Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
17-02-08
14:21
Όχι, δεν έγινε ο Καραμανλής δημοκρατικότερος, έχεις δίκιο σ' αυτό αγαπητή μου. Φυσικά και πίσω από την ανοχή προς τη σάτιρα υποκρύπτονταν άλλοι σκοποί. Αυτό που θέλω να υπογραμμίσω με αυτό που έγραψα, είναι ότι ακόμη και σε εποχές που η δημοκρατία είχε τεράστια ελλείματα (ενώ τώρα υποτίθεται πως δεν έχει, πράγμα που αμφισβητείται), δινόταν η ευκαιρία στις μειοψηφίες (ακόμη και στις καταπιεζόμενες πλειοψηφίες) να εκφράσουν την αντίθεσή τους με το κατεστημένο. Αυτό γράφεται σε αντιδιαστολή με το σήμερα όπου κάθε μορφής σάτιρα καταλήγει στα δικαστήρια και μάλιστα συνήθως όχι από τους κυβερνώντες αλλά από τον κάθε πικραμένο, τύπου Καρβέλλα ή "εθνικού σταρ" κλπ. Αυτά που λέω σχετίζονται με το ερώτημα που έχει προκύψει στην εποχή μας κατά πόσο η σάτιρα θα πρέπει να έχει όρια ή αν η υπέρθεση ορίων την απονευρώνει και την ακυρώνει...
Θα θυμίσω ότι η δημοκρατία δεν κρίνεται μόνο από τις πράξεις των πολιτικών. Το αν υπάρχει ή όχι πλήρης δημοκρατία κρίνεται και από την κατάσταση σε όλους τους μαζικούς χώρους. Αν θεωρήσουμε ως τέτοιο και μάλιστα βασικό λόγω τεράστιας επιρροής στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, το χώρο των ΜΜΕ και μάλιστα συνυπολογίσουμε και τη διαπλοκή που αποδεδειγμένα έχει αυτός ο χώρος με τους πολιτικούς και την πολιτική, η ύπαρξη δημοκρατίας έχει κάθε λόγο ν' αμφισβητείται έντονα. Αν μέσα σ' όλα αυτά προσθέσουμε και την πλήρη έλλειψη δικαιωμάτων που έχει πλέον ο εργαζόμενος μέσα στους χώρους εργασίας (πράγμα άσχετο εκ πρώτης όψεως με το θέμα μας, αλλά ίσως κατά βάθος σχετικό), θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε καλά.
Τώρα τι σχέση έχει αυτό με τους χώρους εργασίας με τη σάτιρα; Θυμηθείτε τις ελληνικές ταινίες και το πώς σατίριζαν τη σχέση εργοδότη-εργαζόμενου και θα καταλάβετε τι εννοώ. Ίσως μόνο η σάτιρα σήμερα θα μπορούσε να δώσει λόγο στον καταπιεζόμενο εργαζόμενο και να δημιουργήσει σταδιακά τις συνθήκες αντίστασης στην καταπίεση.
Θα θυμίσω ότι η δημοκρατία δεν κρίνεται μόνο από τις πράξεις των πολιτικών. Το αν υπάρχει ή όχι πλήρης δημοκρατία κρίνεται και από την κατάσταση σε όλους τους μαζικούς χώρους. Αν θεωρήσουμε ως τέτοιο και μάλιστα βασικό λόγω τεράστιας επιρροής στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, το χώρο των ΜΜΕ και μάλιστα συνυπολογίσουμε και τη διαπλοκή που αποδεδειγμένα έχει αυτός ο χώρος με τους πολιτικούς και την πολιτική, η ύπαρξη δημοκρατίας έχει κάθε λόγο ν' αμφισβητείται έντονα. Αν μέσα σ' όλα αυτά προσθέσουμε και την πλήρη έλλειψη δικαιωμάτων που έχει πλέον ο εργαζόμενος μέσα στους χώρους εργασίας (πράγμα άσχετο εκ πρώτης όψεως με το θέμα μας, αλλά ίσως κατά βάθος σχετικό), θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε καλά.
Τώρα τι σχέση έχει αυτό με τους χώρους εργασίας με τη σάτιρα; Θυμηθείτε τις ελληνικές ταινίες και το πώς σατίριζαν τη σχέση εργοδότη-εργαζόμενου και θα καταλάβετε τι εννοώ. Ίσως μόνο η σάτιρα σήμερα θα μπορούσε να δώσει λόγο στον καταπιεζόμενο εργαζόμενο και να δημιουργήσει σταδιακά τις συνθήκες αντίστασης στην καταπίεση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
26-12-07
17:10
Μεγάλααααα!!! Μεγάλα τα δικά μου ποστ!!!
Ντροπή σου να τα λες αυτά Κακή Επιρροή!!!
Εγώ δεν έχω καν ζεσταθεί ακόμη.
Ντροπή σου να τα λες αυτά Κακή Επιρροή!!!
Εγώ δεν έχω καν ζεσταθεί ακόμη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
26-12-07
14:14
Γειά και χρόνια πολλά!Δέν πρέπει να είμαστε πολύ υπερήφανοι που έχουμε τήν σάτιρα αν η χοντράδα καί η ωμότητα είναι αυτό που η σάτιρα μας προσφέρει.Επίσης δέν εχει ακόμα εκδοθεί κάποια βίβλος που να ορίζει πως είναι η σάτιρα,καί τι δικαιώματα αποκτά αυτοβούλως και αυτοδικαίως ωστε να χειροκροτείται η ασέβειά της!
Αναμασούμε τα ίδια καί τα ίδια ....ετσι είναι η σάτιρακλπ!Δέν είναι καθόλου έτσι!Καί πάλι Χρόνια Πολλά!
Καλά μας λες τι δεν είναι η σάτιρα, θα ήταν ίσως εποικοδομητικότερο να μας πεις τι είναι η σάτιρα όμως.
Αφού η Ελληνική είναι η βασίλισσα των γλωσσών, τότε και ο βασιλεύς των Ελλήνων, περήφανων φορέων της υψηλής βασιλικής γλώσσης στους αιώνες των αιώνων αμήν, θα πρέπει να είναι ο βασιλεύς των βασιλέων. Συνεπώς θα πρέπει στη θέση των Χριστουγέννων να γιορτάζουμε τα γενέθλια του Κοκού;;
Ο Κωνσταντίνος "Θείος" Καραμανλής είχε μια άποψη περί της σάτιρας που εν πολλοίς τον τιμούσε ως πολιτικό. Δεχόταν αγγόγυστα κάθε είδους σάτιρα, ακόμη και τη σκληρότερη. Ουδέποτε έκανε μήνυση σε οποιονδήποτε κωμικό που τον σατίριζε. Αντιθέτως είχε πάει στην παράσταση και μάλιστα είχε δώσει και συγχαρητήρια στο Χάρρυ Κλυνν, για την πολύ πετυχημένη του μίμηση. Ο Πρόεδρος πίστευε ότι η σάτιρα είναι μέρος της δημοκρατικής διαδικασίας, της κριτικής στην οποία υπόκειται όποιος καταλαμβάνει θέση εξουσίας ή έστω εκτίθεται δημοσίως. Πίστευε ακόμη, απ' την ωφελιμιστική πλευρά, ότι η σάτιρα κάνει τον πολιτικό πιο προσιτό και πιο δημοφιλή, ακολουθώντας το ρητό "δεν υπάρχει αρνητική και θετική δημοσιότητα, παρά μόνο δημοσιότητα". Πολλοί άλλοι πολιτικοί της παλιάς σχολής πίστευαν το ίδιο. Λένε μάλιστα ότι κάποιοι υπουργοί άλλων εποχών, εάν περνούσε καιρός χωρίς να δουν τον εαυτό τους σε κάποια γελοιογραφία, μια κλασική μορφή της σάτιρας που έχουμε παραβλέψει, έπαιρναν τηλέφωνο το σκιτσογράφο και του ζητούσαν το λόγο. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και κατά το μεσαίωνα, ο μόνος που είχε το ελεύθερο να μιλήσει εναντίον του Άρχοντα και μάλιστα ενώπιόν του, ήταν ο γελωτοποιός του. Αυτά περί των ορίων της σάτιρας. Το χιούμορ, όπως και ο πατσάς, σε άλλους αρέσει ψιλοκομμένο και σε άλλους χοντροκομμένο. Όπως και να το κάνουμε και τα δυο έχουν τη χάρη τους. Πάντως, όποιος εκτίθεται και ειδικά όποιος προκαλεί, θα πρέπει να υπόκειται στην καθαρτήρια εξουσία της σάτιρας. Κατά τη γνώμη μου ο Καρβέλας, ο οποίος από την πολλή κόκα την έχει ψωνίσει και δεν ξέρει πια ούτε τι κάνει, ούτε τι λέει, διδάσκει δε με τη στάση του ό,τι το χυδαιότερο και απρεπές και καταστρέφει κάθε έννοια αισθητικής και μουσικού γούστου, άκουσε πάρα πολύ λίγα. Το να πει κανείς αυτόν τον άνθρωπο Μακάκα, μάλλον είναι πολύ ήπιο και αυτός που θα έπρεπε να διαμαρτύρεται είναι σίγουρα ο Μακάκας καθώς και η εταιρεία προστασίας ζώων και οι οικολογικές οργανώσεις σύσσωμες.
Θα ήθελα να φωτίσω και μια άλλη πλευρά της σάτιρας, η οποία δείχνει και τη δύναμή της. Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940, η σάτιρα, μέσω τραγουδιών ("Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του", "Κορόιδο Μουσολίνι" κλπ), επιθεωρήσεων και γελοιογραφιών, κράτησε ψηλά το φρόνημα του ελληνικού λαού και είχε κι αυτή την αναμφισβήτητη, όπως μας διηγούνται όσοι ζουν ακόμη από τότε, συνεισφορά της στη μεγαλειώδη νίκη, αφού βοήθησε να μη σπάσει το λεγόμενο "εσωτερικό μέτωπο".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
25-12-07
20:35
Σιγουρα η σατυρα πρεπει να εχει κοινωνικες και πολιτικες προεκτασεις.Αλλωστε αυτοι ειναι απο τους θεσμους που πασχουν και χριζουν σατιρα(ωστε καποια στιγμη να βελτιωθουν).
Σατηρα θεωρω τις επιθεωρησεις οι οποιες μου αρεσουν αρκετα.Το Λαζοπουλο δε θα το θεωρουσα σατυρα..(προσωπικη αποψη)
Να κάνω και 'γώ λίγη σάτιρα και να παρατηρήσω ότι στο ίδιο κείμενο η λέξη εμφανίζεται με τρεις διαφορετικές ορθογραφίες (σάτυρα, σάτιρα, σάτηρα). Αποφασίστε ρε παιδιά...
συγνώμη νόμιζα οτι δεν ειχε υπηρέτηση για αυνοητους λόγους , το ξέρω οτι και άλλοι (ίσως σπουδαίοι ) συνάνθρωποι μας δεν υπηρέτησαν αλλά με κάποια αιτιολογια (πχ Τριανταφυλλόπουλος λόγο πολιτικών πεποιθήσεων και δεν το έκρυβε ).
Δηλαδή όποιος δεν έχει υπηρετήσει στο στρατό δεν δικαιούται να σατιρίζει το οτιδήποτε, μάλλον γιατί δεν γνώρισε από κοντά την πλήρη γελοιότητα και έτσι δεν έχει παραστάσεις, έτσι;
Οσο για τους Gay, υπαρχουν πολλοι που ειναι gay οχι μονο στην τηλεωραση αλλα και προσωπικα γνωριζω, που γουσταρω να τους κανω παρεα. Μην ξεχνατε το gay συμενει χαρουμενος. Αρα οι Gay ειναι ΟΚ. τους Φουστηδες να φοβαστε. Καπως ετσι πιστευω το ειπε και ο Καρβελας. οχι μονο κυριολεκτηκα αλλα και μεταφορηκα.
Gay σημαίνει χαρούμενος και αυτό σημαίνει ότι είναι ΟΚ; Εγώ πάντως αν ήμουν ομοφυλόφιλος και με έλεγαν gay, ενώ για παράδειγμα είχε πεθάνει η μάνα μου, μάλλον θα έριχνα μπουνιές στον πολιτικώς ορθό ηλίθιο που μου το είπε. Ήταν ο Φασμπίντερ εύθυμος που να πάρει;;; Γενικά τη βρίσκω πιο προσβλητική έκφραση από το "αδερφή" για παράδειγμα.
Η Ελλάδα είναι η χώρα της σάτιρας. Σάτιρα στην Ελλάδα έχουμε δει από πολλούς, όμως κάποιοι είναι οι πλέον επιτυχημένοι. Ξεκινάω από το Χάρρυ Κλύνν, ο οποίος κυριάρχησε στην ελληνική σάτιρα κατά τη δεκαετία του '80 και είναι αυτός που έχει πει: "Το χιούμορ είναι αγγλοσαξωνική κατασκευή, στην Ελλάδα έχουμε τη σάτιρα κι εγώ αυτό κάνω". Προχωράω στον Τζιμάκο τον Τρισμέγιστο και τον αμετανόητο ("στης βουλής τα έδρανα, αχ κι εγώ να έκλανα", "αν καταφέρει και μπει στο κόμμα, θά ΄ναι και πρώτη κι ας είναι σε κώμα"). Ας μην ξεχάσω και τον ατελείωτο Πουλικάκο. Ο Μητσικώστας είναι ίσως ο πιο ταλαντούχος απ' όλους τους σατιρικούς του καιρού μου, το να τον βλέπω ειδικά να παριστάνει το Ζουράρι ήταν η καλύτερή μου. Μου αρέσει επίσης πολύ και το στυλ του φοβερού Θέμου, άσχετα αν οι περισσότεροι από εσάς μάλλον θα διαφωνήσετε. Τον θεωρώ άπαιχτο. Η αείμνηστη κι αξεπέραστη Μαλβίνα, ήταν άλλο ένα διαμάντι του χώρου αυτού. Την παρακολουθούσα με μεγάλη προσοχή (εκείνο το Τάπερμαν έγραψε). Τέλος, ο Λάκης Λαζόπουλος μου αρέσει πάρα πολύ, κυρίως από τους Μήτσους, αλλά και από το θέατρο. Το Αλ Τσαντίρι δεν μου άρεσε πέρισυ καθόλου, ούτε το παρακολουθούσα. Φέτος όμως παίρνει κεφάλια και μου αρέσει πολύ. Επίσης μου αρέσει αρκετά (όχι όμως πολύ) και ο Πιτσιρίκος από το χώρο των Μπλογκερς, ο οποίος θα ήταν καλύτερος αν δεν επαναλαμβανόταν τόσο πολύ.
Η σάτιρα αν δεν ενοχλεί είναι ανούσια. Αν δεν είναι ασεβής είναι άκυρη. Αν δεν δαγκώνει είναι εξημερωμένη και βαρετή. Αν είναι αρεστή είναι όργανο του συστήματος και μάλλον αποτελεί γλύψιμο. Αν δεν έχει εχθρούς, σημαίνει ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά της, το να τρίψει δηλαδή στη μούρη των βολεμένων και των κατεστημένων τα χάλια τους. Αν δεν είναι ανήθικη, τότε δεν είναι σάτιρα. Και ξέρετε κάτι; Λίγο μ' ενδιαφέρει αν ο Λάκης ήπιε κόκα, αν και πράγματι δεν μου άρεσε όταν το άκουσα, περισσότερο γιατί είδα ότι ασπάζεται τον τρόπο ζωής των χάι και καλά, τους οποίους υποτίθεται ότι χτυπά με το λόγο του. Ας δεχτούμε λοιπόν ότι ο καλλιτέχνης είναι ανακόλουθος, ή αλλιώς ότι έχει το θάρρος ν' αυτοσατιρίζεται. Το ζήτημα είναι να είναι η σάτιρα μεστή, εύστοχη και ασεβής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.