Άλλα μηνύματα του μέλους rag_fel σε αυτό το thread

αν διαβάσεις παραπάνω σχόλια θα ανακαλύψεις ότι τα ίδια τα ΤΕΙ αυτοαποκαλούνται ΑΤΕΙ. και όλα μαζί ΑΕΙ. (Ας τα βρούμε κάπου)

Από την ανώτατη εκπαίδευση της Ελλάδας έχω ιδέα (και μάλιστα παραπάνω από μία φορά).

Όσον αφορά στην ΑΔΙΠ και επειδή μάλλον καταλαβαίνω γιατί επιμένεις (εφόσον ισχύει το "ηλεκτρονικός μηχανικός ΤΕΙ") αλλά μη τα εξισώνεις. Άλλα τα θέματα τα δικά σας, άλλα τα θέματα της νοσηλευτικής

Επίσης: Κάνε κάτι με την ψυχραιμία σου

1ον: αν ανατρέξεις στο πρόγραμμα σπουδών των ΤΕΙ νοσηλευτικής ΣΥΝΟΛΙΚΑ θα διαπιστώσεις ότι τα συμπεράσματα είναι "χαοτικά διαφορετικά" επειδή έτσι ακριβώς είναι και οι ίδιες οι σπουδές του εκάστοτε νοσηλευτικού τμήματος ΤΕΙ.
2ον: δεν έχω (ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ!) όφελος, ούτε χαρακτήρισα οιονδήποτε χαζό!
3ον: όπως αναφέρει και αυτό το οποίο παραθέτεις: "high quality that they HAVE STARTED BEING incorporated in the curriculum"
4ον: αυτό που γνωρίζω είναι ότι όταν δόθηκε η ευκαιρία στα ΤΕΙ να αναβαθμιστούν σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, τα πιο πολλά το μόνο που έκαναν είναι να αλλάξουν από ΤΕΙ σε ΑΤΕΙ. Ελάχιστα άλλαξαν το πρόγραμμα σπουδών τους. Μερικά το έκαναν και ναι, υπάρχουν ΤΕΙ που παρέχουν σπουδές απόλυτα ισότιμες και πολλές φορές και καλύτερες από κάποια πανεπιστήμια. Ακριβώς όμως επειδή δεν έχει γίνει (ως όφειλαν) αυτή η αλλαγή ΣΥΝΟΛΙΚΑ, όχι, δεν δικαιούνται καθόλου να θεωρούνται συλλήβδην ισότιμα με τα νοσηλευτικά πανεπιστήμια. Τουλάχιστον επί του παρόντος.

Πάντως, πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί σε έθιξα! Και επειδή δεν είχα/έχω καμία τέτοια πρόθεση, καλό είναι να κρατάμε την επιθετική μας διάθεση για άλλες περιστάσεις.

Μπήκα στο φόρουμ γιατί έψαχνα πληροφορίες για τις κατατακτήριες και κατέληξα να διαβάζω με τις ώρες....διάβασα μονορούφι όλες τις σελίδες του τοπικ! Καταρχήν θέλω να πω ότι συμφωνώ με όλα όσα αναφέρει ο fockos σχετικά με τα της νοσηλευτικής, κατά δεύτερον, να συστηθώ: έχω εργαστεί πάνω από μια δεκαετία ως νοσηλεύτρια ΔΕ ή βοηθός ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε...(πολύ μικρή σημασία έχει!) - είμαι και οικονομολόγος αλλά χωρίς να έχω ασκήσει ποτέ ως τώρα το επάγγελμα του οικονομολόγου και, μετά από όλα όσα διάβασα μου είναι αδύνατον να μην τοποθετηθώ στο θέμα, μιας και βλέπω ότι υπάρχει μια (διαχρονική!) γενική σύγχυση. Από τότε που άρχισα να δουλεύω (ή, σωστότερα, από πολύ πριν) έβλεπα αυτό τον πόλεμο μεταξύ ΔΕ, ΤΕ και ΠΕ. Αλλά πιο συγκεκριμένα: οι ΔΕ με τους ΤΕ για το καθηκοντολόγιο, οι ΠΕ με τους ΤΕ για την κατάρτιση. Λοιπόν:

Μύθος 1ος: Όταν αποφοιτήσουν οι ΠΕ καταλαμβάνουν διοικητικές θέσεις. Είναι γεγονός ότι γι' αυτή την εντύπωση ευθύνονται οι καθηγητές των νοσηλευτικών ΑΕΙ, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δεν έχουν ποτέ εργαστεί σε νοσοκομεία. Ούτε πιο γρήγορα, ούτε πιο εύκολα από τους ΤΕ θα αναρριχηθούν στην ιεραρχία, ούτε τίποτα. Ούτε καν είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα γίνεις προϊστάμενος! Δεν είσαι μόνο εσύ, σε ένα τμήμα υπάρχουν άλλοι 10-20 (ανάλογα το νοσοκομείο) με τα ίδια τυπικά προσόντα με σένα που περιμένουν το ίδιο με σένα. Δε θα προτιμηθεί απαραίτητα ο ΠΕ. Ίσως...αλλά όχι απαραίτητα. Αυτό, κυρίως, εξαρτάται είτε από την αδιαμφισβήτητη υπεροχή των τυπικών προσόντων σου (στην καλύτερη/δικαιώτερη περίπτωση), είτε από τις «άτυπες» σχέσεις σου με τους ανθρώπους-κλειδιά της υπηρεσίας ή/και όχι μόνο της υπηρεσίας…if you get my point, (στη συνηθέστερη περίπτωση).

Μύθος 2ος: Οι ΠΕ και οι ΤΕ είναι ίδιοι ως προς την κατάρτιση. Ούτε για αστείο! Καταρχήν, αυτό μπορεί εύκολα να το καταλάβει κανείς βλέποντας το πρόγραμμα σπουδών των ΑΕΙ και των ΤΕΙ. Ναι, πρόκειται για 3βάθμια εκπαίδευση και στις 2 περιπτώσεις, όμως υπάρχει μια τεράστια απόσταση στην κατάρτιση, στην σπουδή, πως το λένε;!. Τεράστια! Το αν και κατά πόσο ένας ΤΕ μπορεί, με προσωπική προσπάθεια, να φτάσει το θεωρητικό επίπεδο του ΠΕ, και το πόσο ένας ΠΕ με πτυχίο 5 είναι καλύτερα καταρτισμένος από έναν ΤΕ με πτυχίο 9 είναι μια άλλη ιστορία, αλλά όσο μιλάμε για το τυπικό της εκπαίδευσης το ΑΕΙ παράγει επιστήμονες νοσηλευτές, ενώ το ΑΤΕΙ παράγει τεχνολόγους νοσηλευτές.- Διάβασα κάπου, πολύ σωστά, για το ρόλο της ΕΝΕ σε αυτό το πανηγύρι. Η ΕΝΕ είναι μια ένωση που διοικείται από ΤΕ νοσηλευτές που όχι απλά προασπίζονται αποκλειστικά και απροκάλυπτα τα δικαιώματα των ΤΕ νοσηλευτών, αλλά δε θα ήταν υπερβολή αν έλεγα ότι ο μεγάλος και μοναδικός καημός τους δεν είναι να πάνε το επάγγελμα πιο πάνω, να βελτιώσουν τις άθλιες συνθήκες του, να βελτιώσουν έστω το μισθολόγιο, όχι. Ο μεγάλος καημός τους είναι να εξισώσουν τα πτυχία τους με τα πτυχία των ΠΕ. Αυτό.

Μύθος 3ος: Καθηκοντολόγιο. Βάρδιες/υπηρεσίες. Τίποτα δεν ισχύει αν δεν βολεύει. Όλα θα είναι κατά πως βολεύουν την υπηρεσία, την προϊσταμένη, το νοσοκομείο. Όχι εσένα. Μπορεί να τύχει να δουλεύεις σερί χωρίς ρεπό για περισσότερες από 30 μέρες. Οι ελλείψεις προσωπικού τα τελευταία χρόνια είναι πολύ μεγαλύτερες από παλιότερα. Τα χρωστούμενα ρεπό σου μπορεί να φτάσουν σε επίπεδα κανονικής άδειας, δλδ να σου χρωστάνε 20, 30 μέρες κλπ. Το δε καθηκοντολόγιο, τηρείται στα περισσότερα δημόσια νοσοκομεία, όσον αφορά στα ιδιωτικά, άντε να τηρείται στο ΥΓΕΙΑ και το ΩΝΑΣΕΙΟ… στα άλλα, όλοι ΠΕ, ΤΕ, ΔΕ τα ίδια. ΜΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ!

Μύθος 4ος: Η νοσηλευτική είναι ένα πολύ ωραίο επάγγελμα που σου δίνει τη δυνατότητα να προσφέρεις, με τις επιστημονικές γνώσεις σου, στο κοινωνικό σύνολο. Ναι. Σε κάποια άλλη χώρα. Σε κάποια άλλη ήπειρο. Ή μάλλον, από εδώ κοντά μόνο στη Σουηδία, και μετά ίσως στον Καναδά και λιγότερο στις ΗΠΑ. Όχι εδώ! Όχι εδώ! Εδώ στη καλύτερη περίπτωση θα πέσεις σε νορμάλ προϊστάμενο/η και θα κάνεις μετά κόπων και βασάνων τη δουλίτσα σου χωρίς πολλά προβλήματα. (Πάντα μεγάλο ρόλο παίζει η τύχη, σε τι τμήμα θα πέσεις!) Πολύ συχνά θα υφίστασαι τις προσβολές των καβαλημένων γιατρών-που δεν είναι λίγοι, ακόμα και των καβαλημένων διοικητικών, αλλά ακόμα και μεταξύ τους οι νοσηλευτές έχουν πολλά θεματάκια άλυτα…οπότε να θυμάσαι να παραμένεις ψύχραιμος για να μην καταλήξεις με χούφτες ψυχοφάρμακα στην τσέπη.

Μύθος 5ος: σε κάθε βάρδια χρέη υπεύθυνου κάνει ο ΠΕ και, ελλείψει αυτού, ο ΤΕ. Υπάρχουν ΠΑΜΠΟΛΛΑ τμήματα που έχουν προϊστάμενους ΔΕ, ακόμα και σε δημόσια νοσοκομεία που είναι πιο πολύ το προσωπικό. Ναι, μύθος και το ότι στα ιδιωτικά νοσοκομεία είναι πιο ανθρώπινα τα πράγματα. Στην πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερα, είναι άθλια! Όχι μόνο δεν ισχύει αυτό, αλλά πολλές φορές θα τύχει να κάνεις βάρδια μόνος σου, είτε είσαι ΠΕ, ΤΕ, ΔΕ. Και όταν λέω «θα τύχει» δεν εννοώ κάποια φορά, τυχαία. Εννοώ ότι θα τύχει να είσαι σε τμήμα που δουλεύει έτσι. Με έναν στη βάρδια. Και όλη η ευθύνη μοιρασμένη…σε σένα!

Μπορώ να γράφω με τις ώρες, όμως θα προτιμήσω να εστιάσω σε αυτά που διάβασα να λέγονται για τα πράγματα. Και πολύ περισσότερο επειδή καταλαβαίνω ότι οι πιο πολλοί συμμετέχοντες είναι υποψήφιοι ή/και φοιτητές νοσηλευτές, δλδ χωρίς εργασιακή εμπειρία. Θέλω να πω στους ΠΕ να μην παραμυθιάζονται στη σχολή (μου έχουν τύχει 6 περιπτώσεις ΠΕ που ήρθαν για δουλειά και έπαθαν σοκ όταν τους είπαν ότι θα φορέσουν άσπρα ρούχα και όχι μπλε: νόμιζαν ότι θα έρθουν να πιάσουν δουλειά ως διευθύνουσες/προϊσταμένες κλπ. Παραιτήθηκαν πριν καν γίνει η πρόσληψη!) Επίσης, θέλω να πω στους ΤΕ να μην παραμυθιάζονται ότι διαθέτουν την ίδια κατάρτιση με τους ΠΕ. Τυπικά έχουν τα ίδια δικαιώματα αλλά ουσιαστικά, από άποψη κατάρτισης δεν φτάνουν τους ΠΕ ούτε στην άκρη των ποδιών τους. Δεν θέλω, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου, να απογοητεύσω κανέναν που σκέφτεται τη νοσηλευτική. Απλά θέλω να βοηθήσω να ξεκαθαρίσουν το τοπίο σχετικά με μια επιλογή που θα κουβαλήσουν, αν όχι σε όλη τη ζωή τους, τουλάχιστον για πολλά χρόνια. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα. Ίσως έχετε παρατηρήσει ότι οι αναφορές μου σχετικά με τη φύση της δουλειάς αυτής καθαυτής είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Και αυτό για τον εξής λόγο: μπορεί να είναι ένα πολύ απαιτητικό επάγγελμα, ένα επάγγελμα που σε φθείρει τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, όχι ευχάριστο (καθώς έχεις να κάνεις με ασθενείς), -βγάλτε από το μυαλό σας grey’s anatomy και τέτοια, εννοείται!- αλλά το μεγάλο αγκάθι (κατά την άποψή μου) είναι όχι η δουλειά, αλλά οι διαπροσωπικές σχέσεις, η νοσηλευτική υπηρεσία στη λειτουργία της: ελάχιστοι θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει, συνήθως θα πρέπει να συμμορφωθούν με το ρεύμα του τμήματος και τα καπρίτσια των προϊστάμενων, ακόμα κι αν πρόκειται για νοοτροπίες παρωχημένες και λάθος, θα είναι αναγκασμένοι να πειθαρχούν σε κομπλεξικές/διαταραγμένες προσωπικότητες (δεν υπερβάλλω!) ή θα είναι αναγκασμένοι να είναι μόνιμα απέναντι, κόντρα, αλλά σε αυτή την περίπτωση μόνοι, καθώς οι πιο πολλοί αποφασίζουν τελικά να κάνουν τη «δουλίτσα» ακόμα και λάθος για να τα έχουν καλά με την υπηρεσία (τα αγόρια που έχουν πάει στρατό θα καταλάβουν καλύτερα!).

Όσον αφορά στην επιλογή, ΠΕ Vs ΤΕ, μικρή η διαφορά αν δεν έχει σημασία για σας η θεωρητική κατάρτιση. Ούτε οι βαθμοί παίζουν κανένα ρόλο στη δουλειά ούτε τίποτα. Ένας ΠΕ κι ένας ΤΕ έχουν τις ίδιες πιθανότητες στην ιεραρχία, έχουν ίδια καθήκοντα (όπου υπάρχει καθηκοντολόγιο), έχουν τις ίδιες πιθανότητες πλέον στα μεταπτυχιακά. «Αλλού» διαφοροποιούνται τα πράγματα…το που «άλλου» θα το διαπιστώσετε σύντομα μόνοι σας. Σε κάθε περίπτωση, εύχομαι σε όλους και όλες καλή συνέχεια, σκεφτείτε διπλά και τριπλά και…καλή τύχη. Θα σας χρειαστεί!