Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
05-03-15
00:51
Χαχαχαχα!!! Τι μου θύμισες τώρα! Γεγονότα που συνέβησαν πριν από 5 χρόνια!!Δία να σε ρωτήσω, εκείνος ο συμμαθητής σου που είχες αναφέρει παλιότερα που όταν πέρασε σε άλλη πόλη μετακόμισε κι η μαμά του μαζί του στον καινούργιο τόπο διαμονής τι κάνει; Έχεις νέα του;
Πρέπει να εννοείς αυτή την περίπτωση: https://ischool.e-steki.gr/showthread.php?t=61506
Πέτυχε σε σχολή στην Κρήτη. Χωρίς να είμαι σίγουρος, νομίζω ότι τότε είχα ακούσει ότι μετακόμισαν οικογενειακώς για Κρήτη, καθώς κατάγονταν από εκεί και είχαν και σπίτι εκεί. Δεν είχα καμία πληροφορία από τότε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
01-03-15
14:00
@ nPb
Αυτά που γράφεις, σε ένα βαθμό ισχύουν. Πράγματι, υπάρχουν φοιτητές/φοιτήτριες που ενώ ήταν περιορισμένοι ξαφνικά βρήκαν μια ελευθερία την οποία καταχράστηκαν, παραμερίζοντας τις σπουδές τους και ασχολούμενοι μόνο με τις απολαύσεις της (κακώς εννοούμενης) φοιτητικής ζωής. Διαφωνώ όμως με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεις τα πράγματα. Βγάζεις μια κατάμαυρη εικόνα και υπονοείς ότι αυτά ισχύουν για τη μεγάλη πλειονότητα των φοιτητών/φοιτητριών. Όλοι μας νομίζω ότι σα φοιτητές/φοιτήτριες διασκεδάσαμε, ακόμα κι εγώ που δεν είμαι ο τύπος του γλεντζέ, ακόμα κι εσύ που με τα κείμενά σου θυμίζεις ιεραπόστολο. Όλοι μας ξενυχτήσαμε, καθίσαμε στα μπαράκια, πήγαμε σε κλαμπ ή σκυλάδικα, χορέψαμε, ήπιαμε, μεθύσαμε, κάναμε μπόλικο σεξ, χαρτοπαίξαμε, αράξαμε, πήγαμε εκδρομές, κάναμε πάρτι, είχαμε κρεπάλες, κάπου ξεφύγαμε, ίσως κάναμε και μπάφους και άλλα πολλά. Και λοιπόν; Νέοι άνθρωποι είμαστε, το αίμα μας βράζει, θέλουμε να διασκεδάσουμε και να τα γνωρίσουμε όλα. Αλήθεια είναι ότι αρκετοί τον πρώτο καιρό παραμέλησαν τα μαθήματά τους τα πρώτα εξάμηνα, όμως οι περισσότεροι γρήγορα βρήκαν το δρόμο τους και προχώρησαν στις σπουδές τους. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι πάντα χρειάζεται το μέτρο, όμως δεν μπορώ να μη βρω ελαφρυντικά για αυτούς που μέχρι να γίνουν φοιτητές/φοιτήτριες ζούσαν στερημένοι και θέλησαν να ξεδώσουν. Ελάχιστοι νομίζω είναι αυτοί που τελικά δεν "λογικεύτηκαν", για αυτό ας μη γενικεύουμε.
Αυτά που γράφεις, σε ένα βαθμό ισχύουν. Πράγματι, υπάρχουν φοιτητές/φοιτήτριες που ενώ ήταν περιορισμένοι ξαφνικά βρήκαν μια ελευθερία την οποία καταχράστηκαν, παραμερίζοντας τις σπουδές τους και ασχολούμενοι μόνο με τις απολαύσεις της (κακώς εννοούμενης) φοιτητικής ζωής. Διαφωνώ όμως με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεις τα πράγματα. Βγάζεις μια κατάμαυρη εικόνα και υπονοείς ότι αυτά ισχύουν για τη μεγάλη πλειονότητα των φοιτητών/φοιτητριών. Όλοι μας νομίζω ότι σα φοιτητές/φοιτήτριες διασκεδάσαμε, ακόμα κι εγώ που δεν είμαι ο τύπος του γλεντζέ, ακόμα κι εσύ που με τα κείμενά σου θυμίζεις ιεραπόστολο. Όλοι μας ξενυχτήσαμε, καθίσαμε στα μπαράκια, πήγαμε σε κλαμπ ή σκυλάδικα, χορέψαμε, ήπιαμε, μεθύσαμε, κάναμε μπόλικο σεξ, χαρτοπαίξαμε, αράξαμε, πήγαμε εκδρομές, κάναμε πάρτι, είχαμε κρεπάλες, κάπου ξεφύγαμε, ίσως κάναμε και μπάφους και άλλα πολλά. Και λοιπόν; Νέοι άνθρωποι είμαστε, το αίμα μας βράζει, θέλουμε να διασκεδάσουμε και να τα γνωρίσουμε όλα. Αλήθεια είναι ότι αρκετοί τον πρώτο καιρό παραμέλησαν τα μαθήματά τους τα πρώτα εξάμηνα, όμως οι περισσότεροι γρήγορα βρήκαν το δρόμο τους και προχώρησαν στις σπουδές τους. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι πάντα χρειάζεται το μέτρο, όμως δεν μπορώ να μη βρω ελαφρυντικά για αυτούς που μέχρι να γίνουν φοιτητές/φοιτήτριες ζούσαν στερημένοι και θέλησαν να ξεδώσουν. Ελάχιστοι νομίζω είναι αυτοί που τελικά δεν "λογικεύτηκαν", για αυτό ας μη γενικεύουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
28-02-15
20:23
Τελειώνοντας τη σχολή, θα φύγω για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό εκεί που βρίσκονται οι γονείς μου, οπότε θα επιστρέψω στην αρχή μένοντας στο ίδιο σπίτι μαζί τους.
Και πως θα σου φανεί αυτό?
Χα,χα,χα, δεν είμαι σίγουρος. Μάλλον μου φαίνεται παράξενο μαζί και αστείο. Όμως, θα ήταν σίγουρα παράλογο, το να έχουν οι γονείς μου εκεί σπίτι και να τους ζητήσω να μου νοικιάσουν εμένα άλλο στην ίδια πόλη. Το θετικό είναι ότι δεν με καταπίεσαν ούτε όταν ήμουνα 12, άρα δε φαντάζομαι να το κάνουν όταν θα είμαι 23. Όπως και να έχει, θεωρώ το θέμα της συγκατοίκησης με τους γονείς ασήμαντο σε σχέση με την άλλη συγκατοίκηση που θα διακοπεί.Και δεν ανατριχιάζεις στην ιδέα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
28-02-15
16:57
Πέρασα, περνάω και θα περάσω από όλα τα στάδια της συγκατοίκησης ή μη.
1ο στάδιο: Μέχρι που τελείωσα το λύκειο έμενα στο ίδιο σπίτι με τους γονείς μου. Να σημειώσω όμως ότι οι γονείς μου, ακόμα και από την πολύ μικρή μου ηλικία, δεν ήταν σε καμία περίπτωση καταπιεστικοί.
2ο στάδιο: Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο, μια παλιά αποθήκη στην αυλή των γονιών μου, διαμορφώθηκε σε αυτόνομο στούντιο 30m² και έγινε το δικό μου σπιτάκι με ανεξάρτητη είσοδο. Αυτή η ημιανεξάρτητη κατάσταση είχε πολλά πλεονεκτήματα. Απόλυτη ασυδοσία του ποιος μπαίνει ή βγαίνει οποιαδήποτε ώρα, υπήρχαν και φορές που έκανα 3 μέρες να συναντήσω τους δικούς μου, αλλά το φαγητό, την καθαριότητα και τα ρούχα τα φρόντιζε η μητέρα μου.
3ο στάδιο: Οι γονείς μου έφυγαν και εργάζονται στο εξωτερικό. Έτσι η κατάσταση έγινε εντελώς ανεξάρτητη. Εδώ το βασικό μειονέκτημα είναι ότι μαγείρεμα, πλύσιμο και λοιπά οικιακά τα κάνουμε μόνοι μας.
4ο στάδιο: Τελειώνοντας τη σχολή, θα φύγω για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό εκεί που βρίσκονται οι γονείς μου, οπότε θα επιστρέψω στην αρχή μένοντας στο ίδιο σπίτι μαζί τους.
1ο στάδιο: Μέχρι που τελείωσα το λύκειο έμενα στο ίδιο σπίτι με τους γονείς μου. Να σημειώσω όμως ότι οι γονείς μου, ακόμα και από την πολύ μικρή μου ηλικία, δεν ήταν σε καμία περίπτωση καταπιεστικοί.
2ο στάδιο: Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο, μια παλιά αποθήκη στην αυλή των γονιών μου, διαμορφώθηκε σε αυτόνομο στούντιο 30m² και έγινε το δικό μου σπιτάκι με ανεξάρτητη είσοδο. Αυτή η ημιανεξάρτητη κατάσταση είχε πολλά πλεονεκτήματα. Απόλυτη ασυδοσία του ποιος μπαίνει ή βγαίνει οποιαδήποτε ώρα, υπήρχαν και φορές που έκανα 3 μέρες να συναντήσω τους δικούς μου, αλλά το φαγητό, την καθαριότητα και τα ρούχα τα φρόντιζε η μητέρα μου.
3ο στάδιο: Οι γονείς μου έφυγαν και εργάζονται στο εξωτερικό. Έτσι η κατάσταση έγινε εντελώς ανεξάρτητη. Εδώ το βασικό μειονέκτημα είναι ότι μαγείρεμα, πλύσιμο και λοιπά οικιακά τα κάνουμε μόνοι μας.
4ο στάδιο: Τελειώνοντας τη σχολή, θα φύγω για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό εκεί που βρίσκονται οι γονείς μου, οπότε θα επιστρέψω στην αρχή μένοντας στο ίδιο σπίτι μαζί τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
15-02-15
12:13
Γιατί σε μένα κάποια πράγματα συμβαίνουν ανάποδα από τους άλλους; Οι γονείς μου τώρα εργάζονται στο εξωτερικό, άρα προφανώς ζω χωρίς αυτούς. Τελειώνοντας τη σχολή μου, θα φύγω από την Ελλάδα για μεταπτυχιακό εκεί που βρίσκονται οι γονείς μου, άρα θα μένω με τη μαμά και το μπαμπά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.