giostau
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο giostau αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
14-12-05
18:37
Μια φορά που φοβήθηκα πάρα πολύ (το μόνο που μπορώ να θυμηθώ τώρα) ήταν όταν κάναμε με μια παρέα βόλτα σε ένα βουνό και είχαμε τη φαεινή ιδέα να πάμε από ένα απόκρημνο μέρος (για περιπέτεια...τρομάρα μας!)...
Ήμασταν 5, μπροστά πήγαινε ένα παλικάρι που ψιλοήξερε το μέρος και τελευταίος εγώ για οπισθοφυλακή(αυτή ήταν καλή κίνηση τελικά)...
Κάποια στιγμή η κοπέλα που ήταν στη μέση πιάστηκε από ένα βράχο (από τον οποίο είχαν πιαστεί και οι υπόλοιποι) ο οποίος έσπασε και βρέθηκε να πέφτει στο κενό... ευτυχώς κατάφερα και την έπιασα και της σταμάτησα την πτώση, με αποτέλεσμα να σταματήσει 4-5 μέτρα παρακάτω (και όχι 50 που τελείωνε το βουνό)... τα δευτερόλεπτα που πέρασαν μέχρι να πει "εντάξει ζω!" (αυτά ακριβώε ήταν τα λόγια της) ήταν τα πιο μακριά δευτερόλεπτα που έχω ζήσει ποτέ...
Ήμασταν 5, μπροστά πήγαινε ένα παλικάρι που ψιλοήξερε το μέρος και τελευταίος εγώ για οπισθοφυλακή(αυτή ήταν καλή κίνηση τελικά)...
Κάποια στιγμή η κοπέλα που ήταν στη μέση πιάστηκε από ένα βράχο (από τον οποίο είχαν πιαστεί και οι υπόλοιποι) ο οποίος έσπασε και βρέθηκε να πέφτει στο κενό... ευτυχώς κατάφερα και την έπιασα και της σταμάτησα την πτώση, με αποτέλεσμα να σταματήσει 4-5 μέτρα παρακάτω (και όχι 50 που τελείωνε το βουνό)... τα δευτερόλεπτα που πέρασαν μέχρι να πει "εντάξει ζω!" (αυτά ακριβώε ήταν τα λόγια της) ήταν τα πιο μακριά δευτερόλεπτα που έχω ζήσει ποτέ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.