@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
01-08-09
22:18
συμφωνώ μαζί σου.... πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η άποψη, για την προσπάθεια του ανθρώπου να ορίσει την ταυτότητά του, εφόσον αυτή είναι ποικιλόμορφη και εξελισσόμενη....
Είχα στο μυαλό το εξής κυρίως:
λέμε, π.χ, "έχω ψυχή, έχω σώμα, έχω μία σκέψη" κ.α...
λες κι όλα αυτά είναι αντικείμενο ιδιοκτησίας!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
30-07-09
12:16
το να προσπαθεις να ορίσεις τον άνθρωπο είναι σα να προσπαθείς να δαγκώσεις τα δόντια σου
(κάτι τέτοιο διάβασα κάπου παλιά, μα δε θυμάμαι πού )
πάντως έχει ενδιαφέρον
(κάτι τέτοιο διάβασα κάπου παλιά, μα δε θυμάμαι πού )
πάντως έχει ενδιαφέρον
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
16-08-08
21:36
Κατʼ αρχάς μια διευκρίνιση: έχω διαβάσει τα 3/10 περίπου απʼ όσα έγραψε ο Νίτσε. Σε αυτά μάλιστα δεν περιλαμβάνεται ο Ζαρατούστρας - μονάχα λίγα αποσπάσματα έχω υπʼ όψιν. Κατά τα άλλα…. "λίγο από δω, λίγο από κει"…Δεν δύναται να υπάρξει ο υπεράνθρωπος όσο ο άνθρωπος θα γεννιέται και θα πεθαίνει. Όσο η φθαρτότητα του θα στέκει να του υπενθυμίζει πόσο ασήμαντα φαντάζουν όλα μπρος στην ιδέα και τη στιγμή του προσωπικού του θανάτου.
Πάντως, όταν ο Νίτσε έγραφε για τον superman, είχε υπʼ όψιν φυσικά το "τελικό ναυάγιο". Εάν τώρα του άρεσε να του προσδίδει υπερφυσικές δυνάμεις που τον καθιστούν άτρωτο ακόμα και από τις φυσικές δυνάμεις…τι να πω…ίσως εντάσσεται κι αυτό στα πλαίσια κάποιας ποιητικής διάθεσης που πιθανόν να εκφράζει και μια ψυχολογική αντιστάθμιση….
Φυσικά σε σε έναν τέτοιο υπεράνθρωπο δεν πίστεψε στο τέλος ούτε ο ίδιος ο Νίτσε. Όπως και ναʼ χει, ένα από τα αναμφισβήτητα γνωρίσματα του υπερανθρώπου ήταν και η ικανότητα να καταξιώσει αυτή τη ζωή. Μια ικανότητα που αντιστρατεύεται τον ψυχικό εκφυλισμό και την ανάγκη για στήριξη σε αλλόκοσμες πατερίτσες.
Εγώ αυτό που είχα στο μυαλό ήταν κάποια σαφής περιγραφή και όχι ένας ορισμός που θα προσδιόριζε ολιστικά την "ψυχοπνευματικοβιολογική" (!) υπόσταση του superman. Θέλω να πω ότι ο Νίτσε δε μας δίνει μια ακραιφνή περιγραφή για τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός τέτοιου όντος, για τις στάσεις και τις αξίες του - αυτό είναι άλλωστε που με ενδιαφέρει! Βέβαια, ο Νίτσε προσπάθησε να γράψει ένα τελευταίο βιβλίο για την "επαναξιολόγηση των αξιών", αλλά για τους γνωστούς λόγους δεν το τελείωσε… Στα όσα πρόλαβε τουλάχιστον να γράψει, δεν ξέρω αν περιέχεται κάτι πιο σαφές…Αρχική Δημοσίευση από Uluru:Μα για να οριστεί ο Υπεράνθρωπος πρέπει να πούμε τι είναι άνθρωπος...και σίγουρα δε μας καλύπτει μια καθαρά ετυμολογική ερμηνεία του "άνω θρώσκω"...δηλ. αν κάτω θρώσκει, είναι μη άνθρωπος; Και σκοπίμως, αποφεύγεται από τον αινιγματικά ευφυή Freidrich, να ορίσει τον υπεράνθρωπο γιατί θα χρειαζόταν να γίνει στιχοπλόκος κι ας μη ξεχνάμε πως δεν υπήρξε ανθρωπολόγος μήτε ποιητής, αλλά φιλόσοφος. Άσε που υπο τη βάση ενός ορισμού του ανθρώπου θα χρειαζόταν να κάνει την αναγωγή του στον υπεράνθρωπο. Καλύτερα το αφηρημένο. Είναι πιο απροσπέλαστο.
Αρχική Δημοσίευση από Uluru:Εκτός κι αν ο Φρειδερίκος αναφέρθηκε σε ένα ανώτερο ον έχοντας υπόψιν τον Χριστό, για να εξισορροπήσει τις τύψεις από τα προαιώνια καυστικά του πονήματα επί του Χριστιανισμού και των απόψεων που πρέσβευε η διδασκαλία του.
Απʼ ό, τι ξέρω ο Νίτσε ποτέ δεν αντιμετώπισε τον Ιησού ως κάποιο «ανώτερο ον». Όχι απλώς δεν πίστευε στη θεϊκή του υπόσταση (μιλώντας για τον Νίτσε, εξυπακούεται κάτι τέτοιο), αλλά ούτε καν ιδιοφυή άνθρωπο τον θεωρούσε. Δεν εννοώ ότι ήταν ισοπεδωτικός ούτε υβριστής φυσικά, αλλά από αυτά που έχω διαβάσει δε διακρίνω κάποια ιδιαίτερη εκτίμηση και συμπάθεια στο πρόσωπο του «θεανθρώπου». Η φράση του «δεν υπήρξε παρά ένας και μοναδικό χριστιανός, κι αυτός πέθανε πάνω στο σταυρό» δεν ξέρω αν κρύβει κάποια λανθάνουσα συμπάθεια. Απʼ την άλλη πλευρά όμως, στο «ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο», για παράδειγμα, μιλάει εμμέσως πλην σαφώς για αυτοεξαπάτηση του Ιησού – μια αυτοεξαπάτηση υψηλού επιπέδου! Μετά από μια διεισδυτική νομίζω ανάλυση της ψυχολογίας του «ασκητή» και του «αγίου», γράφει σε κάποιο σημείο:
«Εξυπακούεται ότι σε αυτή την εικόνα του αγίου, τη σχεδιασμένη σύμφωνα με τον μέσο όρο ολόκληρου του είδους, μπορούμε να αντιτάξουμε πολλές άλλες φιγούρες που θα προξενούσαν, αναμφίβολα, πιο ευχάριστη εντύπωση. Μεμονωμένες εξαιρέσεις διακρίνονται από το είδος, είτε από μια μεγάλη γλυκύτητα και μια μεγάλη αγάπη για τους ανθρώπους, είτε από τη σαγήνη μιας δύναμης προερχόμενης από αμεταχείριστη δράση¨ άλλες είναι ελκυστικές στον ανώτερο βαθμό, επειδή απατηλές αντιλήψεις έχουν εξαπλωθεί σε όλη τους την ύπαρξη, με χειμάρρους φωτός. Αυτή είναι, για παράδειγμα, η περίπτωση του περίφημου θεμελιωτή του χριστιανισμού που θεωρούσε τον εαυτό του ενσαρκωμένο Υιό του Θεού και έτσι, ένιωθε εξαιρετέος από την αμαρτία¨ τόσο που, από μια χίμαιρα – που δεν οφείλει κανείς να κρίνει πολύ σκληρά, επειδή όλη η Αρχαιότητα βρίθει από υιούς του Θεού – έφτασε στον ίδιο σκοπό…το αίσθημα της απόλυτης εξαίρεσης από την αμαρτία, από την πλήρη ανευθυνότητα που σήμερα ο καθένας μπορεί να αποκτήσει μέσω της επιστήμης.» («Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο μέρος Ι : η θρησκευτική ζωή»)
Επίσης, δεν έχω διαβάσει τον «Αντίχριστο», αλλά ο τίτλος και μόνο με προδιαθέτει για το πνευματώδες επιτιμητικό του ύφος.
Anyway...εγώ αυτή την αίσθηση έχω…
Εγώ, πάντως, ποτέ δε θα ρωτούσα μια τέτοια γυναίκα! Ούτε αυτήν, ούτε το… «πνεύμα» της!Αρχική Δημοσίευση από Uluru:We'll never know. Βetter ask his sister!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
16-08-08
01:06
'Ενα εκπεσόν ζώο τον θεωρούσε ο Νίτσε (με αυτά ή με άλλα λόγια), με τη γενικότερη φιλοσοφία του οποίου όμως έχω γενικά κάποιες ενστάσεις και κάποια ερωτηματικά γιατί πχ να μην δούμε τον άνθρωπο ως εκπεσόντα άγγελο ή γιατί να μην δούμε το εκπεσόν ζώον απλά ως μια παροδική εξελικτική κατάσταση, κοσμοθεωρία που θα συνέβαλλε και στην ανύψωσή μας. Αν δεχτούμε την νιτσεική αντίληψη, τότε απορώ με ποιό τρόπο θα οδηγηθούμε στον Υπεράνθρωπο που επικαλείται, ή για να το πω καλύτερα, πώς το εκπεσόν ζώον θα γίνει Υπεράνθρωπος, αν πρώτα δεν γίνει 'Ανθρωπος ;
Για μένα αυτή η “μετάβαση” απʼ τον άνθρωπο στον υπεράνθρωπο δεν αποτελεί, φυσικά, κάποια νομοτελειακή εξελικτική διαδικασία, αλλά ουτοπία. Θεωρώ τον υπεράνθρωπο ουτοπία – και δε λέω "ιδανικό", διότι ενδέχεται να θεωρείται αντικοινωνικό πρότυπο για κάποιους. Μπορεί να υποστηριχτεί δηλαδή ότι ο Νίτσε δεν ενδιαφέρεται τόσο για το "καλό" της ανθρωπότητας και τους σκοπούς της όσο για τον εκλεκτό, τον υπεράνθρωπο, ο οποίος δε συγχρωτίζεται με τη "μάζα", υιοθετεί και εφαρμόζει κατά βάση το δικό του σύστημα αξιών παρά το κοινωνικό, δεν είναι "κοινός". Πολύ γενικόλογο έτσι όπως το διατύπωσα, αλλά anyway… Το πόσο 'καλή" ή "κακή" είναι μια τέτοια οπτική είναι άλλη κουβέντα…Χώρια δηλαδή που, απʼ όσα έχω καταλάβει, ο ίδιος ο Νίτσε αποφεύγει να δώσει μια σαφή περιγραφή για τον υπεράνθρωπο. Υποστηρίζεται, άλλωστε, ότι αγαπούσε να γράφει αινιγματικά και ποιητικά γιʼ αυτόν, έτσι οι εκτιμήσεις που γίνονται είναι σε κάποια σημεία υποκειμενικές…όπως και η δική μου.
Τώρα…τι είναι ο άνθρωπος
Δε γνωρίζω και τέλεια το περιεχόμενο των σχετικών φιλοσοφικών αντιλήψεων, αλλά πιστεύω πως η καθεμιά από αυτές –όποιες κι αν είναι - είναι καταδικασμένη να συλλαμβάνει το θέμα μονοσήμαντα. Σε γενικές γραμμές έχω την αίσθηση πως ο άνθρωπος νοείται είτε απλώς σαν υπόσταση, σα μια στατική εικόνα (π.χ, σαν κάτι που αποτελείται από σώμα και ψυχή, από νου, ψυχή και σώμα…κτλ…κι αυτό είναι όλο), είτε σα μια δυναμική κίνηση όπου δίνεται σημασία όχι στο τι είναι ο άνθρωπος, αλλά στο τι προσπαθεί να γίνει, άλλοτε έχουμε και συνδυασμούς (π.χ ο άνθρωπος σαν "εικόνα και ομοίωση του Θεού" είναι μια αντίληψη που εκφράζει συγχρόνως και μια δυναμική, εξελικτική πορεία προς την "τελειότητα")….anyway…δε συμμαζεύεται… Το θέμα δεν έχει τελειωμό εφόσον εμπλέκονται ποικίλες θεωρήσεις (π.χ, ψυχαναλυτικές) , ενώ δε λείπουν και πάσης φύσεως συνδυασμοί.
Για μένα, πάντως, το ερώτημα τι είναι ο άνθρωπος εμπεριέχει και το τι μπορεί να γίνει ο άνθρωπος. Και ο stangelove κάπως έτσι το αντιμετωπίζει αν εννόησα καλώς.
Λοιπόν, το θέμα που άνοιξες αγαπητέ Uluru είναι τόσο ευρύ που μπορεί να χωρέσει το περιεχόμενο και τις προβληματικές πληθώρας θεματικών.
Π.χ.
"ελεύθερη βούληση" (πόσο "ελεύθερη" είναι άραγε )
"ανθρώπινη φύση" (είναι κατά βάση "κακή και εγωιστική"; Είναι "αγγελικά πλασμένη"; είναι "ουδέτερη"; Είναι κάτι άλλο; Τι είναι; Μπορεί να υπάρξει κάποιος κοινώς αποδεκτός ορισμός; )
Κοντολογίς…τρέχα γύρευε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.