Μαυρίκιος
Διάσημο μέλος
Ο Μαυρίκιος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,676 μηνύματα.
13-02-21
14:25
Το ηθικό για την κοινωνία είναι κάτι το σχετικό, ο Αττίλας παράδειγμα ήταν ηθικός απέναντι στους Ούννους που ήταν στην συνοδεία του, ακόμα και ο Χίτλερ για τους Γερμανούς στην εποχή του ή ο Κεμάλ για τους Τούρκους.
Μαυρίκιος
Διάσημο μέλος
Ο Μαυρίκιος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,676 μηνύματα.
13-02-21
11:29
Αυτή την απορία που έθεσα τώρα την είχα θυμάμαι από μικρό παιδί. Θυμάμαι να αναρωτιέμαι ποιανής θρησκείας ο Θεός είναι ο αληθινός (αν είναι μόνο ένας) και τι θα γίνει με τους αλλόθρησκους στη Δευτέρα Παρουσία. Ή αντίστοιχα, τι θα γίνει αν ο αληθινός Θεός είναι ο Αλλάχ πχ και εκατομμύρια εναρετων χριστιανών πάνε στην κόλαση γιατί έτρωγαν χοιρινό κρέας για παράδειγμα;
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Επομένως ποιο το νόημα να περιορίζεις τον εαυτό σου και να τον γεμίζεις ενοχές, εάν δεν ξέρεις καν τι πρόκειται να συμβεί και πώς θα κριθείς εν τέλει; Τι θα γινόταν αν η φύση μας ήταν πιο εναρμονισμένη με τον Θεό και εξαιτίας της θρησκείας μας καταφέρναμε να απομακρυνθουμε από Αυτόν αντί να έρθουμε πιο κοντά Του; Μήπως εν τέλει το νόημα όλων αυτών δεν είναι τόσο το κατ' εικόνα και καθ' ομοιωση, η κόλαση και ο παράδεισος, αλλά κάτι πολύ πιο απτό και ανθρώπινο, όπως πολύ απλά η αυθυπαρκτη ανάγκη για έλεγχο του ανθρώπου ώστε να σταθεί μια κοινωνία;
Οι ενοχές όπως έχω παρατηρήσει έρχονται από μόνες τους ψυχολογικά χωρίς να τις θέλουμε, προσπαθούμε πολλές φορές να τις αποφύγουμε αλλά δεν τις γλυτώνουμε. Ο Μωάμεθ κατά βάθος τα ίδια έλεγε, έδωσε και μερικά στοιχεία πολεμικού χαρακτήρα για να κάνει την θρησκεία του πιο ελκυστική, μην ξεχνάμε ότι και οι χριστιανοί τον Μεσαίωνα έκαναν τα ίδια.
Μαυρίκιος
Διάσημο μέλος
Ο Μαυρίκιος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,676 μηνύματα.
13-02-21
11:19
Ναι, όμως η αμαρτία εξ ορισμού είναι η πράξη που βλάπτει τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Εάν κάποιος δεν πιστεύει στον Θεό, τότε κυριολεκτικά δεν πράττει ποτέ του αμαρτίες, θα βαφτιστεί κάπως αλλιώς αυτή η συμπεριφορά και θα κριθεί με άλλους κώδικες ηθικής. Εφόσον, λοιπόν, το κακό είναι υποκειμενικό και δεν υπάρχει μια παγκόσμια, καθολική και αμετάκλητη αντίληψη γι αυτό στον κόσμο, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατον, τότε με τι κριτήρια θα τιμωρηθούμε; Αν ο Θεός είναι ένας, τότε τι ορίζει ως αμαρτία, με βάση ποια θρησκεία; Μόνο αν δεχτουμε τον πολυθεϊσμο και ότι ο καθένας θα κριθεί με βάση τον Θεό στον οποίο πιστεύει βγάζει νόημα αυτή η πεποίθηση, που τότε πάλι υπάρχει το θέμα της τιμωρίας των αθεων.
Αυτό δεν το γνωρίζουμε επειδή δεν ξέρουμε τι είναι ο θεός και τι υπάρχει μετά τον θάνατο, το είπα ότι υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει ψυχή και ζωή μετά θάνατο, αν μετά τον θάνατο χάνονται όλα αλλάζει το πράγμα.
Μαυρίκιος
Διάσημο μέλος
Ο Μαυρίκιος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,676 μηνύματα.
13-02-21
11:08
Γιατί θεωρούμε δεδομένο ότι οι "κακές" πράξεις τιμωρούνται;
ΥΓ: Είπες "πιθανότατα", δικό μου λάθος. Αλλά και πάλι, γιατί μας απασχολεί η μεταθανατια τιμωρία τους αν οι ίδιοι είναι αμετανόητοι;
Εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να φτιάξουμε κοινωνία χωρίς νόμους δικαιοσύνης, λογικά το ίδιο θα συμβαίνει και με τους παγκόσμιους κανόνες. Όλες οι θρησκείες σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν με διαφορετικό τρόπο η κάθε μία.