21-09-12
18:25
Η διαφορά ανάμεσα σε έναν καλό και έναν κακό οδηγό για μένα στην Αθήνα του 2012 είναι η εξής: εγώ ας πούμε οδηγώ περιμένοντας από όλους να κάνουν κάποια μ...κία κι έτσι έχω καλύτερα αντανακαστικά όταν δω όντως τη μ...κία. Ο φίλος μου από την άλλη οδηγεί περιμένοντας οτι όλοι θα οδηγήσουν σωστά, χωρίς παρανομίες, κι έτσι αγχώνεται και τρομάζει όταν βλέπει τις δεκάδες μ...κίες που βλέπουμε κάθε μέρα στους δρόμους. Προσωπικά έχω αποδεχτεί οτι για να οδηγήσεις στην Αθήνα πρέπει να είσαι κάφρος. Πρέπει να μπορέσεις να προσπεράσεις το μαλάκα ταξιτζή που πάει με 20χλμ σε ανοιχτό δρόμο για να πάρει μεγαλύτερη ταρίφα από τον πελάτη, πρέπει να μπορείς να κρατήσεις την ψυχραιμία σου όταν είσαι πρώτος στο φανάρι και μόλις ανάψει πράσινο σου κορνάρουν, πρέπει να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τον ηλίθιο που σου κολλάει από πίσω όταν πας στην αριστερή λωρίδα επειδή θες να στρίψεις δεξιά κι αυτός θέλει να τρέξει κλπ κλπ. Πλέον δε μου κάνει εντύπωση τίποτα. Έχω τρακάρει, έχω βριστεί (πολλάκις), έχω μουντζώσει, έχω κάνει τις τρελές παρανομίες μου, αλλά θεωρώ οτι μόνο έτσι τελικά θα επιβιώσω στους δρόμους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.