Claire Rentfield
Περιβόητο μέλος
Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
18-10-16
23:03
Δεν βλέπω καμμιά κατάντια στην γεννιά σου, ούτε στην επόμενη, ούτε στην προηγούμενη. Το ότι κάποια παιδιά μεγαλώσατε τις δεκαετίες του '80 και του '90 που πράγματι υπήρχε αφθονία, δεν είναι δική σας ευθύνη. ΄Ετσι ήταν τα πράγματα αυτές τις δεκαετίες και έτσι μάθατε να ζείτε. Και δεν είπα ποτέ πως δεν μάθατε να δουλεύετε, απλά σας περιέγραψα πως ήταν τα πράγματα για τους ενήλικες εκείνη την εποχή.Συνοψιζείς πολύ ωραία την κατάντια της γεννιάς μου. Αυτό οφείλεται στο ότι μεγαλώσαμε μέσα στην αυθονία και συνεπώς δεν μάθαμε να δουλεύουμε, αλλά καλούμαστε να ζήσουμε σε ένα περιβάλλον όπου οι μόνοι που θα επιβιώσουν θα είναι οι εργατικοί και οι πιο ευέλικτοι.
Μ'αρέσει επίσης που βρίζουμε τη δική σου γεννιά ενώ έχουμε την ίδια και χειρότερη νοοτροπία.
Και την δική μου γεννιά έχετε δίκιο να την βρίζετε, πολλοί υπήρξαν από αφελείς έως φανατικά ηλίθιοι. Δεν γίνεται να θεωρείς ευμάρεια το να παίρνεις εορτοδάνεια για αηδίες και μετά να φτάνεις στην δική μας εποχή και να χρωστάς και της Μιχαλούς.
Επίσης υπάρχουν τομείς στο δημόσιο που εγώ πιστεύω πως πρέπει να διατηρηθούν και συνεπώς χρειάζεται και να επανδρώνονται, όπως τα δημόσια νοσοκομεία όπου ελάχιστοι εργαζόμενοι "το ξύνουν" όπως πιστεύετε (κυρίως οι διοικητικοί υπάλληλοι και σας το λέω εμπεριστατωμένα), τα δημόσια σχολεία γιατί η παιδεία πρέπει να είναι δημόσιο αγαθό και ίσως και κάποιοι άλλοι τομείς που δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή την στιγμή.
Αλλά πρέπει να θέλει κάποιος να κάνει την συγκεκριμένη δουλειά, να το θέλει πραγματικά σαν όνειρο ζωής και όχι να το βλέπει σαν μια ευκαιρία για σίγουρη και μόνιμη δουλειά. Πρέπει δηλαδή να θέλει να ανακουφίσει ασθενείς ή να ασχοληθεί με τα παιδιά. Αλλιώς η μόνη επιλογή είναι ο ιδιωτικός τομέας που βέβαια αργοπεθαίνει πλέον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Claire Rentfield
Περιβόητο μέλος
Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
18-10-16
13:40
Νομίζω παιδιά πως το βλέπετε κάπως ουτοπικά το θέμα, δεν θυμάμαι ποτέ να υπήρχε τέτοια ιδανική κατάσταση στην Ελλάδα όσα χρόνια ζω και ζω κάμποσα. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που πάντα υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Για λίγα επαγγέλματα υπήρξε μια μικρή περίοδος όταν πρωτοδημιουργήθηκαν τα ΤΕΙ που υπήρχε χώρος για να σπουδάσει κάποιος κάτι και να έχει και επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά κι αυτά κορέσθηκαν πλέον.
Τα πράγματα είναι απλά, είτε κοιτάς τι θα σου εξασφαλίσει μια καλή δουλειά που θα μπορείς να ζεις σαν άνθρωπος, ή θα σπουδάσεις αυτό που σε γοητεύει. Είναι πολύ σπάνιο να συμπέσουν αυτά τα δυό.
΄Οπως λέει και η Πουπουλίνα, το ζητούμενο είναι να καταφέρεις να έχεις μια απασχόληση που θα σου επιτρέπει να ζεις σωστά και συγχρόνως αυτό που κάνεις να σε κάνει ευτυχισμένο. Λίγοι άνθρωποι το καταφέρνουν.
Κανείς και καμμιά κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να δει τι ταλέντο έχει το κάθε παιδί και να βρει τρόπους να το καλλιεργήσει. Γιατί μόνο έτσι θα έχει ένα κράτος ευτυχισμένους πολίτες και συγχρόνως θα επωφελείται και το ίδιο. Η μόνη περίπτωση που θυμάμαι να γινόταν κάτι τέτοιο, ήταν την εποχή της σοβιετικής ένωσης αλλά και πάλι με λάθος τρόπους, οπότε δεν είχε το ζητούμενο αποτέλεσμα.
Και εντέλει, υπάρχουν και επαγγέλματα που κανείς δεν ονειρεύεται να τα κάνει αλλά που είναι απαραίτητα για την σωστή λειτουργία μιας σύγχρονης κοινωνίας. Για παράδειγμα κανείς δεν έχει όνειρο της ζωής του να γίνει σκουπιδιάρης, ή να κάνει αποφράξεις ας πούμε και το θέμα είναι πως έχω συναντήσει πολλούς απόφοιτους ιατρικής, γεωπονικής, παιδαγωγικής αλλά και άλλων σχολών, να δουλεύουν σε τέτοιες δουλειές.
Μας αρέσει, δεν μας αρέσει, έτσι είναι η Ελλάδα αυτή την στιγμή και μάλιστα εν μέσω κρίσης και ας το πάρουμε απόφαση. Το ότι κάποιοι, ελάχιστοι, έτυχε να κάνουν αυτό που πάντα ήθελαν και συγχρόνως να ζουν σχετικά άνετα, δεν σημαίνει πως αυτό γίνεται με όλους.
Για λίγα επαγγέλματα υπήρξε μια μικρή περίοδος όταν πρωτοδημιουργήθηκαν τα ΤΕΙ που υπήρχε χώρος για να σπουδάσει κάποιος κάτι και να έχει και επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά κι αυτά κορέσθηκαν πλέον.
Τα πράγματα είναι απλά, είτε κοιτάς τι θα σου εξασφαλίσει μια καλή δουλειά που θα μπορείς να ζεις σαν άνθρωπος, ή θα σπουδάσεις αυτό που σε γοητεύει. Είναι πολύ σπάνιο να συμπέσουν αυτά τα δυό.
΄Οπως λέει και η Πουπουλίνα, το ζητούμενο είναι να καταφέρεις να έχεις μια απασχόληση που θα σου επιτρέπει να ζεις σωστά και συγχρόνως αυτό που κάνεις να σε κάνει ευτυχισμένο. Λίγοι άνθρωποι το καταφέρνουν.
Κανείς και καμμιά κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να δει τι ταλέντο έχει το κάθε παιδί και να βρει τρόπους να το καλλιεργήσει. Γιατί μόνο έτσι θα έχει ένα κράτος ευτυχισμένους πολίτες και συγχρόνως θα επωφελείται και το ίδιο. Η μόνη περίπτωση που θυμάμαι να γινόταν κάτι τέτοιο, ήταν την εποχή της σοβιετικής ένωσης αλλά και πάλι με λάθος τρόπους, οπότε δεν είχε το ζητούμενο αποτέλεσμα.
Και εντέλει, υπάρχουν και επαγγέλματα που κανείς δεν ονειρεύεται να τα κάνει αλλά που είναι απαραίτητα για την σωστή λειτουργία μιας σύγχρονης κοινωνίας. Για παράδειγμα κανείς δεν έχει όνειρο της ζωής του να γίνει σκουπιδιάρης, ή να κάνει αποφράξεις ας πούμε και το θέμα είναι πως έχω συναντήσει πολλούς απόφοιτους ιατρικής, γεωπονικής, παιδαγωγικής αλλά και άλλων σχολών, να δουλεύουν σε τέτοιες δουλειές.
Μας αρέσει, δεν μας αρέσει, έτσι είναι η Ελλάδα αυτή την στιγμή και μάλιστα εν μέσω κρίσης και ας το πάρουμε απόφαση. Το ότι κάποιοι, ελάχιστοι, έτυχε να κάνουν αυτό που πάντα ήθελαν και συγχρόνως να ζουν σχετικά άνετα, δεν σημαίνει πως αυτό γίνεται με όλους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.