mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
20-02-12
13:24
Κακό δεν είναι να βρίζεις, κακό είναι να'σαι ''μαλάκας'' σαν άνθρωπος.
Θέλω να πω, αν είχα να διαλέξω ανάμεσα σε κακοπροαίρετους που δε βρίζουν αλλά είναι παλιάνθρωποι και στους φωνακλάδες που γαβγίζουν αλλά δε δαγκώνουν, θα επέλεγα τους δεύτερους.
Παρ'ολ'αυτά, αν βγάλουμε απέξω αυτή την γενικευμένη θεωρία μου, γενικά δε βρίζω, αν και είναι μερικές λεξούλες -οπως στην πρώτη φράση μου- που μου βγαίνουν αυθορμήτως ασχέτως αν έχω θυμώσει ή όχι. Κι οχι απευθυνόμενη σε καποιον. Για να πω δηλαδη σε καποιον ''εισαι μαλάκας'', θα θέλει να το ακούσει. Οταν είμαι θυμωμένη, εκφράζω τον θυμό μου διαφορετικά, είτε με το γάντι που λέμε, είτε με τη συμπεριφορά μου. Αν πω κάποια άχρηστη λέξη της ''μοδας'', θα'ναι πάνω σε συζητήσεις ανέμων κι υδάτων με άτομα που με γνωρίζουν καλά.
Δε μου αρέσει ανθρώπους ν'ακούω να χυδαιολογούν, είτε με λόγο είτε χωρίς. Το να χάσει κάποιος κάποια στιγμή την ψυχραιμία του είναι απολύτως φυσιολογικό. Θαρρώ όμως πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να εκφραστεί ο θυμός, όπως αποχή απο την κουβέντα κι έπειτα συζήτηση. Κι αν δεν υπάρχει περιθώριο συζήτησης, πλήρης απομάκρυνση. Δηλαδή δε μπαίνω στη διαδικασία να συζητήσω με άτομα που βρίζουν σαν νταλίκες. Δεν ξέρω αλλα θεωρώ πως η χυδαιολογία ισως είναι απο τη μια μια κακή συνήθεια -λέξεις που έχουν πιάσει μόνιμη θέση στο στόμα κάποιου γιατί τα κόλλησε πχ απο κάπου κι αυτό διορθώνεται - ή τελικά χαμηλό επίπεδο, δηλαδή δεν ξέρεις να συζητάς. Γιατί το να βρίσεις κάποιον είναι το πιο εύκολο, το πιο ανώδυνο που όμως δεν υπολογίζεται - εγώ δηλαδή άτομα που τ'ακουω συνεχώς να βρίζουν κάποιον, δε μου εμπνέουν το σεβασμό. Το να επικοινωνήσεις όμως και να περάσεις τα μηνύματά σου με καλή χρήση της γλώσσας αλλά και του σώματος (συμπεριφορά), είναι πολιτισμός και σαφώς το πιο δύσκολο.
Θέλω να πω, αν είχα να διαλέξω ανάμεσα σε κακοπροαίρετους που δε βρίζουν αλλά είναι παλιάνθρωποι και στους φωνακλάδες που γαβγίζουν αλλά δε δαγκώνουν, θα επέλεγα τους δεύτερους.
Παρ'ολ'αυτά, αν βγάλουμε απέξω αυτή την γενικευμένη θεωρία μου, γενικά δε βρίζω, αν και είναι μερικές λεξούλες -οπως στην πρώτη φράση μου- που μου βγαίνουν αυθορμήτως ασχέτως αν έχω θυμώσει ή όχι. Κι οχι απευθυνόμενη σε καποιον. Για να πω δηλαδη σε καποιον ''εισαι μαλάκας'', θα θέλει να το ακούσει. Οταν είμαι θυμωμένη, εκφράζω τον θυμό μου διαφορετικά, είτε με το γάντι που λέμε, είτε με τη συμπεριφορά μου. Αν πω κάποια άχρηστη λέξη της ''μοδας'', θα'ναι πάνω σε συζητήσεις ανέμων κι υδάτων με άτομα που με γνωρίζουν καλά.
Δε μου αρέσει ανθρώπους ν'ακούω να χυδαιολογούν, είτε με λόγο είτε χωρίς. Το να χάσει κάποιος κάποια στιγμή την ψυχραιμία του είναι απολύτως φυσιολογικό. Θαρρώ όμως πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να εκφραστεί ο θυμός, όπως αποχή απο την κουβέντα κι έπειτα συζήτηση. Κι αν δεν υπάρχει περιθώριο συζήτησης, πλήρης απομάκρυνση. Δηλαδή δε μπαίνω στη διαδικασία να συζητήσω με άτομα που βρίζουν σαν νταλίκες. Δεν ξέρω αλλα θεωρώ πως η χυδαιολογία ισως είναι απο τη μια μια κακή συνήθεια -λέξεις που έχουν πιάσει μόνιμη θέση στο στόμα κάποιου γιατί τα κόλλησε πχ απο κάπου κι αυτό διορθώνεται - ή τελικά χαμηλό επίπεδο, δηλαδή δεν ξέρεις να συζητάς. Γιατί το να βρίσεις κάποιον είναι το πιο εύκολο, το πιο ανώδυνο που όμως δεν υπολογίζεται - εγώ δηλαδή άτομα που τ'ακουω συνεχώς να βρίζουν κάποιον, δε μου εμπνέουν το σεβασμό. Το να επικοινωνήσεις όμως και να περάσεις τα μηνύματά σου με καλή χρήση της γλώσσας αλλά και του σώματος (συμπεριφορά), είναι πολιτισμός και σαφώς το πιο δύσκολο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.