Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
03-02-15
22:17
Παρακολουθώ το θέμα και θα μου επιτρέψετε να πω ότι κάποιες απόψεις τις βρίσκω από υπερβολικές ως περίεργες. Το ξεκαθαρίζω από την αρχή, ότι γεννήθηκα, μεγάλωσα, ζω και σπουδάζω στην Αθήνα, οπότε δεν αποκλείεται να κάνω λάθος, όμως θα μου επιτρέψετε να γράψω την άποψή μου.
Πιστεύω ότι το να αλλάξω τόπο διαμονής μετά από τόσα χρόνια συνήθειας, σίγουρα δεν είναι σαν να αλλάζεις κανάλι στην τηλεόραση. Δε νομίζω όμως ότι είναι θέμα "μεγαλύτερου" ή "μικρότερου" μέρους. Πιθανόν μέχρι το τέλος της χρονιάς να βρίσκομαι στο εξωτερικό και προφανώς αυτό μου δημιουργεί σκέψεις. Θεωρώ ότι όταν "φεύγεις", το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι αν έχεις κάποια σχέση και την αφήνεις πίσω.
Θα προσπαθήσω να σκεφτώ το πώς θα αντιδρούσα αν δεν είχα σχέση και έπρεπε να πάω να σπουδάσω σε κάποιο όχι μεγάλο νησί. Νομίζω ότι δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα και πολύ γρήγορα θα προσαρμοζόμουν. Ένα καινούργιο ξεκίνημα σε έναν άλλο τόπο, θα μου έδινε φτερά και η αλλαγή τρόπου ζωής θα μου ήταν ευχάριστη. Σίγουρα ο ρυθμός ζωής θα ήταν πιο ήρεμος. Προφανώς δεν θα ήμουνα ναυαγός σε ερημονήσι, θα υπήρχαν εκεί και άλλοι φοιτητές και φοιτήτριες σαν κι εμένα, οπότε δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να δημιουργήσω παρέες, φιλίες ή και σχέσεις.
Ποια είναι αυτά που θα μου έλειπαν σε σχέση με τη μεγάλη πόλη; Δε νομίζω η διασκέδαση, καθώς παντού όπου υπάρχουν σχολές, κάποιοι έχουν φροντίσει για αυτό. Ας μην είχα 200 μπαράκια να διαλέξω, τα 3 θα μου έφταναν, ας υπήρχε μόνο ένα κλαμπ, ας μην είχε σκυλάδικο (ειδικά για το τελευταίο, συγνώμη αλλά ...χέστηκα). Δεν θα υπήρχε κινηματογράφος; Λες και δεν υπάρχει τρόπος να δει κάποιος ακόμα και τις καινούργιες ταινίες στον υπολογιστή του. Θέατρα; Αλήθεια, αυτοί που τα επικαλούνται, πόσες φορές το χρόνο τα επισκέπτονται; Αν ήθελα πολύ κάτι τέτοιο, στις διακοπές θα ήμουνα στη μεγαλούπολη. Τι άλλο θα μου έλειπε; Οι βόλτες; Οι μαζώξεις στα φοιτητικά σπίτια; Ούτε ο καιρός θα ήταν πρόβλημα. Τι θα με πείραζε αν βρέχει; Ευτυχώς υπάρχουν οι ομπρέλες και τα αδιάβροχα. Πού τη βλέπουν κάποιοι την απομόνωση, όταν υπάρχει η καλή παρέα; Όσο για την "κλειστή κοινωνία", ποιος νοιάζεται; Από όσο ξέρω, στα μικρά μέρη οι φοιτητές έχουν τη δική τους κοινωνία και την κυρά-Κατίνα την έχουν γραμμένη στα απόκρυφα βιβλία τους.
Θα το πω ξανά, ίσως και να κάνω λάθος, καθώς δεν έχω ζήσει παρόμοια εμπειρία. Όμως είμαι σίγουρος ότι εκείνο που δεν θα έκανα, θα ήταν το να γκρινιάζω και να κλαίγομαι.
Πιστεύω ότι το να αλλάξω τόπο διαμονής μετά από τόσα χρόνια συνήθειας, σίγουρα δεν είναι σαν να αλλάζεις κανάλι στην τηλεόραση. Δε νομίζω όμως ότι είναι θέμα "μεγαλύτερου" ή "μικρότερου" μέρους. Πιθανόν μέχρι το τέλος της χρονιάς να βρίσκομαι στο εξωτερικό και προφανώς αυτό μου δημιουργεί σκέψεις. Θεωρώ ότι όταν "φεύγεις", το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι αν έχεις κάποια σχέση και την αφήνεις πίσω.
Θα προσπαθήσω να σκεφτώ το πώς θα αντιδρούσα αν δεν είχα σχέση και έπρεπε να πάω να σπουδάσω σε κάποιο όχι μεγάλο νησί. Νομίζω ότι δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα και πολύ γρήγορα θα προσαρμοζόμουν. Ένα καινούργιο ξεκίνημα σε έναν άλλο τόπο, θα μου έδινε φτερά και η αλλαγή τρόπου ζωής θα μου ήταν ευχάριστη. Σίγουρα ο ρυθμός ζωής θα ήταν πιο ήρεμος. Προφανώς δεν θα ήμουνα ναυαγός σε ερημονήσι, θα υπήρχαν εκεί και άλλοι φοιτητές και φοιτήτριες σαν κι εμένα, οπότε δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να δημιουργήσω παρέες, φιλίες ή και σχέσεις.
Ποια είναι αυτά που θα μου έλειπαν σε σχέση με τη μεγάλη πόλη; Δε νομίζω η διασκέδαση, καθώς παντού όπου υπάρχουν σχολές, κάποιοι έχουν φροντίσει για αυτό. Ας μην είχα 200 μπαράκια να διαλέξω, τα 3 θα μου έφταναν, ας υπήρχε μόνο ένα κλαμπ, ας μην είχε σκυλάδικο (ειδικά για το τελευταίο, συγνώμη αλλά ...χέστηκα). Δεν θα υπήρχε κινηματογράφος; Λες και δεν υπάρχει τρόπος να δει κάποιος ακόμα και τις καινούργιες ταινίες στον υπολογιστή του. Θέατρα; Αλήθεια, αυτοί που τα επικαλούνται, πόσες φορές το χρόνο τα επισκέπτονται; Αν ήθελα πολύ κάτι τέτοιο, στις διακοπές θα ήμουνα στη μεγαλούπολη. Τι άλλο θα μου έλειπε; Οι βόλτες; Οι μαζώξεις στα φοιτητικά σπίτια; Ούτε ο καιρός θα ήταν πρόβλημα. Τι θα με πείραζε αν βρέχει; Ευτυχώς υπάρχουν οι ομπρέλες και τα αδιάβροχα. Πού τη βλέπουν κάποιοι την απομόνωση, όταν υπάρχει η καλή παρέα; Όσο για την "κλειστή κοινωνία", ποιος νοιάζεται; Από όσο ξέρω, στα μικρά μέρη οι φοιτητές έχουν τη δική τους κοινωνία και την κυρά-Κατίνα την έχουν γραμμένη στα απόκρυφα βιβλία τους.
Θα το πω ξανά, ίσως και να κάνω λάθος, καθώς δεν έχω ζήσει παρόμοια εμπειρία. Όμως είμαι σίγουρος ότι εκείνο που δεν θα έκανα, θα ήταν το να γκρινιάζω και να κλαίγομαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.