Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
11-07-13
04:07
Αν θέλετε να ξέρετε πότε θα βρέξει, δε χρειάζεται να κοιτάτε την ΕΜΥ. Θα ρωτάτε εμένα πρώτα, πότε πρόκειται να βάλω πλυντήριο. Εκείνη την ημέρα να ξέρετε πως θα βρέχει.
Η ΕΜΥ μπορεί να πέσει έξω. Εγώ ποτέ.
Η ΕΜΥ μπορεί να πέσει έξω. Εγώ ποτέ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ψαραδέλλη
Διάσημο μέλος
Η Ψαραδέλλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,030 μηνύματα.
13-06-13
03:23
Ακούστε ή μάλλον διαβάστε πώς πήγε η χθεσινή μου μέρα.
Γυρνάω στο σπίτι μετά από μια εξαντλητική μέρα στη δουλειά. Πάω να ανοίξω τον υπολογιστή για να δουλέψω λίγο για μια πολύ πολύ πολύ επείγουσα δουλειά που είχε deadline μέχρι την Πέμπτη (αύριο δηλαδή)....αλλά ο υπολογιστής πάπαλα. Νεκρός, καπούτ, μαυρίλα. Τα φτυσε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πανικός.
Σίλβερ αλέρτ.
Φυσικά ως κλασικό γκαούδι δεν είχα φροντίσει να κάνω back up τα τελευταία αρχεία μου.
Έχασα τουλάχιστον 5 χρόνια από τη ζωή μου, πρασίνισα σαν μαρούλι και άρχισα να ανάβω το ένα τσιγάρο μετά από το άλλο και αρχίζω να σκέφτομαι η ζωή εδώ τελειώνει και τα σχετικά. Αλλά δεν το έβαλα κάτω.
Κοιτάω ρολόι. Ήταν κάπου στις 3 το μεσημέρι. Πού να βρω τεχνικό τέτοια ώρα;
Μαζεύω τον υπολογιστή, παίρνω αμάξι και φεύγω σφαίρα για την πλησιέστερη κωμόπολη στο σπίτι μου. Φτάνω μετά από κανά μισάωρο που λέτε, παρκάρω το αμάξι. Κατεβαίνω μαζί με τη σωρό του υπολογιστή στα χέρια μου και ψάχνω να βρω κάποιον τύπο να ρωτήσω πού υπάρχει τεχνικός.
Κι εκεί που έψαχνα απεγνωσμένα κάποιο μαγαζί εμφανίζεται από μια γωνιά ένας αδέσποτος σκύλος και με παίρνει στο κυνήγι. Κρατώ την ψυχραιμία μου και προχωρώ μπροστά χωρίς να τον κοιτώ στα μάτια και χωρίς να κάνω απότομες κινήσεις. Ήμουν σίγουρη, όμως, ότι ήταν θέμα χρόνου να αισθανθώ κάποιο δάγκωμα σε κάποιο σημείο του σώματός μου γιατί τον είδα με άγριες διαθέσεις. Παρ' ότι έχω πολύ μεγάλη εμπειρία με τα σκυλιά, οφείλω να ομολογήσω ότι χέστηκα πάνω μου.
Τέσπα, για καλή μου τύχη τελικά έπιασε η τακτική μου και τελικά ο σκύλος με παράτησε. Γύρισα να δω πού βρίσκεται και τον είδα να απομακρύνεται σε αντίθετη από εμένα κατεύθυνση. Για λίγο έπιασα τον εαυτό μου να τρέμει. Μετά από λίγο συνέρχομαι, βρίσκω έναν τυπά πιο κάτω και μου δίνει οδηγίες για το πού θα βρω τεχνικό.
Πράγματι, λίγα μέτρα πιο κάτω βρίσκω δυο μαγαζιά για τεχνική υποστήριξη Η/Υ.Αλλά φυσικά και τα δυο κλειστά.
Τι να κάνω; Τι να κάνω; Σκέφτομαι να πάω να πιω έναν καφέ μέχρι να ανοίξουν τα μαγαζιά.
Μπαίνω στο πρώτο που βρήκα, κάθομαι στο μπαρ, παραγγέλνω έναν καφέ....μου λέει ο μπαρ μαν:
"Να σου φέρω και μπισκότα;"
"Και δεν φέρνεις;" του λέω.
Λιώμα εγώ εν τω μεταξύ. Ένα με το πάτωμα. Η ζωή μου είχε καταστραφεί. Για να ξεχάσω τον πόνο μου σκέφτομαι να μπω λίγο στο στέκι από το κινητό μου να περάσει και η ώρα. Και τότε συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη υπόθεση είναι το wi-fi.
Και στο καπάκι πόσταρα αυτό.
χα,χα,χα,χα,χα
Κι, όμως, για μένα εκείνη την ώρα ήταν βάλσαμο...γιατί ξεχάστηκα για λίγο και πέρασε πιο εύκολα η ώρα.
Όντως η ώρα πέρασε, πληρώνω τον καφέ μου και φεύγω. Πάω καρφί στον τεχνικό. Το μαγαζί ήταν ανοιχτό αλλά δεν είχε έρθει ακόμα ο τεχνικός.Περίμενα κανά 20λεπτο ακόμα.
Έρχεται ο τεχνικός. Του λέω δεν ξέρω τι θα κάνεις, πάντως από δω μέσα θα φύγω με όλα τα αρχεία σωσμένα και φυσικά με τον υπολογιστή σε λειτουργία γιατί τον χρειάζομαι.
Τον βάζει κάτω , φανταστείτε κάπου στις 6 ξεκινήσαμε και τελικά έφυγα από το μαγαζί στο κλείσιμο , δηλαδή κάπου στις 21:30. Έφαγα περίπου ένα τριωράκι εκεί μέσα. Τέσπα, ο υπολογιστής δεν είχε τελικά κάτι πολύ σοβαρό, κάτι με την μπαταρία ήταν το θέμα. Παρ' όλα αυτά αφήνω ένα 50ευρω έτσι στο άσχετο.
Γυρνάω στο σπίτι και με το που ανοίγω την πόρτα τι βλέπω;;;;;
Μα φυσικά έναν σκορπιό. Ωραία σκέφτομαι. Εδώ είμαστε. Θλίβομαι που το λέω αλλά ναι τον σκότωσα. Τον πάτησα με το πόδι μου. Τύψεις...είμαι δολοφόνος και τα σχετικά. Τέσπα δεν είχα άλλο κουράγιο να ασχοληθώ με αυτό. Έπρεπε να ξεκινήσω να δουλεύω στον υπολογιστή γιατί είχα χάσει ήδη πολύτιμο χρόνο.
Πάω, όμως, στο άλλο δωμάτιο και βρίσκω μια αραχνάρα. Προσοχή,όχι αραχνούλα. ΑΡΑΧΝΑΡΑ. Φανταστείτε ότι ήταν και τριχωτή. Για να καταλάβετε πόσο μεγάλη και αηδιαστική ήταν. Ε λέω αφού έκανα την αμαρτία μου με το σκορπιό ας αποτελειώσω και την αράχνη. Βγάζω το παπούτσι μου και την κοπανάω.
Τύψεις εις στο τετράγωνο. Αλλά η αντίδρασή μου ήταν ενστικτώδης και ακαριαία. Πραγματικά δεν είχα χρόνο να σκεφτώ σχέδια για να τα απομακρύνω σώα και αβλαβή μέσα από το σπίτι μου. Έπρεπε να δράσω άμεσα. Όποιος θέλει να με βρίσει, όμως, μπορεί να το κάνει ελεύθερα. Μου αξίζει. Είμαι δολοφόνος.
Και τελικά, χτυπάω ένα βαρβάτο ξενύχτι για να προλάβω να τελειώσω. Με πολύ λίγες ώρες ύπνου, ξύπνησα σήμερα για να πάω στη δουλειά. Αλλά όλα κάλα.
Η ζωή είναι ωραία. Δεν πτοούμαστε εμείς οι γκαντέμηδες όσα και να είναι τα χτυπήματα της μοίρας.
Γυρνάω στο σπίτι μετά από μια εξαντλητική μέρα στη δουλειά. Πάω να ανοίξω τον υπολογιστή για να δουλέψω λίγο για μια πολύ πολύ πολύ επείγουσα δουλειά που είχε deadline μέχρι την Πέμπτη (αύριο δηλαδή)....αλλά ο υπολογιστής πάπαλα. Νεκρός, καπούτ, μαυρίλα. Τα φτυσε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πανικός.
Σίλβερ αλέρτ.
Φυσικά ως κλασικό γκαούδι δεν είχα φροντίσει να κάνω back up τα τελευταία αρχεία μου.
Έχασα τουλάχιστον 5 χρόνια από τη ζωή μου, πρασίνισα σαν μαρούλι και άρχισα να ανάβω το ένα τσιγάρο μετά από το άλλο και αρχίζω να σκέφτομαι η ζωή εδώ τελειώνει και τα σχετικά. Αλλά δεν το έβαλα κάτω.
Κοιτάω ρολόι. Ήταν κάπου στις 3 το μεσημέρι. Πού να βρω τεχνικό τέτοια ώρα;
Μαζεύω τον υπολογιστή, παίρνω αμάξι και φεύγω σφαίρα για την πλησιέστερη κωμόπολη στο σπίτι μου. Φτάνω μετά από κανά μισάωρο που λέτε, παρκάρω το αμάξι. Κατεβαίνω μαζί με τη σωρό του υπολογιστή στα χέρια μου και ψάχνω να βρω κάποιον τύπο να ρωτήσω πού υπάρχει τεχνικός.
Κι εκεί που έψαχνα απεγνωσμένα κάποιο μαγαζί εμφανίζεται από μια γωνιά ένας αδέσποτος σκύλος και με παίρνει στο κυνήγι. Κρατώ την ψυχραιμία μου και προχωρώ μπροστά χωρίς να τον κοιτώ στα μάτια και χωρίς να κάνω απότομες κινήσεις. Ήμουν σίγουρη, όμως, ότι ήταν θέμα χρόνου να αισθανθώ κάποιο δάγκωμα σε κάποιο σημείο του σώματός μου γιατί τον είδα με άγριες διαθέσεις. Παρ' ότι έχω πολύ μεγάλη εμπειρία με τα σκυλιά, οφείλω να ομολογήσω ότι χέστηκα πάνω μου.
Τέσπα, για καλή μου τύχη τελικά έπιασε η τακτική μου και τελικά ο σκύλος με παράτησε. Γύρισα να δω πού βρίσκεται και τον είδα να απομακρύνεται σε αντίθετη από εμένα κατεύθυνση. Για λίγο έπιασα τον εαυτό μου να τρέμει. Μετά από λίγο συνέρχομαι, βρίσκω έναν τυπά πιο κάτω και μου δίνει οδηγίες για το πού θα βρω τεχνικό.
Πράγματι, λίγα μέτρα πιο κάτω βρίσκω δυο μαγαζιά για τεχνική υποστήριξη Η/Υ.Αλλά φυσικά και τα δυο κλειστά.
Τι να κάνω; Τι να κάνω; Σκέφτομαι να πάω να πιω έναν καφέ μέχρι να ανοίξουν τα μαγαζιά.
Μπαίνω στο πρώτο που βρήκα, κάθομαι στο μπαρ, παραγγέλνω έναν καφέ....μου λέει ο μπαρ μαν:
"Να σου φέρω και μπισκότα;"
"Και δεν φέρνεις;" του λέω.
Λιώμα εγώ εν τω μεταξύ. Ένα με το πάτωμα. Η ζωή μου είχε καταστραφεί. Για να ξεχάσω τον πόνο μου σκέφτομαι να μπω λίγο στο στέκι από το κινητό μου να περάσει και η ώρα. Και τότε συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη υπόθεση είναι το wi-fi.
Και στο καπάκι πόσταρα αυτό.
χα,χα,χα,χα,χα
Κι, όμως, για μένα εκείνη την ώρα ήταν βάλσαμο...γιατί ξεχάστηκα για λίγο και πέρασε πιο εύκολα η ώρα.
Όντως η ώρα πέρασε, πληρώνω τον καφέ μου και φεύγω. Πάω καρφί στον τεχνικό. Το μαγαζί ήταν ανοιχτό αλλά δεν είχε έρθει ακόμα ο τεχνικός.Περίμενα κανά 20λεπτο ακόμα.
Έρχεται ο τεχνικός. Του λέω δεν ξέρω τι θα κάνεις, πάντως από δω μέσα θα φύγω με όλα τα αρχεία σωσμένα και φυσικά με τον υπολογιστή σε λειτουργία γιατί τον χρειάζομαι.
Τον βάζει κάτω , φανταστείτε κάπου στις 6 ξεκινήσαμε και τελικά έφυγα από το μαγαζί στο κλείσιμο , δηλαδή κάπου στις 21:30. Έφαγα περίπου ένα τριωράκι εκεί μέσα. Τέσπα, ο υπολογιστής δεν είχε τελικά κάτι πολύ σοβαρό, κάτι με την μπαταρία ήταν το θέμα. Παρ' όλα αυτά αφήνω ένα 50ευρω έτσι στο άσχετο.
Γυρνάω στο σπίτι και με το που ανοίγω την πόρτα τι βλέπω;;;;;
Μα φυσικά έναν σκορπιό. Ωραία σκέφτομαι. Εδώ είμαστε. Θλίβομαι που το λέω αλλά ναι τον σκότωσα. Τον πάτησα με το πόδι μου. Τύψεις...είμαι δολοφόνος και τα σχετικά. Τέσπα δεν είχα άλλο κουράγιο να ασχοληθώ με αυτό. Έπρεπε να ξεκινήσω να δουλεύω στον υπολογιστή γιατί είχα χάσει ήδη πολύτιμο χρόνο.
Πάω, όμως, στο άλλο δωμάτιο και βρίσκω μια αραχνάρα. Προσοχή,όχι αραχνούλα. ΑΡΑΧΝΑΡΑ. Φανταστείτε ότι ήταν και τριχωτή. Για να καταλάβετε πόσο μεγάλη και αηδιαστική ήταν. Ε λέω αφού έκανα την αμαρτία μου με το σκορπιό ας αποτελειώσω και την αράχνη. Βγάζω το παπούτσι μου και την κοπανάω.
Τύψεις εις στο τετράγωνο. Αλλά η αντίδρασή μου ήταν ενστικτώδης και ακαριαία. Πραγματικά δεν είχα χρόνο να σκεφτώ σχέδια για να τα απομακρύνω σώα και αβλαβή μέσα από το σπίτι μου. Έπρεπε να δράσω άμεσα. Όποιος θέλει να με βρίσει, όμως, μπορεί να το κάνει ελεύθερα. Μου αξίζει. Είμαι δολοφόνος.
Και τελικά, χτυπάω ένα βαρβάτο ξενύχτι για να προλάβω να τελειώσω. Με πολύ λίγες ώρες ύπνου, ξύπνησα σήμερα για να πάω στη δουλειά. Αλλά όλα κάλα.
Η ζωή είναι ωραία. Δεν πτοούμαστε εμείς οι γκαντέμηδες όσα και να είναι τα χτυπήματα της μοίρας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.