακροσκελές κείμενο μου κατηγορώ τα "καλά" παιδιά, σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι η λύση είναι τα "κακά" παιδιά.
Με την δικιά μου οπτική την χρυσή τομή αποτελούν τα "σωστά" παιδιά. Που δεν θα διστάσουν να επισημάνουν τα στραβά μιας γνωριμίας ή σχέσης εν τη γενέσει τους, όχι για να επιδείξουν τον εαυτό τους, αλλά με γνώμονα το κοινό καλό. Θα πει κανείς, μα γιατί πρέπει να επισημαίνει ο ένας στον άλλο τα στραβά, δεν θα έπρεπε να τα καταλαβαίνει ο καθένας από μόνος του ? Αυτό πίστευα-ήλπιζα κ'εγώ αλλά πλέον δυστυχώς κάτι τέτοιο, που στα μάτια μου φαντάζει ιδανικό, είναι σπάνιο όσο οι άσπρες μύγες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
italian
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο italian αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 52 ετών. Έχει γράψει 150 μηνύματα.
20-05-13
10:11
Τα καλά παιδιά αδικούν κατάφωρα τον εαυτό τους στις σχέσεις με το άλλο φύλο και επιπλέον χαλάν την πιάτσα. Πως το λένε οι αμερικάνοι...γκουντ φέλλας ? Καλοί φελλοί τα καλά παιδιά. Σαν τον φελλό που προστατεύει το κρασί, το αφήνει να αναπνεύσει και να ωριμάσει και μετά πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων και το πίνει άλλος. Αλλά δυστυχώς, :πουαυτοσαρκάζεταιαπόεδώωςτηνΙταλία:, δεν δικαιούνται να παραπονιούνται καθώς οι συμπεριφορές ανοχής, ακόμα και με καλή πρόθεση και αγνό σκοπό, καταλήγουν σε οίκους ανοχής. Και αυτό είναι πραγματικότητα που ισχύει ανεξαρτήτως ηλικίας, εθνικότητας και φύλου.
Με απλά λογάκια, για να σας το κάνω σε μονόευρα-δίευρα, χρειάζεται να είμαστε φειδωλοί καθώς υπάρχει και πληθώρα από φιδωλές (ε ρε τι σου κάνει ένα ε, παρακαλώ μην δίνετε σημασία στα φύλα αντιστρέψτε κατά βούληση). Δίνουμε βάση στις πράξεις και όχι στα λόγια. Μπορεί να διατυμπανίζω ότι έχω πάει στον Άρη, εγώ θα φταίω αν με πιστέψετε ? Και δυστυχώς ισχύει αυτό που ανέφερε σε άλλο νήμα η αγαπητή Χειμαρρέλα, όταν έγραφε ότι δεν υπάρχει αυτό το ξαφνικό, το απρόσμενο το "I didn't see that coming". Εκεί μπροστά μας είναι αλλά εμείς, καλή τη πίστει φυσικά καθώς κατά την ηλικία μας καλή και η μ@λ@κί@ μας, δεν θέλουμε να το δούμε. Λέμε έλα μωρέ μην δίνεις σημασία, λεπτομέρειες. Έλα όμως που και οι λεπτομέρειες αποκαλύπτουν σημαντικότατες αλήθειες. Όπως το άλλα λέω άλλα κάνω και άλλα εννοώ.
Ωραία θα πει κάποιος και η λύση που προτείνω ποια είναι ? Εξ'αρχής να μην αφήνεις οτιδήποτε φαντάζει σκοτεινό και επικίνδυνο δίχως να το ξεδιαλύνεις και να το επισημάνεις. Αυτό θα βοηθήσει και την άλλη πλευρά να αναλογιστεί ενίοτε, ρε μήπως τον αδίκησα τον άλλο ? Να μην επιτρέπεις τον άλλο να ξεπερνά τα όρια, να επεμβαίνει στην ελευθερία σου και να μην σε σέβεται. Και αν μετά η περίπτωση αποδειχθεί ανίατη, οδεύεις προς άλλες πολιτείες έχοντας την συνείδηση σου καθαρή. Κάποια πράγματα θα'πρεπε να είναι οφθαλμοφανή αλλά δυστυχώς δεν είναι. Και φυσικά δεν εννοώ προς Θεού ότι όλη η σχέση θα πρέπει να βαίνει με αυτόν τον τρόπο καθημερινά. Αλλά τουλάχιστον σε αρχικό στάδιο και όσο περισσότερο οι δύο γνωρίζονται να λιγοστεύουν. Ειδάλλως αν καταντήσουν ο κανόνας είναι και αυτό ένα σημάδι λήξης. Το αν θα το λάβουμε και θα πράξουμε κατάλληλα πάλι στο χέρι μας είναι.
Έχει ο καιρός γυρίσματα, γυροβολιές, στάσεις πελαργού αλλά και τούμπες, το θέμα είναι ποιος τελικά θα μείνει όρθιος με τον κατάλληλο συνοδοιπόρο.
Με απλά λογάκια, για να σας το κάνω σε μονόευρα-δίευρα, χρειάζεται να είμαστε φειδωλοί καθώς υπάρχει και πληθώρα από φιδωλές (ε ρε τι σου κάνει ένα ε, παρακαλώ μην δίνετε σημασία στα φύλα αντιστρέψτε κατά βούληση). Δίνουμε βάση στις πράξεις και όχι στα λόγια. Μπορεί να διατυμπανίζω ότι έχω πάει στον Άρη, εγώ θα φταίω αν με πιστέψετε ? Και δυστυχώς ισχύει αυτό που ανέφερε σε άλλο νήμα η αγαπητή Χειμαρρέλα, όταν έγραφε ότι δεν υπάρχει αυτό το ξαφνικό, το απρόσμενο το "I didn't see that coming". Εκεί μπροστά μας είναι αλλά εμείς, καλή τη πίστει φυσικά καθώς κατά την ηλικία μας καλή και η μ@λ@κί@ μας, δεν θέλουμε να το δούμε. Λέμε έλα μωρέ μην δίνεις σημασία, λεπτομέρειες. Έλα όμως που και οι λεπτομέρειες αποκαλύπτουν σημαντικότατες αλήθειες. Όπως το άλλα λέω άλλα κάνω και άλλα εννοώ.
Ωραία θα πει κάποιος και η λύση που προτείνω ποια είναι ? Εξ'αρχής να μην αφήνεις οτιδήποτε φαντάζει σκοτεινό και επικίνδυνο δίχως να το ξεδιαλύνεις και να το επισημάνεις. Αυτό θα βοηθήσει και την άλλη πλευρά να αναλογιστεί ενίοτε, ρε μήπως τον αδίκησα τον άλλο ? Να μην επιτρέπεις τον άλλο να ξεπερνά τα όρια, να επεμβαίνει στην ελευθερία σου και να μην σε σέβεται. Και αν μετά η περίπτωση αποδειχθεί ανίατη, οδεύεις προς άλλες πολιτείες έχοντας την συνείδηση σου καθαρή. Κάποια πράγματα θα'πρεπε να είναι οφθαλμοφανή αλλά δυστυχώς δεν είναι. Και φυσικά δεν εννοώ προς Θεού ότι όλη η σχέση θα πρέπει να βαίνει με αυτόν τον τρόπο καθημερινά. Αλλά τουλάχιστον σε αρχικό στάδιο και όσο περισσότερο οι δύο γνωρίζονται να λιγοστεύουν. Ειδάλλως αν καταντήσουν ο κανόνας είναι και αυτό ένα σημάδι λήξης. Το αν θα το λάβουμε και θα πράξουμε κατάλληλα πάλι στο χέρι μας είναι.
Έχει ο καιρός γυρίσματα, γυροβολιές, στάσεις πελαργού αλλά και τούμπες, το θέμα είναι ποιος τελικά θα μείνει όρθιος με τον κατάλληλο συνοδοιπόρο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.