methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,091 μηνύματα.
12-11-17
11:30
Απο την περίοδο της εφηβείας μου ημουν ενα παιδι που ανέπτυξα πολυ άγχος. Άγχος για τα μαθήματα και μια τελειομανία, ηθελα να ειμαι τελεια και να μην αποτυγχάνω ώστε να με αγαπούν και να ειμαι αποδεκτή . Με τα χρονια το άγχος επεκτάθηκε και για αλλα ζητήματα, συμηθως απλα πραγματα , τα οποια ομως με γέμιζαν με στρες. Αν αργω πχ καπου (μαθημα, ραντεβου) αγχώνομαι πολυ. Πλέον η κατάσταση αυτη εχει εξελιχθεί παρα πολυ. Νιώθω έντονο άγχος και στρες που δεν μπορω να διαχειριστώ και συχνά σωματοποιειται. Αισθάνομαι πόνους στο στήθος, στο λαιμο, στην καρδια, στο στομάχι, στον θώρακα. Να σημειώσω οτι εχω αναπτυξει αρρωστοφοβια και ολο αυτο μου προσθέτει ακόμη περισσοτερο άγχος που αδυνατώ να αντιμετωπίσω. Συνέχεια κανω άσχημες σκέψεις οτι εχω κατι κακο, καποια κακια αρρώστια. Φοβάμαι παρα πολυ μηπως ολο αυτο το άγχος μου δημιουργήσει κατι. Δεν ξερω τι να κανω... δε θελω να ζω αλλο ετσι με αυτη τη κατάσταση, θελω να γινω καλυτερα και να απαλλαγώ αλλα δεν ξέρω πώς... οι άσχημες σκέψεις και το άγχος ειναι τοσο δυνατα που νιώθω οτι με κυριεύουν .
Γιατι δεν πας να το συζητησεις με καποιον ειδικο ψυχολογο; Δεν ειναι ντροπη και στις μερες μας θα επρεπε να μην υπαρχει καν αυτο το ταμπου σχετικα με τους ψυχολογους και τους ψυχιατρους... Η ψυχικη υγεια ειναι εξισου σημαντικη με την σωματικη υγεια. Απο τη στιγμη που επηρεαζεται τοσο πολυ η καθημερινοτητα σου, πρεπει να λυσεις αυτο το προβλημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,091 μηνύματα.
29-08-17
15:22
Καλησπέρα!Σας τυχαίνει να έχετε άγχος και να ανεβάζετε πυρετό;Αύριο πρόκειται να ταξιδέψω θεσσαλονίκη με αεροπλάνο και δυστυχώς οι γονείς μου δε θα έρθουν μαζί λόγω υποχρεώσεων.Έτσι,πρέπει να ταξιδέψω μόνη μου και έχω καταγχωθεί.Θα καθήσω θεσσαλονίκη μόνο μια μέρα και μετά θα γυρίσω λόγω φροντιστηρίου.Το θέμα είναι το εξής.Σκέφτομαι οτι πρέπει να έρθω σε επαφή με τόσο κόσμο και πραγματικά με πιάνει κρύος ιδρωτάς και τρέμω ολόκληρη.Φοβάμαι μη πάθω καμιά κρίση πανικού στο αεροδρόμιο και λιποθυμήσω.Ανησυχώ μήπως δε φτάσω έγκαιρα στο αεροδρόμιο και χάσω την πτήση.Αποτελεσματικά,το πρωί που σηκώθηκα ένιωθα οτι δε μπορούσα να αναπνεύσω.Τώρα όμως ανέβασα πυρετό και πονάει ο λαιμός μου όμως η δυσφορία μου πέρασε.Τι να κάνω αύριο,φοβάμαι πολύ.
ΥΓ στο αεροδρόμιο θεσσαλονίκης θα με περιμένουν γνωστοί
Λυση δεν μπορω να σου δωσω, αυτο που ξερω ομως ειναι οτι οσο περισσοτερο το σκεφτεσαι, τοσες περισσοτερες πιθανοτητες εχεις να το προκαλεσεις στον εαυτο σου. Όσο πιο αγχωμενη εισαι, τοσο πιθανοτερο να νιωσεις σφιξιμο στο στομαχι, ζαλαδες κτλ τις οποιες θα αποδωσεις στο οτι παθαινεις κριση πανικου. Και ετσι, ισως να παθεις, ενω στην πραγματικότητα δεν θα πάθαινες τίποτα. Επειδη το ειχα αυτο το προβλημα το εκανα και εγω, μόλις ένιωθα λίγο περιεργα ή βρισκομουν με πολύ κόσμο κτλ νόμιζα ότι θα πάθαινα κρίση και απλά το έκανα χειρότερο. Στην πραγματικότητα δεν θα πάθεις τιποτα, να το ξέρεις αυτό. Και νωρις θα φτάσεις, και με τον κόσμο θα πάνε όλα μια χαρά, και στο αεροπλάνο θα είσαι εντάξει. Το παθαίνω και εγώ καμιά φορά. Πριν από ταξιδι (και ενω λατρευω τα ταξιδια) μου ειχε τυχει να εχω παρα πολυ αγχος, να μην μπορω να κοιμηθω, να κλαιω (ειχα παθει και μια κριση την προηγουμενη μερα και φοβομουν μην παθω και στο ταξιδι). Πιο πολύ φοβομουν επειδή δεν ήξερα τι με περίμενε και ήθελα να έχω τον έλεγχο, να ξέρω ακριβως τι θα κανω, που θα παω, πως θα ειναι το αεροδρομιο, το ξενοδοχειο κτλ, πραγματα τα οποια φυσικα δεν μπορουσα να προβλεψω γιατι ειχαν κανονισει αλλοι τις λεπτομερειες και μερικα πραγματα τα ειχαμε αφησει στην τυχη. Στην πραγματικοτητα όμως ολα πηγαν μια χαρα. Προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι και πες οτι ο,τι ειναι να γινει, θα γινει. Θα αργησω 10 λεπτα για το τσεκ ιν? Ας αργησω. Θα ρεζιλευτώ σε μια αεροσυνοδό επειδή θα κάνω καμια βλακεια με τη βαλιτσα; Ας ρεζιλευτω. Θα τα αντιμετωπίσεις όλα όταν γίνουν (αν γίνουν). Σκέψου μόνο τι θα κάνεις τώρα, τις επόμενες ώρες και μην αναλύεις διεξοδικα τι μπορει να πάθεις αυριο. Κατα τ'αλλα, οταν ειμαι μονη μου ανάμεσα σε κόσμο με βοηθαει παρα πολυ να ακουω μουσικη για να αποσπάται η προσοχή μου από τον κόσμο γύρω μου. Μπορείς επίσης να μιλάς στο τηλεφωνο με κάποιον ή να επικοινωνείς μέσω messenger κτλ με φίλους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,091 μηνύματα.
03-10-16
12:33
κοιτα και το να χοροπηδας πανω κατω σε κουραζει δε λεω οχι, το κανω
αλλα και τις δικαιολογιες τις βρισκω
Γενικά η γυμναστικη βοηθαει,αλλά να μην γινεται πολύ αργά,πχ μετά τις 10 το βράδυ γιατί σου προκαλεί υπερένταση και μετά σίγουρα δεν θα μπορείς να κοιμηθείς. Υπάρχουν διάφορα βότανα που βοηθάνε,μπορείς να δοκιμάσεις να αγοράσεις κάποια τέτοια ροφήματα από μαγαζάκια που ειδικεύονται σε αυτά.Εγώ έχω πάρει,σε χαλαρώνει όντως αλλά who knows, μπορεί να οφειλεται και στο γνωστό placebo effect εν μέρει. Αν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που σε αγχώνει τοσο πρέπει να βρεις τι ειναι αλλά λογικά με την ψυχοθεραπεία θα τα έχετε αναλύσει αυτά.Σε βοηθησε καθολου;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,091 μηνύματα.
13-06-16
15:18
Πάντως επειδή το θέμα ξέφυγε λίγο, προσωπικά δεν νομίζω ότι το πρόβλημά μου είναι οι φίλοι ή το ότι συμβιβάζομαι σε σχέσεις που δεν μου ταιριάζουν. Ίσα ίσα, έχω ξεφύγει από αυτή τη λογική και έχω αποδεχτει ότι δεν γίνεται να ταιριάζουμε με όλους και δεν χρειάζεται να κάνουμε παρέα με άτομα που δεν συμπαθούμε μόνο και μόνο για να μην είμαστε μόνοι, πραγματικά το πιστεύω αυτό. Το πρόβλημά μου είναι ότι υπάρχουν κάποιες φορές που ακόμα και όταν είμαι με φίλους, νιώθω σαν να μην είμαι εκεί, σαν να είμαι αλλού, σε χειρότερες περιπτώσεις νιώθω ότι τους σπάω τα νεύρα.
Αυτο ακριβώς, μου έχει τύγχει να αισθανθώ αυτόν τον πανικό/άγχος όταν ήμουν με την παρέα μου...Πάντως δεν έχει άμεση σχέση το θέμα της φιλίας με το θέμα του άγχους/πανικού όταν βρίσκεσαι σε ξένο κόσμο.
Συμφωνώ απόλυτα. Η λογική μου παλιά ήταν να μην σκέφτομαι τι θα κάνω σε εβδομάδες ή σε ένα μήνα από τώρα, να προσπαθώ να καταφέρω κάτι σήμερα, την επόμενη μέρα να ολοκληρώνω κάποιο άλλο στόχο, την μεθεπόμενη κάτι άλλο,κτλ. Απλά τώρα τελευταία δεν μπορώ να το κάνω αυτό πλέον. Έτσι αντιμετώπισα τις πανελλήνιες και ήμουν πάρα πολύ καλά ψυχολογικά εκείνη την περιοδο,αλλά βλέπω ότι τώρα αγχώνομαι με τα πάντα, αισθάνομαι ότι είναι βουνό και δεν βλέπω καθαρά τα πράγματα.Γενικά υπάρχουν και καλές μέρες που είμαι functional και όλα μια χαρά,και με φίλους και τα πάντα, αλλά υπάρχουν και μέρες (όπως σήμερα καλή ώρα,αν δεν το έχετε ήδη καταλάβει ) που η κατάσταση είναι λίγο περίεργη. Αυτά,δεν θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, αν κάποιος περνάει/έχει περάσει κάτι παρόμοιο,έχει καμιά συμβουλή,ας στείλει πμΌταν ολοκληρώνεις κάποιον μικρό στόχο, όσο μικρός και να είναι, σε γεμίζει Αρκεί να καταλάβεις ότι η πραγματοποίηση του στόχου θα φέρει την ευτυχία και την ικανοποίηση, και όχι η ευτυχία και η ικανοποίηση τον στόχο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,091 μηνύματα.
13-06-16
11:22
πολλές φορές αυτο που χρειάζεται δεν είναι ψυχολόγος
είναι μια καλή παρέα, μια σχέση, ένας στόχος στην ζωη, κατι που να δίνει νόημα
Οταν εχεις προβλήματα που σε κρατάνε πίσω τοτε πως θα κανεις γνωριμίες,σχέσεις και πως θα βάλεις στόχους;
Μερικά προβλήματα πιστευω οτι ειναι δύσκολο να ξεπεραστούν και αν δεν εχεις βοήθεια, θα σε τρώνε για χρονια
Προσωπικά,απο άγχος και απο προβλήματα αλλο τιποτα αλλα το θεμα μου ειναι οτι δεν μπορώ να ανοιχτώ και να μιλήσω γι'αυτα που με απασχολούν. Και επειδη δεν μπορώ,ή θα αποφεύγω τους αλλους και θα κλείνομαι στον εαυτο μου επειδη δεν θέλω να τους χαλάσω το κέφι, ή θα αστειεύομαι και θα χαζογελαω όλη την ώρα,απ'ο,τι εχω καταλαβει μαλλον το κανω ως coping mechanism αυτο, και μετά οταν ειμαι μόνη μου θα ειμαι παλι χαλια. Και όποτε φυσικα φαίνομαι σαν χαζοχαρουμενο που δεν το νοιάζει τιποτα Οοο,τι και να συμβεί,δεν θα πω τιποτα εκτος και αν το καταλαβει ο άλλος επειδη δεν μπορώ πια να το κρυψω. Με εχει κουράσει αυτο. Και ολα αυτο ειναι vicious circle φυσικα γιατι αν κλείνεσαι στον εαυτο σου νιώθεις χειρότερα,όποτε βγαίνεις έξω αλλα νιώθεις οτι χαλάς το κέφι των άλλων όποτε νιώθεις χειρότερα κτλ κτλ.
Γενικα τωρα τελευταια εχω προσθέσει στη...συλλογή μου και κατι κρίσεις άγχους;πανικού; Κατι τέτοιο τελος πάντων,οταν ειμαι σε μέρη με πολυ κόσμο,φασαρία ή και οταν ειμαι μόνη μου μερικές φορες αλλα κυρίως οταν βρίσκομαι ανάμεσα σε πολυ κόσμο. Την πρώτη φορα το έπαθα πριν δυο χρονια αλλα φέτος μου εχει τύχει αρκετές φορες...
Παντως ταυτίζομαι με μερικά πόστς στο θεμα και νιώθω λιγο καλυτερα που δεν ειμαι η μόνη που αισθάνεται ετσι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,091 μηνύματα.
13-11-14
23:15
Eγώ προσπαθώ να είμαι ήρεμη, αλλά όταν είμαι αγχωμένη για μεγάλο χρονικό διάστημα, στο τέλος θα μου βγει και θα ξεσπάσω με άσχημο τρόπο, ακόμα και με το παραμικρό Βασικά,δεν ξέρω,ίσως να είμαι αγχωμένη και να προσπαθώ να μην το δείχνω γιατί τρώω συνέχεια τις παρανυχίδες μου ασυνείδητα (το είχα κοψει εδώ και καιρό βέβαια,αλλά...)και όταν είμαι πολύ αγχωμένη,το παρακάνω... ειδικά πριν 2 χρόνια για παράδειγμα που είχα θέματα και με το φαγητό. Επίσης βλέπω κάτι περίεργα όνειρα ( όπως τεράστια κύματα ) και θυμάμαι μια φορά που είχα πεταχτεί στον ύπνο μου, ιδρωμένη και με ταχυπαλμία,σαν να είχα δει εφιάλτη,μου είχαν πει ότι μάλλον λόγω άγχους γίνονται αυτά. Πάντως όταν για παράδειγμα έχω να κάνω μια παρουσίαση στη σχολή και νιώθω αγχωμένη, κρυώνω και τρέμω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.