DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
12-08-08
13:06
Η διαφωνία μου με την παραπάνω άποψη έγκειται στο εξής: Κατ' αρχήν, έχω δει ανθρώπους να επιμένουν να επιβιώσουν, όταν το λογικότερο θα ήταν να συμβιβαστούν με το θάνατο. Άνθρωποι άρρωστοι και υπέργηροι, κατάκοιτοι, ακινητοποιημένοι, που βασανίζονται και βασανίζουν τους γύρω τους. Επίσης, έχω δει ανθρώπους που θέλουν να πεθάνουν, στη μάχη ή αλλού. Βέβαια εσύ μιλάς για το μέσο όρο των ανθρώπων, πράγμα που έρχεται σε σύγκρουση με το αρχικό "κανείς δεν θέλει να πεθάνει". Επίσης, θα παρατηρήσω ότι υπάρχουν πολλοί για τους οποίους το άγνωστο είναι όμορφο και σαγηνευτικό, ενώ το γνωστό τους προκαλεί τάσεις αυτοκτονίας ή το λιγότερο κατάθλιψη.
Το ένστικτο δεν εμπεριέχει στοχασμό. Όταν μιλάς αγαπητέ Δόκτωρ για μια "ενστικτώδη αντίδραση" μιλάς για κάτι το αυθόρμητο, έναν αυτοματισμό που η εκδήλωσή του σε μια κρίσιμη στιγμή είναι ανεξάρτητη από τον όποιο λογικό συνειρμό. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, όπως μου διδάσκει η προσωπική αλλά και η κοινή εμπειρία, πρώτα αντιδράς και μετά σκέφτεσαι. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, αν προλάβει κανείς να συνειδητοποιήσει ότι κινδυνεύει να πεθάνει και προσπαθήσει να σκεφτεί την αντίδρασή του, το αποτέλεσμα είναι να τρομοκρατηθεί, να μπλοκαριστεί, να "παγώσει" και να μην έχει την παραμικρή αντίδραση, με αποτέλεσμα η λογική του επεξεργασία να τον οδηγήσει τελικά στο θάνατο.
Αναφέρθηκα στην λογική ως συμπαντική πραγματικότητα, όχι στον στοχασμό που είναι ατομική διαδικασία. Για τις περιπτώσεις που στη μάχη θέλει να πεθάνει κανείς, αναφέρθηκα παραπάνω στην περίπτωση του ηρωισμού, ότι αποφασίζει η ανώτερη συνείδηση και όχι το ένστικτο της επιβίωσης. Πού διαφωνούμε ; Ξαναδιαβάστε το πρώτο μου δημοσίευμα και θα δείτε ποιά είναι η διαφορά μεταξύ λογικής ως ατομική διαδικασία στοχασμού (Verstand) και Συμπαντικής Ανώτερης Λογικής (Vernunft).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
09-08-08
16:34
Κι οι περιπτώσεις που το ένστικτο σε ωθεί να κάνεις το αντίθετο?
Πχ.μια μάνα που πέφτει στις ρόδες του αυτοκινήτου για να σώσει το παιδί της.
Παρακινείται απο την λογική ή το συναίσθημα?
Ακόμη κι αν δεχτουμέ πως εδώ επικρατεί η λογική "να σώσω το παιδί μου" στο επόμενο παράδειγμα-το οποίο το θέτω με πολλές επιφυλάξεις γιατί δεν έχει ως σκοπό να πολιτικοποιήσει την συζήτηση απλά το θεωρώ πολύ χαρακτηριστικό.
Οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο που δεν οπισθοχώρησαν αλλά όρμησαν στην πόρτα την ώρα που ερχόταν το τανκ κινούμενοι απο την παρόρμηση της στιγμής με βάση τι κινήθηκαν? Η λογική δεν θα έπρεπε να τους τρέψει σε φυγή?
Αν διαβάσεις ξανά τι έγραψα στην πρώτη μου απάντηση για το θέμα της Michelle θα δεις ότι διαχωρίζω πράξεις που περιγράφεις από αυτές τις ενστικτώδεις. Οι πράξεις που περιγράφεις υπακούουν σε έναν ανώτερο Νόμο και η προσωπική μου θέση είναι σαφής, ότι αυτός ο νόμος είναι ο νόμος της αγάπης ή της ανώτερης συνείδησης. Αυτές οι καταστάσεις που περιγράφεις είναι οι λεγόμενμες οριακές καταστάσεις σύμφωνα με τους υπαρξιστές Φιλοσόφους όπου ο άνθρωπος υπερβαίνει τον εαυτό του, και τον παρακινεί σε τέτοιες ηρωικές πράξεις κάτι πολύ ανώτερο από το "λογικό" ένστικτο. 'Αλλοι το ονομάζουν θεότητα, άλλοι ανώτερο εαυτό, άλλοι αγάπη, η κάθε θρησκεία και η κάθε φιλοσοφία που δεν αρκείται σε τυπολατρίες ανούσιες όπως η προσευχή ή η εξομολόγηση, τείνουν γενικά να διασαφηνίζουν αρκετά καλά κατά τη γνώμη μου τέτοιες έννοιες.
Μάλιστα οι υπαρξιστές παίρνουν θέση και λένε ότι ο άνθρωπος ουσιαστικά υπάρχει μόνο όταν πράττει με αυτόν τον τρόπο, και στις υπόλοιπες περιπτώσεις απλά ζει εμπειρικά, έτσι για να ζει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
08-08-08
13:40
Αν κατάλαβα καλά η Ιsi μίλησε για συμπαντικούς όρους. Το ένστικτο έχει τη δική του λογική, αλλά δεν είναι η Υπέρτατη Λογική και σίγουρα δεν κυβερνά όλα τα επίπεδα και τα όντα της δημιουργίας στον ίδιο βαθμό. Ακόμα και μέσα στην ιστορική εξέλιξη έχει διακυμάνσεις η δύναμη του ενστίκτου. Δεν ζούμε με τον ίδιο βαθμό ενστικτωδώς όσο οι άνθρωποι των σπηλαίων. Το ένστικτο το διαθέτουν ανεπτυγμένο κυρίως τα ζώα, και από τους ανθρώπινους χαρακτήρες το διαθέτουν άλλοι αρκετά ανεπτυγμένο, κι άλλοι όχι.
'Επειτα για ποια ένστικτα μιλάμε έχει σημασία. 'Ενστικτο επιβίωσης λόγου χάρη διαθέτει και ο άνθρωπος, αλλά σε μια στιγμή κρίσης προχωράει εντελώς αυθόρμητα και ανεξήγητα για πολλούς, σε πράξεις υπέρβασης του ενστίκτου για να σώσει τη ζωή κάποιου άλλου (είναι πχ ο ηρωισμός, η πίστη σε μια μεγάλη ιδέα, η αγάπη για την πατρίδα, η αλληλεγγύη, που τον υποκινούν να το ξεπεράσει, τότε που του μιλάει ένας Ανώτερος Εαυτός ή μια ανώτερη Συνείδηση ή η αγάπη, κάτι που δεν υπόκειται σε συμβατικούς θετικοεπιστημονικούς όρους).
Το ένστικτο με συμπαντικούς όρους δεν μπορώ να το δω , γιατί πιστεύω ότι το σύμπαν χαρακτηρίζεται από υπέρτατη Λογική, νομοτέλεια και ισορροπία. Το ένστικτο είναι μέρος της ισοροπίας αυτής, όχι όμως η ίδια η υπέρτατη συμπαντική λογική και ισορροπία καθεαυτή. Το ένστικτο το βλέπω να έχει περισσότερο σχέση με τους φυσικούς νόμους και όχι με τους συμπαντικούς όρους και τη συμπαντική νομοτέλεια, που ακόμα το μεγαλύτερο μέρος της είναι ανεξιχνίαστο από την ατελή μας λογική.
'Επειτα για ποια ένστικτα μιλάμε έχει σημασία. 'Ενστικτο επιβίωσης λόγου χάρη διαθέτει και ο άνθρωπος, αλλά σε μια στιγμή κρίσης προχωράει εντελώς αυθόρμητα και ανεξήγητα για πολλούς, σε πράξεις υπέρβασης του ενστίκτου για να σώσει τη ζωή κάποιου άλλου (είναι πχ ο ηρωισμός, η πίστη σε μια μεγάλη ιδέα, η αγάπη για την πατρίδα, η αλληλεγγύη, που τον υποκινούν να το ξεπεράσει, τότε που του μιλάει ένας Ανώτερος Εαυτός ή μια ανώτερη Συνείδηση ή η αγάπη, κάτι που δεν υπόκειται σε συμβατικούς θετικοεπιστημονικούς όρους).
Το ένστικτο με συμπαντικούς όρους δεν μπορώ να το δω , γιατί πιστεύω ότι το σύμπαν χαρακτηρίζεται από υπέρτατη Λογική, νομοτέλεια και ισορροπία. Το ένστικτο είναι μέρος της ισοροπίας αυτής, όχι όμως η ίδια η υπέρτατη συμπαντική λογική και ισορροπία καθεαυτή. Το ένστικτο το βλέπω να έχει περισσότερο σχέση με τους φυσικούς νόμους και όχι με τους συμπαντικούς όρους και τη συμπαντική νομοτέλεια, που ακόμα το μεγαλύτερο μέρος της είναι ανεξιχνίαστο από την ατελή μας λογική.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.