@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
01-08-09
22:18
συμφωνώ μαζί σου.... πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η άποψη, για την προσπάθεια του ανθρώπου να ορίσει την ταυτότητά του, εφόσον αυτή είναι ποικιλόμορφη και εξελισσόμενη....
Είχα στο μυαλό το εξής κυρίως:
λέμε, π.χ, "έχω ψυχή, έχω σώμα, έχω μία σκέψη" κ.α...
λες κι όλα αυτά είναι αντικείμενο ιδιοκτησίας!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
30-07-09
12:16
το να προσπαθεις να ορίσεις τον άνθρωπο είναι σα να προσπαθείς να δαγκώσεις τα δόντια σου
(κάτι τέτοιο διάβασα κάπου παλιά, μα δε θυμάμαι πού )
πάντως έχει ενδιαφέρον
(κάτι τέτοιο διάβασα κάπου παλιά, μα δε θυμάμαι πού )
πάντως έχει ενδιαφέρον
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
18-08-08
00:51
Όσο περισσότερο σε αγγίζουν αυτά που γράφει τόσο περισσότερο τον συμπαθείς. Στην περίπτωση του Νίτσε όμως, εκτός απʼ την συγκίνηση που μπορεί να μας προκαλεί το πνεύμα, ο αντικομφορμισμός του, η τραγικότητά του ως φιλοσόφου κτλ.., πρέπει να συνυπολογίζουμε ότι επρόκειτο και για ένα άτομο με αντιφατική προσωπικότητα! (είναι αλήθεια πως ένας απʼ τους καλύτερούς του φίλος ήταν καθηγητής…θεολογίας;;;!!!)Αρχική Δημοσίευση από Uluru:Ως γνωστόν, όσο περισσότερο εντρυφείς σε ένα σύγγραμα π.χ., τόσο ταυτίζεσαι με αυτό και βρίσκεσαι πολλές φορές, αγνοώντας την υπάρχουσα καταστατικότητα, στη θέση να υπερασπίζεσαι και τον συγγραφέα (ακόμα και για το πώς έζησε!) και τις απόψεις του...μυστήριο πράγμα...
Η επιθυμία του για συναισθηματική ανεξαρτησία, δύναμη και αυτάρκεια, ίσως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί υπερβολική, ενώ μπορεί να έκρυβε και μια δόση μισανθρωπισμού! Οπωσδήποτε, δεν πρέπει να αγνοούμε και το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου που για χάρη της γνώσης δε δίστασε να κινηθεί σε επικίνδυνες περιοχές διακινδυνεύοντας τον ίδιο του τον εαυτό!....Αντιφατικό, αινιγματικό και πολυσύνθετο πνεύμα ο Φρίντριχ – εκεί βρίσκεται και η γοητεία του φυσικά!
Αρχική Δημοσίευση από Uluru:αν έχεις διαβάσει λιγοστά (αλλά χαρακτηριστικά αποσπάσματα) τότε και αυξάνεις και τη προσωπική στατιστική σου, του να θυμάσαι περισσότερα, και είσαι πιο ανοιχτός και λιγότερο προκατειλημμένος.
Δεν έπεσες κι έξω. Έχω υπόψη μου κυρίως χαρακτηριστικά αποσπάσματα – αυτά που μου έκαναν εντύπωση και μου είναι, βεβαίως, κατανοητά. Πολλά απʼ όσα γράφω δε χρειάζεται να εκλαμβάνονται σα μια έντονη διαφωνία, αλλά απλώς ως παράθεση απόψεων και τίποτα περισσότερο… Προσπαθώ να είμαι προσεχτικός με αυτά που λέω, γιατί το μεγαλύτερο μέρος απʼ όσα έχω διαβάσει είναι πέρα απʼ την αντίληψή μου… Ή υπάρχουν κι αυτά που καταλαβαίνω μονάχα στο βαθμό που χρειάζεται για να τα θαυμάσω. Σα να αντικρίζεις στον ουρανό κάτι απαράμιλλα ελκυστικό και άπιαστο, ξέροντας την ίδια στιγμή πως είσαι καταδικασμένος να το θαυμάζεις από χαμηλά, πως δε θα γίνεις ποτέ ένα με αυτό. Μιλώντας για Νίτσε, η τελευταία περίπτωση μπορεί να κρύβει…κινδύνους! Κάποιες στιγμές έχω αισθανθεί τυχερός…που δεν καταλαβαίνω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
16-08-08
21:36
Κατʼ αρχάς μια διευκρίνιση: έχω διαβάσει τα 3/10 περίπου απʼ όσα έγραψε ο Νίτσε. Σε αυτά μάλιστα δεν περιλαμβάνεται ο Ζαρατούστρας - μονάχα λίγα αποσπάσματα έχω υπʼ όψιν. Κατά τα άλλα…. "λίγο από δω, λίγο από κει"…Δεν δύναται να υπάρξει ο υπεράνθρωπος όσο ο άνθρωπος θα γεννιέται και θα πεθαίνει. Όσο η φθαρτότητα του θα στέκει να του υπενθυμίζει πόσο ασήμαντα φαντάζουν όλα μπρος στην ιδέα και τη στιγμή του προσωπικού του θανάτου.
Πάντως, όταν ο Νίτσε έγραφε για τον superman, είχε υπʼ όψιν φυσικά το "τελικό ναυάγιο". Εάν τώρα του άρεσε να του προσδίδει υπερφυσικές δυνάμεις που τον καθιστούν άτρωτο ακόμα και από τις φυσικές δυνάμεις…τι να πω…ίσως εντάσσεται κι αυτό στα πλαίσια κάποιας ποιητικής διάθεσης που πιθανόν να εκφράζει και μια ψυχολογική αντιστάθμιση….
Φυσικά σε σε έναν τέτοιο υπεράνθρωπο δεν πίστεψε στο τέλος ούτε ο ίδιος ο Νίτσε. Όπως και ναʼ χει, ένα από τα αναμφισβήτητα γνωρίσματα του υπερανθρώπου ήταν και η ικανότητα να καταξιώσει αυτή τη ζωή. Μια ικανότητα που αντιστρατεύεται τον ψυχικό εκφυλισμό και την ανάγκη για στήριξη σε αλλόκοσμες πατερίτσες.
Εγώ αυτό που είχα στο μυαλό ήταν κάποια σαφής περιγραφή και όχι ένας ορισμός που θα προσδιόριζε ολιστικά την "ψυχοπνευματικοβιολογική" (!) υπόσταση του superman. Θέλω να πω ότι ο Νίτσε δε μας δίνει μια ακραιφνή περιγραφή για τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός τέτοιου όντος, για τις στάσεις και τις αξίες του - αυτό είναι άλλωστε που με ενδιαφέρει! Βέβαια, ο Νίτσε προσπάθησε να γράψει ένα τελευταίο βιβλίο για την "επαναξιολόγηση των αξιών", αλλά για τους γνωστούς λόγους δεν το τελείωσε… Στα όσα πρόλαβε τουλάχιστον να γράψει, δεν ξέρω αν περιέχεται κάτι πιο σαφές…Αρχική Δημοσίευση από Uluru:Μα για να οριστεί ο Υπεράνθρωπος πρέπει να πούμε τι είναι άνθρωπος...και σίγουρα δε μας καλύπτει μια καθαρά ετυμολογική ερμηνεία του "άνω θρώσκω"...δηλ. αν κάτω θρώσκει, είναι μη άνθρωπος; Και σκοπίμως, αποφεύγεται από τον αινιγματικά ευφυή Freidrich, να ορίσει τον υπεράνθρωπο γιατί θα χρειαζόταν να γίνει στιχοπλόκος κι ας μη ξεχνάμε πως δεν υπήρξε ανθρωπολόγος μήτε ποιητής, αλλά φιλόσοφος. Άσε που υπο τη βάση ενός ορισμού του ανθρώπου θα χρειαζόταν να κάνει την αναγωγή του στον υπεράνθρωπο. Καλύτερα το αφηρημένο. Είναι πιο απροσπέλαστο.
Αρχική Δημοσίευση από Uluru:Εκτός κι αν ο Φρειδερίκος αναφέρθηκε σε ένα ανώτερο ον έχοντας υπόψιν τον Χριστό, για να εξισορροπήσει τις τύψεις από τα προαιώνια καυστικά του πονήματα επί του Χριστιανισμού και των απόψεων που πρέσβευε η διδασκαλία του.
Απʼ ό, τι ξέρω ο Νίτσε ποτέ δεν αντιμετώπισε τον Ιησού ως κάποιο «ανώτερο ον». Όχι απλώς δεν πίστευε στη θεϊκή του υπόσταση (μιλώντας για τον Νίτσε, εξυπακούεται κάτι τέτοιο), αλλά ούτε καν ιδιοφυή άνθρωπο τον θεωρούσε. Δεν εννοώ ότι ήταν ισοπεδωτικός ούτε υβριστής φυσικά, αλλά από αυτά που έχω διαβάσει δε διακρίνω κάποια ιδιαίτερη εκτίμηση και συμπάθεια στο πρόσωπο του «θεανθρώπου». Η φράση του «δεν υπήρξε παρά ένας και μοναδικό χριστιανός, κι αυτός πέθανε πάνω στο σταυρό» δεν ξέρω αν κρύβει κάποια λανθάνουσα συμπάθεια. Απʼ την άλλη πλευρά όμως, στο «ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο», για παράδειγμα, μιλάει εμμέσως πλην σαφώς για αυτοεξαπάτηση του Ιησού – μια αυτοεξαπάτηση υψηλού επιπέδου! Μετά από μια διεισδυτική νομίζω ανάλυση της ψυχολογίας του «ασκητή» και του «αγίου», γράφει σε κάποιο σημείο:
«Εξυπακούεται ότι σε αυτή την εικόνα του αγίου, τη σχεδιασμένη σύμφωνα με τον μέσο όρο ολόκληρου του είδους, μπορούμε να αντιτάξουμε πολλές άλλες φιγούρες που θα προξενούσαν, αναμφίβολα, πιο ευχάριστη εντύπωση. Μεμονωμένες εξαιρέσεις διακρίνονται από το είδος, είτε από μια μεγάλη γλυκύτητα και μια μεγάλη αγάπη για τους ανθρώπους, είτε από τη σαγήνη μιας δύναμης προερχόμενης από αμεταχείριστη δράση¨ άλλες είναι ελκυστικές στον ανώτερο βαθμό, επειδή απατηλές αντιλήψεις έχουν εξαπλωθεί σε όλη τους την ύπαρξη, με χειμάρρους φωτός. Αυτή είναι, για παράδειγμα, η περίπτωση του περίφημου θεμελιωτή του χριστιανισμού που θεωρούσε τον εαυτό του ενσαρκωμένο Υιό του Θεού και έτσι, ένιωθε εξαιρετέος από την αμαρτία¨ τόσο που, από μια χίμαιρα – που δεν οφείλει κανείς να κρίνει πολύ σκληρά, επειδή όλη η Αρχαιότητα βρίθει από υιούς του Θεού – έφτασε στον ίδιο σκοπό…το αίσθημα της απόλυτης εξαίρεσης από την αμαρτία, από την πλήρη ανευθυνότητα που σήμερα ο καθένας μπορεί να αποκτήσει μέσω της επιστήμης.» («Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο μέρος Ι : η θρησκευτική ζωή»)
Επίσης, δεν έχω διαβάσει τον «Αντίχριστο», αλλά ο τίτλος και μόνο με προδιαθέτει για το πνευματώδες επιτιμητικό του ύφος.
Anyway...εγώ αυτή την αίσθηση έχω…
Εγώ, πάντως, ποτέ δε θα ρωτούσα μια τέτοια γυναίκα! Ούτε αυτήν, ούτε το… «πνεύμα» της!Αρχική Δημοσίευση από Uluru:We'll never know. Βetter ask his sister!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.