20-06-19
14:32
Το ότι υπάρχει τρελός ανταγωνισμός, υπάρχει και ίσως αυτός να είναι και αυτός ένας λόγος που πιέζεσαι τόσο. Το καταλαβαίνω ως ένα βαθμό γιατί κι εγώ στο μεταπτυχιακό μου ήρθα αντιμέτωπη με ένα πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον, το οποίο συχνά με επηρέαζε.
Απ' όσα έχω δει τόσο από τη δική μου εμπειρία όσο και από φίλων μου που έκαναν μεταπτυχιακά σε διάφορες χώρες, καταλήγω με σχετική βεβαιότητα στο ότι σημαντικό ρόλο παίζει το πανεπιστήμιο, κατά πόσο προωθεί τη συνεργασία μεταξύ μεταπτυχιακών, πχ. σε αγγλοσαξονικά συστήματα είναι πολύ πιο πιθανό να διοργανώνουν τα ίδια τα τμήματα συναντήσεις για να γνωριστούν τα άτομα σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα μεταξύ τους, να προωθούν τη συμμετοχή σε ομάδες έρευνας/εργασίας/θέατρου κλπ., με λίγα λόγια να επιχειρούν συνειδητά την δημιουργία ενός community. Όχι πως αυτό αποκλείεται να συμβαίνει σε άλλες χώρες, έτσι; Δεν γίνεται να είμαι απόλυτη γιατί είναι και θέμα τμήματος, είναι και θέμα lab, είναι και θέμα ατόμων.
Το να νιώθεις, πάντως, μοναξιά όταν διαβάζεις/δουλεύεις όλη μέρα σε ανταγωνιστικές συνθήκες είναι ψυχοφθόρο και είναι λογικό να αισθάνεσαι πιεσμένος, είσαι και λίγο πριν την υποστήριξη, βγαίνουν όλα μαζί. Κάνε ένα κουράγιο, λοιπόν, και, κάθε φορά που θα επιστρέφει η σκέψη σου σε αυτό το θέμα, σκέψου τις ερωτήσεις που θα σου κάνει η επιτροπή μετά την παρουσίαση, εστίασε σε ζητήματα της έρευνάς σου, σχεδίασε το μετά.
Έφαγες τον γάιδαρο, έμεινε η ουρά. Καλό κουράγιο και με το καλό να τελειώσεις!
Απ' όσα έχω δει τόσο από τη δική μου εμπειρία όσο και από φίλων μου που έκαναν μεταπτυχιακά σε διάφορες χώρες, καταλήγω με σχετική βεβαιότητα στο ότι σημαντικό ρόλο παίζει το πανεπιστήμιο, κατά πόσο προωθεί τη συνεργασία μεταξύ μεταπτυχιακών, πχ. σε αγγλοσαξονικά συστήματα είναι πολύ πιο πιθανό να διοργανώνουν τα ίδια τα τμήματα συναντήσεις για να γνωριστούν τα άτομα σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα μεταξύ τους, να προωθούν τη συμμετοχή σε ομάδες έρευνας/εργασίας/θέατρου κλπ., με λίγα λόγια να επιχειρούν συνειδητά την δημιουργία ενός community. Όχι πως αυτό αποκλείεται να συμβαίνει σε άλλες χώρες, έτσι; Δεν γίνεται να είμαι απόλυτη γιατί είναι και θέμα τμήματος, είναι και θέμα lab, είναι και θέμα ατόμων.
Το να νιώθεις, πάντως, μοναξιά όταν διαβάζεις/δουλεύεις όλη μέρα σε ανταγωνιστικές συνθήκες είναι ψυχοφθόρο και είναι λογικό να αισθάνεσαι πιεσμένος, είσαι και λίγο πριν την υποστήριξη, βγαίνουν όλα μαζί. Κάνε ένα κουράγιο, λοιπόν, και, κάθε φορά που θα επιστρέφει η σκέψη σου σε αυτό το θέμα, σκέψου τις ερωτήσεις που θα σου κάνει η επιτροπή μετά την παρουσίαση, εστίασε σε ζητήματα της έρευνάς σου, σχεδίασε το μετά.
Έφαγες τον γάιδαρο, έμεινε η ουρά. Καλό κουράγιο και με το καλό να τελειώσεις!