Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
09-09-19
18:28
Ομοίως, δεν είναι ανεξαρτησία το να είσαι φοιτητής σε άλλη πόλη και να σε πληρώνουν οι γονείς σου, αλλά κατ' επίφαση ανεξαρτησία.
Επειδή η συζήτηση ξεκίνησε από μένα, δεν είπα ότι το να σε σπουδάζουν οι γονείς σε άλλη πόλη είναι οικονομική ανεξαρτησία, είπα ότι με το να μένεις μόνος σου παίρνεις πολλά μαθήματα, και τα παίρνεις ανεξάρτητα από τα αν τα λεφτά τα βγάζεις ο ίδιος, αν τα κέρδισες στο τζόκερ ή αν σ' τα βάζει ο μπαμπάς. Η οικονομική ανεξαρτησία είναι αδιάφορη εν προκειμένω, δεν ξέρω πώς τα συνέδεσε ο χάκερ.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
09-09-19
17:39
Κι εσύ με τους γονείς σου μένεις φίλε από τη στιγμή που σου πληρώνουν το σπίτι και τα έξοδα σου ώστε να μπορείς να σπουδάζεις.
Το θρεντ αναφέρεται στη φυσική συμβίωση με τους γονείς, και άρα στην κοινωνική/οικιακή ανεξαρτησία, όχι στην οικονομική. Γιατί μπερδεύεσαι;
Το ότι βάζεις μόνος σου πληντηριο και πληρώνεις μόνος σου τα κοινόχρηστα δεν σημαίνει πως είσαι και ανεξάρτητος.
Δε θέλω να σταθώ σε semantics, αλλά η ανεξαρτησία είναι έννοια διαβαθμίσιμη(γιατί όλοι εξαρτώμαστε από κάτι, εκτός αν είσαι ερημίτης) και με πολλές όψεις. Φαίνεται την υπολαμβάνεις ως απόλυτη(άσπρο-μαύρο), και μονοδίαστατα οικονομική, που φυσικά είναι υπεραπλούστευση και σφάλμα.
Τί ακριβώς έχει διδαχθεί και τί πρωτοβουλίες έχεις πάρει; Αν θα βάλεις πετρέλαιο στο σπίτι ή θα έχεις σόμπα; Αν θα μαγειρέψεις μελιτζάνες ή κολοκυθάκια; Και τί σε εμποδίζει να πάρεις αυτές τις πρωτοβουλίες στο σπίτι των γονιών σου;
Βγαίνεις από το comfort zone σου και ξεκινάς από το 0 τη ζωή σου σε μια άγνωστη πόλη, σταματάς να βλέπεις για μήνες τους ανθρώπους που μέχρι τότε ήταν καθημερινά δίπλα σου συναισθηματικά και υπηρετικά(προσφέροντας υπηρεσίες δηλαδή), ξεπερνάς πιθανές φοβίες τη νύχτα, συνηθίζεις να είσαι μόνος για αρκετές ώρες τη μέρα, έχεις ένα χ οικονομικό ποσό και πρέπει να κάνεις κατάλληλη διαχείριση οπότε μπαίνεις σε λογική μισθού και αποταμίευσης, κάνεις όλες τις δουλειές για τη διαβίωσή σου μόνος σου σε καθημερινή βάση, μαθαίνεις να μαγειρεύεις και να κάνεις πρακτικές δουλειές, αρρωσταίνεις με 40 πυρετό και πρέπει να περιποιηθείς τον εαυτό σου μόνος, βγαίνεις όποτε θες χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανένα, φέρνεις την κοπέλα σου σπίτι και κοιμάστε μαζί κάθε μέρα κλπ κλπ. Κάποια από αυτά μπορείς σε ορισμένο βαθμό να τα κάνεις μόνος σου κι ας ζεις με γονείς. Η διαφορά είναι πως στη μία περίπτωση αν θες τα κάνεις, στην άλλη εξαναγκάζεσαι. Υπάρχουν φυσικά και πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις μένοντας με γονείς. Το να μένεις μόνος σε βγάζει από τη λογική του παιδιού και του προστατευόμενου μέλους και σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πως ενηλικιώθηκες και έχεις απόλυτη ελευθερία με τις ανάλογες ευθύνες, αρχίζεις να ωριμάζεις. Παίρνεις διδάγματα από λάθη απειρίας και ζεις εμπειρίες που με γονείς δε θα είχες. Γι΄ αυτό και πολλοί, ενώ σπουδάζουν στην ίδια πόλη όπου είναι το πατρικό τους, νοικιάζουν χωριστό σπίτι. Πολλές φορές τους πιέζουν οι ίδιοι οι γονείς, ακριβώς για να ζήσουν τις καταστάσεις που περιγράφω. Δε λέω πως απ' τη μια στιγμή στην άλλη γίνεσαι πάνσοφος, ευσυνείδητος, ώριμος, λειτουργικός κλπ πολίτης, αλλά είναι η αρχή.
Εξ αντιδιαστολής, αν ίσχυε αυτό που λες, κανείς δε θα έφευγε από τους γονείς του(και θα ήταν παράλογο να θέλει να φύγει) μέχρι να παντρευτεί.
Γενικά βλέπω το ποιντ σου ότι δεν είναι τόσο τραγικό να μένεις με τους γονείς(που κι εγώ το πιστεύω, απλώς αναφέρω τα πλεονεκτήματα του να μη μένεις, ειδικά όταν βγάζεις 1000 ευρώ το μήνα), αλλά είναι διαφορετικό να λες ότι μένοντας μόνος δεν παίρνεις διδάγματα. Χάνεις το δίκιο σου με τέτοια ισοπέδωση.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
08-09-19
14:30
Σοβαρά συζητάμε τώρα αν ο τριαντάρης θα μένει στους γονείς του για να αποταμιεύει μερικά ευρώ το μήνα ώστε να τα αξιοποιήσει νοικιάζοντας διαμερίσματα ως μεσήλικας;
Το να απογαλακτιστείς και να αρχίσεις να στέκεσαι στα δικά σου πόδια(ακόμα και με έξοδα που αλλιώς θα μπορούσαν να αποταμιευθούν) είναι επιταγή στοιχειώδους σεβασμού όχι μόνο απέναντι στους γονείς μας, αλλά και απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, ειδικά όταν είμαστε νέοι και ζούμε τα ωραιότερα χρόνια μας. Και όχι μόνο σέβεσαι τον εαυτό σου, αλλά τον βοηθάς να εξελιχθεί σε κάθε επίπεδο, παίρνεις ανεκτίμητα μαθήματα ζωής. Ένα χρόνο τώρα που μένω μόνος μου χωρίς να βλέπω γονείς για 3-4 μήνες και υποχρεωμένος να παίρνω πρωτοβουλίες έχω συνειδητοποιήσει και διδαχθεί πολλά. Δε λέω μόλις πας 18 να βρεις τρόπο οπωσδήποτε να φύγεις, αλλά σε καμία περίπτωση να έχεις εισόδημα 1000 ευρώ ως τριαντάρης και να κάθεσαι στο πατρικό. Στη ζωή δεν κερδίζει αυτός που καταλήγει με τα περισσότερα χρήματα, αλλά αυτός που όντως «έζησε».
Οι περιπτώσεις ακραίας φτώχειας ή ιατρικών προβλημάτων είναι αδιάφορες, διότι δεν αποτελούν τον κανόνα.
Το να απογαλακτιστείς και να αρχίσεις να στέκεσαι στα δικά σου πόδια(ακόμα και με έξοδα που αλλιώς θα μπορούσαν να αποταμιευθούν) είναι επιταγή στοιχειώδους σεβασμού όχι μόνο απέναντι στους γονείς μας, αλλά και απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, ειδικά όταν είμαστε νέοι και ζούμε τα ωραιότερα χρόνια μας. Και όχι μόνο σέβεσαι τον εαυτό σου, αλλά τον βοηθάς να εξελιχθεί σε κάθε επίπεδο, παίρνεις ανεκτίμητα μαθήματα ζωής. Ένα χρόνο τώρα που μένω μόνος μου χωρίς να βλέπω γονείς για 3-4 μήνες και υποχρεωμένος να παίρνω πρωτοβουλίες έχω συνειδητοποιήσει και διδαχθεί πολλά. Δε λέω μόλις πας 18 να βρεις τρόπο οπωσδήποτε να φύγεις, αλλά σε καμία περίπτωση να έχεις εισόδημα 1000 ευρώ ως τριαντάρης και να κάθεσαι στο πατρικό. Στη ζωή δεν κερδίζει αυτός που καταλήγει με τα περισσότερα χρήματα, αλλά αυτός που όντως «έζησε».
Οι περιπτώσεις ακραίας φτώχειας ή ιατρικών προβλημάτων είναι αδιάφορες, διότι δεν αποτελούν τον κανόνα.