Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,094 μηνύματα.
11-02-15
22:57
Λυπάμαι αν θα σε απογοητεύσω, όμως ο ...καλύτερος ήχος του βινύλιου είναι απλά ένας μύθος. Το αν ο μαύρος δίσκος, όπως λες, ξαναζεί ένδοξες στιγμές, δεν είναι παρά θέμα marketing. Η ηχογράφηση γίνεται ψηφιακά και δεν υπάρχει περίπτωση η ποιότητά της να είναι χειρότερη από οποιαδήποτε αναλογική. Στη συνέχεια, το ψηφιακό σήμα αφού επεξεργασθεί με τη βοήθεια υπολογιστή, μετατρέπεται σε αναλογικό και αποθηκεύεται στο δίσκο βινυλίου. Κατά την αναπαραγωγή, το αναλογικό σήμα μετατρέπεται ξανά σε ψηφιακό και μετά από νέα επεξεργασία και φιλτράρισμα, οδηγείται στα ηχεία. Έτσι, ο φαν του βινυλίου έχει απλά την ψευδαίσθηση του ...πιο ζεστού ήχου. Ο πατέρας μου ήταν από τους φανατικούς οπαδούς του βινύλιου, στο σπίτι μου υπάρχει μη πεπερασμένος αριθμός μαύρων δίσκων και μηχανήματα αναπαραγωγής διαφόρων τεχνολογιών. Κάποια στιγμή όμως και αυτός κατάλαβε την πλάνη του και ήρθε στην τεχνολογία του σήμερα. Επίσης, θα συμπληρώσω ότι, αν δεν κάνω λάθος, το κόστος του δίσκου βινυλίου είναι αρκετά περισσότερο από διπλάσιο σε σχέση με αυτό του CD. Έτσι μας μένουν μόνον οι συναισθηματικοί λόγοι, τους οποίους και δέχομαι. Το να αφήσω το αυτοκίνητό μου και να συνεχίσω για λίγο τη βόλτα μου με ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα, θα μου ήταν πολύ ευχάριστο.Το βινυλιο εχει επανελθει και μαλιστα με μεγαλη φορα. Ο ηχος του βινυλιου ειναι καλυτερος σε σχεση με αυτον του CD. Εξαλλου αρκετα συγκροτηματα εχουν ξαναρχισει να ηχογραφουν με αναλογικα μηχανηματα(προφανως καλυτερα απο τα αντιστοιχα εκεινης της εποχης). Το βινυλιο λοιπον ξαναζει ενδοξες στιγμες και για λογους συναισθηματικους(ρετρο) αλλα και για λογους ηχου.
Το μονο που εχω να πω ειναι οτι με σχετικα μικρο χρηματικο ποσο μπορεις να ακουσεις σε καλη ποιοτητα ενα CD, κατι που δεν υφισταται για το βινυλιο και επισης το κοστος αγορας ενα βινυλιου ειναι συνηθως δυο φορες πανω σε σχεση με το CD.
Και για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα, κάπως έτσι θα εξελιχθεί και η κατάσταση με το ηλεκτρονικό βιβλίο, το οποίο διαρκώς θα εκτοπίζει το χάρτινο, όμως θα υπάρχουν και αυτοί που για λόγους ρετρό, θα επιμένουν στο παραδοσιακό βιβλίο με την ωραία του μυρωδιά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,094 μηνύματα.
11-02-15
20:47
Η απάντηση που μου βγαίνει αυθόρμητα, είναι ΒΙΒΛΙΟ. Συναισθηματικά συμφωνώ με τους προπληκτρολογήσαντες που έγραψαν, για τη μυρωδιά την αφή και τον ήχο του χαρτιού. Θα προσθέσω ότι το βιβλίο είναι ο φίλος που μεγάλωσα κρατώντας τον στα χέρια μου, που παιδί διάβαζα κρυφά με το φακό κάτω από την κουβέρτα, ο δάσκαλος που με μόρφωσε, ο αντίπαλος που νικούσα στις εξετάσεις, οι σκέψεις που έγραφα στο περιθώριο, η συνήθειά μου. Ναι, θέλω να πω: "βιβλίο σ' αγαπώ και δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ". Όμως, πάντα υπάρχει ένα όμως...
Όμως λοιπόν, όπως λέει και ο ποιητής, "η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία, κι έρχεται η στιγμή για ν' αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις". Όταν πριν δύο δεκαετίες εμφανίστηκαν τα κινητά τηλέφωνα, οι περισσότεροι τα θεωρούσαν άχρηστα και δεν ήταν λίγοι αυτοί που τα σνόμπαραν και έλεγαν "εγώ ποτέ δεν θα πάρω κινητό". Ξέρετε πολλούς σήμερα που δεν έχουν κινητό; Όταν άρχισε η μουσική να γράφεται στο CD, πάλι κάποιοι έλεγαν ότι προτιμούν το πικάπ τους και είχαν επιχειρήματα όπως τη μυρωδιά, την όψη και την αφή του παλιού δίσκου ή και την ψευδαίσθηση της πιο "ζωντανής" απόδοσης. Κάποια στιγμή και αυτοί κατάλαβαν τα πλεονεκτήματα του CD, είτε έπαψαν να βρίσκουν τη μουσική τους στο μαύρο δίσκο και πέρασαν στην απέναντι όχθη. Δεν ξέρω κανέναν προσωπικά, αλλά κάπου διάβασα ότι υπάρχουν ακόμα κάποιοι ρομαντικοί νοσταλγοί του βινύλιου, οι οποίοι πληρώνουν πανάκριβα μηχανήματα και δίσκους νομίζοντας ότι έτσι απολαμβάνουν καλύτερα τη μουσική τους.
Σε ότι αφορά το ηλεκτρονικό βιβλίο, στη χώρα μας νομίζω ότι βρισκόμαστε ακόμα σε αρχικό και μεταβατικό στάδιο. Σε άλλα κράτη το βιβλίο της οθόνης έχει σχεδόν επιβληθεί και μέρα με τη μέρα διώχνει στο περιθώριο τον παραδοσιακό χάρτινο πρόγονό του. Τα πλεονεκτήματα του ψηφιακού βιβλίου είναι πολλά και προφανή. Δε νομίζω ότι θα αργήσει η μέρα που η λογική, η ευκολία και το μάρκετινγκ θα νικήσουν το συναίσθημα και θα στείλουν τον Γουτεμβέργιο στο μουσείο μαζί με τον Έντισον που τον περιμένει εκεί. Ίσως για λίγα χρόνια απομείνουν κάποιοι ρομαντικοί κυνηγοί των χάρτινων ανεμόμυλων, όμως όπως (θα) έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: "το πεπρωμένο της τεχνολογικής εξέλιξης φυγείν αδύνατον".
Όμως λοιπόν, όπως λέει και ο ποιητής, "η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία, κι έρχεται η στιγμή για ν' αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις". Όταν πριν δύο δεκαετίες εμφανίστηκαν τα κινητά τηλέφωνα, οι περισσότεροι τα θεωρούσαν άχρηστα και δεν ήταν λίγοι αυτοί που τα σνόμπαραν και έλεγαν "εγώ ποτέ δεν θα πάρω κινητό". Ξέρετε πολλούς σήμερα που δεν έχουν κινητό; Όταν άρχισε η μουσική να γράφεται στο CD, πάλι κάποιοι έλεγαν ότι προτιμούν το πικάπ τους και είχαν επιχειρήματα όπως τη μυρωδιά, την όψη και την αφή του παλιού δίσκου ή και την ψευδαίσθηση της πιο "ζωντανής" απόδοσης. Κάποια στιγμή και αυτοί κατάλαβαν τα πλεονεκτήματα του CD, είτε έπαψαν να βρίσκουν τη μουσική τους στο μαύρο δίσκο και πέρασαν στην απέναντι όχθη. Δεν ξέρω κανέναν προσωπικά, αλλά κάπου διάβασα ότι υπάρχουν ακόμα κάποιοι ρομαντικοί νοσταλγοί του βινύλιου, οι οποίοι πληρώνουν πανάκριβα μηχανήματα και δίσκους νομίζοντας ότι έτσι απολαμβάνουν καλύτερα τη μουσική τους.
Σε ότι αφορά το ηλεκτρονικό βιβλίο, στη χώρα μας νομίζω ότι βρισκόμαστε ακόμα σε αρχικό και μεταβατικό στάδιο. Σε άλλα κράτη το βιβλίο της οθόνης έχει σχεδόν επιβληθεί και μέρα με τη μέρα διώχνει στο περιθώριο τον παραδοσιακό χάρτινο πρόγονό του. Τα πλεονεκτήματα του ψηφιακού βιβλίου είναι πολλά και προφανή. Δε νομίζω ότι θα αργήσει η μέρα που η λογική, η ευκολία και το μάρκετινγκ θα νικήσουν το συναίσθημα και θα στείλουν τον Γουτεμβέργιο στο μουσείο μαζί με τον Έντισον που τον περιμένει εκεί. Ίσως για λίγα χρόνια απομείνουν κάποιοι ρομαντικοί κυνηγοί των χάρτινων ανεμόμυλων, όμως όπως (θα) έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: "το πεπρωμένο της τεχνολογικής εξέλιξης φυγείν αδύνατον".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.