Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
10-01-08
00:40
Η συμβίωση φθείρει τον έρωτα και όχι ο γάμος. Ο γάμος σαν διαδικασία μάλλον τον ανανεώνει. Αλλά η μίζερη καθημερινότητα, όλες οι δουλειές που πρέπει να γίνουν, οι λογαριασμοί που πρέπει να πληρωθούν, όλες οι κοινωνικές υποχρεώσεις που πρέπει να καλυφθούν, όλα αυτά σκοτώνουν τον έρωτα. Παγιδεύεσαι στη μέρα της μαρμότας και κάθε μέρα ζεις άλλη μια μέρα από τα ίδια, με πολύ μικρές αποκλίσσεις και σπάνιες βασικές αλλαγές (ίσως κάποιο σ/κ). Στην πορεία κουράζεσαι να προσπαθείς να ανανεώσεις και εσένα και την σχέση σου, βαραίνεις και παραδίνεσαι σ' αυτή την δίχως τέλος προσπάθεια να τα προλάβεις όλα. Τα βλέπεις όλα πολύ σοβαρά, ξεχνάς το "γκομενικό" της σχέσης σου και τελικά ξυπνάς μια μέρα και αναρωτιέσαι τι σκατά συνέβη και αυτός που έχεις δίπλα σου είναι πια σαν αδερφός σου..
Εμ, θέλει πότισμα ο έρωτας κι η αγάπη. Δεν ζουν μόνα τους. Και πρέπει εξαρχής ο καρπός να είναι πολύ δυνατός - να μιλάμε για τρελή αγάπη, παλαβό έρωτα, για πράγματα που δεν ελέγχεις. Μόνο αυτά είναι ικανά να διατηρηθούν σε βάθος χρόνου και να ξανανάψουν ολόκληρη φωτιά από μια τόση δα φλογίτσα.. και πρέπει και οι δύο να έχουν την διάθεση να προσπαθούν συνέχεια για να παραμείνει η φλόγα ζωντανή - αλλιώς πεθαίνει πριν συνειδητοποιήσεις πως βρέθηκες να συζείς!
Εμ, θέλει πότισμα ο έρωτας κι η αγάπη. Δεν ζουν μόνα τους. Και πρέπει εξαρχής ο καρπός να είναι πολύ δυνατός - να μιλάμε για τρελή αγάπη, παλαβό έρωτα, για πράγματα που δεν ελέγχεις. Μόνο αυτά είναι ικανά να διατηρηθούν σε βάθος χρόνου και να ξανανάψουν ολόκληρη φωτιά από μια τόση δα φλογίτσα.. και πρέπει και οι δύο να έχουν την διάθεση να προσπαθούν συνέχεια για να παραμείνει η φλόγα ζωντανή - αλλιώς πεθαίνει πριν συνειδητοποιήσεις πως βρέθηκες να συζείς!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.