Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
16-07-15
13:22
Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις. Δεν είπα πουθενά ότι μπορεί ο κάθε άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του. Προφανώς και αυτό δεν είναι δυνατόν. Εκείνο που είπα ήταν ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τους γεμίζει η εργασία τους και τους δίνει και την ικανοποίηση της προσφοράς. Η άποψή που διατύπωσα είναι ότι καθένας μας θα πρέπει να προσπαθήσει να πετύχει το ίδιο. Σίγουρα υπάρχει ανταγωνισμός στην κοινωνία και δεν είναι δυνατόν να το καταφέρουμε αυτό όλοι, όμως είναι ένας στόχος για τον οποίο αξίζει να αγωνιστούμε να τον πετύχουμε έστω και μέχρι κάποιο σημείο. Τα σημεία που διαφώνησα, ήταν οι "θεωρίες" ότι όλες οι δουλειές είναι βαρετές, ότι τα περί προσφοράς αποτελούν δικαιολογίες σύγχρονων σκλάβων και οι φαμφάρες ότι πρέπει να εργαζόμαστε ελάχιστα, αλλά να έχουμε υψηλά έσοδα (προφανώς σε βάρος κάποιων άλλων), ώστε να απολαμβάνουμε τη ζωή μας.Δια και LiViNGtheLiFE, δεν μπορεί ο κάθε άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος στην δουλειά του. Ναι, μπορεί πχ σε κάποιον μάστορα ας το πούμε, να του αρέσει η δουλειά του παρόλο που είναι δύσκολη. Εμένα δεν μου αρέσει αλλά σε αυτόν μπορεί να αρέσει να φτιάχνει πράγματα. Όμως, πρέπει να παραδεχθείς ότι δεν γίνεται να είναι όλοι ευτυχισμένοι με την δουλειά τους. Και μάλιστα, η πλειοψηφία είναι δυστυχισμένη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
15-07-15
23:58
Καταπληκτικό κείμενο. Το παρακάτω απόσπασμα απαντά σε όλα:Στέκομαι σε αυτά τα δύο.
Για έναν πάμπλουτο ζουν χιλιάδες στη σκιά, αλλά για έναν ευτυχισμένο γιατί; Το ψωμί σου τρώει;
Ας πιάσουμε το επάγγελμα του καθηγητή. Άλλοι είναι μίζεροι, γκρινιάριδες και κλαίγονται μονίμως για την κακή τους τύχη σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Άλλοι είναι αφοσιωμένοι, δοτικοί, και η ευτυχία κυριαρχεί στη ζωή τους, όχι μόνο στη δουλειά, αλλά στη οικογένεια, στις παρέες, παντού. Υπενθυμίζω πως παίρνουν τον ίδιο μισθό, ένα μισθό πείνας για τους νεοδιόριστους, ένα μισθό που μετά βίας φτάνει για όσους έχουν οικογένεια. Καταλήγω πως είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα και πως κάποιοι ότι δουλειά και να κάνουν, όσα χρήματα και να παίρνουν είναι δυστυχισμένοι. Επίσης έχω γνωρίσει αγρότες και απλούς εργάτες που καίγονται στον ήλιο όπως λέτε και σας διαβεβαιώ πως αρκετοί είναι πρόσχαροι, κεφάτοι και φυσικά ευτυχισμένοι. Άλλοι μεγαλογαιοκτήμονες αναλώνονται στο πως θα αυγατίσουν τα λεφτά τους, πως θα προβληθούν στην κοινωνία και ζουν τελικά μες τη μιζέρια, γιατί μιζέρια δεν είναι μόνο η φτώχεια, είναι η γκρίνια και η απληστία.
Εκτός από έναν υπέροχο καθηγητή μου στο φροντιστήριο που ήταν απίστευτα δοτικό και υποστηρικτικό άτομο ενώ τυπικά δεν είχε κάποια παραπάνω υποχρέωση ούτε να κερδίσει κάτι, είχα δύο καθηγητές στο (δημόσιο) σχολείο μου που έκαναν ώρες εκτός μαθήματος και ήταν πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν. Α, και ναι, ήταν ευτυχισμένοι. Άλλοι πάλι, μας κυνηγούσαν να μας κάνουν ιδιαίτερα, είχαν σπιταρώνες, ήταν κακιασμένοι και υποκριτές.
Κι όμως, κοινωνικά και οικονομικά, οι πρώτοι ζούσαν στη σκιά των δεύτερων και όχι το αντίθετο όπως λες.
Κάποιοι είναι υπέροχοι άνθρωποι είτε εργάτες (και επιμένω σε αυτό) είτε καθηγητές ή ότι άλλο θες, που φυσικά εισπράττουν θαυμασμό και ευγνωμοσύνη από τους γύρω τους βγάζοντας τους τον καλύτερο εαυτό τους, κάποιοι άλλοι πάλι είναι ζηλιάρηδες και άπληστοι και καταδικασμένοι να είναι δυστυχισμένοι.
Οπότε δε νομίζω πως ο καθηγητής που περιέγραψε ο Δίας θα πάψει να αγαπάει τη δουλειά που κάνει/έκανε, και ασφαλώς δεν ζει σε βάρος κανενός, δεν καθιστά κανέναν δυστυχισμένο, απλά κάποιοι είναι ανίκανοι να δώσουν στους άλλους πράγματα άρα και να ξεφύγουν από τη ζήλια και τη μιζέρια τους.
Ευτυχώς, δεν καταγόμαστε όλοι από ...αριστοκρατικές οικογένειες. Οι γονείς των περισσοτέρων από μας, ήταν απλοί άνθρωποι, οι οποίοι ότι κατάφεραν το κατάφεραν με τη δουλειά τους και μόνον. Έτσι οι γονείς μας με το παράδειγμά τους μας δίδαξαν ότι η εργασία και η προσφορά στους συνανθρώπους μας, είναι πολυτιμότερο αγαθό από το ραχάτι και την εκμετάλλευση της δουλειάς των άλλων. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας εκείνοι που, (αλήθεια ή ψέματα αδιάφορο, καθώς στο διαδίκτυο και σε αγνώστους μπορείς να λες ότι θέλεις), υπερηφανεύονται ότι εργάζονται ...ελάχιστα, δεν λένε ότι για να εισπράττουν αυτοί, κάποιοι "δουλοπάροικοί" τους βρίσκονται σε καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης. Τους "ευχαριστούμε" λοιπόν για τα "μαθήματά" τους, αλλά δεν βλέπω το λόγο να ασχολούμαστε άλλο μαζί τους.Κάποιοι είναι υπέροχοι άνθρωποι είτε εργάτες (και επιμένω σε αυτό) είτε καθηγητές ή ότι άλλο θες, που φυσικά εισπράττουν θαυμασμό και ευγνωμοσύνη από τους γύρω τους βγάζοντας τους τον καλύτερο εαυτό τους, κάποιοι άλλοι πάλι είναι ζηλιάρηδες και άπληστοι και καταδικασμένοι να είναι δυστυχισμένοι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
15-07-15
14:47
Θα μου επιτρέψεις να σου πω, ότι η άποψη την οποία έχεις για τη δουλειά ενός καθηγητή (που θέλει να κάνει σωστά τη δουλειά του), είναι ...γυμνασιακή.αναφέρεσαι σε έναν καθηγητή του δημοσίου, που σημαίνει ότι έχει σταθερή και εξασφαλισμένη εργασία, δουλεύει ένα οχτάωρο την μέρα, σπάνια έχει δουλειά για το σπίτι και το πιο σημαντικό η δουλειά του δεν είναι καθόλου αγχωτική, ούτε διορίες έχει να προλάβει, ούτε πρέπει να καινοτομήσει για να μην τον καταστρέψει ο ανταγωνισμός, ούτε η δουλειά του έχει ιδιαίτερη κούραση..
Εδώ θα συμφωνήσω. Έτσι λοιπόν γιατί να μην προσπαθήσουμε να εργαζόμαστε σε τέτοια επαγγέλματα;ναι υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει το επάγγελμά τους, αλλά αυτό αφορά μόνο συγκεκριμένα επαγγέλματα με ιδιαίτερα καλές εργασιακές συνθήκες ή με μεγάλο αίσθημα κοινωνικής προσφοράς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
15-07-15
13:37
Για κάθε παράδειγμα υπάρχουν αντιπαραδείγματα. Θα αναφέρω 2 περιπτώσεις ανθρώπων που γνωρίζω καλά και αν και κάνουν πολλά χρόνια την ίδια δουλειά, εξακολουθούν να την αγαπούν.Θα αναφέρω ένα προσωπικό μου παράδειγμα.....
1) Καθηγητής Φυσικός που είχα στο σχολείο. Άνθρωπος που το έδειχνε ότι αυτό που έκανε το ζούσε. Κάθε μάθημά του ήταν μια παράσταση και κάθε πίνακάς του έργο τέχνης. Έκανε συνέχεια πράγματα από μεράκι και μόνο, χωρίς φυσικά να είναι υποχρεωμένος, όπως πρόσθετες ώρες μαθήματος, εργαστήρια, να καταναλώνει τα διαλείμματά του λύνοντας απορίες μαθητών (ακόμα και όχι των τμημάτων του), απογευματινά μαθήματα για διαγωνισμούς Φυσικής. Στα 3 χρόνια του λυκείου που τον είχα καθηγητή, δεν έλειψε ούτε μία (1) ώρα και μάλιστα μετά από ατύχημα, ερχόταν στο σχολείο με την πατερίτσα για να μη χαθούν μαθήματα, παρά το ότι είχε από το νοσοκομείο άδεια ενός μήνα.
2) Η μητέρα μου που είναι Παιδίατρος. Ποτέ δεν θυμάμαι να βαρυγγώμησε σχετικά με τη δουλειά της, αλλά πάντα εκφραζόταν με αγάπη για αυτή. Ποτέ δεν παραπονέθηκε ούτε για τα πρωινά ξυπνήματα, ούτε για τις βραδινές βάρδιες, ούτε όταν έμενε στο νοσοκομείο παραπάνω ώρες από το κανονικό για να βοηθήσει συναδέλφους της, ούτε όταν έφευγε από το σπίτι μέσα στην άγρια νύχτα για να επισκεφτεί ένα άρρωστο παιδάκι, ούτε όταν χτυπούσε το τηλέφωνο στις 3 το πρωί και μια ανήσυχη μαμά ρωτούσε αν είναι κακό που το μωρό της κάνει πορδές. Πάντα τη θυμάμαι με το χαμόγελο και ειδικά το πόσο ενθουσιασμένη ερχόταν στο σπίτι όταν μετά από μια δύσκολη περίπτωση ένα παιδί γινόταν καλά. Τέλος, να προσθέσω και τις ατελείωτες ώρες ή και μέρες κατά τις οποίες πρόσφερε (προφανώς δωρεάν) τις υπηρεσίες της σε στρατόπεδα προσφύγων και καταυλισμούς τσιγγάνων.
--- Νομίζω ότι τα παραπάνω 2 άτομα, ποτέ δεν είδαν τη δουλειά τους σαν κάτι το καταναγκαστικό, ούτε και σαν αναγκαίο για τα χρήματα και μόνον. Έκαναν (και ακόμα κάνουν) την εργασία τους με αγάπη και την ικανοποίηση της προσφοράς.
--- Ίσως για κάποιους αυτά που γράφω να είναι "ψιλά γράμματα", οι περιπτώσεις που ανέφερα να θεωρούνται "κορόιδα" κι εγώ να αποτελώ ένα "γραφικό ρετρό". Δικαίωμά τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
14-07-15
22:45
Καλό μου παλικάρι, λογικό είναι σα μαθητής να μισείς το πρωινό ξύπνημα. Όμως, αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο επιλογής επαγγέλματος στο μέλλον. Όλοι μας μεγαλώνουμε και αλλάζουμε. Όταν ήμουν μαθητής, σιχαινόμουνα κι εγώ το να ξυπνάω νωρίς. Τώρα αυτό το έχω ξεπεράσει και μάλιστα με ευχαριστεί όταν σηκώνομαι πρωί, καθώς βλέπω ότι έτσι έχω δική μου όλη την ημέρα. Μη βιάζεσαι αγόρι μου. Αυτό που στο forum γράφει κάτω από τα παλιά μηνύματα: "Το μήνυμα αυτό γράφτηκε πάνω από Χ χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε", είναι σοφό. Υπάρχει και σχετικό ρητό: "Μόνον οι ηλίθιοι δεν αλλάζουν ποτέ γνώμη"......θα μισούσα τις δουλειές που απαιτούν ξύπνημα από το χάραμα και νυχτερινές βάρδιες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
14-07-15
19:25
Κάτσε βρε Andy γιατί σε έχω για έξυπνο παιδί. Πρώτα-πρώτα δεν έχεις δει και ανθρώπους που τους αρέσει η δουλειά τους, πηγαίνουν κάθε μέρα με κέφι και τη χαίρονται καθώς αισθάνονται ότι προσφέρουν κάτι; Δυστυχώς και τα λεφτά χρειάζονται, αλλά όταν έρθει η ώρα θα μπορέσεις να βρεις μια δουλειά που να σου δίνει και τα χρήματα για μια ικανοποιητική και αξιοπρεπή ζωή, αλλά και ταυτόχρονα να κάνεις κάτι που να σε ευχαριστεί. Ίσως δεν πρόσεξες καλά τι έγραφε το μήνυμα για το οποίο έγραψες ότι κάπως έτσι πιστεύεις. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένα νέο και έξυπνο παιδί, θεωρεί ευτυχία το να έχει από αδιευκρίνιστες πηγές πολλά χρήματα, να μη χρειάζεται να δουλεύει και να έχει απεριόριστο ελεύθερο χρόνο.Κάπως έτσι πιστεύω κι εγώ διότι βλέπω αρκετό κόσμο να κάνει δουλειά που δεν του αρέσει και την κάνει μόνο για τα λεφτά. Ναι μεν, τα λεφτά έχουν αξία, αλλά την ευτυχία δεν την ξεπερνάει τίποτα. Με λίγα λόγια, τα όσα χρόνια που θα δουλέψεις ισοδυναμούν με χαμένο και κουραστικό χρόνο σε ανταλλαγή με χρήματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
13-07-15
13:29
Αυτούς τους προβληματισμούς τους είχα στα 15 μου, αλλά (ευτυχώς ή δυστυχώς) μου πέρασαν γρήγορα. Σίγουρα, αισθάνομαι ευτυχής που δεν αψήφησα τον κανόνα <<Μη βάζεις το χέρι στις πρίζες>>. Ναι, τα "πρέπει" υπάρχουν και αν τα απορρίψουμε δεν θα επιζήσουμε. Το πώς όμως θα τα ακολουθούμε και πόσο χαλαρά θα κινούμαστε μέσα σε αυτά, από εμάς εξαρτάται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.