26-09-19
19:44
Δεν έχω ακούσει κάποια επιτυχία.
Προσπαθουσα να βρω ποια είναι τα επαγγέλματα που μπορείς να λες ότι θες
και στα παπάρια σου κι έχω βρει τους ψυχιάτρους και τους μετεωρολόγους.
Να μαντεψω, κανεις ψυχοθεραπεια και εισαι στη φαση που θεωρεις οτι ο θεραπευτης σου ειναι ενας κομπογιανιτης που δεν ξερει τι του γινεται? Μεταβιβαση λεγεται.
Οπως φανταζεσαι δεν ανακαλυψες εσυ οτι ειναι λαθος αυτο που εκατομμυρια ανθρωποι στο κοσμο σπουδαζουν ολη τους ζωη. Φυσικα και η ψυχιατρικη εχει βοηθησει κοσμο. Πολυ κοσμο.
Για να πεις θεραπευσει πρεπει να εχεις ενα καλο ορισμο της παθησης πρωτα κατι που στην ψυχ δεν εχουμε. Αν ορισουμε την θεραπεια σαν την μακροχορνια ελειψη παθολογικων συμπτοματων τοτε εχει θεραπευσει πολυ κοσμο.
https://kce.fgov.be/sites/default/files/atoms/files/KCE_230_Depression_Report.pdf
Ενδεικτικα τελειως αν ψαξεις efficacy of psychotherapy in major depression θα βγαλεις αρκετα αποτελεσματα. Μπορεις να δεις και απεικονιστικα διαφορες πριν και μετα την θεραπαεια και σε σχεση με το control group.
Επισης η διαφορα στη νοσηροτητα σχιζοφρενων υπο ιατρικη παρακολουθηση και χωρις ειναι χαοδης.
Εκει που οι ψυχ- χωλαινουν ειναι στις διαταραχες προσωπικοτητας (εξου και βασανιζεσαι και εσυ). Νεαρη επιστιμη εχει καιρο μπροστα της.
Συγγνωμη οι μετεωρολογοι τι προβλημα εχουν? Η ελειψη προβλεψιμοτητας σε ενα συστημα το οποιο ειναι εγγενες χαοτικο δεν λεει κατι. Μπορουμε να μελετησουμε το συστημα ποιοτικα οχι ποσοτικα. Τι σκατα υπαρχουν τα χαοτικα μαθηματικα δηλαδη? Επειδη εσυ δεν τα ξερεις και νομιζεις οτι μετεωρολογια = αυτο που βλεπεις στη τηλεοραση η τι σου λεει το κινητο σου?
Μια χαρα επιστιμη ειναι, και αυτη και η σεισμολογια.
29-06-12
14:54
Τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι εθιστικά στο κορμί αλλά ως ψυχοτρόπα έχουν ένα σχετικό "ψυχολογικό" εθισμό, οι βενζοδιαζεπίνες (τα περισσότερα ηρεμιστικά είναι τέτοια) είναι εθιστικά και πολύ μάλιστα. Με άλλα λόγια ξεκινάς με αντικαταθλιπτικά και επειδή ο γιατρός σου θέλει να σου πουλήσει κι άλλα, σε εθίζει ψυχολογικά και κρυφοκλέβεις και το ηρεμιστικό και γίνεσαι αρντάν με το μυαλό πολτό.
Oι βενζοδιαζεπινες (xanax, lexotanil, tavor, stedon κτλ) *δεν* ειναι αντικαταθληπτικα, ειναι αγχολυτικα-κατασταλτικα.
Τα αντικαταθλιπτικα που συνηθως συνταγογραφουνται του τυπου SSRI-SNRI (ladose, cipralex, effexor κτλ) και ΕΙΝΑΙ εθιστικα, για την ακριβια εχουν απο τα χειροτερα στερητικα συνδρομα που υπαρχουν. Σε μικρες δοσολογειες για λιγο καιρο και με καταληλη ψυχοθεραπεια δουλευουν ομως.
Θα μπλεξουμε παλι στην ιδια βλακωδη συζητηση περι ψυχιατρικης, point is this: αν χρειαζεται να παρεις φαρμακα παρε φαρμακα, αλλα θα πρεπει να εχουν εξαντληθει οι αλλες μεθοδοι πρωτα (ειδικα αν εισαι μικρος σε ηληκια). Αν ο ψυχιατρος σου γραφει φαρμακα απο την πρωτη επισκεψη ειναι μαλακας πηγαινε σε αλλον.
Η ενημερωση πεφτει στα χερια του ασθενους, μαθε τι εχεις, ρωτα το γιατρο, ρωτα και αλλους γιατρους, οι γιατροι ειναι οπως ολοι οι ανθρωποι, καπιοι μαλακες καπιοι οχι. ΜΑΘΕ
Δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη ή οχι... Εδώ και μερικές εβδομάδες πάντως δεν νιώθω καλά. Στην αρχή είχα συμπτώματα άγχους.. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ένιωθα ένα βάρος στο στήθος κι οτι μου κοβόταν η ανάσα, συχνά με έπιανε πανικός ενώ γενικά είμαι εξαιρετικά ψύχραιμος άνθρωπος.. Έπειτα άρχισα να γίνομαι επιθετική και νευρική, εκνευριζόμουν χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Τον τελευταίο καιρό ξαπλώνω το βράδυ να κοιμηθώ και δεν με παίρνει ο ύπνος. Αρχίζω τότε και σκέφτομαι διάφορα πράγματα που είτε με κάνουν να εκνευρίζομαι είτε να νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου και να βάζω τα κλάματα. Χτες και σήμερα νιώθω τεράστια θλίψη. Χτες σχεδόν όλη τη μέρα έκλαιγα, με αποτέλεσμα σήμερα να δω οτι έσπασε κι ένα αγγείο στο μάτι μου. Νιώθω το κεφάλι μου να θέλει να σπάσει, μου ρχονται δάκρυα στα μάτια με το παραμικρό. Νιώθω τύψεις για το οτιδήποτε και αισθάνομαι πολύ άσχημα με τον εαυτό μου.
Και για όλα αυτά δεν υπάρχει κανένας προφανής λόγος. Δεν θεωρώ οτι μου λείπει κατι από τη ζωή μου. Δεν είχα κάποια απώλεια πρόσφατα. Δραστηριότητες που παλιότερα με ανέβαζαν, όπως το θέατρο, τώρα πια μου φαίνονται κι αυτές σαν εμπόδιο, μου δημιουργούν άγχος αντί για χαρά.
Έχω περάσει περιόδους κατάθλιψης, αλλά τότε υπήρχε λόγος, όπως επίσης τότε σκεφτόμουν έντονα τον θάνατο ενώ τώρα αυτό το ενδεχόμενο δεν υπάρχει στο μυαλό μου. Δε νιώθω οτι θέλω να τα παρατήσω, νιώθω οτι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου, οτι δεν είμαι ικανή πλέον να το κάνω...
Δεν ξέρω πώς να βγω απ αυτή τη δίνη που με τραβάει σιγά σιγά προς τα μέσα, δεν ξέρω πώς θα ξεφύγω από αυτό. Και όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο αγχώνομαι και μου φαίνεται ακόμα πιο δύσκολο...
Αν το έχει περάσει κάποιος, ή αν μπορεί να μου πεί έναν τρόπο, όποιος κι αν είναι, για να το παλέψω, ας μου στείλει, πραγματικά, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι μόνη μου... Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας...
Ναι καλο θα ηταν να σε ενα γιατρο, πολλες φορες η καταθλιψη εχει και φυσιολογικα αιτια (υποθυροειδισμος πχ), αλλα μπορει να ειναι και ατυπη, παντως ναι γενικα δειχνεις οτι περνας ενα καταθλιπτικο επισοδειο, ειναι κριμα να καθεσαι να υποφερεις, πηγαινε σε ενα ψυχιατρο να το δειτε. Αν θες πες μου να σου δωσω τηλ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.