Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Η Athena (1/3 ΜΕΤΣ) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 7,414 μηνύματα.
30-03-20
02:47
Salento
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Η Athena (1/3 ΜΕΤΣ) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 7,414 μηνύματα.
20-03-20
19:52
The Optimist
Anathema
Anathema
Εκτός από σκόρπια τραγούδια, δεν έχω ακούσει ολόκληρο CD από Anathema, στο παρελθόν, οπότε αφήνω το σύνδρομο του πρωτοδισκάκια στην άκρη και ξεκινώ από το τελευταίο CD, γιατί έτσι.
Η αρχή γίνεται πολύ όμορφα, με ένα ιδιαίτερο κομμάτι, που ενσωματώνει ήχους της καθημερινότητας, και σηματοδοτεί την έναρξη ενός ταξιδιού. Η φωνή της μου αρέσει πολύ και ειδικά το Endless Ways βγάζει μία πολύ soothing ποιότητα. Το συγκεκριμένο κομμάτι ίσως να είναι και το αγαπημένο μου από όλο το δίσκο, κυρίως για την αντίθεση μεταξύ κιθάρας-μπάσου-drums και των strings που έχει από πίσω. Το Optimist συνεχίζει με την ίδια λογική, της μαλακής σύνθεσης αρχικά με τα soft φωνητικά και μετά από ένα τραγούδι-προορισμό φτάνουμε στο Springtime, που τελικά αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι στο δίσκο. Πρόκειται για την μέση, η θεματική του αγγίζει την παρέκλιση από τον αρχικό δρόμο, διατηρώντας τη θεματική του δίσκου. Αν έπρεπε να μαντέψω, θα έλεγα ότι είναι ένα από τα τραγούδια που έχει μιξάρει ο Wilson για το δίσκο. Στο close your eyes, μου αρέσει που η φράση επαναλαμβάνεται αλλά με διαφορετικό χαρακτήρα κάθε φορά, αλλιώς θα ήταν ανιαρό. Με το Back to the Start ο κύκλος κλείνει, ευχάριστα. (Κι εδώ Wilson, θα έλεγα, κυρίως επειδή έχει καθαρές κιθάρες.)
Ωραία δουλειά, μου άρεσαν τα λίγα στοιχεία electronica που υπήρξαν διάσπαρτα μέσα στο δίσκο.
P.S Είμαι σίγουρη ότι έχω ακούσει κάπου αλλού τον Danny Cavanagh. Θα το θυμηθώ.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Η Athena (1/3 ΜΕΤΣ) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 7,414 μηνύματα.
29-02-20
20:56
The Weight of Your Love
Editors
2013
Παρ' όλο που ήξερα τα περισσότερα τραγούδια στο δίσκο, δεν τον είχα ακούσει ποτέ ολόκληρο. Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι το διαφορετικό ύφος σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους, γεγονός που ενδεχομένως να οφείλεται και στα δύο νέα (τότε) μέλη του group. Ξεχωρίζουν απ' το album το A Ton of Love και το Sugar. Με ενόχλησε λίγο η μετάβαση από το πρώτο που είναι δυναμικό και γρήγορο κομμάτι, στο What is this thing called love, που είναι αργό και mellow συγκριτικά - θεώρησα ότι το "καίει" το τραγούδι, ενώ είναι ωραίο. Το Hyenna δε μου άρεσε. Προς το τέλος του δίσκου το Phone Book ήταν πολύ ωραίο. Συνολικά, ευχάριστος δίσκος, χωρίς να είναι κάτι σπουδαίο. Ξενέρωσα απίστευτα με τα commentary tracks, γιατί περίμενα ενδιαφέροντα σχόλια πάνω στην σύνθεση και την παραγωγή του κάθε τραγουδιού (κάτι τεχνικό δηλαδή) και ήταν απλά μία περιγραφή "πώς έγραψα το τραγούδι" ή "γιατί μιλάει το τραγούδι". Bummer. =/Editors
2013
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Η Athena (1/3 ΜΕΤΣ) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 7,414 μηνύματα.
22-11-19
19:04
Ten Summoner's Tales
Sting
Sting
To album του Sting, που κυκλοφόρησε το 1993 είναι ένα διαμάντι, που αποδεικνύει την μουσική του ευρυμάθεια και ικανότητα από την μία, αφού με μαεστρία υιοθετεί στοιχεία από διαφορετικά μουσικά είδη, δίνοντας το δικό του twist, και την ιδιαίτερη ευαισθησία του από την άλλη, αφού καταπιάνεται με θέματα όπως η νοσταλγία, η απογοήτευση, η μοναξιά, μεταφέροντάς τα όμως με μία πιο αισιόδοξη προοπτική. Δε μπορώ να πω ότι διακρίνω κάποιο filler στον δίσκο, αλλά ξεχωρίζω πολύ το If I Ever Lose My Faith in You, καθώς και το It's Probably Me, που έχει συνθέσει μαζί και με τον Eric Clapton.