BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.
05-07-16
23:07
Αρχικά, αισθάνομαι την ανάγκη να σε συγχαρώ για το οξύ χιούμορ σου! Το χιούμορ αποτελεί ένδειξη συναισθηματικής νοημοσύνης και μάλιστα τονώνει και το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Ωστόσο, δεν είναι ιδιαίτερα ευγενικό να το επιστρατεύουμε, προκειμένου να διακωμωδήσουμε τα πιστεύω των άλλων. Αν εσύ δεν πιστεύεις στον Θεό, είναι δικαίωμά σου, όπως κι εμένα είναι δικαίωμά μου να πιστεύω (με τα όποια λάθη μου). Επίσης, θα ήταν προτιμότερο να εκφράσεις τη σκέψη σου με λέξεις παρά με εικόνες.
Υ/Γ Όλα τα παραπάνω τα λέω με κάθε καλή διάθεση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.
03-07-16
23:59
Τα παιδικά μου χρόνια θα τα χαρακτήριζα ήσυχα και χαρούμενα. Μεγάλωσα με πολύ αγάπη. Ως αρνητική εμπειρία θεωρώ το γεγονός ότι όλοι μας έλεγαν πολλά ψέματα, προκειμένου να μας προστατέψουν, τα οποία υποτιμούσαν τη νοημοσύνη μας! Λ.χ. "Μην βγεις έξω το μεσημέρι να παίξεις, γιατί περνάει ένας άνθρωπος με τσεκούρι ή θα έρθει ο μπαμούλας ή ο κακός ο λύκος. Αν φας κι άλλο γλυκό, θα πεθάνεις. Μην πας στο ποτάμι*, γιατί περνάει από 'κει ένας άνθρωπος που τρώει παιδάκια". Όλα αυτά τότε με τρόμαζαν και με έκαναν να υπακούω τους μεγάλους. Ταυτόχρονα όμως μου φαίνονταν παράλογα.
*Ήταν το σπίτι της γιαγιάς μου στον Πύργο Ηλείας, αρκετά κοντά στον Αλφειό ποταμό. Μικρή (ως τα 12) είχα την κακή συνήθεια να απομακρύνομαι, για να εξερευνώ καινούρια μέρη. Εδώ που τα λέμε ο Θεός με φύλαξε και δεν μου συνέβη κάτι. Αν δεν μου έλεγαν κι ένα ψεματάκι, δεν μαζευόμουν. Αντιθέτως τώρα που είμαι μεγάλη φοβάμαι να πάω μόνη μου σ' ένα απόκρημνο μέρος.
*Ήταν το σπίτι της γιαγιάς μου στον Πύργο Ηλείας, αρκετά κοντά στον Αλφειό ποταμό. Μικρή (ως τα 12) είχα την κακή συνήθεια να απομακρύνομαι, για να εξερευνώ καινούρια μέρη. Εδώ που τα λέμε ο Θεός με φύλαξε και δεν μου συνέβη κάτι. Αν δεν μου έλεγαν κι ένα ψεματάκι, δεν μαζευόμουν. Αντιθέτως τώρα που είμαι μεγάλη φοβάμαι να πάω μόνη μου σ' ένα απόκρημνο μέρος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.