Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
27-12-19
13:21
Πρώτα πρώτα ειπα την άποψη μου άρα δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν αρέσει η δεν αρέσει.Ειναι εντελος χαζό να τσακώνονται μερικοί για ένα πράγμα για το οποίο δεν θα μπορούν να αποφασίσουν.
Τέλος εγώ σέβομαι τις απόψεις των άλλων,άλλοι δεν το κάνουν και το δείχνουν με τα κόμπλεξ που βγάζουν (δεν λέω για εσένα)
Το καλό με τη γλώσσα μας είναι ότι σου παρέχει τόσο ευρεία γκάμα λέξεων και εκφράσεων, που αν ασχοληθείς λίγο, μπορείς να αποδώσεις με πολύ μεγάλη ακρίβεια αυτό που σκέφτεσαι χωρίς να σε παρεξηγούν.
Όταν, λοιπόν, κάνεις μια ξερή δήλωση, χωρίς επιχειρηματολογία για να την τεκμηριώσεις, δείχνεις απόλυτος. Όταν, δε, χρησιμοποιείς τη λέξη "βλακεία" (= το χαρακτηριστικό του βλάκα, δηλαδή του ανθρώπου που τεμπελιάζει το μυαλό του), δίνεις την αίσθηση ότι θεωρείς τις απόψεις σου ανώτερες απ' των γύρω σου. Δε με ενδιαφέρει εάν ισχύει ή όχι, απλώς σου δίνω μία φιλική συμβουλή γιατί μου έχεις δώσει την εντύπωση ότι σε νοιάζει η γνώμη μου γενικά.
Ακόμη, πάντως, δεν απάντησες στο κυρίως θέμα που ήταν η 1η μου παράγραφος.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
27-12-19
12:23
Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων μόλις πεθάνουν τα εγγόνια τους είναι σαν να μην υπήρξαν.
Επειδή συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία, δε σημαίνει ότι δεν μπορώ να ονειρεύομαι κάτι διαφορετικό για τον εαυτό μου.
Συν ότι πιστεύω πως σε τοπικό επίπεδο πάντα παραμένει ένας "μύθος" γύρω από κάθε όνομα. Αν όχι για κάθε άτομο ξεχωριστά, τουλάχιστον για κάθε οικογένεια (για κάθε επώνυμο).
Η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο.Οταν βλέπω βλακείες όπως τώρα αναρωτιέμαι τι σκέφτονται μερικά άτομα;
Καταρχάς, η συζήτηση για τον θάνατο δεν αναιρεί την όρεξη για ζωή. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Ίσα ίσα που σε πολλούς πολιτισμούς, η πίστη στη μεταθανάτια ζωή κάνει τους ανθρώπους να πειθαρχούν τη συμπεριφορά τους και να ιεραρχούν (και τηρούν) τις αρχές και αξίες τους. Ακόμη κι εδώ μέσα, μπορεί να υπάρχει κάποιος που πιστεύει στον παράδεισο και την κόλαση. Ακόμη και ένας άθεος (όπως εγώ πχ) αντλεί δύναμη και κίνητρο για ζωή απ' τη σκέψη ότι κάποια μέρα θα πεθάνει. Οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί σε ενοχλεί αυτή η συζήτηση.
Α, και κάτι πολύ σημαντικό: Επειδή εσένα δε σε εκφράζει κάποια άποψη, κάποιος προβληματισμός, οτιδήποτε, δε σημαίνει ότι είναι "βλακεία". Για κάποιους είναι σοβαρό και καλό είναι να το σέβεσαι, ακόμη κι αν δεν το ενστερνίζεσαι.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
27-12-19
00:22
Προσωπικά I couldn't care less. Δεν ξέρω αν φταίει που είμαι ακόμη νέα και αισθάνομαι τον θάνατο ως κάτι μακρινό, αλλά απ' τη στιγμή που δεν πιστεύω ούτε στον Θεό ούτε στη μεταθανάτια ζωή, τι σημασία έχει αν θα ταφώ ή αποτεφρωθώ;
Το σημαντικό για εμένα όταν πεθάνω είναι να βρίσκομαι στις αναμνήσεις των ανθρώπων γύρω μου. Να με θυμούνται με αγάπη και σεβασμό, να ζω αιώνια μέσα τους όπως ζουν αντίστοιχα μέσα μου κάποια άτομα που έχουν φύγει. Και το κυριότερο, ακόμη κι αν έχω πεθάνει, να έχω αφήσει πίσω μου κάποιο έργο - έστω και μικρό - που να μένει ζωντανό. Να έχω υστεροφημία.
Αυτές τις σκέψεις τις κάνω αρκετά συχνά η αλήθεια είναι, και μάλιστα έχουν διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την έως τώρα συμπεριφορά μου. Μπορεί να φαίνονται μακαβριες αλλά πιστεύω πως αν τις κάναμε όλοι, θα ζούσαμε σ έναν καλύτερο κόσμο.
Το σημαντικό για εμένα όταν πεθάνω είναι να βρίσκομαι στις αναμνήσεις των ανθρώπων γύρω μου. Να με θυμούνται με αγάπη και σεβασμό, να ζω αιώνια μέσα τους όπως ζουν αντίστοιχα μέσα μου κάποια άτομα που έχουν φύγει. Και το κυριότερο, ακόμη κι αν έχω πεθάνει, να έχω αφήσει πίσω μου κάποιο έργο - έστω και μικρό - που να μένει ζωντανό. Να έχω υστεροφημία.
Αυτές τις σκέψεις τις κάνω αρκετά συχνά η αλήθεια είναι, και μάλιστα έχουν διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την έως τώρα συμπεριφορά μου. Μπορεί να φαίνονται μακαβριες αλλά πιστεύω πως αν τις κάναμε όλοι, θα ζούσαμε σ έναν καλύτερο κόσμο.