27-01-16
23:44
Σϊγουρα υπάρχει και πιστεύω πως είναι και πιο αληθινή μερικές φορές από τα άτομα που είναι κοντά σου, δεν έχουν λόγο για να σε "βλάψουν" ή να σε προσώσουν όπως οι φίλοι που έχεις και είναι δίπλα σου!Ολα μπορούν να συμβούν είτε είναι κοντά σου, είτε χιλίοτερα μακριά και τους βλέπεις μια φορά το μήνα και αν. Αλλά βέβαια ποτέ δεν ξέρεις.. Νομίζω πως όλοι λίγο πολύ έχουν κάποιον ιντερνετιακό φίλο, δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο,ούτε και δύσκολο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
23-08-14
18:54
Εννοειται απο κοντα. Μέσω Ίντερνετ δεν το θεωρω καν σχέση, δεν υπάρχει αυτο. Δεν ξερω πως μερικα άτομα συμβιβάζονται ;! με μια τετοια "σχέση". Από κοντα είναι αλλιώς, πιο σχέση ρε παιδι μου!ποτέ δεν ξέρεις
σχέση βέβαια μόνο εφόσον υπάρχει γνωριμία από κοντά γιατί μέσω ίντερνετ τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ περίπλοκα και για τους δύο. μιλάω από προσωπική εμπειρία που δεν είχε καλό τέλος ευτυχώς για μένα, δυστυχώς για εκείνον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
11-08-14
16:52
Τώρα πλέον οι περισσότερες φιλίες γίνονται μέσω του ίντερνετ, εφόσον όλο και λιγότερο επιλέγουμε να βγούμε έξω και να γνωρίσουμε νέα άτομα. Μέσα από το διαδίκτυο δεν υπάρχει σε μεγάλο βαθμό η απόρριψη. Απλά μιλάς με τον άλλον πληκτρολογώντας, έτσι τον μαθαίνεις. Ούτε σε νοιάζει πως είναι, ούτε τίποτα, μερικές φορές θες να μιλήσεις σε κάποιον για όσα σε βασανίζουν και δεν υπάρχει κανείς. Αυτός/η ο/η φίλος/η που μιλάτε σχεδόν καθημερινά θα είναι πάντα εκεί, θα βρει χρόνο να σε ακούσει και ίσως να ναι πιο αληθινός από κάποιον φίλο που βρίσκεται στην ίδια πόλη με σένα σε αγνοεί και σε θυμάται όποτε θέλει να του κάνεις κάποια χάρη. Aν και πιστεύω, πως όσο πιο πολύ μιλάς με κάποιον που μένει μερικά χιλιόμετρα μακριά σου κάποια στιγμή θες να τον γνωρίσεις από κοντά και έτσι να δημιουργεί μια φιλία. Σίγουρα κατά καιρούς το χει σκεφτεί ο καθένας αυτό που θεωρεί πως έχει φίλους... σε ένα ψεύτικο ( ;! ) κόσμο. Εστω και έτσι όμως νιώθεις λιγότερο μόνος από το να μην έχεις κάπου να μιλήσεις, να γελάσεις, ακόμα και αν το δει μόνο μια οθόνη πως γέλασες. Εχω καταλάβει πως όσο πιο πολύ καιρό μιλάς με κάποιον τόσο πιο πολύ θες να κάνεις πράγματα μαζί του, να περάσεις καλά με εκείνον και ας κάνετε και το πιο απλό που μπορεί να υπάρχει, να πάτε βόλτα. Τι πιο απλό από μια βόλτα; Ή μια αγκαλιά και ένα χάδι, μια παρηγοριά, πως όλα θα πάνε καλά στο τέλος. Μερικές φορές ακόμη και έτσι, μιλώντας, δένεσαι με τον άλλον και σου φαίνεται περίεργο αν περάσει μέρα και δεν μιλήσετε ούτε για λίγο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.