07-05-10
10:59
…όσες δυναμικές γυναίκες γνώρισα, είχαν άντρες που τα φόρτωναν όλα στον κόκορα. Απʼ ότι φαίνεται, οι δυναμικές γυναίκες ελκύουν τους άντρες αλλά μόνο οι λιγότερο «δυναμικοί» παραμένουν κοντά τους.
Όντως συμβαίνει αυτό συχνά ... νομίζω πάντως ότι συχνά το παρακάνουμε κι εμείς και τους βγάζουμε με τον τρόπο μας από πολλά, με αποτέλεσμα κάπου να βολεύονται και αυτοί και να μαθαίνουν να βασίζονται για πολλά πάνω μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
11-06-08
17:58
Isiliel πολύ καλό! Κάπου είχα διαβάσει κι εγώ πως εξηγούνται οι διαφορές βάσει των βιολογικών χαρακτηριστικών και της εξέλιξης των δύο φύλλων μέσα στο χρόνο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
06-06-08
12:22
στη δική μου περίπτωση το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι ο άντρας μου ανέκαθεν ήταν πολύ ήπιων τόνων
σε συνδυασμό με το δικό μου εκρηκτικό ταπεραμέντο, αυτό που τελικά συμβαίνει είναι ότι άθελα μου τον καπελώνω
και δεν φτάνει που αυτός φρικάρει που νοιώθει όπως σωστά ειπώθηκε να ευνουχίζεται, κι εγώ απ τη μεριά μου όταν συμβαίνει αυτό, νοιώθω ότι δεν έχω δίπλα μου άντρα αλλά ένα ακόμα παιδάκι
κάτι που καθόλου δεν ήθελα να συμβεί στη ζωή μου
Συνήθως ο ένας από τους δύο είναι πιο ήπιος από τον άλλο, σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος να γίνεται συχνά "σφαγή" (μου έχει τύχει αυτό και είχα την αίσθηση ότι ήμουν μονίμως σε μπαρουταποθήκη με τα φυτίλια στο χέρι περιμένοντας το μπουμ)
Το πιο ήπιος βέβαια δεν σημαίνει απαραίτητα και λιγότερο δυναμικός, δηλαδή επειδή δεν έχει εκρηκτικές αντιδράσεις ο άλλος και είναι "αντισυγκρουσιακός" δε σημαίνει ότι απλά υποτάσσεται σε μας. Αυτό το έχεις σκεφτεί; Μήπως δηλαδή ενώ έχει τη δική του άποψη και επιχειρηματολογία, απλά τον κουράζει περισσότερο η διαδικασία του να μπει σε αντιπαράθεση επιχειρημάτων;
Αυτό το "δως του αέρα" δε με πείθει... ο άλλος πρέπει να τον πάρει μόνος του τον αέρα... με τον τσαμπουκά του να τον τραβήξει απ τα μαλλιά
Η λύση είναι να δραστηριοποιηθεί κι ο άλλος
Δε θέλω και δεν πιστεύω ότι πρέπει να ρίξω εγώ τους τόνους για να μην καπελώνεται ο άλλος
Πιστεύω ότι το σωστό είναι να ξέρει ο άλλος ότι αυτό το καπέλωμα που γίνεται άθελα μου, τελικώς τον ρίχνει και στα μάτια μου, και πρέπει να ανασκουμπωθεί να πάρει λίγο τα πάνω του
Με το "δως του αέρα" δεν εννοούμε βέβαια να το κάνεις εσύ, απλά να προσέξεις μήπως όταν πάει να τον πάρει μόνος του εσύ του τον κόψεις! Διότι συνήθως αυτό είναι το θέμα. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα του τι εννοώ: Όταν πήγα να διαλέξω ύφασμα για μια κουρτίνα στο σπίτι μας, είχε έρθει μαζί μου, γιατί εκείνος ήθελε να έρθει. Δεν ήταν δηλαδή κάτι που του ζήτησα εγώ, πράγμα που σημαίνει ότι - και πολύ δίκαια- ήθελε κι αυτός να έχει άποψη για την κουρτίνα μας. Εκεί λοιπόν που βλέπαμε, μου δείχνει κάποιο σχέδιο, που όμως ήταν τελείως αταίριαστο. Του είπα λοιπόν "άπαπα δεν ταιριάζει καθόλου! δεν το βλέπεις! Μα καλά τι περιμένω κι εγώ αφού δεν σκαμπάζεις απο αυτά". Ε το βουλωσε και μετά όποτε τον ρώταγα αν του αρέσει μου έλεγε "δεν ξέρω, καλό είναι, εσύ ξέρεις καλύτερα". Μετά σκέφτηκα ότι ενώ είχε τη διάθεση να συμμετέχει σε κάτι, εγώ χωρίς να του εξηγήσω τι ψάχνουμε, τον ακύρωσα. Αν του είχα πει λίγο πάνω κάτω σε τι χρώματα και ύφος ψάχναμε,- αφού δεν ξέρει-, θα το είχαμε διασκεδάσει περισσότερο. Όταν το έκανα με τα φωτιστικά ήταν τελείως διαφορετικά. Αυτό εννοούμε με το "δωσε στον άλλο αέρα"
Προσωπικά την συζήτηση την έκανα... και φάνηκε να υπάρχει κατανόηση και ότι κάπου κάτι καταφέραμε...
αυτό όμως θα φανεί στο βάθος του χρόνου γιατί αυτά τα πράγματα δεν αλλάζουν απ τη μία μέρα στην άλλη
Εννοείται ότι χρειάζεται χρόνος!
Το ζητούμενο στις σχέσεις δεν είναι να αλλάξει ο ένας ή ο άλλος, αλλά να εξελιχθούν και οι δύο! Να προσαρμοσθούν ο ένας στον άλλο, συμπληρώνοντας ο ένας τα κενά του άλλου και τονίζοντας τα θετικά ο ένας του άλλου!Εν κατακλείδι...
δεν (μου) αρκεί να αλλάξω εγώ... θέλει κι απ τους δύο προσπάθεια ο καθένας στον τομέα που υστερεί και να το συνειδητοποιήσουν/με και οι δύο αυτό καλά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.