19-01-16
14:37
Πολλοι θεωρουν αυτο το video σαν μαθημα ζωης. Εμενα μου αφησε μια πικρη γευση στο τελος. Μεχρι πού θα φτασουμε για αυτες τις ιντσες; (2:22) Υπαρχει κοκκινη γραμμη; Συγκρινεται η ζωη με ενα αθλητικο ματς;
(οι υποτιτλοι στα αγγλικα εχουν λαθη)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
15-01-16
18:38
Δεν ειναι μονο αυτό. Οσο αστειο και να φαινεται, το πραγμα κολλαει στην πρωτη κινηση που πρεπει να κανεις. Αν δεν εισαι μαθημενος να στρωνεις και να πραγματοποιεις σχεδια, η πρωτη κινηση σου φαινεται βουνο, γιατι λειτουργει η φαντασια κι οχι η λογική και διογκωνει το προβλημα. Χοντρικα το προβλημα του αρχαριου συνισταται σε δυο ερωτησεις:Βλέπω πολλούς, σχεδόν όλους τους ανθρώπους γύρω μου σε αυτή την κατάσταση και νομίζω πως το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι δεν έχουν στόχους. Δεν ξέρουν αν θέλουν οικογένεια, δεν ξέρουν αν θέλουν παιδιά, δεν ξέρουν τι δουλειά θα τους άρεσε να κάνουν, δεν ξέρουν πόσο θέλουν να δουλεύουν κτλ. Γενικώς δεν ξέρουν τι θέλουν από τη ζωή τους. Και όταν δεν ξέρεις τι θέλεις, όσα μέσα και να έχεις δεν πρόκειται να πετύχεις κάτι.
-Πως ακριβως πρεπει να αρχισω;
-Πως θα γινει αυτο αφου δεν εχω λεφτα;
Για μενα η πραγματοποιηση στοχων ειναι περισσοτερο θεμα στασης. Αμα κοιτας προς τα κατω βλεπεις τα ακινητα ποδια σου, αμα κοιτας μπροστα σού ανοιγει η ορεξη να προχωρησεις. Θεωρω σημαντικο να εχεις ενα project account, ανεξαρτητα αν θα βαζεις ενα ευρω το μηνα. Παλια το λεγανε κουμπαρά. Δεν ειναι τοσο το ποσο, ειναι οτι προσανατολιζει το μυαλο προς τη σωστη κατευθυνση. Αμα παρεις μπροστα, στη συνεχεια δραστηριοποιεισαι περισσοτερο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
14-01-16
17:21
Θα παμε τουλαχιστον χορτατοι, οταν ερθει η ωρα μαςΕ ναι γιατι τα ονειρα δε σε ταιζουν, η δουλεια σε ταιζει...
Αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι αν δεν βαλεις σε πρωτο πλανο τα ονειρα σου, δεν προκειται να τα πραγματοποιησεις ποτέ. Αν δεν εισαι τεμπελης, και δεν ζητας θεση διευθυντη, το βιοποριστικο θα το βολεψεις.
Βασικα πρεπει να ξερεις ακριβως τι θελεις και να βαζεις μπροστα να το πετυχεις ειτε αυτο περναει μεσω σπουδων ειτε οχι. Βεβαια στην πρωτη περιπτωση λογω αυτου του μακρου κι ελαχιστα αποτελεσματικου συστηματος κανεις σπουδες ως τα τριαντα για να μπεις σε ενα λουκι κι εχεις φαει εντωμεταξυ την πλυση εγκεφαλου περι αγιοποιησης της εργασιας και των διπλωματων. Και μετα ζητας δουλεια με βαση το διπλωμα κι οχι με βαση την κατασταση της αγορας και τρως κι αλλα χρονια στο περιμενε.
Αν ειναι να ζεις για να διαιωνιζεις ενα σαθρο συστημα εργασιας που θελει τον εργαζομενο σκλαβο μεχρι τη συνταξη, βρασε ορυζα. Το προβλημα δεν ειναι η εργασια καθεαυτη αλλα το 9-5 που σου καταδικαζει τη μερα. Αν θες να ζησεις ονειρα πρεπει να το κανεις λαστιχο ή να απαλλαγεις απο αυτο το συντομοτερο δυνατο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
13-01-16
23:26
Ενα κρισιμο σημειο ειναι η τριτη λυκειου. Μην εχοντας ακομα ψιλιαστει τα περι στοχων και μεσων, καθοτι η προσωπικη αναπτυξη δεν διδασκεται στα σχολεια, το μονο που ξερεις ειναι οτι θες να περασεις σε καποια σχολη. Αν τα καταφερεις λοιπον, ξεκινας για καμποσα χρονια σπουδων, στο τελος των οποιων συνειδητοποιεις οτι εισαι στην ιδια μοιρα με χιλιαδες αλλους που εκαναν την ιδια πορεια και δεν εχεις καποιο σημαντικο πλεονεκτημα εναντι αυτων, οταν διεκδικεις κομματι απο την ιδια πιτα.
Ενα 5% απο τους τελειοφοιτους σχολων θα κανει αυτο που θελει πραγματικα και το υπολοιπο 95% θα γινει ενα γραναζι της μηχανης του εργασιακου συστηματος σε διαφορα ποστα, κοιτωντας το ρολοι ποτε θα περασει το 8ωρο κι αυτο αν υποθεσουμε οτι βρισκει δουλεια. Αν παλι ειναι στην ανεργια, θα κοιταει να βρει θεση αναλογη με το πτυχιο του και θα το θεωρει δεδομενο οτι η κοινωνια του χρωσταει μια θεση αναλογη με αυτο το πτυχιο. Υπαρχει και το ενδεχομενο να το τραβηξει για ακομα περισσοτερα χρονια σπουδων σε master και doctorat για να να αυξησει τα πλεονεκτηματα του. Κι ολα αυτα με κεντρικη ιδεα παντα την εργασια. Ολα περιστρεφονται γυρω απο αυτην. Τα ονειρα εχουν πια παει περιπατο. Τα θυμασαι καθε πρωτοχρονια βαζοντας καινουργιους στοχους σε μια εξαρση απελπισιας για να αλλαξεις κατι.
Αυτο ειναι το σεναριο, αν ξεκινας τη ζωη σου με το αγχος να φτιαξεις βιογραφικο κι οχι ενα portfolio ονειρων.
Ενα 5% απο τους τελειοφοιτους σχολων θα κανει αυτο που θελει πραγματικα και το υπολοιπο 95% θα γινει ενα γραναζι της μηχανης του εργασιακου συστηματος σε διαφορα ποστα, κοιτωντας το ρολοι ποτε θα περασει το 8ωρο κι αυτο αν υποθεσουμε οτι βρισκει δουλεια. Αν παλι ειναι στην ανεργια, θα κοιταει να βρει θεση αναλογη με το πτυχιο του και θα το θεωρει δεδομενο οτι η κοινωνια του χρωσταει μια θεση αναλογη με αυτο το πτυχιο. Υπαρχει και το ενδεχομενο να το τραβηξει για ακομα περισσοτερα χρονια σπουδων σε master και doctorat για να να αυξησει τα πλεονεκτηματα του. Κι ολα αυτα με κεντρικη ιδεα παντα την εργασια. Ολα περιστρεφονται γυρω απο αυτην. Τα ονειρα εχουν πια παει περιπατο. Τα θυμασαι καθε πρωτοχρονια βαζοντας καινουργιους στοχους σε μια εξαρση απελπισιας για να αλλαξεις κατι.
Αυτο ειναι το σεναριο, αν ξεκινας τη ζωη σου με το αγχος να φτιαξεις βιογραφικο κι οχι ενα portfolio ονειρων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.