giannhs2001
Επιφανές μέλος
Ο Ιωάννης αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών, επαγγέλεται Ιστορικός και μας γράφει απο Κατερίνη (Πιερία). Έχει γράψει 17,799 μηνύματα.
06-08-20
18:34
Η εφαρμογή των κυρώσεων είναι αναγκαία από τον γονέα μόνο σε περιπτώσεις μη κατανόησης από το παιδί και δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμη λύση, παραμόνο προσωρινή.
Δεν είναι όλα τα παιδιά το ίδιο, κάποια καταλαβαίνουν πιο εύκολα, έχουν περισσότερες απορίες και είναι πιο προσαρμοστικά.
Οι γονείς που ενδιαφέρονται, δεν λένε μία φορά "μην το κάνεις γιατί θα πάθεις το Y", χρειάζονται παραδείγματα, να λύνεις τις απορίες που μπορεί να προκύψουν να προσαρμώσεις την αιτιολόγηση στο διανοητικό επίπεδο του παιδιού. Το ότι σε κάποιους δεν πέτυχε δεν σημαίνει ότι η όλη λογική σφάλλει, αντίθετα υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που πετυχαίνει.
Το λάθος των γονέων είναι ότι στηρίζουν την όλη διαπαιδαγώγιση του παιδιού τους στο φόβο και τις αρνητικές συνέπειες της μη-υποταγής στην εντολή και έτσι χάνεται το όλο point, μίλησα για αυτό στο προηγούμενο σχόλιο.
Αν ο γονέας ασχοληθεί από νωρίς με το παιδί, σε πρώτη φάση μπορεί να μην κάνει καν κάποιο λάθος, επειδή θα γνωρίζει ήδη τι είναι καλυτερο για αυτό.
Πρέπει να ξέρω γιατί να ακολουθώ τον κανόνα και όχι γιατί "έτσι πρέπει".
Η ωριμότητα των παιδιών καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την εκπαίδευσή τους και, σε τελική ανάλυση, όσο ανώριμος και αν είναι κάποιος αν γνωρίζει τους νόμους της βαρύτητας δεν θα πηδήξει από τον ουρανοξύστη.
Ελεύθερος άνθρωπος στον δικό μου ορισμό, είναι εκείνος που μπορεί να αποφασίσει το θεμιτό για τον εαυτό του, έχει ισχυρή κριτική ικανότητα (κρίνει και αξιολογεί τα ΠΑΝΤΑ), δεν παρασύρεται από τις μαζικές αντιλήψεις και συνάμα δεν νιώθει την ανάγκη να το κάνει αυτό.
Τώρα θα ξεφύγω λίγο από το θέμα για να απαντήσω αναλυτικά στην δεύτερη παράγραφό σου.
Αυτός που τηρεί τους νόμους μηχανιστικά δεν σκέπτεται, αλλά υπακούει, είναι ρομπότ.
Το να λες "ε, εντάξει ο νόμος είναι εναντίον μου, αλλά οφείλω να υπακούσω" είναι απαξίωση του ίδιου σου του εαυτού.
Αφενός παραδέχεσαι πως καταπιέζεσαι, αφετέρου συναινείς στην καταπίεσή σου, κατά κάποιον τρόπο μαζοχιστικά, τοποθετείς την κοινωνία και το κράτος πάνω από το δίκο σου εγώ.
Δηλαδή αν ας πούμε ένας κινέζος φιλόσοφος θέλει να μπει σε Ευρωπαϊκά websites σε σχέση με την πολιτική φιλοσοφία και το Great Firewall of China του το απαγορεύει δεν πρέπει να καταφύγει σε "παράνομες" πλάγιες μεθόδους για να αποκτήσει πρόσβαση, αλλά να πει "αφού μου το απαγορεύουν οφείλω να αφήσω στην άκρη την έρευνά μου".
Όμοια και στην δική μας κοινωνία υπάρχουν ανάλογες καταστάσεις.
Η παιδεραστία είναι μία απεχθής πράξη που αποδεδειγμένα από έρευνες που έχουμε προκαλεί ψυχιατρικά προβλήματα στα θύματά της και προσωπικά εγώ θλίβομαι όταν βλέπω παιδιά να υποφέρουν από αυτήν.
Αλλά μην συγχέεις τον νόμο της Ταϋλάνδης με τους άλλους.
Στην Ταϋλάνδη σου λέει: Οι σεξουαλικές πράξεις μεταξύ ενηλίκων-παιδιών επιτρέπονται.
Δεν επιβάλλει όμως αυτές τις σεξουαλικές σχέσεις.
Αντίθετα ο νόμος των Κινέζων περί λογοκρισίας, που πραγματώνεται μέσα από το Firewall, σου επιβάλλει την λογοκρισία.
Θα μπω κατευθείαν στην δεύτερη παράγραφο μιας που στην πρώτη συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αυτή η Αρχή του ο καθένας να κρίνει και να πράττει όπως εκείνος θέλει είναι απόλυτα καταστροφική. Και την βλέπουμε να λειτουργεί εδώ και καιρό στην Ελλάδα με τους πολίτες να μην αφήνουν νόμο όρθιο.. " εγώ πιστεύω ότι ο κορωνοιος είναι ένα παραμύθι και η νυχτερινή απαγόρευση η αρχή μιας δικτατορίας άρα δεν τηρώ τίποτα ". Αυτές είναι οι επιπτώσεις του να γεννιούνται τελείως "ελεύθεροι" άνθρωποι. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ( όπως και σε πολλες άλλες ) δεν μπορει η κοινωνία να ανέχεται τα μερικά " αγκάθια " που από την χαζομάρα τους θέτουν σε κίνδυνο τους πάντες και η ελευθερία αυτών των ατόμων ΠΡΕΠΕΙ να καταπατατε. Να θυμίσω εδώ ενδεικτικά τι είπε ο Σωκράτης όταν οι φίλοι του προσπαθούσαν να τον πείσουν να δραπετεύσει " το γεγονός ότι αδικήθηκα από τους συμπολίτες μου δεν αποτελεί δικαιολογία για να καταπατησω τους νόμους της πόλης ". Αυτή πρέπει να είναι η αντίληψη όλων των ανθρώπων.
Διαφωνώ με το " οι άνθρωποι να βάζουν πάνω από την κοινωνία τον εαυτό τους ". Ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει ότι εντάσσεται σε ένα εθνικό και κοινωνικό πλαίσιο και για το κοινό καλό ή το καλό της πατρίδος του να θυσιάζεται. Πρώτα τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας σου και μετά τα δικά σου.
giannhs2001
Επιφανές μέλος
Ο Ιωάννης αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών, επαγγέλεται Ιστορικός και μας γράφει απο Κατερίνη (Πιερία). Έχει γράψει 17,799 μηνύματα.
06-08-20
16:13
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Το ζήτημα δεν είναι η πειθαρχία, η πειθαρχία είναι ΕΠΙΒΟΛΗ, άσκηση ΒΙΑΣ.
Όταν λες στο παιδί "Τιμωρία τώρα!" γιατί έφαγε κρυφά δεύτερη γκοφρέτα δεν το συνετίζεις, αλλά το καταστέλλεις βιαίως. Δεν αντιλαμβάνεται ότι το γεγονός πως έφαγε δεύτερη γκοφρέτα έχει αρνητικές συνέπειες για την υγεία του, αντίθετα του δημιουργείς νευρικότητα και οι προσπάθειες να του εξηγήσεις γιατί έπρεπε να πράξει αλλιώς πάνε χαμένες.
Οι πράξεις του θα ορίζονται βάσει φόβου και έτσι χάνεται η ουσία της τιμωρίας, που είναι η αλλαγή του παιδιού προς το καλύτερο και η κατανόηση των σφαλμάτων του.
Αν δώσεις στο παιδί να καταλάβει γιατί δεν έπρεπε να φάει δεύτερη γκοφρέτα οι τιμωρίες δεν προσφέρουν τίποτα, μιας και έχει κάνει κτήμα του, έχει αντιληφθεί, τις συνέπειες της επιπόλαιής του πράξης και την επόμενη φορά δεν θα το ξανακάνει, όχι με τον φόβο τιμωρίας, θα έχει κάνει ιδιοκτησία του το γιατί δεν πρέπει να καταναλώσει δεύτερη γκροφρέτα και έτσι όταν ακόμα και εσύ δεν είσαι παρών, δεν θα φάει παραπάνω από μία.
Ιδιοκτησία του!
Αυτό εφαρμόζεται και στην διαδικασία υιοθέτησης "αξιών", πρέπει να στηρίζεται στην επιχειρηματολογία. Όμοια στην εκπαίδευση, ιδιαίτερα στις μικρές τάξεις, όπου το βάρος δεν δίνεται στην κριτική σκέψη, την σε βάθος κατανόηση και την απόδειξη (Γιατί να ισχύει ο Χ κανόνας/νόρμα; Γιατί να τον/την ακολουθήσω; ).
Αν θες να μεγαλώσεις ελεύθερο άνθρωπο με υψηλού επιπέδου κριτική ικανότητα, δεν τιμωρείς αλλά εξηγείς έχοντας υπομονή.
Οι τιμωρίες και η πειθαρχία είναι μόνο για ακραίες περιπτώσεις παιδιών που δεν καταλαβαίνουν με τίποτα.
Ξαναλέω, εξαρτάται από τους στόχους σου:
Αν θες ένα παιδί που διακατέχεται από τις αξίες του ορθολογισμού και βλέπει την κοινωνία ως μέσο για την εξυπηρέτησή του, εξηγείς.
Αν θες ένα παιδί έρμαιο της δεισιδαιμονίας, των λαϊκών μύθων και της επιβαλλόμενης βλακείας (είτε γονεϊκή, είτε κοινωνική) το οποίο βλέπει τον εαυτό του ως μέσω για την εξηπυρέτηση της κοινωνίας, τιμωρείς και τρομοκρατείς.
Δεν έχεις καθόλου άδικο ως προς αυτό. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Η βία ( σε πολύ ήπια μορφή εννοείται )όμως πρέπει να είναι ως τελική λύση και οχι ως καμία λύση. Τα παιδιά είναι παιδιά, δοκιμαζουν τα όρια σου, προσπαθούν να βρουν τα κουμπιά σου. Με μόνο λόγια τα παιδιά δεν συμμορφώνονται σε όλα. Μπορεί να το ξανακάνουν και δεύτερη φορά, τότε περνάς στην απειλή των κυρώσεων ( μιας που τα παιδιά ΠΡΕΠΕΙ να μαθαίνουν ότι γενικά στην κοινωνία η κάθε πράξη τους θα έχει θετικές ή αρνητικές συνέπειες που θα πρέπει να αποδέχονται ). Στην τρίτη περίπτωση η εφαρμογή των κυρώσεων ειναι αναγκαία. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι τα παιδιά μικρά είναι ανώριμα και σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν να σκεφτούν ή να κατανοήσουν το λόγο της απαγόρευσης ή παρασύρονται από επιθυμίες. Η διαρκής υποχωρισις δεν κάνει καλό και αν ένας γονιός δεν τηρεί τις κυρώσεις σύντομα θα γίνει υποχείριο. Το έχω δει σε γνωστούς μου αυτό το "εξηγώ μονο δεν μαλώνω " και μέχρι στιγμής σε όλες τις περιπτώσεις δεν λειτούργησε έτσι όπως θα έπρεπε.
Επιπλέον, όταν λέμε ελεύθερο άνθρωπο πρέπει να το διευκρινίσουμε κάπως. εννοούμε το άκρο της αναρχίας; Ο καθένας να κάνει ότι θέλει; Εγώ είμαι υπέρ του να σκέφτονται οι άνθρωποι αλλά είμαι κατά του να μην τηρούν τους νόμους του κράτους ( γιατί δεν τους φαίνονται λογικοί ). Είμαι υπέρ του να μην γεννιούνται άνθρωποι-ρομποτ αλλά είμαι και υπέρ της οικοδόμησης μιας κοινωνιας όπου οι άνθρωποι θα έχουν την αντίληψη " μπορεί να μην μου αρέσει αυτό αλλά θα το τηρήσω επειδή το λένε οι νόμοι ".
Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις μιας που μερικοί νόμοι μπορεί να μην ανταποκρίνονται στην λογική όπως παραδείγματος χάριν στην Ταϊλάνδη που είναι νόμιμη κάθε έκφανση της ιεροδουλιας επειδή ολόκληρη η οικονομία της χώρας στηρίζετε στον σεξουαλικο τουρισμό ( πάνε εκεί κάθε λογής 30 αρηδες έως και συνταξιούχοι 80αρηδες και συνουσιάζονται με ανήλικα, γιατί είναι νόμιμο ). εννοείται ΔΕΝ πρέπει κανένας άνθρωπος να σέβεται τέτοιους νομους για αυτό λέω να γεννιούνται μεν πειθαρχημένοι άνθρωποι αλλά όχι ρομπότ.
giannhs2001
Επιφανές μέλος
Ο Ιωάννης αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών, επαγγέλεται Ιστορικός και μας γράφει απο Κατερίνη (Πιερία). Έχει γράψει 17,799 μηνύματα.
03-08-20
15:11
Έχω διαβάσει κάπου ότι ακόμα και το πως χειρίζονται τις ανάγκες του παιδιού ως μωρό οι γονείς το διαμορφώνει. Κάτι του στυλ, αν δεν το άφηνες να περιμένει λίγο για την κρέμα του και ικανοποιούσες γρήγορα την παρόρμησή του, δεν αναπτυσσόταν η υπομονή του με συνέπειες στην εφηβική και ενήλικη ζωή κτλ.
το κοροιδεύουμε αλλά θα μπορούσε να έχει και αυτό μία κάποια βάση. Γενικότερα οτιδήποτε λένε οι σύγχρονοι επιστήμονες της παιδοψυχολογίας οι γονείς πάντα κάνουν τα αντίθετα.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Δε νομίζω ότι οι κακομαθημένοι νέοι είναι αποκλειστική ευθύνη των γονέων πια. Περισσότερο αποτελούν αντανάκλαση της σύγχρονης ανεπτυγμένης κοινωνίας, όπου κατά κανόνα θα γεννηθείς σ' ένα ασφαλές μέρος με στέγη, άφθονη τροφή, νερό, έπιπλα, ρούχα, ρεύμα, τηλέφωνο, ίντερνετ, πρόσβαση στην εκπαίδευση κ.ό.κ. Όλα αυτά ασυνείδητα τα θεωρούμε δεδομένα και αυτομάτως παύουν να μας συγκινούν. Και όσο μεγαλύτερη η ευημερία του τόπου, τόσο πιο επιλεκτικοί και απαιτητικοί γίνονται οι άνθρωποι. Σπίτι, εξοχικό, αυτοκίνητο για μες στην πόλη, αυτοκίνητο για μεγάλα ταξίδια, διακοπές κάθε καλοκαίρι σε νησί ή εξωτερικό, καινούργια ρούχα γιατί βαρεθήκαμε τα παλιά, ποιο μεικαπ στρώνει καλύτερα και γιατί η κομμώτρια δεν πέτυχε τη σωστή απόχρωση στο ρεφλέ. Έτσι είναι η ζωή, γιατί ο άνθρωπος μονίμως θέλει να τη βελτιώσει, να αισθάνεται ότι υπάρχει κάποια αλλαγή προς το καλύτερο και πολυτελέστερο. Από εκεί κι έπειτα, αν έχεις καλούς γονείς θα είσαι πιο προσγειωμένος, λιγότερο εξαρτημένος απ' τα λεφτά και το image και πιο προσαρμοστικός σε μια δύσκολη κατάσταση, θα κάνεις ίσως μια δουλειά που οι περισσότεροι λένε "ίου, βρωμάει/είναι ντροπή/κλπ κλπ" και θα έχεις υψηλότερες αξίες και ιδανικά. Από εκεί κι έπειτα όσο αυστηρός κι αν είναι ο γονέας, κανένα παιδί δεν επιθυμεί να έχει φτωχότερο βιοτικό επίπεδο απ' αυτό που του δόθηκε απ' την οικογένειά του, απλώς με τη σωστή ανατροφή μαθαίνεις να το αντιμετωπίζεις καλύτερα εάν σου συμβεί.
για εμάς τους φτωχούληδες κάτι τέτοια δεν ισχύουν
giannhs2001
Επιφανές μέλος
Ο Ιωάννης αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών, επαγγέλεται Ιστορικός και μας γράφει απο Κατερίνη (Πιερία). Έχει γράψει 17,799 μηνύματα.
03-08-20
14:25
Νομίζω ότι γενικά έχουμε μία παράδοση στις αποτυχημένες γενιές γονέων και η κατάσταση όσο πάει μόνο χειρότερη γίνεται. Γεννιούνται πολυ ευαίσθητα και κακομαθημένα παιδιά στις μέρες μας και το βλέπω συχνά. Είναι αυτό το " δεν χαλάω χατίρια όσο είναι μωρά " που κάνει την ζημιά μιας που τότε το παιδί διαμορφώνει την προσωπικότητα του συχνά. Αν δεν μπουν όρια εξαρχής το παιχνίδι χάθηκε. Σύμφωνα με έρευνες του parenting magazine το 56% των γονέων δήλωσαν ότι τα παιδιά σήμερα είναι πιο κακομαθημένα από ότι ήταν αυτοί. Δεν βγαίνουν πειθαρχημένοι πολίτες ιδίως στην Νότια Ευρώπη και στις ΗΠΑ.