Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
30-10-12
10:53
-και σιγουρα δεν ταιριαζει στις ερωτικες σχεσεις-
Πώς δεν ταιριάζει. Έχουμε μια ερωτική σχέση με το θάνατο. Χωρίς αυτόν δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε. Ό,τι γεννάται πεθαίνει, μαζί και οι έρωτες. Γι' αυτό δεν μιλά η θεματοθέτης; (Αλλά ποιος διαβάζει τους θεματοθέτες...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
27-08-08
00:25
Πάντως η δική μου ερώτηση θεωρώ πως ήταν σαφής.β. Θες να πεις πως ο φόβος του θανάτου είναι ένστικτο;
Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι το εξής:
Αν η συνέντευξη του Freud που παρέθεσες δεν απαντούσε στη δική μου ερώτηση, τότε με βάση ποιά επιχειρήματα τεκμηριώνεις την αποψή σου ότι "Το πως αντιλαμβανομαστε το θανατο εχει να κανει με το ενστικτο μας" η οποία κατά τα φαινόμενα ήταν η απάντησή σου στην ερώτησή μου;
Δεν αμφιβάλλω ότι έχεις ξαναδιαβάσει κι άλλωτε αυτά που δημοσίευσα, όμως φοβάμαι ότι απ' αυτά δεν προκύπτει το συμπερασμά σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
22-08-08
14:11
Νέρι: Ευχαριστώ για την όμορφη απάντηση. Θα απαντήσω με τη σειρά μου μετά το Σ/Κ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
21-08-08
12:51
Συμφωνω οτι ο Θανατος και η Αλλαγη ειναι καταστασεις απο τις οποιες δεν υπαρχει διαφυγη, οπως λες, αλλα δεν καταλαβαινω πως αυτο μπορει να δωσει μια διαφορετικη θεωρηση του θανατου, οπως παρατηρεις...Ουτε πως μπορει η ιδεα που εχουμε για τον θανατο να ειναι θεμα "εκπαιδευσης" και οχι απλα ενστικτου...
α. Γι' αυτό χρησιμοποίησα τη λέξη "μπορεί". Σε μένα αυτή η σκέψη λειτουργεί.
β. Θες να πεις πως ο φόβος του θανάτου είναι ένστικτο; Μπορείς να το τεκμηριώσεις αυτό;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
21-08-08
00:52
Καταλαβαίνω τι θες να πεις. Ίσως θα έπρεπε κι εγώ με τη σειρά μου, να είχα βάλει τα εισαγωγικά στη λέξη πεθαίνουμε και όχι στη λέξη αλλαγή, ώστε να είναι περισσότερο κατανοητό αυτό που ήθελα να πω.
Αν ξαναδιαβάσεις το παραπάνω κείμενο που παρέθεσα θα δεις ότι ο συγγραφέας του αναφέρει πως τα Χ κύτταρα ζουν Χ χρόνο (άρα μετά πεθαίνουν) και τη θέση τους παίρνουν νέα κύτταρα και όλα αυτά εν όσο βρισκόμαστε εν ζωή... Δεν είναι καταπληκτικό;
Ο Θάνατος, όπως και η Αλλαγή, είναι καταστάσεις από τις οποίες πράγματι δεν υπάρχει διαφυγή κι αυτό από μόνο του ίσως μπορεί να μας δώσει μια διαφορετική θεώρηση του Θανάτου.
Αν ξαναδιαβάσεις το παραπάνω κείμενο που παρέθεσα θα δεις ότι ο συγγραφέας του αναφέρει πως τα Χ κύτταρα ζουν Χ χρόνο (άρα μετά πεθαίνουν) και τη θέση τους παίρνουν νέα κύτταρα και όλα αυτά εν όσο βρισκόμαστε εν ζωή... Δεν είναι καταπληκτικό;
Ο Θάνατος, όπως και η Αλλαγή, είναι καταστάσεις από τις οποίες πράγματι δεν υπάρχει διαφυγή κι αυτό από μόνο του ίσως μπορεί να μας δώσει μια διαφορετική θεώρηση του Θανάτου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
20-08-08
23:40
Και αυτό επειδή ποτέ όσο ζούμε δεν θα έχουμε την εμπειρία του θανάτου, ώστε να καταλάβουμε περισσότερα γι' αυτόν.
Στην πραγματικότητα πεθαίνουμε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μας όμως αυτό το ονομάζουμε “αλλαγή”. Κάθε αλλαγή είναι ένας μικρός θάνατος που αναγεννά. Κάθε είδους θάνατος είναι απαραίτητος για την εξέλιξη και τη ζωή.
Ακόμα και το σώμα μας αναγεννάται σχεδόν ολοκληρωτικά με το πέρασμα του χρόνου:
Αξιοποιώντας μια παρενέργεια του ψυχρού πολέμου (την απελευθέρωση ραδιενεργού άνθρακα στην ατμόσφαιρα και τη βαθμιαία ενσωμάτωσή του σε όλους τους φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς, από το πλαγκτόν ως τον άνθρωπο), ερευνητές του Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Σουηδίας ανακάλυψαν ότι το σώμα μας είναι πολύ νεότερο από ό,τι νομίζουμε χάρη στην εκτεταμένη ανανέωση των ιστών. Ετσι διαπίστωσαν ότι τα επιθηλιακά κύτταρα τα οποία επιστρώνουν το εσωτερικό του εντέρου ζουν μόνο 5 ημέρες. Αντίθετα, τα υπόλοιπα εντερικά κύτταρα έχουν έναν μέσο όρο ζωής της τάξεως των 15,9 ετών. Τα κύτταρα της επιδερμίδας ανανεώνονται κάθε 10-15 ημέρες. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια ζουν κατά μέσον όρο 120 ημέρες. Το ανθρώπινο ήπαρ ανανεώνεται εξ ολοκλήρου κάθε 300-500 ημέρες. Ολόκληρος ο ανθρώπινος σκελετός αντικαθίσταται κάθε 10 χρόνια.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε το Θάνατο είναι προϊόν εκπαίδευσης όπως και τόσα άλλα. Ο άνθρωπος έχει μια αφύσικη (αφού το μόνο σταθερό πράγμα στο σύμπαν είναι η αλλαγή) προσκόλληση στη στασιμότητα. Τα είπε πολύ ωραία παραπάνω ο Dr.
Φυσικά δε μιλάω εκ του ασφαλούς (πως θα μπορούσα άλλωστε ) ούτε με πονάει λιγότερο από οποιονδήποτε η απώλεια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.