22-10-19
11:06
Μα και οι γονείς κάποτε παιδιά ήταν και τα σημερινά παιδιά κάποτε γονείς θα είναι. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε να αντιμετωπίζουμε τα ψυχολογικά θέματα των παιδιών ώστε να είναι υγιείς ενήλικες που θα φερθούν με υγιές τρόπο στα παιδιά τους και αυτά στα δικά τους παιδιά και πάει λέγοντας. Αλλά η ψυχική υγεία των ανθρώπων είναι ακόμα ταμπού Γιάννη μου στη χώρα μας με αποτέλεσμα άτομα που έχουν σοβαρές ψυχικές νόσους να μένουν χωρίς αντιμετώπιση και να καταλήγουν είτε εγκληματίες είτε ψυχικά ασθενείς για πάντα.Χιμελα πολλοί γονείς χρειάζονται οι ίδιοι ψυχολόγο περισσότερο από τα παιδιά τους... Δυστυχώς η πολιτεία πρέπει να μεριμνήσει, δεν μπορεί να αφήσει τα πάντα στους γονείς, αν και αυτοί παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο.
22-10-19
09:46
Αυτό που απαγορεύεις σε ένα παιδί είναι αυτό που θα κυνηγήσει περισσότερο από όλα. Από την άλλη, αν το κράτος πράγματι ενδιαφερόταν για την ψυχική υγεία των νέων, θα είχε σε κάθε σχολείο τουλάχιστον δύο ψυχολόγους ή κοινωνικούς λειτουργούς και η ψυχική ασθένεια δε θα ήταν ταμπού ακόμα. Οπότε αντιφατικά τα βρίσκω όλα αυτά. Εγώ πιστεύω οτι ο κάθε γονιός είναι αυτός που θα πρέπει να είναι υπεύθυνος να διαπαιδαγωγήσει σωστά το παιδί του ώστε να μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος, το πρέπον από το απρεπές, το ηθικό από το ανήθικο. Λένε, όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος, και ράβδος πίπτει όταν οι γονείς δεν έχουν τη γνώση, το χρόνο ή/και τη διάθεση να ασχοληθούν με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Τότε υπάρχει απλά μια ξερή απαγόρευση, χωρίς κριτική σκέψη. Έτσι όμως μεγαλώνεις νέους χωρίς κριτική σκέψη που θα μεγαλώσουν και θα ακολουθούν το ρεύμα σαν ζόμπι, θα πετάνε μολότοφ και θα ψηφίζουν χρυσή αυγή.