Claire Rentfield
Περιβόητο μέλος
Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
18-10-16
23:03
Δεν βλέπω καμμιά κατάντια στην γεννιά σου, ούτε στην επόμενη, ούτε στην προηγούμενη. Το ότι κάποια παιδιά μεγαλώσατε τις δεκαετίες του '80 και του '90 που πράγματι υπήρχε αφθονία, δεν είναι δική σας ευθύνη. ΄Ετσι ήταν τα πράγματα αυτές τις δεκαετίες και έτσι μάθατε να ζείτε. Και δεν είπα ποτέ πως δεν μάθατε να δουλεύετε, απλά σας περιέγραψα πως ήταν τα πράγματα για τους ενήλικες εκείνη την εποχή.Συνοψιζείς πολύ ωραία την κατάντια της γεννιάς μου. Αυτό οφείλεται στο ότι μεγαλώσαμε μέσα στην αυθονία και συνεπώς δεν μάθαμε να δουλεύουμε, αλλά καλούμαστε να ζήσουμε σε ένα περιβάλλον όπου οι μόνοι που θα επιβιώσουν θα είναι οι εργατικοί και οι πιο ευέλικτοι.
Μ'αρέσει επίσης που βρίζουμε τη δική σου γεννιά ενώ έχουμε την ίδια και χειρότερη νοοτροπία.
Και την δική μου γεννιά έχετε δίκιο να την βρίζετε, πολλοί υπήρξαν από αφελείς έως φανατικά ηλίθιοι. Δεν γίνεται να θεωρείς ευμάρεια το να παίρνεις εορτοδάνεια για αηδίες και μετά να φτάνεις στην δική μας εποχή και να χρωστάς και της Μιχαλούς.
Επίσης υπάρχουν τομείς στο δημόσιο που εγώ πιστεύω πως πρέπει να διατηρηθούν και συνεπώς χρειάζεται και να επανδρώνονται, όπως τα δημόσια νοσοκομεία όπου ελάχιστοι εργαζόμενοι "το ξύνουν" όπως πιστεύετε (κυρίως οι διοικητικοί υπάλληλοι και σας το λέω εμπεριστατωμένα), τα δημόσια σχολεία γιατί η παιδεία πρέπει να είναι δημόσιο αγαθό και ίσως και κάποιοι άλλοι τομείς που δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή την στιγμή.
Αλλά πρέπει να θέλει κάποιος να κάνει την συγκεκριμένη δουλειά, να το θέλει πραγματικά σαν όνειρο ζωής και όχι να το βλέπει σαν μια ευκαιρία για σίγουρη και μόνιμη δουλειά. Πρέπει δηλαδή να θέλει να ανακουφίσει ασθενείς ή να ασχοληθεί με τα παιδιά. Αλλιώς η μόνη επιλογή είναι ο ιδιωτικός τομέας που βέβαια αργοπεθαίνει πλέον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Claire Rentfield
Περιβόητο μέλος
Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
18-10-16
21:53
Δεν κάνω καμμιά σύγκριση, δεν γίνεται να κάνω εξάλλου γιατί δεν έχει καμμιά σχέση η εποχή που λες με το τώρα. Ποτέ όμως δεν ήταν ιδανικά τα πράγματα στην Ελλάδα, με εξαίρεση κάποιους κλάδους.Συγκρίνεις το φιλόλογος της γενιάς του πολυτεχνείου που με το πτυχίο του είχε εξασφαλισμένο διορισμό στο δημόσιο και έβγαζε ένα αξιοσέβαστο ποσό από τα ιδιαίτερα με το σημερινό φιλόλογο. Eπίσης συγκρίνεις τη φορολογία του παρελθόντος με τη φορολογία σήμερα;
Ναι αρκετοί άνθρωποι, που αντιπροσώπευαν διάφορους επαγγελματικούς κλάδους ζούσαν άνετα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως τους άρεσε ιδιαίτερα αυτό που έκαναν σαν επάγγελμα. Και το να θέλεις (να το θέλεις όμως πραγματικά, όχι να το επιλέξεις λόγω επαγγελματικής αποκατάστασης) να σπουδάσεις φιλολογία, δεν σημαίνει πως ήθελες ντε και σώνει να γίνεις καθηγητής.
Υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά όπως και κάποια (ας τα πούμε ταλέντα) που πρέπει να τα διαθέτεις για να γίνεις καθηγητής, όπως μεταδοτικότητα για αρχή αλλά και να αγαπάς πραγματικά τα παιδιά και την νέα γενιά γενικά. Κάτι που δεν συμβαίνει με τους περισσότερους καθηγητές ή ακόμα και δασκάλους. Είχα καθηγητή μαθηματικών που λειτουργούσε σαν το καλύτερο υπνωτικό μέσα στην τάξη, έχω κάνει απίστευτους ύπνους στις ώρες του και σημειωτέον πως λάτρευα και λατρεύω τα μαθηματικά.
Και πριν το 1995 τα πράγματα ήταν ακόμα καλύτερα, για την ακρίβεια άρχισαν να χειροτερεύουν την δεύτερη τετραετία του ΠΑΣΟΚ γιατί βέβαια δεν γινόταν για 8 χρόνια να δίνει και να δίνει, ακόμα κι ο έρμος ο Τσοβόλας είχε κάποια όρια όπως και το ταμείο του κράτους.Το εργασιακό περιβάλλον και οι συνθήκες διαβίωσης έχουν αλλάξει αρκετά τις τελευτάίες δεκαετίες εσείς θα το θυμάστε και καλύτερα.Ο καθηγητής μου έλεγε οτι την ημέρα το 1995 έβγαζε 5000 δραχμές κάνοντας ιδιαίτερα φυσική και μαθηματικά σε μαθητές τότε η αυτασφάλιση του ήταν πολύ πιο φθηνή στον ΟΑΕΕ δεν υπήρχε ακρίβεια ούτε φόροι 24% στα προιόντα χώρια οτι μπορούσες να διοριστείς στο δημόσιο εαν το ήθελες αλλά και οι συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα τότε δεν ήταν άσχημες ζούσες και μάλιστα πλουσιοπάροχα.Τώρα απο το 2006 οι πόρτες του διορισμού στο δημόσιο έκλεισαν οπότε όσοι έχουν αποφοιτήσει απο φυσικό,χημικό,μαθηματικό,φιλολογικό κτλ την τελευταία δεκαετία έίναι αναγκασμένοι να εργαστούν ιδιωτικό τομέα που είναι και μονόδρομος.Έτσι πως έχουν καταντήσει τον ιδιωτικό τομεα έχεις να επιλέξεις μεταξύ του πανάθλιου μισθού φροντιστηρίου (2,65€ έως το μέγιστο 5€ στην καλύτερη),ιδιαίτερα με δικιά σου αυτασφάλιση αρα επιπλέον έξοδα ή στην καλύτερη αν έχεις γνωστό σε ιδιωτικό σχολείο 586€ το μήνα με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας.Με την σημερινή ακρίβεια και τους πενιχρούς αυτούς μισθούς και τρελή οικονομία δεν την βγάζεις καθαρή για πάνω απο 5 χρόνια (μόλις ξεκινάς να πατάς τα 30 εκεί ξεκινάει και σε προβληματίζει έντονα το πράγμα και πλέον είναι αργά να κάνεις κάτι).
Υ.Γ το κράτος ευθύνεται για το ότι δεν παλεύεται η κατάσταση στον ιδιωτικό τομέα πλην κάποιων σημαντικών εξαιρέσεων γιατί αυτό άυξησε τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία,την αύξηση του ΦΠΑ στα προιόντα,την επιβολή ΦΠΑ 24% στην ιδιωτική εκπαίδευση,ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης,φόρους αλληλεγγύης κτλ.
Εγώ έκανα ιδιαίτερα από τις αρχές της δεκαετίας του '80 και κατάφερνα και ζούσα τον εαυτό μου, την μάνα μου και την αδελφή μου και συγχρόνως έκανα αυτασφάλιση στην μητέρα μου χωρίς να στερούμαστε τίποτα.
Αλλά βρε παιδιά, από πότε ο διορισμός στο δημόσιο έγινε όνειρο ζωής για τους νέους; Βλέπω σε άλλα νήματα και τάσσεστε όλοι κατά του δημοσίου και των δημοσίων υπαλλήλων και ξαφνικά παρουσιάζετε σαν ιδανική κατάσταση, μια εποχή που ο κάθε απόφοιτος κατάφερνε να διοριστεί στο δημόσιο.
Σε όλα τα υπόλοιπα που αναφέρεις έχεις απόλυτο δίκιο και συμφωνώ εννοείται.
Υ.Γ. ΄Ενα μόνο πραγματάκι να θυμάστε, το λέω γιατί όλα αυτά που εσείς περιγράφετε επειδή κάπου τα έχετε διαβάσει και τα χρησιμοποιείτε σαν επιχειρήματα σε διάφορα θέματα για να υποστηρίξετε την άποψή σας, εγώ τα έχω ζήσει. ΄Ολα αυτά τα χρόνια της ευμάρειας (όχι μόνο αυτά εννοείται αλλά και οι διάφορες κομπίνες και ρεμούλες πολιτικών που ακόμα έχουν στόμα και μιλάνε αντί να μπουν στην τσέπη τους), μας έφεραν στα χάλια που είμαστε σήμερα. Παράδειγμα τα πρώτα χρόνια του Ανδρέα Παπανδρέου και οι διάφορες παροχές προς του πολίτες που γίνονταν με δανεικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.