methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,090 μηνύματα.
13-07-18
22:38
Μα αυτό ακριβώς λέω. Το ψυχολογικό πρόβλημα από πίσω είναι συνηθως η ανάγκη για έλεγχο και η χαμηλή αυτοπεποίθηση. Άλλες φορές μπορεί επίσης να είναι κάποιο ψυχολογικό τραύμα, οικογενειακό ή οτιδήποτε άλλο.Εννοείς δηλαδή πχ να ξεσπάς στο φαγητό είτε τρώγοντας πολύ είτε μη τρώγοντας καθόλου και χάνεις το έλεγχο; Ισχύει αυτό, αλλά και πάλι είναι ψυχολογική η αιτία που θα φτάσει στο σημείο να μην θέλεις να φας και δεν τρως. Σίγουρα μπορεί κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα εάν φουσκώσει να σε ελέγχει αυτό και όχι εσύ. Αλλά πχ επειδή εγώ από το άγχος μου στις εξεταστικές ένα εξάμηνο είχα χάσει 5 -6 κιλά την περίοδο που το άγχος πήγε στο ζενίθ, δεν σήμαινε ότι είχα χάσει τον έλεγχο επειδή δεν είχα όρεξη να φάω και θα μπορούσα να οδηγηθώ σε νευρική. Εκτός αν δεν πιάνω το Point σου, και εννοείς κάτι άλλο
Επέτρεψε μου να γνωρίζω καλύτερα το συγκεκριμένο θέμα Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος. Το θέμα είναι ότι υπάρχει μια μάχη με το ίδιο σου το μυαλό. Να θες να φας, να θες να πάρεις πρωινό πχ και το μυαλό σου να σου λέει ότι δεν πρέπει, ενώ εσυ ξερεις ότι πρέπει και ξερεις ότι αυτό είναι το σωστό. Αλλά αν φας μετά θα έχεις τύψεις και θα νιώθεις άσχημα (μην ξεχνάμε ότι πολλοί συνδέουν το αίσθημα της πείνας με κάτι καλό και οταν νιώθεις χορτάτος είναι σαν να έχεις πάρει δέκα κιλά). Εχεις δυο φωνές μέσα στο κεφάλι σου όλη την ώρα. Είναι εξουθενωτικό. Όποτε τι κανεις; Συνηθως βαζεις τα κλάματα γιατί ξερεις τι είναι σωστό αλλά το στραβό σου το κεφάλι επιμένειΔεν αναζητούν βοήθεια, όχι επειδή αντιμετωπίζονται τόσο με δυσπιστία, αλλά διότι δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που σκέφτονται που τους οδηγεί στο να μην τρώνε είναι λάθος, αυτό είναι το θέμα και ότι νομίζουν ότι δεν τους καταλαβαίνουν και νιώθουν ότι θέλουν οι άλλοι να τους κρίνουν για αυτό που πιστεύουν. Για αυτό και συνεχίζουν να κάνουν αυτό που κάνουν γιατί κάποιος χρειάζεται να τους σπάσει πρώτα την σκέψη τους να τους πει ότι είναι λάθος και να το αντιληφθούν ώστε να σταματήσουν αυτό που κάνουν. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Πω κατάλαβα και εσύ τι του απάντησες του γιατρού;
Ισχύει αυτό που λες, όλο αυτό γίνεται σταδιακά. Αρχίζεις να τρως λιγότερο, βλέπεις ότι χανεις βαρος, μετά αποφεύγεις να τρως βραδινο, μετά πρωινό, μέχρι που στο τέλος δεν μπορείς να φας τίποτα.Μαράκι μου δεν είναι αυθαίρετα. Αν δεν έχεις κάποιο πρόβλημα με τον εαυτό σου που οφείλεται σε ψυχολογική αιτία δεν νομίζω ότι θα σηκωθείς την επόμενη μέρα και θα πεις είμαι χοντρός πρέπει να κάνω δίαιτα. Όλο αυτό από κάπου ξεκινάει από κάποιο αίτιο. Η διατροφική διαταραχή δεν εκδηλώνεται από μόνη της σε κάποιον αλλά κάτι οδήγησε το άτομο εκεί. Εγώ αυτό πιστεύω και αυτό έχω καταλάβει.
Σοφή μου μιλας σαν να είσαι σιγουρη για αυτά που λες και σαν να σου τα έχει πει κάποιος ειδικός. Δεν συμβαίνει πάντα ετσι. Το να βλέπεις το σώμα σου διαφορετικό απ’ο,τι είναι,είναι στην πραγματικότητα διαταραχή που δεν συνδέεται πάντα με τις διατροφικες διαταραχές, μπορείς να το έχεις ακόμα και αν δεν έχεις πρόβλημα με το φαγητό. Δεν είναι ότι το λες συνέχεια στον εαυτό σου και το πιστεύεις απλά ετσι το βλέπεις. Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Υπάρχουν και μέσα σ’ολα αυτά κάποιες στιγμές που βλέπεις ξαφνικά την αντανάκλαση σου τυχαία στον καθρέφτη ενός μαγαζιού ή σε μια φωτογραφία και δεν καταλαβαίνεις ότι είσαι εσυ γιατί τελικά είσαι πολύ διαφορετική απ’ο,τι νόμιζες.Νομίζουν ότι είναι χοντρά και αυτό αρχίζουν και το κάνουν κτήμα τους, το επιβάλλουν στον εαυτό τους ότι είναι χοντρά και πλέον το πιστεύουν παρότι δεν είναι. Κοιτάζονται στον καθρέπτη και βλέπουν τους εαυτούς τους διπλλάσιους από αυτό που πραγματικά είναι. Και αυτό το νομίζουν ....γιατί ακριβώς προέρχεται από το μυαλό, παιχνίδι του μυαλού στην προσπάθειά τους να ξεσπάσουν έχοντας ένα ψυχολογικό πρόβλημα είτε άγχους είτε κάποιας μανίας να μοιάσουν με ένα πρότυπο επειδή δεν είναι ευχαριστημένοι από τον εαυτό τους. Αυτοί λοιπόν αρχίζουν μετά από καιρό αφού έχουν δει τον εαυτό τους να έχει αδυνατίσει ενώ στην πραγματικότητα είναι πλέον κόκαλο, να λένε μετά μπορώ κι άλλο μπορώ κι άλλο ενώ ουσιαστικά αυτό το κι άλλο είναι το βήμα προς το νοσοκομείο. Δεν ξέρω εάν καταλαβαίνετε τι εννοώ και που το πάω. Αν σου αρέσει ο εαυτός σου δεν γίνεται να καταλήξεις σε ανορεξία, απλά δεν γίνεται γιατί είσαι οκ με τον εαυτό σου οπότε γιατί να θέλεις να ξεσπάσεις κάπου και το να χαλάσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,090 μηνύματα.
13-07-18
21:44
Εννοώ έλεγχο του σώματος σου,του φαγητού που τρως,του βάρους σου. Όταν δεν μπορείς να ελέγξεις άλλες καταστάσεις, όπως πχ τους βαθμούς στην σχολή σου ή ενα πρόβλημα υγείας που μπορεί να αντιμετωπίζει συγγενικό σου πρόσωπο, ωθείσαι σε αυτό που μπορείς να ελέγξεις. Πολλοί δεν μπορούν να το καταλάβουν αλλά ετσι είναι. Είναι μια κατάσταση που ελέγχεις εσυ (ή ετσι νομίζεις γιατί στο τέλος σε ελέγχει αυτή).Πιστεύω όμως ότι είναι παιχνίδι του μυαλού του είμαι "χοντρός" πχ οπότε θέλω να κάνω δίαιτα και αυτή η σκέψη ίσως έχει να κάνει με την ανάγκη της ικανοποίησης του εαυτού του, συγκρίνοντάς τον με κάποιο πρότυπο. Βέβαια μπορεί και απλά να του έχει καρφωθεί και η ιδέα του απλά είμαι χοντρός δεν μου αρέσει ο εαυτός μου. Δεν έχω περάσει κάτι τέτοιο αντίστοιχο έως τώρα, αλλά έχω την εντύπωση ότι ξεκινάει από ψυχολογική αιτία και καταλήγει σε ψυχοσωματική. Για αυτό επιμένω ότι ο πρώτος παράγοντας του να οδηγηθεί κάποιος σε νευρική ανορεξία είναι η χαμηλή αυτοπεποίθηση αλλά και το άγχος όπως λες που πχ αν σου κόψει την όρεξη και αυτό καταφέρει και εδραιωθεί εύκολα καταλήγεις εκεί. Για αυτό δεν ξεκινάει θεωρώ ως ψυχοσωματική ασθένεια αλλά εξελίσσεται έτσι. Τι εννοείς όταν λες έλεγχος ; Και άγχος να μην έχει κάποιος, νομίζω ότι εμμονή μπορεί να αποκτήσει αν και πολλές φορές όταν υπάρχει άγχος συνυπάρχει συνήθως με χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Ωστόσο συμφωνώ νιώθει μια ικανοποίηση κάποιος καταλαβαίνει ότι στην πορεία δεν είναι καλά, αλλά "θυσιάζεται" πχ γιατί αισθάνεται ότι καταφέρνει τον στόχο του όταν βλέπει να κατεβαίνει το νούμερο στην ζυγαριά.
Πιστεύω ότι το καταλαβαίνεις, γιατί αυτό το άτομο δείχνει σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά πχ όταν δεν έχει όρεξη να φάει ή απλά τρώει πολύ πολύ λίγο. Δεν σου λέω για αυτόν που παίρνει καθαρτικά μετά ώστε να τα βγάλει. Το ότι δεν ζητάνε βοήθεια έχει να κάνει με το μυαλό τους που έχει προσκολλήσει ότι είναι χοντρός κάποιος πχ και θέλει ντε και καλά να αδυνατίσει για την δική του ικανοποίηση είτε επειδή θέλει να μοιάσει σε κάποιον ή όχι και όχι τόσο όπως είπα και πριν ότι ίσως δεν καταλαβαίνει ότι θέλει βοήθεια.
Δες τι λες και εσυ η ίδια και η Χιμελα παραπάνω. Για δυο κοπέλες που ήταν εμφανώς παρα πολύ αδύνατες και καταλάβατε ότι είχαν πρόβλημα. Αν ερχόταν μια άλλη κοπέλα με φυσιολογικό βαρος και σου έλεγε ότι αντιμετώπιζε πρόβλημα, τι θα της έλεγες; Αν όχι εσυ, οι περισσότεροι θα την αντιμετώπιζαν με δυσπιστία γιατί δεν ταιριάζει στο κλασικό στερεότυπο της κοπέλας που πάσχει από ανορεξία ή βουλιμία και την θέλει αδύνατη σε σημείο που να μην μπορεί να περπατήσει. Η ανορεξία δεν εμφανιζεται όταν έχεις φτάσει σε αυτό το τελικό στάδιο, είναι όλη αυτή η διαδικασία που σε έχει ωθήσει εκεί. Σίγουρα αν δεν είσαι λιποβαρής ίσως αποκτήσεις διαφορετική διάγνωση αν επισκεφτείς κάποιον ειδικό, και όχι αυτή την ανορεξίας,αλλά είναι διατροφική διαταραχή ετσι και αλλιως. Και επειδή ακριβώς αυτά τα άτομα αντιμετωπίζονται με δυσπιστία πολλες φορές, θα διστάσουν να μιλήσουν για το πρόβλημα τους. Εννοείται ότι παίζουν και αλλα ρόλο, δηλαδη θέλουν να συνεχίσουν να χάνουν βαρος και να μην σταματήσουν, αλλά αυτό το στερεότυπο παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Όταν με πήγαν στον γιατρό επειδή είχα λιποθυμήσει επειδή δεν έτρωγα, ο γιατρός αντί να κάνει ερωτήσεις και να ενδιαφερθεί μου είπε μπραβο που είχα χάσει βαρος και με ρωτούσε πως το έκανα γιατί αυτός δεν μπορούσε (λολ), γιατί φυσικά δεν ήμουν τραγικά αδύνατη ακόμα. Καταλαβαινεις μετά από κάτι τέτοιο, νιώθεις τρελή και ότι δεν έχεις πρόβλημα ακόμα. Και τι κανεις; Συνεχίζεις αυτό που κανεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.