19-12-07
20:18
Για να είμαι ειλικρινής έχω πολύ καλή εμπειρία από πεθερές! Όχι μόνο εγώ με τη δική μου, ή η μητέρα μου αλλά και η αδερφή μου, η κουνιάδα μου και όλος γενικά ο συγγενικός μου κύκλος. Είμαστε άραγε τόσο τυχερές; Μόνο από ορισμένες φίλες ακούω παράπονα, αλλά εκεί....δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο ευθύνεται αποκλειστικά η πεθερά...
Δυο πράγματα θα ήθελα να θίξω:
1. Μια μάνα που προσκολλάται στο γιο της ασφυκτικά, είναι αδύνατον να μην του δημιουργήσει κόμπλεξ! Παρατηρώντας προσεκτικά το χαρακτήρα του άντρα καταλαβαίνεις εύκολα τι είδους μάνα έχει! Και αυτά τα κόμπλεξ στο χαρακτήρα φαίνονται ακόμη και στη σχέση. Απλώς εμείς τείνουμε να τα υποτιμούμε νομίζω, πιστεύοντας αφελέστατα πως θα αλλάξει κάτι μετά το γάμο, όταν πλέον θα έχουμε "το δικό μας σπιτικό".
2. Πολλές φορές είμαστε και εμείς οι νύφες είμαστε παράλογες, με την έννοια πως ζητούμε από τις πεθερές ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από αυτά που ζητούμε από τις μανάδες μας! Μήπως με τις μητέρες μας συμφωνούμε σε όλα; Δεν διαφωνούμε ποτέ; Δεν εκνευριζόμαστε ποτέ; Δεν μαλώνουμε ακόμη ποτέ; Δεν υποχωρούμε πολλές φορές ακόμη και σε παράλογες απαιτήσεις τους απλά και μόνο για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο; Γιατί αυτά που ανεχόμαστε από τη δική μας μάνα δεν τα ανεχόμαστε στην πεθερά μας;
Δεν ισχυρίζομαι πως δεν υπάρχουν και στραβόξυλα κυριολεκτικά. Αλλά πιστεύω πως οι αρρωστημένες καταστάσεις είναι σπάνιες! Και ακόμη και τότε, ή ο γιος έχει αποτινάξει το ζυγό οπότε η πεθερά δεν μπορεί να μπει ανάμεσα στο ζευγάρι, ή είναι ακόμη κολλημένος στα φουστάνια της οπότε...θα πρέπει να το σκεφτούμε δυο φορές πριν προχωρήσουμε σε κάτι σοβαρότερο.Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.