Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
23-02-15
14:35
Την παρακάτω "ιστορία" την έγραψα όταν ήμουν 9-10 ετών και τη δημοσιεύω όπως ακριβώς την έγραψα τότε. Δεν ξέρω αν είναι και τόσο τρομακτική, αλλά τότε οι συμμαθητές μου που τη διάβασαν ανατρίχιασαν και κάποια κορίτσια έβαλαν τα κλάματα.
Μια μερα ειμουνα μονος στο σπιτι και μου επεσαν χρηματα και κιλισαν κατω απο τη βιβλιοθηκη που εχουμε στην εισοδο.Δεν μπορεσα να τα φτασω και με κοπο πολυ εσυρα μπροστα τη βιβλιοθηκη και βρηκα τα λεφτα μου αλλα ειδα οτι ο τοιχος πισω από τη βιβλιοθηκη ητανε από άλλο τουβλο και εσμπροξα λιγο και μερικα τουβλα επεσαν και ανοιξε μια τρυπα στον τοιχο.Πηρα το φακο μου και ειδα πισω από τον τοιχο ενα διαδρομο και μια σκαλα.Ειμουνα πολύ περιεργος και εριξα και αλλα τουβλα για να χορεσω στην τρυπα και μπηκα με το φακο μου κσι προχορησα στο διαδρομο μεχρι τη σκαλα και αρχισα να κατεβαινω.Η σκαλα ηταν από ξυλο πολλα σκαλια ηταν σπασμενα και ετριζε πολυ και αρχισα να φοβαμαι αλλα η περιεργεια να δω τι βρηκα ηταν πιο δυνατη και κατεβαινα ενα ενα σιγα σιγα και με προσοχη τα σκαλια και αρχισε να μου ερχεται μια ασκημη μυροδια.Σε μια στιγμη ακουσα θορυβο και κατω απο τα ποδια μου περασε τρεχοντας ενα μεγαλο ποντικι και τρομαξα πολυ αλλα ειπα δυνατα δε φοβαμαι και προχορησα και αλλα ποντικια περασαν κοντα μου και ενα ακουμπησε το ποδι μου και ανατριχιασα και τελικα τρεμοντας λιγακι κατεβηκα ολη τη σκαλα και εφτασα σε ενα σαν χολ.Περπατησα 2 βηματα και ενοιωσα να παταω κατι που ακουγοταν σαν καραμελες που ανοιγουν φωτισα κατω και ειδα ότι ηταν πολλες πολλες κατσαριδες και γελασα και ειπα δε φοβαμαι και προχορησα και υπηρχε στο χολ ενας μεγαλος δερματινος καναπες που μυριζε πολύ ασκημα και τον ετρωγαν τα ποντικια και οι κατσαριδες.Στο βαθος ειχε 3 κλειστες πορτες και εσμπροξα τη μια που ειχε σφηνοσει αλλα την ανοιξα και μπηκα μεσα και ειδα στον τοιχο μια μεγαλη σημαια με τον χιτλερικο σταυρο και μια μεγαλη φωτογραφια του Χιτλερ και γυρο γυρο ηταν τραπεζια που ειχαν πανω χαρτια και χαρτες και σε ενα ηταν ο ασυρματος αλλα ολα ηταν γεματα σκονη και αραχνες τα ειχαν σκεπασει.Βγηκα και ανοιξα την δευτερη πορτα και ειδα το δωματιο που ηταν γεματο με οπλα και πυρομαχικα ολο κιβωτια με πιστολια αυτοματα σφαιρες και χεροβομβιδες αλλα δεν τολμησα να αγκιξω μηπως δουλευουν και φοβηθηκα και εφυγα από το δωματιο.Ανοιξα τη τριτη πορτα και μου κοπικε το αιμα τελειως ηταν πιο μεγαλο απο τα αλλα και ηταν θαλαμος βασανιστιριων και γυρο γυρο ηταν σκελετοι ανθρωπων κρεμασμενοι με αλισιδες απο το ταβανι και στη μεση ειχε τραπεζια που ειχαν μαστιγια καρφια ροπαλα μαχαιρια ψαλιδια σουβλια ενα πριονι και ένα τσεκουρι.Ειχα παγοσει εντελως και ετρεμα ολοκλιρος αλλα δεν εφευγα και αρχισα να φωτιζω απο κοντα εναν εναν τους σκελετους και ειδα οτι ηταν και αντρες και γυναικες που ειχαν μακρια μαλια και φαινοταν οτι τους ειχαν βασανισει παρα πολυ σκληρα γιατι σε αλλους ηταν κομενα δαχτηλα σε εναν ολοκληρο το χερι και πολλα ηταν φανερα σπασμενα κοκαλα.Ο τελευταιος σκελετος ηταν παιδιου και σταθικα εκει και τον κοιταζα που του ειχαν κοψει ολα τα δαχτηλα και τα ποδια του ηταν σπασμενα και ανατριχιασα πολυ και μου βγηκαν δακρια στα ματια γιατι το παιδι ήταν στην ηληκια μου.Το κοιταξα στα ματια και μου φανηκε οτι από τις τρυπες τους εβγαινε κοκινο φως και κατεφθιαν στο μιαλο μου ακουσα τη φωνη του να μου λεει «Αν εισαι Ελληνας να πεις σε ολους ότι δεν προδοσα την πατριδα μου οσο και να με βασανισαν τα γουρουνια οι Γερμανοι και δεν μιλησα και δεν τους ειπα που κρυβονται οι γονεις μου και η ομαδα τους ουτε τους ειπα που ειναι οι προκιρηξεις που τυποναμε και τα οπλα μας».Τοτε μου φανηκε οτι ο σκελετος του παιδιου αρχισε να κουνιεται και δεν αντεξα αλλο και εφυγα τρεχοντας ανεβηκα τη σκαλα περασα από την τρυπα και εβαλα τη βιβλιοθηκη στη θεση της.
Υ.Γ. Στο σπίτι μου πράγματι υπάρχει τέτοιο υπόγειο από μπετόν και εξακριβωμένα στην κατοχή έμεναν στο σπίτι ανώτεροι Γερμανοί αξιωματικοί, οπότε είναι λογικό να ήταν αντιαεροπορικό καταφύγιο. Οι γονείς μου αγόρασαν ένα εγκαταλειμμένο και ερειπωμένο σπίτι στη δεκαετία του 1980 και το έχτισαν από την αρχή, όμως βρήκαν το κρυφό υπόγειο που περιγράφω. Αυτό το υπόγειο μου έδωσε τότε την "έμπνευση" για την "ιστορία" μου. Πάντως, από όσα περιέγραψα δεν υπήρχε τίποτα, εκτός από τα ποντίκια και τις κατσαρίδες.
Μια μερα ειμουνα μονος στο σπιτι και μου επεσαν χρηματα και κιλισαν κατω απο τη βιβλιοθηκη που εχουμε στην εισοδο.Δεν μπορεσα να τα φτασω και με κοπο πολυ εσυρα μπροστα τη βιβλιοθηκη και βρηκα τα λεφτα μου αλλα ειδα οτι ο τοιχος πισω από τη βιβλιοθηκη ητανε από άλλο τουβλο και εσμπροξα λιγο και μερικα τουβλα επεσαν και ανοιξε μια τρυπα στον τοιχο.Πηρα το φακο μου και ειδα πισω από τον τοιχο ενα διαδρομο και μια σκαλα.Ειμουνα πολύ περιεργος και εριξα και αλλα τουβλα για να χορεσω στην τρυπα και μπηκα με το φακο μου κσι προχορησα στο διαδρομο μεχρι τη σκαλα και αρχισα να κατεβαινω.Η σκαλα ηταν από ξυλο πολλα σκαλια ηταν σπασμενα και ετριζε πολυ και αρχισα να φοβαμαι αλλα η περιεργεια να δω τι βρηκα ηταν πιο δυνατη και κατεβαινα ενα ενα σιγα σιγα και με προσοχη τα σκαλια και αρχισε να μου ερχεται μια ασκημη μυροδια.Σε μια στιγμη ακουσα θορυβο και κατω απο τα ποδια μου περασε τρεχοντας ενα μεγαλο ποντικι και τρομαξα πολυ αλλα ειπα δυνατα δε φοβαμαι και προχορησα και αλλα ποντικια περασαν κοντα μου και ενα ακουμπησε το ποδι μου και ανατριχιασα και τελικα τρεμοντας λιγακι κατεβηκα ολη τη σκαλα και εφτασα σε ενα σαν χολ.Περπατησα 2 βηματα και ενοιωσα να παταω κατι που ακουγοταν σαν καραμελες που ανοιγουν φωτισα κατω και ειδα ότι ηταν πολλες πολλες κατσαριδες και γελασα και ειπα δε φοβαμαι και προχορησα και υπηρχε στο χολ ενας μεγαλος δερματινος καναπες που μυριζε πολύ ασκημα και τον ετρωγαν τα ποντικια και οι κατσαριδες.Στο βαθος ειχε 3 κλειστες πορτες και εσμπροξα τη μια που ειχε σφηνοσει αλλα την ανοιξα και μπηκα μεσα και ειδα στον τοιχο μια μεγαλη σημαια με τον χιτλερικο σταυρο και μια μεγαλη φωτογραφια του Χιτλερ και γυρο γυρο ηταν τραπεζια που ειχαν πανω χαρτια και χαρτες και σε ενα ηταν ο ασυρματος αλλα ολα ηταν γεματα σκονη και αραχνες τα ειχαν σκεπασει.Βγηκα και ανοιξα την δευτερη πορτα και ειδα το δωματιο που ηταν γεματο με οπλα και πυρομαχικα ολο κιβωτια με πιστολια αυτοματα σφαιρες και χεροβομβιδες αλλα δεν τολμησα να αγκιξω μηπως δουλευουν και φοβηθηκα και εφυγα από το δωματιο.Ανοιξα τη τριτη πορτα και μου κοπικε το αιμα τελειως ηταν πιο μεγαλο απο τα αλλα και ηταν θαλαμος βασανιστιριων και γυρο γυρο ηταν σκελετοι ανθρωπων κρεμασμενοι με αλισιδες απο το ταβανι και στη μεση ειχε τραπεζια που ειχαν μαστιγια καρφια ροπαλα μαχαιρια ψαλιδια σουβλια ενα πριονι και ένα τσεκουρι.Ειχα παγοσει εντελως και ετρεμα ολοκλιρος αλλα δεν εφευγα και αρχισα να φωτιζω απο κοντα εναν εναν τους σκελετους και ειδα οτι ηταν και αντρες και γυναικες που ειχαν μακρια μαλια και φαινοταν οτι τους ειχαν βασανισει παρα πολυ σκληρα γιατι σε αλλους ηταν κομενα δαχτηλα σε εναν ολοκληρο το χερι και πολλα ηταν φανερα σπασμενα κοκαλα.Ο τελευταιος σκελετος ηταν παιδιου και σταθικα εκει και τον κοιταζα που του ειχαν κοψει ολα τα δαχτηλα και τα ποδια του ηταν σπασμενα και ανατριχιασα πολυ και μου βγηκαν δακρια στα ματια γιατι το παιδι ήταν στην ηληκια μου.Το κοιταξα στα ματια και μου φανηκε οτι από τις τρυπες τους εβγαινε κοκινο φως και κατεφθιαν στο μιαλο μου ακουσα τη φωνη του να μου λεει «Αν εισαι Ελληνας να πεις σε ολους ότι δεν προδοσα την πατριδα μου οσο και να με βασανισαν τα γουρουνια οι Γερμανοι και δεν μιλησα και δεν τους ειπα που κρυβονται οι γονεις μου και η ομαδα τους ουτε τους ειπα που ειναι οι προκιρηξεις που τυποναμε και τα οπλα μας».Τοτε μου φανηκε οτι ο σκελετος του παιδιου αρχισε να κουνιεται και δεν αντεξα αλλο και εφυγα τρεχοντας ανεβηκα τη σκαλα περασα από την τρυπα και εβαλα τη βιβλιοθηκη στη θεση της.
Υ.Γ. Στο σπίτι μου πράγματι υπάρχει τέτοιο υπόγειο από μπετόν και εξακριβωμένα στην κατοχή έμεναν στο σπίτι ανώτεροι Γερμανοί αξιωματικοί, οπότε είναι λογικό να ήταν αντιαεροπορικό καταφύγιο. Οι γονείς μου αγόρασαν ένα εγκαταλειμμένο και ερειπωμένο σπίτι στη δεκαετία του 1980 και το έχτισαν από την αρχή, όμως βρήκαν το κρυφό υπόγειο που περιγράφω. Αυτό το υπόγειο μου έδωσε τότε την "έμπνευση" για την "ιστορία" μου. Πάντως, από όσα περιέγραψα δεν υπήρχε τίποτα, εκτός από τα ποντίκια και τις κατσαρίδες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
05-09-13
19:47
Ήταν μια φορά 3 φίλοι που πέρασαν μεσάνυχτα έξω από το νεκροταφείο… Τότε αποφάσισαν να βάλουν ένα στοίχημα για να δουν πόσο ”γενναίοι” είναι. Αποφάσισαν λοιπόν να μπουν στο νεκροταφείο ένας-ένας, να περάσουν απ όλους τους τάφους, και να ξαναγυρίσουν. Παρόλο που οι δυο δεν είχαν κανένα πρόβλημα, ο τρίτος είχε αρχίσει να τρομάζει και μόνο στην ιδέα ότι θα έμπαινε νύχτα στο νεκροταφείο! Στο φόβο όμως μην τον κοροιδεύσουν οι υπόλοιποι δέχτηκε, με την προϋπόθεση να μπει τελευταίος… Έτσι κι έγινε! Μπήκε αρχικά ο ένας απ την παρέα, και σε περίπου 10 λεπτά βγήκε απ το νεκροταφείο! Το ίδιο έγινε και με τον δεύτερο! Και τώρα ήταν η σειρά του 3ου της παρέας, ο οποίος είχε αρχίσει να τρέμει απ το φόβο του, καταλαβαίνοντας πως ήταν η σειρά του να μπει… Οι φίλοι του όμως δεν πίστεψαν ότι θα άντεχε τη δοκιμασία και για να βεβαιωθούν ότι θα έφτανε και στον τελευταίο τάφο, του έδωσαν ένα μαχαίρι. ”Αυτό το μαχαίρι θα το καρφώσεις στον τελευταίο τάφο” του είπαν. ”Έπειτα θα μπούμε εμείς και βλέποντάς το καρφωμένο εκεί, θα καταλάβουμε ότι όντως έκανες αυτό που συμφωνήσαμε”…
Τελικά, μπήκε μέσα στο νεκροταφείο, πέρασε απ όλους τους τάφους, ώσπου έφτασε στον τελευταίο… Καρφώνει τρεμάμενος και βιαστικός το μαχαίρι και γυρνάει για να φύγει τρέχοντας! Όμως γυρίζοντας, κάτι σαν χέρι τον κρατάει απ την μπλούζα του, εμποδίζοντάς τον να φύγει! Και τότε, κατατρομαγμένος όπως είναι φυσικό, πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς…
Οι δυο φίλοι του που τον περίμεναν απ έξω, άρχισαν να ανησυχούν καθώς είχε περάσει ήδη πολύ ώρα. Αναρωτιόνταν τι μπορούσε να του έχει συμβεί! Φοβισμένοι κι αυτοί, παίρνουν την απόφαση να μπουν στο νεκροταφείο και να τον αναζητήσουν. Αφού έψαξαν όλους σχεδόν τους τάφους, φτάνουν στον τελευταίο!
Και βλέπουν τον φίλο τους νεκρό…και το μαχαίρι που κάρφωσε στον τάφο, να έχει πιαστεί από την μπλούζα του…
Τελικά, μπήκε μέσα στο νεκροταφείο, πέρασε απ όλους τους τάφους, ώσπου έφτασε στον τελευταίο… Καρφώνει τρεμάμενος και βιαστικός το μαχαίρι και γυρνάει για να φύγει τρέχοντας! Όμως γυρίζοντας, κάτι σαν χέρι τον κρατάει απ την μπλούζα του, εμποδίζοντάς τον να φύγει! Και τότε, κατατρομαγμένος όπως είναι φυσικό, πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς…
Οι δυο φίλοι του που τον περίμεναν απ έξω, άρχισαν να ανησυχούν καθώς είχε περάσει ήδη πολύ ώρα. Αναρωτιόνταν τι μπορούσε να του έχει συμβεί! Φοβισμένοι κι αυτοί, παίρνουν την απόφαση να μπουν στο νεκροταφείο και να τον αναζητήσουν. Αφού έψαξαν όλους σχεδόν τους τάφους, φτάνουν στον τελευταίο!
Και βλέπουν τον φίλο τους νεκρό…και το μαχαίρι που κάρφωσε στον τάφο, να έχει πιαστεί από την μπλούζα του…
Υ.Γ. Δεν είναι δική μου η ιστορία. Μου την έστειλαν κάποτε με e-mail και την αποθήκευσα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.