Covenant
Δραστήριο μέλος
Ο Covenant αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 677 μηνύματα.
05-12-05
01:45
Για να συνοψισω τα 2 μου μεγαλα ποστ σε μια φραση και μην σας βαζω σε σπαζοκεφαλιες...Η αποψη μου ειναι μια επι του θεματος και πιστευω τα διευκρινιζει ολα απευθειας
Το ιδιο φυσικα ισχυει αντιστροφα για τις γυναικες απλα δεν νομζω οτι χρειαζεται να το ξαναγραψω καθως ειναι αυτονοητοΟ καθενας αγαπαει καποια με τον δικο του , μοναδικο τροπο,το οποιο μεταφραζεται σε διαφορετικη ποιοτητα αγαπης απο ατομο σε ατομο,με αποτελεσμα το πως νιωθεις και βιωνεις την αγαπη να αλλαζει ριζικα με τα χρονια.Μεχρι και στην αγαπη υπαρχει ποιοτητα,αρκει να ξερεις να την αναζητεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Covenant
Δραστήριο μέλος
Ο Covenant αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 677 μηνύματα.
05-12-05
01:33
Εxp με αυτην μου την φραση υποδηλωνω οτι οντως δεν ειχα μια τοσο "δυνατη" αγαπη,που η αγαπη ξεκιναει απο τον ερωτα ειναι αλληλενδετα μεταξυ τους.
Οντως δεν μπορω να πω οτι οι παλιες μου αγαπες μου αφησαν κατι να θυμαμαι μεχρι τωρα και αυτο το πιστευω γιατι απο τοτε μεχρι τωρα εχουν περασει χρονια,εχω αλλαξει και μαζι σταθεροποιησει τις αποψεις και τον χαρακτηρα μου,ενω τοτε "πλαθομουν" σαν χαρακτηρας που με πλαθαν παραλληλα και οι γυναικες που ειχα αγαπησει.
Εν ολιγις θελω να πω οτι πλεον ειμαι 100 φορες πιο αυτογνωστης των απαιτησεων/αναγκων μου στην αγαπη απο οτι ημουν τοτε και μετα απο σκεψη μπορω να πω οτι δεν εχω κατι το τοσο πολυτιμο για να θυμαμαι και να αναπολω το παρελθον...
Αυτο συμβαινει γιατι η αγαπη που νιωθω την δεδομενη στιγμη ειναι ασυγκριτα δυνατοτερη και πιο "ειλικρινης" απο τοτε που ημουν εφηβος.
Οχι πως εχω κακες εμπειριες,εν αντιθεση μπορω να πω οτι σχεδον ολοι μου οι χωρισμοι γιναν σε ιδανικο κλιμα με αγκαλιες και φιλια,ποτε δεν μαλωσα και χωρισα,δεν υπαρχει στις εμπειριες μου κατι τετοιο.
Σιγουρα εχουν ενα χωρο στην καρδια μου,αλλα τον βλεπω οτι ειναι ενας χωρος αναμνησεων χωρις πλεον να ευωδιαζουν πλεον τα ονοματα τους γιατι τα υπερκαλυπτει σε καθε βαθμο το υπεροχο αρωμα του ονοματος της τωρινης αγαπημενης μου...
Οντως δεν μπορω να πω οτι οι παλιες μου αγαπες μου αφησαν κατι να θυμαμαι μεχρι τωρα και αυτο το πιστευω γιατι απο τοτε μεχρι τωρα εχουν περασει χρονια,εχω αλλαξει και μαζι σταθεροποιησει τις αποψεις και τον χαρακτηρα μου,ενω τοτε "πλαθομουν" σαν χαρακτηρας που με πλαθαν παραλληλα και οι γυναικες που ειχα αγαπησει.
Εν ολιγις θελω να πω οτι πλεον ειμαι 100 φορες πιο αυτογνωστης των απαιτησεων/αναγκων μου στην αγαπη απο οτι ημουν τοτε και μετα απο σκεψη μπορω να πω οτι δεν εχω κατι το τοσο πολυτιμο για να θυμαμαι και να αναπολω το παρελθον...
Αυτο συμβαινει γιατι η αγαπη που νιωθω την δεδομενη στιγμη ειναι ασυγκριτα δυνατοτερη και πιο "ειλικρινης" απο τοτε που ημουν εφηβος.
Οχι πως εχω κακες εμπειριες,εν αντιθεση μπορω να πω οτι σχεδον ολοι μου οι χωρισμοι γιναν σε ιδανικο κλιμα με αγκαλιες και φιλια,ποτε δεν μαλωσα και χωρισα,δεν υπαρχει στις εμπειριες μου κατι τετοιο.
Σιγουρα εχουν ενα χωρο στην καρδια μου,αλλα τον βλεπω οτι ειναι ενας χωρος αναμνησεων χωρις πλεον να ευωδιαζουν πλεον τα ονοματα τους γιατι τα υπερκαλυπτει σε καθε βαθμο το υπεροχο αρωμα του ονοματος της τωρινης αγαπημενης μου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.