iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
01-02-14
18:44
Καταρχάς μιλώντας για καπιταλισμό στην ουσία μιλάμε για ένα τετράπτυχο: 1) Ελεύθερη αγορά, 2) ιδιωτική πρωτοβουλία και συγχρόνως ότι η εργασία είναι προϊόν συναλλαγής, 3) μοναδικό ανταλλακτικό μέσο το νομισματικές μονάδες 4) και πλήρη θεσμοθέτηση της ιδιοκτησίας. Όλες οι άλλες διαστάσεις του καπιταλισμού είναι προϊόν φαντασιώσεων, (δικαιολογημένης) οργής και ακατάπαυστου προπαγανδισμού από συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων.
Γιατί το video είναι τόσο ισοπεδωτικό; Γιατί πρέπει να κατανοηθεί επιτέλους το μεγάλο κενό σε οποιοδήποτε άλλο σύστημα οικονομικής σχέσης μεταξύ των ανθρώπων. Εδώ είναι αναγκαίο να κάνω μια παρένθεση στην συλλογιστική μου πορεία. Συγκεκριμένα ότι ο καπιταλισμός π.χ. δεν καθορίζει της παροχές του κράτους προς του πολίτες, για αυτό και τον σοσιαλισμό δεν το θεωρώ ασύμβατο με μια καπιταλιστική θεώρηση της αγοράς. Ο καπιταλισμός είναι το σύστημα που περιγράφει την αγορά και όχι την πολιτική σκηνή. Έτσι λοιπόν μια προφανή αντιδιαστολή που μπορεί να γίνει με τον καπιταλισμός είναι ο κομμουνισμός. Αρά ως προς την αντιδιαστολή το video είναι απόλυτα εύστοχο.
Συνεχίζω ...το μεγάλο κενό είναι ότι πρέπει πρώτα να αναπτυχθεί η θεωρία των πάντων () πριν μιλήσουμε για οποιαδήποτε άλλη σχέση συναλλαγών μεταξύ των ανθρώπων. Ο καπιταλισμός θεσμοθετεί την έννοια της ανταλλακτικής αξίας ...τέλεια. Οριοθετεί το νόμισμα, τις νομισματικές ισοτιμίες, δημιουργεί μηχανισμούς που διορθώνουν αστοχίες στην αξία και άλλα απαραίτητα εργαλεία για την οικονομική μας καθημερινότητα. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο ανέφικτη θα ήταν η επικοινωνία μας αν δεν υπήρχε ένα μέσο να μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα μεταξύ τους. Για παράδειγμα την εισροή και την εκροή της εργασίας.
Θυμάμαι πολύ καλά μια ιστορία που διάβαζα σε ένα βιβλίο του Osho. Κάπου στα βαθύ της ανατολής ένας βασιλιάς ζητάει από το επιτελείο του, να φωνάξουν όσο τον δυνατόν περισσότερους θέλουν να εργαστούν στην ανασκευή του παλατιού. Το παλάτι του γέμιζε ολημερίς πρόθυμους εργάτες! Ακόμη και αργά το απόγευμα ερχόντουσαν εργάτες. Όταν πια είχε βραδιάσει για τα καλά τελείωσαν όλες οι επιθυμητές εργασίες ο βασιλιάς έδωσε στον καθέναν ένα υπερβολικά μεγαλό μεροκάματο, τόσο μεγάλο που κανένας δεν θα μπορούσε να ήταν δυσαρεστημένος αλλά έδωσε σε όλους ακριβώς το ίδιο μεροκάματο ακόμη και σε αυτούς που ήρθαν αργά το απόγευμα. Και ακριβώς εκεί δημιουργήθηκε η ένταση, αυτοί που είχαν έρθει από νωρίς το πρωί ένιωθαν αδικημένοι που πήραν ακριβώς το ίδιο μεροκάματο με αυτούς που ήρθαν αργά το βράδυ, παρόλο που με το μεροκάματο ήταν πλήρως ευχαριστημένοι. Ακόμη και μέσα στην κρίση, το πραγματικό παράπονο όλων μας είναι η αγοραστική μας δύναμη και όχι ότι για να αποκτήσουμε το επιθυμητό αγαθό χρησιμοποιούμε μια ενδιάμεση αξία.
Ο κομμουνισμός, είτε με την ύπαρξη χρήματος, είτε με την ύπαρξη κουπονιών είτε απλά εφαρμόζοντας την ιδέα ότι όλοι έχουν όμοια πρόσβαση σε συγκεκριμένα αγαθά προϋποθέτει ότι πρώτα θα πλαισιωθεί πως ταυτόχρονα όλοι θα είμαστε με ακριβώς το ίδιο τρόπο ικανοποιημένοι.
Στο δια ταύτα, είναι στατιστικό γεγονός ότι η Intel, η Samsung και η μέση μεγάλη εταιρία παραγωγής τεχνολογίας έχει συγκρίσιμη καινοτομία με το μέσο πανεπιστήμιο. Αυτό αποδεικνύεται ότι οι εταιρίες βρίσκουν πια τα κατάλληλα κίνητρα ώστε να δαπανήσουν τα απαραίτητα τεράστια ποσά στα R&D. Ωστόσο οι καθημερινές μας ανάγκες δεν είναι μόνο η καινοτομία. Είναι και οι απλές επιλογές που έχουμε ανάγκη να κάνουμε στην καθημερινότητα μας, από το αν στην δουλεία θα πάμε με ποδήλατο, αυτοκίνητο ή ΜΜΜ. Για το αν θα ντυθούμε sport, casual, retro, punk, pop, goth. Για το αν θα μένουμε σε προάστιο, στο κέντρο ή σε κάποιο χωριό. Είναι στρουθοκαμηλισμός όποιος ισχυρίζεται ότι δεν είναι πραγματικές ανάγκες αυτές, γιατί όλοι ανεξαρτήτως κάνουμε τις επιλογές.
Γιατί το video είναι τόσο ισοπεδωτικό; Γιατί πρέπει να κατανοηθεί επιτέλους το μεγάλο κενό σε οποιοδήποτε άλλο σύστημα οικονομικής σχέσης μεταξύ των ανθρώπων. Εδώ είναι αναγκαίο να κάνω μια παρένθεση στην συλλογιστική μου πορεία. Συγκεκριμένα ότι ο καπιταλισμός π.χ. δεν καθορίζει της παροχές του κράτους προς του πολίτες, για αυτό και τον σοσιαλισμό δεν το θεωρώ ασύμβατο με μια καπιταλιστική θεώρηση της αγοράς. Ο καπιταλισμός είναι το σύστημα που περιγράφει την αγορά και όχι την πολιτική σκηνή. Έτσι λοιπόν μια προφανή αντιδιαστολή που μπορεί να γίνει με τον καπιταλισμός είναι ο κομμουνισμός. Αρά ως προς την αντιδιαστολή το video είναι απόλυτα εύστοχο.
Συνεχίζω ...το μεγάλο κενό είναι ότι πρέπει πρώτα να αναπτυχθεί η θεωρία των πάντων () πριν μιλήσουμε για οποιαδήποτε άλλη σχέση συναλλαγών μεταξύ των ανθρώπων. Ο καπιταλισμός θεσμοθετεί την έννοια της ανταλλακτικής αξίας ...τέλεια. Οριοθετεί το νόμισμα, τις νομισματικές ισοτιμίες, δημιουργεί μηχανισμούς που διορθώνουν αστοχίες στην αξία και άλλα απαραίτητα εργαλεία για την οικονομική μας καθημερινότητα. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο ανέφικτη θα ήταν η επικοινωνία μας αν δεν υπήρχε ένα μέσο να μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα μεταξύ τους. Για παράδειγμα την εισροή και την εκροή της εργασίας.
Θυμάμαι πολύ καλά μια ιστορία που διάβαζα σε ένα βιβλίο του Osho. Κάπου στα βαθύ της ανατολής ένας βασιλιάς ζητάει από το επιτελείο του, να φωνάξουν όσο τον δυνατόν περισσότερους θέλουν να εργαστούν στην ανασκευή του παλατιού. Το παλάτι του γέμιζε ολημερίς πρόθυμους εργάτες! Ακόμη και αργά το απόγευμα ερχόντουσαν εργάτες. Όταν πια είχε βραδιάσει για τα καλά τελείωσαν όλες οι επιθυμητές εργασίες ο βασιλιάς έδωσε στον καθέναν ένα υπερβολικά μεγαλό μεροκάματο, τόσο μεγάλο που κανένας δεν θα μπορούσε να ήταν δυσαρεστημένος αλλά έδωσε σε όλους ακριβώς το ίδιο μεροκάματο ακόμη και σε αυτούς που ήρθαν αργά το απόγευμα. Και ακριβώς εκεί δημιουργήθηκε η ένταση, αυτοί που είχαν έρθει από νωρίς το πρωί ένιωθαν αδικημένοι που πήραν ακριβώς το ίδιο μεροκάματο με αυτούς που ήρθαν αργά το βράδυ, παρόλο που με το μεροκάματο ήταν πλήρως ευχαριστημένοι. Ακόμη και μέσα στην κρίση, το πραγματικό παράπονο όλων μας είναι η αγοραστική μας δύναμη και όχι ότι για να αποκτήσουμε το επιθυμητό αγαθό χρησιμοποιούμε μια ενδιάμεση αξία.
Ο κομμουνισμός, είτε με την ύπαρξη χρήματος, είτε με την ύπαρξη κουπονιών είτε απλά εφαρμόζοντας την ιδέα ότι όλοι έχουν όμοια πρόσβαση σε συγκεκριμένα αγαθά προϋποθέτει ότι πρώτα θα πλαισιωθεί πως ταυτόχρονα όλοι θα είμαστε με ακριβώς το ίδιο τρόπο ικανοποιημένοι.
Στο δια ταύτα, είναι στατιστικό γεγονός ότι η Intel, η Samsung και η μέση μεγάλη εταιρία παραγωγής τεχνολογίας έχει συγκρίσιμη καινοτομία με το μέσο πανεπιστήμιο. Αυτό αποδεικνύεται ότι οι εταιρίες βρίσκουν πια τα κατάλληλα κίνητρα ώστε να δαπανήσουν τα απαραίτητα τεράστια ποσά στα R&D. Ωστόσο οι καθημερινές μας ανάγκες δεν είναι μόνο η καινοτομία. Είναι και οι απλές επιλογές που έχουμε ανάγκη να κάνουμε στην καθημερινότητα μας, από το αν στην δουλεία θα πάμε με ποδήλατο, αυτοκίνητο ή ΜΜΜ. Για το αν θα ντυθούμε sport, casual, retro, punk, pop, goth. Για το αν θα μένουμε σε προάστιο, στο κέντρο ή σε κάποιο χωριό. Είναι στρουθοκαμηλισμός όποιος ισχυρίζεται ότι δεν είναι πραγματικές ανάγκες αυτές, γιατί όλοι ανεξαρτήτως κάνουμε τις επιλογές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.