rafaela11
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ραφαηλία αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,825 μηνύματα.
22-11-23
13:00
Προσωπικα, είχα πάει πρώτη φορά στη ζωή μου το 2019 με 20, λίγο πριν εμφανιστεί ο covid, γιατί ήθελα να διαχειριστώ κάποια θέματα άγχους που είχα και αυτοεκτιμισης σε ορισμένα θέματα.
Δεν δέσαμε ιδιαίτερα με την συγκεκριμένη, την είχα επιλέξει λόγω πολλών καλών κριτικών και διότι ήταν σχετικά νέα.
Αρχικά όλα ξεκίνησαν στραβά όταν της είπα ότι δεν μπορώ να έρχομαι 4 φορές τον μήνα λόγω οικονομικών, γιατί ήταν 200€ τον μήνα και τόσος ήταν όλος μου ο μισθός, καθώς έκανα 3 μεροκάματα την εβδομάδα σε ένα δικηγορικό γραφείο παράλληλα με τη σχολή. Οπότε το κάναμε 2 φορές τον μήνα.
Κατάλαβα ότι στράβωσε και μου είπε αμέσως ότι θα πρέπει να γνωρίζω πως έτσι θα κυλήσει πιο αργά η εξέλιξη μου. Της είπα ότι δεν με πειράζει και δεν βιάζομαι. Πάει αυτό.
Έκανα 5 συνεδρίες μαζί της και ένιωσα σε ολες ότι μέσα της μου κάνει judging, λες και αυτά που της έλεγα ήταν κάπως χαζά και ανόητα.
Από την άλλη δεν μπορώ να πω, με βοήθησε πολύ να εντοπίσω τις καταστάσεις του άγχους και πως λειτουργεί, και τα έχω ελαττώσει πλέον με προσωπική δουλειά σε μεγάλο βαθμό.
Εμφανίζεται λοιπόν ο covid στην Ελλάδα, ξεκινάει η καραντίνα και της εξηγώ ότι θα σταματήσω για λίγο καιρό γιατί ήταν αρκετά μακριά από το σπίτι μου και υπήρχε απαγόρευση για μεγάλες μετακινήσεις με τα ΜΜΜ.
Μου είπε ότι μπορούμε να κάνουμε μέσω κλήσης, και της εξήγησα ότι δεν μου είναι ανετο αυτό, καθώς τότε εμένα με τη μαμά μου και το σπίτι μας είναι πολύ μικρό. Θα ακουγε οτιδήποτε έλεγα.
Και τι μου λέει ρε παιδιά.
Ε εντάξει μπορούμε να το κανονίζουμε σε ώρες που η μαμά σου θα λείπει ή μπορείς να βγαίνεις έξω σε μια καφετέρια και να με παίρνεις.
Τι σκατα λέω ρε φίλε, γκομενακι μου έγινε αυτή ξαφνικά;;
Της λέω πως δεν νιώθω καλά με όλο αυτό και θα επικοινωνήσω εγώ μαζί της μόλις μπορέσω. Με πήρε 100 τηλέφωνα και άλλα πόσα μηνύματα να με ρωτάει τελικά τι θα κάνω, και ότι άμα σταματήσω θα χαθεί όλη η δουλειά που έχουμε κάνει.
Την έκανα μπλοκ και ησύχασα.
Μου φάνηκε αρκετά αντιεπαγγελματικη όλη η προσέγγιση της.
Για να ηρεμήσω ξεκινησα και κατέληξα να έχω μια τύπισσα από πάνω μου έναν μήνα να με πιέζει.
Δεν αμφισβητώ τους ψυχολόγους, προφανώς και έπεσα σε ηλιθια, ούτε έχω ανάγκη πλέον την ψυχοθεραπεία... Αλλά σκέφτομαι πως μπορεί ένας άνθρωπος σε ένα άτομο που μπορεί να είχε περισσότερα κοινωνικά προβλήματα από εμένα, να τον αποτρεψει στο να ζητήσει βοήθεια.
Δεν δέσαμε ιδιαίτερα με την συγκεκριμένη, την είχα επιλέξει λόγω πολλών καλών κριτικών και διότι ήταν σχετικά νέα.
Αρχικά όλα ξεκίνησαν στραβά όταν της είπα ότι δεν μπορώ να έρχομαι 4 φορές τον μήνα λόγω οικονομικών, γιατί ήταν 200€ τον μήνα και τόσος ήταν όλος μου ο μισθός, καθώς έκανα 3 μεροκάματα την εβδομάδα σε ένα δικηγορικό γραφείο παράλληλα με τη σχολή. Οπότε το κάναμε 2 φορές τον μήνα.
Κατάλαβα ότι στράβωσε και μου είπε αμέσως ότι θα πρέπει να γνωρίζω πως έτσι θα κυλήσει πιο αργά η εξέλιξη μου. Της είπα ότι δεν με πειράζει και δεν βιάζομαι. Πάει αυτό.
Έκανα 5 συνεδρίες μαζί της και ένιωσα σε ολες ότι μέσα της μου κάνει judging, λες και αυτά που της έλεγα ήταν κάπως χαζά και ανόητα.
Από την άλλη δεν μπορώ να πω, με βοήθησε πολύ να εντοπίσω τις καταστάσεις του άγχους και πως λειτουργεί, και τα έχω ελαττώσει πλέον με προσωπική δουλειά σε μεγάλο βαθμό.
Εμφανίζεται λοιπόν ο covid στην Ελλάδα, ξεκινάει η καραντίνα και της εξηγώ ότι θα σταματήσω για λίγο καιρό γιατί ήταν αρκετά μακριά από το σπίτι μου και υπήρχε απαγόρευση για μεγάλες μετακινήσεις με τα ΜΜΜ.
Μου είπε ότι μπορούμε να κάνουμε μέσω κλήσης, και της εξήγησα ότι δεν μου είναι ανετο αυτό, καθώς τότε εμένα με τη μαμά μου και το σπίτι μας είναι πολύ μικρό. Θα ακουγε οτιδήποτε έλεγα.
Και τι μου λέει ρε παιδιά.
Ε εντάξει μπορούμε να το κανονίζουμε σε ώρες που η μαμά σου θα λείπει ή μπορείς να βγαίνεις έξω σε μια καφετέρια και να με παίρνεις.
Τι σκατα λέω ρε φίλε, γκομενακι μου έγινε αυτή ξαφνικά;;
Της λέω πως δεν νιώθω καλά με όλο αυτό και θα επικοινωνήσω εγώ μαζί της μόλις μπορέσω. Με πήρε 100 τηλέφωνα και άλλα πόσα μηνύματα να με ρωτάει τελικά τι θα κάνω, και ότι άμα σταματήσω θα χαθεί όλη η δουλειά που έχουμε κάνει.
Την έκανα μπλοκ και ησύχασα.
Μου φάνηκε αρκετά αντιεπαγγελματικη όλη η προσέγγιση της.
Για να ηρεμήσω ξεκινησα και κατέληξα να έχω μια τύπισσα από πάνω μου έναν μήνα να με πιέζει.
Δεν αμφισβητώ τους ψυχολόγους, προφανώς και έπεσα σε ηλιθια, ούτε έχω ανάγκη πλέον την ψυχοθεραπεία... Αλλά σκέφτομαι πως μπορεί ένας άνθρωπος σε ένα άτομο που μπορεί να είχε περισσότερα κοινωνικά προβλήματα από εμένα, να τον αποτρεψει στο να ζητήσει βοήθεια.