Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
23-05-21
22:34
Η αλήθεια είναι ότι τα υπαρξιακά οδηγούν σε αδιέξοδο ή και σε τρέλα. Πιστεύω ότι είναι αδύνατον ο άνθρωπος να δεχτεί ότι έχει τέλος. Ο μόνος τρόπος να μην το αντιμετωπίζουμε είναι με το να ζούμε το τώρα όπως προαναφέρατε αρκετοί, να δίνουμε νόημα στην κάθε μας μερα. Αλλά και πάλι έρχονται στιγμές που ειναι αδύνατον να μην το σκεφτούμε. Νιώθω ότι είμαστε από τη φύση μας προγραμματισμένοι να ζούμε βλέποντας μέλλον και συνέχεια. Το τέλος μας ισοπεδώνει.Γιατί το αναλύεις/ετε περαιτέρω; έτσι κι αλλιώς θα πεθάνετε/ουμε. Η θνητότητα είναι κάτι δεδομένο κ αναπόφευκτο. Ζούμε, περνάμε καλά, εργαζόμαστε, σπαταλάμε την ζωή μας σε σπουδές/εμπειρίες κλπ για να πεθάνουμε μια μερα ξαφνικά.Κάθε μερα είναι πιθανότατα η τελευταία σας/μας μέρα.Γιατί υπεραναλύετε αντί να βιώνετε φουλ το παρον'; Τα υπαρξιακά αποτελούν δεδομένη συνθήκη, την οποία βιώνουμε είτε1η φορά στα 12 είτε στα 30 που διακατεχόμαστε από υπαρξιακή/ηλικιακή κρίση.
τσιλάρετε
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
23-05-21
18:21
Πολύ θλιβερή διαπίστωση αυτή. Και είσαι τόσο νέος. Ακόμη κι αν έτσι είναι με τους ανθρώπους που γνωρίζουμε στη ζωή μας, που θέλω πολύ να πιστέψω ότι δεν είναι έτσι, υπάρχουν οι γονείς μας με την ανιδιοτελή και δίχως όρια αγάπη τους.Να θυμάστε ένα οτι καθε άνθρωπος ειναι μονος του στην ζωή κανενας δεν ενδιαφέρεται για κανέναν.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
23-05-21
18:13
Ελα ντε;! Ποιος αποφασίζει για μας; Γιατί να έχουμε τόσα όνειρα, τόσο ορμή για ζωή, τόση επιθυμία να συνδεθούμε με τους άλλους αν απλώς έχουμε ημερομηνία λήξης; Αν είναι αυτή η μοίρα μας, είναι εξαιρετικά, μα εξαιρετικά θλιβερή.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
29-12-20
00:42
Ποτέ κανείς δεν τα έχει όλα. Είναι πάντα θνητός!Γιατί κάποιοι τα έχουν όλα και παθαίνουν κατάθλιψη ;
Α Νομίζουν ότι τα έχουν ενώ άλλοι τους επέβαλλαν τα θέλω τους
Β Γιατί όταν τα έχουν όλα βαριούνται
Τι θα λέγατε σαν πιο πιθανό;
Κι εγώ στο Α ποντάρω πάντως. Είναι η ψευδαίσθηση της ευτυχίας και της επιτυχίας. Μπορεί να ικανοποίησαν τα στάνταρ της εποχής, αλλά όχι τις δικές τους βαθύτερες επιθυμίες, τις οποίες ενδεχομένως να μην τις έχουν αναζητήσει καν.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
29-12-20
00:38
Δεν έχεις άδικο. Όλοι έχουμε φάει στραπάτσα σε φιλίες κι αυτό μας έχει κλείσει.Ναι, αντε να τους βρεις αυτούς. Εγώ που προσπαθώ πάντως απογοητευομαι διαρκώς. Οι άνθρωποι είναι κλειστοί και καχύποπτοι πλέον.
Στα 18 μου πίστευα ότι δε θα μπορέσω να βρω αληθινούς φίλους. Είχα απογοητευτεί απο μικρή, όχι επειδή μου έτυχε κάτι κακό, αλλά επειδή δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τον τότε κύκλο μου που ήταν μόνο τα παιδιά στο σχολείο.
Στη δεκαετία των 20 που άνοιξε ξαφνικά ο κύκλος πέρασα από διάφορες φάσεις όπως πιστεύω όλοι μας. Έκανα "φιλίες" με την έννοια της συναναστροφής που ήταν βέβαιο εξαρχής ότι θα έληγαν, έκανα φιλίες που νόμιζα πως ήταν κάτι σπουδαίο και τελικά με απογοήτευσαν τρομερά, έκανα φιλίες που νόμιζα πως θα κρατήσουν, αλλα ξέφτισαν συν τω χρόνω και έκανα και φιλίες που αισίως στα 30 καλά κρατούν και η καθεμία μου δίνει κάτι διαφορετικό και όμορφο. Λίγες, αλλά υπάρχουν. Δεν ξέρω αν θα τις έχω βέβαια σε πέντε, δέκα χρόνια. Θα το ήθελα. Εν κατακλείδι, έχω κάποιους λίγους ανθρώπους που μπορώ να πω παραπάνω πράγματα, να επικοινωνήσω κατ' ουσίαν.
Με το πέρασμα της ηλικίας είναι πιο δύσκολο να βρεις φίλους. Οι περισσότεροι έχουν κατασταλάξει σε έναν κύκλο, έχουν κάνει οικογένειες και δεν βάζουν εύκολα νέα πρόσωπα στη ζωή τους. Θέλει να έχουμε ανοιχτές κεραίες για να εντοπίζουμε μέσα στις συναναστροφές μας αυτού που υποψιαζόμαστε ότι μας ταιριάζουν και να κρατάμε μικρό καλάθι στην αρχή της κάθε γνωριμίας. Το αν ταιριάζεις με έναν άνθρωπο όντως, το δείχνει ο χρόνος και οι δοκιμασίες που υφίσταται η κάθε σχέση. Άρα επενδύεις σταδιακά/
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
28-12-20
23:42
Χμμ όλα αυτα τα "ανθρώπινα", τα σκέφτονταν από αρχαιοτάτων χρόνων που είχαν έναν τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής. Είναι πανανθρώπινα και αιώνια ερωτήματα. Η ανία έχει να κάνει πολύ με το σύγχρονο τρόπο ζωής συμφωνώ. Εκεί πρέπει να επιλέξουμε εμείς ως νοήμονα όντα τι θέλουμε να κρατήσουμε και τι να πετάξουμε από αυτόν. Η επιθυμία δεν έχει να κάνει μόνο με την ανία, αλλά και με την επιδίωξη της ευτυχίας γενικότερα. Και πάλι αν ζεις στη φύση, θα επιθυμείς κάτι. Ποτέ δεν τα έχει κανείς όλα. Η επιθυμία δείχνει και ορμή για εξέλιξη. Άλλωστε αυτή η ορμή του ανθρώπου για κάτι καλύτερο τον ώθησε να χτίσει σπίτια για να μην κινδυνεύει.Η φύση μας δεν ξέρω αν είναι . Απλά χαθήκαμε και από τη φύση και νιώθουμε βαρεμάρα . Θα μου πεις φταίει η νοημοσύνη μας, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι η καθημερινότητά μας που μας το προκαλεί και η τεράστια ασφάλεια που έχουμε αποκτήσει , που υποχρεώσαμε και τα κατοικίδια μας σε αυτό τον τρόπο ζωής , τα οποία και αυτά βαριούνται αν τα δούμε για τον ίδιο λόγο της ασφάλειας και ας μην έχουν τη νοημοσύνη τη δική μας και χαίρονται όμως . Η ανία δημιουργεί τις επιθυμίες και οι επιθυμίες τις χαρές . Αν πάμε σε μια καλύβα σε ένα βουνό και ζούσαμε μόνοι μας και προσεγγίζαμε κάπως το κίνδυνο της φύσης( όλη μέρα ας πούμε θα μαζεύαμε ξύλα για φωτιά, θα φτιάχναμε φράκτες μη μας φάνε οι αρκούδες ) δεν θα νιώθαμε ανία πιστεύω και όλα αυτά τα ''ανθρώπινα''.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
28-12-20
23:29
Το "προτείνεις" το είπα λίγο μεταφορικά. Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις πλην του τελευταίου, καθώς πιστεύω ότι κανείς δεν θέλει το τέλος της ζωής του είτε την έχει ζήσει με πληρότητα είτε όχι. Πιστεύω ότι είμαστε φτιαγμένοι να επιθυμούμε τη συνέχεια. Τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ προσωπικά και παρατηρώντας και ρωτώντας τους ανθρώπους.Ευχαριστώ. Δεν προτείνω κάτι, εξηγώ απλά ποιες είναι οι συνέπειες των επιλογών μας. Το τι θα ακολουθήσει κάποιος στην ζωή του είναι δική του υπόθεση και καθαρά προσωπικό του θέμα.
Ναι, ο νιχιλιστης βιώνει απουσία νοήματος στα πάντα και συνεπώς είναι σαν μια μορφή κατάθλιψης. Για την ακρίβεια ο νιχιλισμος αποτελεί την μοντέρνα ασθένεια που πηγάζει από την παρακμή των αξιών μας.
Σκέψου πως ένας σκύλος ποτέ δεν βιώνει κατάθλιψη όταν ειναι ελεύθερος να τρέξει, να μυρίσει, να εξερευνήσει, να συναναστραφει με άλλα σκυλιά και να απωθησει εχθρούς. Δηλαδή όταν ζει την φυσική ζωή ενός σκύλου. Αντιθέτως εάν τον κλειδώσεις μόνο του σε ένα κλουβί θα αρχίσει να γίνεται λυπημένος και σταδιακά θα αποκτήσει κατάθλιψη όμοια με τους ανθρώπους.
Το ιδιο συμβαίνει και σε εμάς. Γινόμαστε καταθλιπτικοι όταν δεν ζούμε την φυσική του ανθρώπου, όταν δεν τρέχουμε, δεν κουραζομαστε, δεν μιλάμε με ανθρώπους, δεν πεινάμε, δεν ερωτευόμαστε, δεν παίζουμε. Δηλαδή όταν ζούμε πάνω κάτω την μοντέρνα ζωή. Ο νιχιλισμος είναι απλά η κατάθλιψη σε meta επίπεδο αξιών. Όταν η αξία της φιλίας, της συντροφικοτητας και της ανθρώπινης συναναστροφης αντικαθεισταται από το μοντέρνο κυνήγι για υλικά αγαθά, για καταναλωτισμο, για εξουσία, για χρήματα κτλ τότε ο άνθρωπος βιώνει ότι ακριβώς βιώνει ο σκύλος στο κλουβί του. Εγκλεισμό, απουσία νοήματος και μοναξιά. Και δυστυχώς αυτός ο τρόπος ζωής πλέον είναι ο κυρίαρχος, γιατι πούλησαμε την ψυχή μας στο διάβολο στο βωμό μιας εύκολης υπαρξης.
Οποίος ζει δεν φοβάται το θάνατο γιατι οποίος ζει δεν ειναι νεκρός.
Τον θάνατο φοβούνται όσοι δεν ζουν γιατι μπορεί να έρθει πριν προλάβουν να ζήσουν.
Όπως και να χει, αυτό που μπορούμε να διαχειριστούμε είναι το τώρα, ο χρόνος τρέχει σαν νερό και δε γυρίζει ποτέ πίσω. Το σημαντικό είναι να έχουμε μία γεμάτη ζωή σύμφωνα με τη φύση μας όπως πολύ ωραία περιέγραψες. Όσο νωρίτερα αντιληφθεί κανείς που βρίσκεται η ουσία και όσο περισσότερο προσπαθεί να την διεκδικεί, τόσο πιο ζωντανός θα είναι. Είναι δύσκολο καθώς ζούμε σε κοινωνία που προβάλει άλλες αξίες, αλλά πιστεύω ότι είναι εφικτό. Είναι μία σημαντική ελευθερία που αξίζει να κατακτηθεί.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
28-12-20
21:11
Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λες. Άρα προσπαθώντας να μεταφράσω, προτείνεις να ζούμε σύμφωνα με τη φύση μας, μη φοβούμενοι τον πόνο που ενέχει το κυνήγι των επιθυμιών. Ο νιχιλιστής είναι αυτός που υποφέρει κι ακόμη κι όταν έρχεται η χαρά νιώθει πάλι πως δεν τον καλύπτει γιατί πάντα στο τέλος της διαδρομής βλέπει το θάνατο. Ο νιχιλισμός άρα είναι μορφή βαριάς κατάθλιψης.
Εγώ να σου πω δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που δεν φοβάται το θάνατο. Απλώς υπάρχουν πολλοί που έχουν επιλέξει να μην τον σκέφτονται. Ελευθερία με την απόλυτη έννοια του όρου δεν βλέπω ότι υπάρχει, καθώς υπάρχει το όριο του θανάτου. Δηλαδή δεν μας ανήκει ούτε η ίδια μας η ύπαρξη. Όσο ζούμε εν μέρει μπορούμε να επιλέξουμε το βαθμό ελευθερίας μας. Ο τολμών κι ο ενάρετος είναι πάντα πιο ελεύθερος.
Εγώ να σου πω δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που δεν φοβάται το θάνατο. Απλώς υπάρχουν πολλοί που έχουν επιλέξει να μην τον σκέφτονται. Ελευθερία με την απόλυτη έννοια του όρου δεν βλέπω ότι υπάρχει, καθώς υπάρχει το όριο του θανάτου. Δηλαδή δεν μας ανήκει ούτε η ίδια μας η ύπαρξη. Όσο ζούμε εν μέρει μπορούμε να επιλέξουμε το βαθμό ελευθερίας μας. Ο τολμών κι ο ενάρετος είναι πάντα πιο ελεύθερος.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
28-12-20
20:37
Πόσο επίπεδη είναι μια ζωή δίχως επιθυμίες; Αν δεν επιθυμείς καταπατάς τη φύση σου. Ο πόνος θα σε χτυπήσει, το μόνο σίγουρο. Όταν λες δεν θα υποφέρει μάταια τι εννοείς; Εννοείς ότι θα επιθυμεί και πέρα από τον πόνο θα υπάρχουν και στιγμές ευδαιμονίας;Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν ακολουθεί την φυση τους. Ναι οι επιθυμίες είναι στην φύση μας και ο άνθρωπος που ακολουθεί την φυση του θα συνεχίσει να υποφέρει. Δεν θα υποφέρει όμως μάταια και αυτή είναι η διαφορά της ζωής από την κόλαση. Στην ζωή μπορεί να επιλέξεις είτε την ειρήνη (απουσια επιθυμιών και πόνου) είτε τον πόλεμο (επιθυμίες και πόνος) Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική.
Είμαστε δούλοι γιατί είμαστε θνητοί.Οι άνθρωποι είναι από μόνοι τους δούλοι, δεν τους υποδουλωνει η θρησκεία. Η θρησκεία απλά φροντίζει οι δούλοι να μην είναι κατατρεπτικοι κοινωνικά.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
28-12-20
20:23
Είναι στη φύση μας να επιθυμούμε όμως. Άρα κάτι πάει λάθος με τη φύση μας αν όλα είναι τόσο μάταια.Από την στιγμή που έχεις επιθυμίες αναγκαστικά θα υποφέρεις. Έτσι λειτουργεί το μυαλό. Ο μόνος τρόπος να σταματήσεις να υποφέρεις είναι να σταματήσεις να έχεις επιθυμίες.
Ο νιχιλιστης πάντα υποφέρει περισσότερο διότι για τον νιχιλιστη ο πόνος δεν έχει κανένα σκοπό. Ήρθε απλά σε έναν κόσμο που συνεχώς υποφέρει και άρα όπως λες προσπαθεί να μετριασει την οδύνη μέσο της ηδονής. Και φυσικά αποτυγχάνει παταγοδως αφού η ηδονή είναι επιθυμία και κάθε επιθυμία δημιουργεί πόνο.
Ο Νίτσε περιγράφει την θρησκεία ως ένα αναγκαίο ψέμα, διότι κατευθύνει την μνησικακια του ανθρώπου-δούλου πίσω στον εαυτό του και όχι στο φυσικό της στόχο, τον άνθρωπο μη δούλο.
Η θρησκεία με την πίστη για μένα είναι διαφορετικά πράγματα. Ο Νίτσε κατέκρινε το οργανωμένο σύστημα θρησκειών που χειραγωγεί κι υποδουλώνει κι όχι την πηγαία ανάγκη του ανθρώπου για μεταφυσική αναζήτηση.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
28-12-20
19:34
Άρα είμαστε καταδικασμένοι να υποφέρουμε επι ματαίω αν σκεφτόμαστε.Επειδή το να υποφέρεις επί ματαιω ειναι ο ορισμός της κόλασης.
Οπότε καταλήγουμε στο νιχιλιστικό ηδονισμό που έλεγες σε αντίστοιχη συζήτηση κι έτσι υποφέρουμε λιγότερο, φαινομενικά τουλάχιστον.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
28-12-20
19:26
Το επιβάλω πολύ βαρύ μου ακούγεται. Εγώ θα έλεγα να εξηγήσουν τη φύση με βάση της νόησή τους.
Η θρησκεία όντως δίνει νόημα το οποίο χρειάζεται ο άνθρωπος και παρηγοριά. Γιατί όμως χρειαζόμαστε νόημα αν δεν υπάρχει;Οι περισσότεροι φιλόσοφοι αυτό που προσπάθησαν να κάνουν ήταν να επιβάλουν στην φύση την νόηση τους.
Να ασκήσουν την δύναμη τους δηλαδή όπως ο κάθε άνθρωπος.
Η θρησκεία προσπαθεί απλά να δώσει κάποιο νόημα στο συνεχόμενο suffering του ανθρώπου. Δεν προσπαθεί να δώσει απαντήσεις με την έννοια της αλήθειας.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
28-12-20
18:30
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τις απόψεις που κατέθεσες. Η φιλοσοφία είναι μία βασανιστική αναζήτηση απαντήσεων που δεν δύνανται να απαντηθούν οι περισσότερες και γι αυτό δεν είναι λίγες οι φορές που οδηγεί στα μονοπάτια που έγραψες. Εκτός αν ο φιλόσοφος καταλήξει σε μία κοσμοθεωρία που τον καλύπτει. Δεν είναι λίγοι αυτοί που συνέδεσαν τη φιλοσοφία με τη θρησκεία.Δε νομίζω ότι οι βαθιά θρησκευόμενοι το έχουν φιλοσοφήσει, με την απόλυτη έννοια της λέξης. Ίσως έχουν βρει μια απάντηση (ή τους την έχουν δώσει έτοιμη) η οποία τους αρκεί και έχουν σταματήσει να ψάχνονται για απαντήσεις και ερμηνείες. Ίσως από εκεί πηγάζει η ηρεμία τους
Για μένα η έννοια της φιλοσοφίας είναι η διαρκής σκέψη και τριβή με τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής.
Και αν κρίνουμε πόσοι φιλόσοφοι στο παρελθόν είτε φτάσανε σε παραφροσύνη είτε αυτοκτόνησαν είτε είτε, νομίζω ότι δείχνει ότι η διαρκής ανάλυση και εμβάθυνση στην αναζήτηση απαντήσεων, φέρνει διαφορετικά αποτελέσματα αντί της ηρεμίας
Η θρησκεία μπορεί να οδηγήσει σε απαντήσεις με έναν διαφορετικό τρόπο τον οποίο προσωπικά δεν τον έχω συλλάβει ακόμη.
Σε γενικές γραμμές πιστεύω κι εγώ ότι η πολλή ανάλυση και εμβάθυνση στα υπαρξιακά κάνει κακό στην ψυχολογία μας, αλλά οσο και να το αποφεύγεις, η ζωή είναι έτσι φτιαγμένη που σε φέρνει συχνά αντιμέτωπο με αυτά τα αναπάντητα.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
28-12-20
13:11
Ευχαριστώ για την απάντηση Μάξιμε. Τι εννοείς με την έκφραση "αόρατος πόλεμος", την άγνοια του ανθρώπου απέναντι στο υπαρξιακό ζήτημα; Συμφωνώ ότι η αρχή για το δρόμο της γνώσης είναι η αναζήτηση, αν και αμφιβάλλω αν μπορεί ποτέ να πει κανείς ότι γνωρίζει όντως. Επίσης τι εννοείς "ετσι εξηγούνται τα μυστήρια"; Με ποιον τρόπο δηλαδη;Κάθε βαθιά θρησκευόμενος, στην αρχή της πορείας του, είχε να αντιμετωπίσει πολλά. Ενα ήταν η άγνοια του. Στις απορίες του απευθυνόμενος σε γνώστες του αόρατου πολέμου που δεχόταν, αναζήτησε ανθρώπους με βαθιά γνώση, όπως οι τότε γέροντες Ιάκωβος Τσαλίκης, Πορφύρος, Παϊσιος και αμέτρητοι άλλοι. Γύρω μας υπάρχουν. Δεν έχουν λείψει. Και μόνο ένας γνώστης μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια τέτοια θέματα. Για το μόνο που μπορώ να τοποθετηθώ είναι οτι αυτή η αναζήτηση, είναι η βάση, η αφετηρία. Και δίχως αυτή ο άνθρωπος μπορεί να μιλάει για όλα αγνοώντας τα πάντα. Ετσι εξηγούνται τα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Τα δεχόμαστε, αλλά αν μας ζητηθεί να πούμε τι γνωρίζουμε, λέμε ότι μας επιτρέπει η άγνοια μας.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
18-12-20
20:10
Ναι δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο Χριστιανισμό. Έχω παρατηρήσει ότι οι βαθιά θρησκευόμενοι έχουν μία αξιοζήλευτη ηρεμία γιατί μάλλον έχουν βρει τις απαντήσεις του όσον αφορά το υπαρξιακό πρόβλημα.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
18-12-20
20:05
ουφ... Βαρύ το θέμα. Δυστυχώς η ζωή διακρίνεται από μία τυχαιότητα και είναι από τη φύση της άδικη.
Αν πάντως δεν υπάρχει αποκατάσταση της δικαιοσύνης, αν δεν υπάρχει κάτι άλλο από αυτό που ζούμε εδώ τότε τα πάντα είναι μάταια. Όλη αυτή η προσπάθειά μας να δώσουμε νόημα σε κάθε τομέα στη ζωή μας πέφτει στο κενό. Όμως το να δίνουμε νόημα είναι στη φύση μας, είναι εγγενές. Άρα αν η ζωή μας είναι μία πορεία θανάτου και μόνο, αν είμαστε σαν τα φύλλα που πέφτουν από το δέντρο και αποσυντίθενται γιατί μέσα μας θέλουμε τόσο να δίνουμε νόημα, να κάνουμε όνειρα για το μέλλον, να ζούμε για πάντα; Μήπως είμαστε λάθος της φύσης;
Πάντως όσο και να βασανιστούμε με αυτά τα ερωτήματα, δεν ξέρω αν μπορεί να βρεθεί απάντηση. Η αλήθεια είναι ότι ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν βαθιά πίστη (όχι τους θρησκόληπτους), καθώς νιώθουν μια ηρεμία και μια γαλήνη μέσα τους, ενώ εγώ βιώνω τρικυμία.
Αν πάντως δεν υπάρχει αποκατάσταση της δικαιοσύνης, αν δεν υπάρχει κάτι άλλο από αυτό που ζούμε εδώ τότε τα πάντα είναι μάταια. Όλη αυτή η προσπάθειά μας να δώσουμε νόημα σε κάθε τομέα στη ζωή μας πέφτει στο κενό. Όμως το να δίνουμε νόημα είναι στη φύση μας, είναι εγγενές. Άρα αν η ζωή μας είναι μία πορεία θανάτου και μόνο, αν είμαστε σαν τα φύλλα που πέφτουν από το δέντρο και αποσυντίθενται γιατί μέσα μας θέλουμε τόσο να δίνουμε νόημα, να κάνουμε όνειρα για το μέλλον, να ζούμε για πάντα; Μήπως είμαστε λάθος της φύσης;
Πάντως όσο και να βασανιστούμε με αυτά τα ερωτήματα, δεν ξέρω αν μπορεί να βρεθεί απάντηση. Η αλήθεια είναι ότι ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν βαθιά πίστη (όχι τους θρησκόληπτους), καθώς νιώθουν μια ηρεμία και μια γαλήνη μέσα τους, ενώ εγώ βιώνω τρικυμία.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
18-12-20
19:35
Τι ωραία σκέψη Averkina! Μου αρέσει πολύ αυτό το μοντέλο δικαιοσύνης, δίνει νόημα.Γιατί προδικάζεις ότι αν υπαρχουν αιωνιες επιστροφές θα ξαναζούν άσχημη ζωή; Απο που βγαίνει αυτό;
Θα μπορούσε άνετα να ξαναζούμε και να ξαναζούμε και να ξαναζούμε,όντας την καθε φορά κατι διαφορετικό,μάλιστα γιατί όχι αν υπάρχει κάποιο ανώτερο σχέδιο να παιρνάμε ΟΛΟΙ απο όλες τις κοινωνικές τάξεις και καταστασεις. Το να ξαναγεννιόμαστε για να περασουμε τα ιδια οχι μονο δεν εχει νόημα,αλλά ακόμα και ανωτερο σχέδιο να μην υπάρχει παλι δεν προκύπτει απο πουθενα.Εσυ μάλλον 'ετσι το έχεις φτιάξει στο μυαλό σου.
Πιο ''λογικο'' θα πίστευα ακριβως αυτο.Να πεθαίνουμε και να ξαναγενιόμαστε για να περάσουμε απο όλες τις θέσεις και καταστάσεις.
Τότε θα δούνε οι παρτάκιδες πόσα απίδια βάζει ο σάκος.
Μου έδωσες τροφή για σκέψη
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.