27-12-23
16:48
Ο νομοθέτης ασφαλώς θα κάνει σωστά την δουλειά του.Αυτό.
Επίσης, αν η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη, αυτό είναι δικό της πρόβλημα (και σίγουρα όχι του νομοθέτη, ο οποίος καλείται να μεριμνά για θέματα ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης).
Από κει και πέρα, τις συνέπειες μιας ανέτοιμης ελληνικής κοινωνίας ποιος θα τις πληρώσει;
Επειδή, όπως είπα παραπάνω, οι γονείς κάποιου που θ΄ασκούσε bullying στο παχύσαρκο ή ψηλό ή χαζό ή αλλοεθνές κτλ παιδί, πιθανότατα θα προσπαθούσαν να το συνετίσουν. Στην περίπτωση όμως του παιδιού ενός ομόφυλου ζευγαρίου, πιθανότατα θα τηρούσαν σιγή ιχθύος επειδή ούτε οι ίδιοι θα ήταν έτοιμοι ν΄αποδεχτούν αυτό το μοντέλο οικογένειας.
΄Οντως οφείλουν.Οι γονείς οφείλουν να μάθουν στα βλαστάρια τους να μην είναι νταήδες
Βλέπεις να το κάνουν;
Ατσάλωσε εσύ ένα δεκάχρονο απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές.και φυσικά ένα ομόφυλο ζευγάρι πρέπει να προετοιμάσει και να ατσαλώσει ψυχικά το παιδί που θα έχει υιοθετήσει απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές.
Σε μια τέτοια περίπτωση ξέρεις που αρχίζει και πού τελειώνει ο ρόλος των εκπαιδευτικών;Και φυσικά να μην ξεχνάμε τον ρόλο του σχολείου και των εκπαιδευτικών.
Στο να ενημερώσουν τα εμπλεκόμενα μέρη και αυτό μόνο αν το περιστατικό συμβεί εντός του σχολικού χώρου.
Ευχολόγια...
27-12-23
15:39
΄Αλλα είπα εγώ, άλλα λες εσύ.@Λένω @Katia@
Είναι πολύ απλό το θέμα. Υπάρχουν τόσα ορφανά. Θέλετε εσείς και η θρησκεία σας να μεγαλώσουν ορφανά και μόνα; Ή να τα υιοθετήσουν ομοφυλοι γονείς που θα κριθούν κατάλληλοι για γονείς; Και τονίζω το κατάλληλοι. Αυτό είναι το ερώτημα που καλείστε να απαντήσετε.
Για εμένα η παραφύση είναι να μεγαλώσει ένα παιδί μόνο του χωρίς γονείς με ο,τι συνεπάγεται αυτό για την ψυχολογία του. Όταν χάθηκαν οι γονείς του σε αυτοκινητιστικο ή σε δολοφονία πχ, πού ήταν ο Θεός; Α ναι σωστά, και αυτό ειναι μέρος του θεϊκου σχεδίου και είναι για καλό. Αυτό λέει η θρησκεία μας. Έτσι δεν ειναι;
Πες μου πού διαφωνείς με τους προβληματισμούς μου και ευχαρίστως να το συζητήσουμε.
Από κει και πέρα, μην με ταγκάρεις σε παρακαλώ, στο post σου όπου απαντάς σε πράγματα στα οποία, δεν αναφέρθηκα.
27-12-23
13:49
Μιλάτε για τα ομόφυλα ζευγάρια και την επιθυμία τους να γίνουν γονείς.
Τίποτα το μη κατανοητό στην επιθυμία τους αυτή.
Πρόκειται για την επιθυμία, δύο συνειδητοποιημένων ενηλίκων.
Στην εξίσωση όμως, μπαίνει και ένα ανήλικο παιδί.
΄Ενα παιδί που είναι σε θέση να βιώνει μόνο τα πολύ απλά συναισθήματα όπως χαρά, λύπη, φόβο εξαιτίας μιας απειλής κτλ.
Πρέπει λοιπόν να οριστούν τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού πλαίσιου μέσα στο οποίο, αυτό το παιδί, θα υπάρχει.
Και μιλάμε για την Ελλάδα.
Δεν μιλάμε για τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης (ούτε βεβαια για το άλλο άκρο των χωρών της Δυτικής Ασίας και Αφρικής).
Ας αφήσουμε όλα τα άλλα και ας σκεφτούμε το πολύ απλό και βασικό ότι αυτό το παιδί από πολύ νωρίς, θα μπει σ΄ένα σχολικό περιβάλλον.
Τα παιδιά είναι σκληρά και τα σημερινά παιδιά είναι πολύ σκληρότερα από τις προηγούμενες γενιές.
Εγώ πχ δεν θυμάμαι ούτε στο Δημοτικό ούτε στο Γυμνάσιο-Λύκειο, περιπτώσεις ακραίου bullying (το 2010 αποφοίτησα από το Λύκειο). Υπήρχαν κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις παιδιών που επιδίωκαν καυγάδες αλλά επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων δεν τους συμμερίζονταν, κατέληξαν ν΄απομονωθούν και να κάνουν παρέα μόνο μεταξύ τους.
Σήμερα το να πας σχολείο, έχει καταντήσει να είναι μια πράξη υψηλού κινδύνου. Παρακολουθείτε την επικαιρότητα και ξέρετε σε τι αναφέρομαι.
Ποια είναι τα παιδιά που δέχονται bullying;
Είναι κυρίως αυτά που ανήκουν σε μια μειοψηφική ομάδα.
΄Οταν ένα παιδί καταρρακώνεται από τους συμμαθητές του επειδή πχ είναι παχύσαρκο, πώς θ΄αντιμετωπιστεί άραγε το παιδί ενός ομόφυλου ζευγαριού;
Πώς θ΄αντέξει τον χλευασμό, πώς θ΄αντέξει τον αποκλεισμό, πώς θ΄αντέξει να γίνει μια συγκέντρωση και αυτό να μην είναι καλεσμένο, πώς, πώς, πώς;
Και τι επιπτώσεις θα έχουν όλα αυτά στην ψυχολογία του;
Και άραγε οι γονείς του, θα προσπαθήσουν να το συνετίσουν όπως πιθανόν θα έκαναν στην περίπτωση του παχύσαρκου παιδιού ή μήπως θα τηρούσαν σιγή ιχθύος επειδή ούτε οι ίδιοι δεν θα ήταν έτοιμοι ν΄αποδεχτούν αυτό το μοντέλο οικογένειας;
Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, πάντως σήμερα θεωρώ ότι η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη να το δεχτεί.
Τίποτα το μη κατανοητό στην επιθυμία τους αυτή.
Πρόκειται για την επιθυμία, δύο συνειδητοποιημένων ενηλίκων.
Στην εξίσωση όμως, μπαίνει και ένα ανήλικο παιδί.
΄Ενα παιδί που είναι σε θέση να βιώνει μόνο τα πολύ απλά συναισθήματα όπως χαρά, λύπη, φόβο εξαιτίας μιας απειλής κτλ.
Πρέπει λοιπόν να οριστούν τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού πλαίσιου μέσα στο οποίο, αυτό το παιδί, θα υπάρχει.
Και μιλάμε για την Ελλάδα.
Δεν μιλάμε για τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης (ούτε βεβαια για το άλλο άκρο των χωρών της Δυτικής Ασίας και Αφρικής).
Ας αφήσουμε όλα τα άλλα και ας σκεφτούμε το πολύ απλό και βασικό ότι αυτό το παιδί από πολύ νωρίς, θα μπει σ΄ένα σχολικό περιβάλλον.
Τα παιδιά είναι σκληρά και τα σημερινά παιδιά είναι πολύ σκληρότερα από τις προηγούμενες γενιές.
Εγώ πχ δεν θυμάμαι ούτε στο Δημοτικό ούτε στο Γυμνάσιο-Λύκειο, περιπτώσεις ακραίου bullying (το 2010 αποφοίτησα από το Λύκειο). Υπήρχαν κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις παιδιών που επιδίωκαν καυγάδες αλλά επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων δεν τους συμμερίζονταν, κατέληξαν ν΄απομονωθούν και να κάνουν παρέα μόνο μεταξύ τους.
Σήμερα το να πας σχολείο, έχει καταντήσει να είναι μια πράξη υψηλού κινδύνου. Παρακολουθείτε την επικαιρότητα και ξέρετε σε τι αναφέρομαι.
Ποια είναι τα παιδιά που δέχονται bullying;
Είναι κυρίως αυτά που ανήκουν σε μια μειοψηφική ομάδα.
΄Οταν ένα παιδί καταρρακώνεται από τους συμμαθητές του επειδή πχ είναι παχύσαρκο, πώς θ΄αντιμετωπιστεί άραγε το παιδί ενός ομόφυλου ζευγαριού;
Πώς θ΄αντέξει τον χλευασμό, πώς θ΄αντέξει τον αποκλεισμό, πώς θ΄αντέξει να γίνει μια συγκέντρωση και αυτό να μην είναι καλεσμένο, πώς, πώς, πώς;
Και τι επιπτώσεις θα έχουν όλα αυτά στην ψυχολογία του;
Και άραγε οι γονείς του, θα προσπαθήσουν να το συνετίσουν όπως πιθανόν θα έκαναν στην περίπτωση του παχύσαρκου παιδιού ή μήπως θα τηρούσαν σιγή ιχθύος επειδή ούτε οι ίδιοι δεν θα ήταν έτοιμοι ν΄αποδεχτούν αυτό το μοντέλο οικογένειας;
Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, πάντως σήμερα θεωρώ ότι η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη να το δεχτεί.
20-11-23
16:42
Πάντα υπάρχουν δυσάρεστες εκπλήξεις.Δε νομίζω να υπάρχει κανείς που σκέπτεται ας κάνω παιδί ως την υπέρτατη προσφορά στην κοινωνία.
Οι περισσότεροι κάνουν για τους εξής λόγους:
- Έτυχε, δεν ήταν επιδίωξη
- Παιδί=ολοκλήρωση ζευγαριού ως οικογένεια
- Έτσι είθισται γάμος, παιδί, ακολουθούν τον θεσμό της οικογένειας όπως τον γνώρισαν
- λόγοι συμφέροντος ( δε θα επεκταθώ περαιτέρω)
- πίεση κοινωνικού περιβάλλοντος
- άλλοι το βλέπουν ως προέκταση / ολοκλήρωση τους ως άτομα
Όπως και αν έχει το πράγμα όλοι έχουν άγνοια "κινδυνου".Δεν υπάρχει εγχειρίδιο χρήσης, ουτε ξέρεις εκ των προτερων αν εσυ ή ο σύντροφός σου θα λειτουργήσει κατάλληλα.. Μόνο εικασίες μπορείς να κάνεις
Προσπαθείς, πριν πάρεις αυτήν την μεγάλη απόφαση, να έχεις μειώσει αυτές τις πιθανόητες στο ελάχιστο.
΄Ετσι κι αλλιώς, δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο.
Τώρα για τους λόγους, προσωπικά θα μιλήσω αφού έτσι κι αλλιώς, αυτό το θέμα είναι αυστηρά προσωπικό.
- Έτυχε, δεν ήταν επιδίωξη. Ούτε κατά διάνοια (δεν θα γεννιόταν).
- Παιδί=ολοκλήρωση ζευγαριού ως οικογένεια. Μέχρι ενός σημείου, ναι (απαιτεί περαιτέρω ανάλυση αυτό).
- Έτσι είθισται γάμος, παιδί, ακολουθούν τον θεσμό της οικογένειας όπως τον γνώρισαν. Ούτε κατά διάνοια.
- λόγοι συμφέροντος ( δε θα επεκταθώ περαιτέρω). Ούτε κατά διάνοια. ΄Ετσι κι αλλιώς κατ΄ευτυχή συγκυρία, για μένα δεν συντρέχουν τέτοιοι λόγοι.
- πίεση κοινωνικού περιβάλλοντος. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μου ασκήθηκε τέτοιου είδους πίεση αλλά και να μου ασκούταν δεν θα υπέκυπτα. Το ξέρω επειδή έχω κρατήσει ανάλογη στάση σε άλλα σοβαρά θέματα (όχι φυσικά εξ΄ίσου σοβαρά μ΄αυτό που συζητάμε).
- άλλοι το βλέπουν ως προέκταση / ολοκλήρωση τους ως άτομα. Υπ΄αυτήν την έννοια, όχι. Αυτά τα εισπράττω από την επίτευξη άλλων στόχων μου. Ως ικανοποίηση, εσωτερική χαρά υπό την έννοια της προηγούμενης ανάρτησής μου, ναι.
20-11-23
15:43
Οι "ιδιαίτερες μαμάδες" ανατρέφουν "ιδιαίτερα παιδιά", αγαπητέ μου.Λένω, το δικό σου το παιδί και μόνο που θα προσφωνεί «ατιμότατε» τους συμμαθητές του, θα είναι ιδιαίτερο
20-11-23
15:33
Για άλλον λόγο ρωτάω.
Υπάρχει η πιθανότητα, πέραν των άλλων λόγων, να θέλει κάποιος να κάνει ένα παιδί ως "προσφορά" στον κόσμο που ζει.
Ν΄αφοσιωθεί σ΄αυτό, να το διαπαιδαγωγήσει με τον καλύτερο, δυνατό τρόπο, να διαβλέψει τις κλίσεις του, τις ικανότητές του, τις επιθυμίες του κτλ έτσι ώστε μελλοντικά αυτός ο "υγιής" άνθρωπος να συμβάλει στο γενικό "καλό".
Το εύρος, του πώς θα συμβάλει είναι μεγάλο. Μπορεί να κάνει την ανακάλυψη του αιώνα που θα σώσει ζωές, μπορεί να γίνει ένας υποδειγματικός δάσκαλος που θα εμφυσήσει τις δικές του αξίες στις νεότερες γενιές, μπορεί απλά και μόνο να είναι ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τον συνάνθρωπό του και κάνει ο,τι περνάει από το χέρι του, για να τον υποστηρίξει.
Υπάρχει η πιθανότητα, πέραν των άλλων λόγων, να θέλει κάποιος να κάνει ένα παιδί ως "προσφορά" στον κόσμο που ζει.
Ν΄αφοσιωθεί σ΄αυτό, να το διαπαιδαγωγήσει με τον καλύτερο, δυνατό τρόπο, να διαβλέψει τις κλίσεις του, τις ικανότητές του, τις επιθυμίες του κτλ έτσι ώστε μελλοντικά αυτός ο "υγιής" άνθρωπος να συμβάλει στο γενικό "καλό".
Το εύρος, του πώς θα συμβάλει είναι μεγάλο. Μπορεί να κάνει την ανακάλυψη του αιώνα που θα σώσει ζωές, μπορεί να γίνει ένας υποδειγματικός δάσκαλος που θα εμφυσήσει τις δικές του αξίες στις νεότερες γενιές, μπορεί απλά και μόνο να είναι ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τον συνάνθρωπό του και κάνει ο,τι περνάει από το χέρι του, για να τον υποστηρίξει.