25-04-24
12:47
Είναι που θα πέσεις, σε τι χωριό, τι καφενείο.. Πάντως και γω επί το πλείστον κάτι κριπουλες μπεκρηδες βλέπω. Τις ωραίες κουβέντες τις έχω πετύχει μόνο στα σοκάκια που μαζεύονται, η κάθε γιαγιούλα με το καρεκλάκι της,και βγαίνει το δελτίο ημέρας, όταν έκανα παρέα στη γιαγιά μου και θυμόντουσαν τα παλιά. Στο άκυρο ποτέ
23-04-24
15:07
Μέσες άκρες συμφωνώ. Αναφέρομαι περισσότερο σε αυτούς που έχουν για Χ, Ψ λόγους την ευκαιρία και την άνεση να κάνουν κάτι εκτός Αθηνών, αλλά τη προτιμούν κυρίως γιατί είναι η πεπατημένη. Αποκλείεται να μη παρατηρεί άλλος πόσο υπερκορεσμένη είναι και ότι πλέον δεν είναι όλοι better off εκεί από οποιοδήποτε άλλο μέρος. Προσωπικά τουλάχιστον αυτό βλέπω και από άποψη οικονομικού αλλά και καθημερινότητας.
22-04-24
09:04
Εγώ περιμένω πότε θα καταλάβει ο κόσμος ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα μπας και αρπάξουν κι άλλα μέρη ζωή και ευκαιρίες.To πρόβλημα είναι γιατί έγινε τόσο δύσκολη η ζωή στην Αθήνα σε τέτοιο βαθμό ώστε να αναγκαστείς να τραβήξεις φωτογραφίες για να δείξεις ότι πήγες ας πούμε Μύκονο.
19-04-24
21:28
I know, επαρχία μένω ήδη. Δε περιμένω να βρω καμια άσπιλη και αμόλυντη κοινωνία, απλά φαντάζομαι πως πχ μέρη που δέχονται πολύ τουρισμό είναι πιο ελαστικοί σε άλλες συνήθειες και δεν ασχολούνται τόσο με μικρότητες, έχουν "τριφτει" τόσο ώστε να μη σε στραβοκοιτάνε που έφερες σπίτι για καφέ το γκομενάκι που περιτριγυρίζεις 6 μήνες, λες και αναστήθηκε ο Ιησούς.Η επαρχεία έχει τον σκοταδισμό της και η Αθήνα με την σειρά της έχει τον σκοταδισμό των αυτοκινήτων που ξεσπάνε όλοι στο τιμόνι.
19-04-24
21:12
Αυτούς τους ρυθμούς ψάχνω και γω. Δεν έχω καταλήξει ακόμα στο μέρος. Ψάχνω κάπου να μπορώ να ταιριάξω έστω με 2 ανθρώπους, να μπορώ να πάω για ένα χταποδάκι, ένα ουζακι. Να μην επικρατεί ο σκοταδισμός και όλα τα συμπραγκαλα που φέρνουν οι κλειστές κοινωνίες, αλλιώς κάθομαι και σπίτι μου. Να καταφέρω να ριζώσω για ένα διάστημα, βαριέμαι και μόνο στη σκέψη ότι θα κάνω λάθος επιλογή και θα πρέπει να το ξαναστησω από την αρχή κάπου αλλού