Ναι εχουμε ενα σωρο αυτοματισμους, αλλά οπως βλεπεις, ο χρονος μας μειωνεται συνεχως, και ο εκνευρισμος και οι ρυθμοι ζωης αυξανονται συνεχως. Μια βολτα στην επαρχια , ειναι σαν ταξιδι πισω στο χρονο. Και οσο πιο μακριά , τοσο πιο πισω. Και τελικά, δεν συζηταμε για τον χρονο αυτο καθεαυτο, αλλά για το στρες. Δε νομιζω να τιθεται θεμα οτι αυξανεται συνεχως.Εν μέρει έχεις δίκιο. Γιατί όμως πιστεύεις ότι τότε δεν ήταν το ίδιο τσιτωμένοι;
Το ότι ζούμε με άλλους ρυθμούς, δε σημαίνει ότι είμαστε χειρότερα ή καλύτερα. Είναι απλά αλλιώς.
Και παλαιότερα είχαν χιλιαδυό απλά ήταν άλλου τύπου, π.χ. μπορεί μια εργαζόμενη μητέρα να είχε περισσότερο χρόνο για το σπίτι, αλλά μόνο ελάχιστες είχαν πλυντήριο πιάτων, ελάχιστες έπερναν γυναίκα τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, λιγότερες οδηγούσαν, ελάχιστα σπίτια είχαν υπολογιστή, κλπ. Όλ' αυτά συνεπάγονταν περισσότερο χρόνο ενασχόλησης με πράγματα που σήμερα αυτοματοποιούνται, άρα απασχολούσαν και περισσότερο το μυαλό τους και ήταν λόγοι τσιτώματος.
Για το θεμα ανθρωπου-ζωου : μηπως κολλαμε λιγο στις ονομασιες ; Δλδ αν πουμε ενα (απο τα πιο εξελιγμενα, οχι καμιά κάμπια ) ζωο "εναν απλουστευμενο και κατωτερο ανθρωπο", και το μωρακι "ενα εξελιγμενο και ανωτερο ζωο", δε νομιζετε οτι ειναι τοσο λεπτες οι γραμμες που χανουμε την ουσια αν ασχολουμαστε με αυτες ; Μηπως δεν υπαρχουν και ζωα που σε καποιους τομεις ειναι πολυ πιο εξελιγμενα απο εμας ; Και τελικά μηπως αδικα καταληξουμε να συζηταμε τι ειναι εξελιξη ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Να σου πω: οκ σημερα εχουν λιγοτερο χρονο, αρα δεν περνα πολλες ωρες μαζι του , αρα εκνευριζεται λιγοτερο απο την συχνη επαφη. Αυτο ομως δε κανει μαλλον καμια διαφορα, καθως σημερα ειμαστε τσιτωμενοι απο χιλιαδυο άλλα, και εκει που πριν 20 χρονια θα θελε πχ 2 ωρες ενα παιδι να σε τσιτωσει, τωρα μπορει ευκολα και σε μιση.
Και μη ξεχναμε, οτι δεν μιλαμε τοσο (εγω τουλαχιστον) για χειροδικιες απο εκνευρισμο ή ελειψη υπομονης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πηγη : Straus M.A., and Stewart, JH. (1999). "Corporal punishment by American parents: national data on prevalence, chronicity, severity, and duration, in relation to child and family characteristics." Clinical Child and Family Psychology Review, 2 :55 -70.
Και οσο πιο πισω χρονικά, τοσο μεγαλυτερο % υποστηριζε, οχι απλα μια ξυλιά που και που, αλλά και πιο συχνες παρεμβασεις.
Και συμφωνα με μια άλλη μελετη, το % των γονεων που ασπαζονται καποια μορφη βιας, πεφτει συνεχως.
Δηλαδη το ξυλαρακι μειωνεται....αλλά τα κωλοπαιδα αυξανονται ! (δε νομιζω να αμφιβάλλει κανείς οτι καθε γενιά παιδιων ειναι και πιο "αντε γεια" )
Φυσικα ειναι πολλοι οι παραγοντες που συμβαλλουν στην αυξανομενη "αντε γεια"-μάρα των νεων παιδιων...αλλά στα πλαισια της συζητησης ειπα να τονισω οτι κι αυτος ο παραγοντας μπορει να ειναι ενας εξ αυτων που ευθυνονται (όπου παραγοντας = οι γονεις που θα κανουν οτιδηποτε για να μην αγγιξουν το παιδι και παθει τιποτα και γινει...Χουλκ )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Προφανως μιλαω για τα παιδια στα οποια τα προβληματα προκυπτουν απο την νοοτροπια "μη το αγγιξουμε/πονεσουμε/δυσαρεστησουμε (πανε πακετο συνηθως) και αρχισει τα ναρκωτικα αργοτερα".Και σε αυτά τα Χ παιδιά, θα ευθύνεται το ότι δεν έφαγαν ούτε ένα σκαμπίλι που έγιναν προβληματικά, ή άλλοι Χ παράγοντες;
Και στα παιδια του, εφαρμοζει αποψεις άλλων ; οχι τις δικες του ;Νομίζω σου έχω πει ξεκάθαρα οτι ΑΔΙΑΦΟΡΩ ΠΑΝΤΕΛΩΣ για το πως μεγαλώνεις εσύ την οικογένεια σου και ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ να σε έχω κριτικάρει για αυτό. Κριτικάρω τις απόψεις σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oχι. Απλά αυτοι που ειναι υπερ της πληρους απουσιας βιας, επιχειρηματολογουσαν αντιμετωπα και σε αυτους που ελεγαν οτι δε θα παθει τιποτα για μερικες περιστασεις. Ασε που νομιζω οτι κανενας δεν ειναι υπερ της βιαιης διαπαιδαγωγησης. Ακομα και ο Αγγελος ειχε πει "Εγω βεβαια ελπιζω να μη χρειαστει ποτε να δειρω τα παιδια μου(ελπιζω να είναι αρκετα έξυπνα ώστε να μην χρειαστει..)-όταν κανω...Είναι η έσχατη και η χειροτερη λυση...". Και ο Buggs κατι αντιστοιχο. Επομενως μηπως κατα βαση συμφωνουμε ολοι, και απλά οι μεν νομιζαν οτι μιλαμε για καθημερινο ξυλο ; Ή αυτο συνεβη, ή η διαφωνία ήταν στο αν χρειαζεται και αυτο το λιγο ξυλο ή οχι.Τι λες?!
Αυτοι που ειναι υπερ της βιαιης διαπαιδαγωγησης αναφερονταν τοση ωρα σε ενα σκαμπιλι κατα τη διαρκεια αυτης και οι υπολοιποι στο οτι αυτο το ενα σκαμπιλι θα κανει το παιδι αργοτερα προβληματικο και δεν το εχω καταλαβει?!
Κοιταζοντας λιγο τα παλια ποστ , ειναι ενδιαφερον οτι εχουν ειπωθει ηδη τα παρακατω πχ :
Ειδες λοιπον που δεν διαβαζουμε προσεκτικα ; Και μην εισαι απολυτη. Τωρα μιλας για το πιο σκανταλιαρικο παιδι του κοσμου ; Να καταλαβω δλδ. Μιλαμε οτι ΠΑΝΤΑ θα προσπαθουμε να περασουμε το μηνυμα μας χωρις σωματικη βια. Πες λοιπον οτι το καταφερνουμε στο 90% των περιπτωσεων. Στο 10% θα πεσει η μπαφλα ! Οχι ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που κανει μια σκανταλια! Μα οταν λεω οτι μαζι μιλαμε και χωρια καταλαβαινομαστε...
Αυτο που ειπε ο Μοναχος , φυσικα μπορει να συμβει. Οχι ομως με σποραδικες ελαχιστες στιγμες ελαφριας σωματικης βιας, που δεν αρκουν για να εντυπωθουν στο παιδι και να προκαλεσουν μονιμο προβλημα.
Να ξεχωριζουμε τις καταστασεις παιδια, γιατι μπλεκουμε χωρις να διαφωνουμε επι της ουσιας.
Και ριχνοντας μια ματια στο τοπικ, δεν ειδα πουθενα και κανεναν, να θεωρει τη βια απαραιτητη και συχνη.Αρα δε συζηταμε τοση ωρα γιαυτο (αφου συμφωνουμε ολοι), αλλά για το αν χρειαζεται ή βλαπτει και η πιο αραιη χρηση της.Το ξαναλεω για 1000στη φορα λοιπον : "ΔΕΝ μιλαμε για οικογενειες οπου χρημοποιειται η σωματικη βια ως κυριο μεσο διαπαιδαγωγησης ! Αυτες ειναι προχωρημενες και κατακριτεες καταστασεις και ΚΑΝΕΝΑΣ εδω μεσα δεν την εγκρινει.".
Εμενα κατι μου λεει οτι για καθε παιδι που εφαγε και Χ ποσοτητα ξυλου μικρο (οπου Χ δεν ειναι κατι υπερβολικο σε ενταση ή συχνοτητα) και βγηκε προβληματικο εξαιτιας του,....θα υπαρχουν περισσοτερα απο 1 που δεν εφαγαν ουτε ενα σκαμπιλι, και βγηκαν προβληματικα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@ Νininaοu : Κατανοω τις ανησυχιες σου, αλλά υπαρχουν πολλά "αν" και "ισως" στα λεγομενά σου, καθως και καποια σημεια που υπαρχει μια μικρη συγχυση.
Αναφερεσαι στα αρχικα ερωτηματα, περισσοτερο σε μια πιο συχνη χρηση βιας, ενω δε βλεπω κανεναν να ανεφερεται για βια επι μονιμου βασεως (οκ ισως ο buggs ).
Ο φοβος απο αλλον δεν ειναι ενστικτο ; Τι εννοεις ; Αν σε φοβισω εγω (πχ δειχνοντας σου ταAν το παιδί συνετιστεί, από φόβο - όταν ο φόβος προκαλείται από άλλον δεν είναι "ένστικτο"- ίσως να πάψει να κινδυνεύει. Ίσως όμως να αρχίσει να μας φοβάται και σε άλλα πράγματα. Ίσως να γίνει πιο παθητικό, μ'έναν τρόπο που δύσκολα θα τον καταλάβουμε. Θα μείνουμε κι εμείς ύσηχοι και αυτό, επιφανειακά.
Δεν τιθεται καν θεμα μικρου ρισκου, γιατι μιλαμε για τοσο λιγες και ειδικες περιπτωσεις, που μονο καλο θα κανουν (αν ειναι σωστα επιλεγμενες). Αντιθετα, σε καποιες απο αυτες, αν δε το καναμε, τοτε μπορει να υπαρχει ρισκο. Ολοι μας θα προτιμησουμε να αφιερωσουμε χρονο στην ιδανικη λυση. Αυτο ομως να ξερεις οτι ειναι σχεδον ουτοπικο μεν, ενω παραλληλα δεν εχει να κανει αποκλειστικα με θεμα χρονου. Δλδ δεν αναφερεται η σπανια βια, ως εναλλακτικη και μπαλωμα...επειδη δεν εχουμε χρονο. Ισως να ειναι και ετσι σε καποιες περιπτωσεις, αλλά οχι παντα.Τι να επιλέξω λοιπόν; Να πάρω ένα ρίσκο, έστω κι αν δεν είναι και "φοβερό" ή να επιλέξω έναν ασφαλή τρόπο; Για κάθε κακό αποτέλεσμα της "ξυλιάς", ή ενδεχόμενο κακό αποτέλεσμα ας πούμε, έχω να σου πω κι άλλο ένα. Ενώ, για κάθε μειονέκτημα του άλλου τρόπου, έχω δέκα θετικά. Θα προτιμήσω λοιπόν, να αφιερώσω χρόνο για κάτι που σίγουρα είναι εφικτό, αλλά και χρονοβόρο, και ύστερα να απολαμβάνω τα αποτελέσματά του που διαρκούν μια ζωή, παρά να βιαστώ, για γρήγορο και εφήμερο αποτέλεσμα, παίρνοντας το όποιο "ασήμαντο" ρίσκο.
Ελπίζω όμως ότι αυτό που κάνει την διαφορά να είναι α) όλη η συμπεριφορά του γονιού και όχι μόνο οι "κακές" στιγμές και β) η ουσία που είναι η αγάπη και που διαφαίνεται σε όλες μας τις στιγμές με τα παιδιά μας.
Τέλος θέλω να πω στην νεραϊδα επειδή κι εγώ έζησα και τις δύο συμπεριφορές στο σπίτι μου, ότι ενώ προτιμούσα τον πατέρα μου που δεν χτύπαγε και διδάχτηκα και από τις δύο συμπεριφορές, αυτή που έδινε το ξύλο ήταν η μάνα μου η οποία ήταν μαζί με τα παιδιά της όλη την ημέρα και όχι ο πατέρας μου που μας έβλεπε πολύ λιγότερες ώρες λόγω δουλειάς. Δεν ξέρω την περίπτωση σου αλλά αν δεν δοκιμαστούν τα όρια σου ποτέ, δεν ξέρεις αν μπορείς να τα ξεπεράσεις και πόσο. Εγώ ούτε καν φώναζα πριν κάνω παιδιά αλλά άφηνα πάντα τις καταστάσεις να ξεθυμάνουν ώστε να συζητηθούν "εν ψυχρώ".
Πάντα τα παιδιά ξέρουν αν του αξίζει ή όχι μια τιμωρία. Το θέμα είναι ότι πολύ συχνά τα παιδιά δοκιμάζουν τα όρια των γονέων, απλά και μόνο για να δουν μέχρι που μπορεί να φτάσουν. Υπάρχουν παιδιά που από μόνα τους αντιλαμβάνονται, που πρέπει να σταματήσουν και άλλα που τραβάνε το σχοινί, για να δουν μέχρι που φτάνει. Είναι θέμα χαρακτήρα. Και βέβαια πάντα τα παιδιά προσπαθούν να βρούν τρόπους, να επιτύχουν το στόχο τους. Και επειδή είναι παιδιά, πολλές φορές δεν αντιλαμβάνονται ότι ο στόχος δεν είναι εφικτός τη συγκεκριμένη στιγμή.
Μηπως εισαι υβριδικής τεχνολογιας μοντελο ; Καλο θα ηταν αυτο. Μπορει και τα παιδια σου να "φορτωνουν" με τις μπουφλες που παιζουν μεταξυ τουςΕγώ μικρός είχα το βίτσιο, όταν έβγαινα απο το μπάνιο,να βάζω το δάκτυλο μου σε μία πρίζα σούκο με καπάκι... είχα πάθει δυο τρείς ηλεκροπληξιες έτσι μέχρι να μου περάσει η όρεξη...
Συμφωνω, πολλοι γονεις ειναι υπερβολικοι σε αυτο. Ομως μη παμε και στο αλλο ακρο αθελα μας, επειδη φοβομαστε οτι ενα σκαμπιλι θα το κανει προβληματικο αργοτερα..Lugar.
Όταν τίθεται θέμα ζωής και θανάτου, αλλάζουν τα πράγματα. Σπάνια όμως συμβαίνει αυτό. Τις περισσότερες φορές, είμαστε υπερβολικοί με τα παιδιά και τους κινδύνους που διατρέχουν να χτυπήσουν.
Ε τι λεω απο την αρχη ;Δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί σου Lugar.
Όταν τίθεται θέμα ζωής ή θανάτου, άλλωστε, παίζει ρόλο και ο χρόνος. Τότε βιάζεσαι.
Και τότε, ίσως, να "επιτρέπεται" η ξυλιά. Πάντα, όμως, συνειδητοποιημένα. Και σ'ένα πλαίσιο στο οποίο δεν κυριαρχεί η βία, αλλά είναι η έσχατη λύση.
Τα παιδιά θέλουν προσοχή, ασφάλεια, αγάπη και ηρεμία. Συμφωνώ. Όμως στη ζωή τους θα αντιμετωπίσουν και άλλα πράγματα, όπως ότι δεν μπορεί πάντα η προσοχή των άλλων να είναι πάνω τους, πράγμα με το οποίο πρέπει να εξοικειωθούν, ότι θα αντιμετωπίσουν φάσεις ανασφάλειας, αστάθειας, λύπης, πόνου, θυμού κλπ. όχι μόνο δικά τους, αλλά και των άλλων .... και πρέπει να εξοικειωθούν και με αυτά.
Νινινάου δεν υπάρχει γονιός, που δεν θα αισθανθεί κάποιες στιγμές ότι εκνευρίζεται με τα παιδιά του. Εγώ με τη μητέρα μου σφαζόμασταν συχνά, όμως την λατρεύω και μεγαλώνοντας κατάλαβα πολύ καλά γιατί μερικές φορές γινόταν έξαλλη μαζί μου. Και έχω φάει και ξύλο από την μαμά μου, ποτέ όμως δεν ένοιωσα, ότι με τραυμάτισε ψυχολογικά.
Δεν γίνεται να τα περάσει όλα χαρούμενο. Και είναι πολύ σημαντικό και τρομακτικό το αν θα κινδυνέψει ή αν θα καταστρέψει. Ο ρόλος του γονιού εκτός των άλλων είναι να μην κινδυνέψει το παιδί του, είτε σωματικά είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Δηλαδή όταν ένα παιδί κάνει τραμπάλα στο κάγκελο του μπαλκονιού, τι θα πεις; Ότι πρέπει να το βιώσει;; Όχι νομίζω ότι είναι κάτι που δεν θα πειράξει αν δεν το κάνει.Επίσης δεν συμφωνώ με την καταστροφή. Σίγουρα θα κάνει ζημιές κατά λάθος, αλλά όταν το κάνει επίτηδες και δεν το συννετίσεις, τότε θα μάθει ότι να μη σέβεται το χώρο γύρω του.
Δεν είναι καθόλου σπάνιο και μπορώ να σου πω ότι ένα παιδί μπορεί να πάθει κακό από πολύ απλά πράγματα: Από ποτήρια που σπάει, από το ότι τρέχει χωρίς να υπολογίζει δρόμους και αυτοκίνητα, από μικροπράγματα που μπορεί να καταπιεί, από το να χοροπηδάει πάνω στον καναπέ ή στο κρεββάτι του, από το πηρούνι με το οποίο τρώει, ακόμα και από το ίδιο το φαγητό του όταν τρώει και ταυτόχρονα κινείται έντονα, κλπ, κλπ.
Δεν σημαίνει βέβαια ότι θα κλείσουμε ένα παιδί σε γυάλα ή ότι θα το μουρλάνουμε στην τιμωρία και θα το καταντήσουμε στρατιωτάκι, επειδή υπάρχουν κίνδυνοι γύρω μας. Όμως για φαντάσου να έχεις ένα παιδάκι, που πρέπει να το προσέχεις όλη μέρα, να έχεις να κάνεις ένα σωρό δουλειές μέσα και έξω από το σπίτι, να έχεις χίλια πράγματα στο κεφάλι σου και αυτό να σου ζητάει συνέχεια την προσοχή σου και επειδή κάποιες στιγμές δεν την έχει, να θυμώνει και να κλαίει ή να κάνει ζημιές;
Εγώ νινινάου δεν λέω να δέρνεις ένα παιδί για να πονέσει, ούτε και να το κάνεις με το παραμικρό! Και βέβαια υπάρχουν και παιδιά, που δεν θα χρειαστεί ποτέ να τα δείρεις.Μιλάω πάντα για περιπτώσεις, που το παιδί δεν συνετίζεται αλλιώς! Και σε ηλικίες πάντα, που δεν αντιλαμβάνεται με άλλο τρόπο.Ένα παιδί π.χ. 10 χρονών, δεν χρειάζεται να το δείρεις! Θα πρέπει μέχρι τότε να έχεις καταφέρει να βρεις φόρμουλα επικοινωνίας με αυτό το παιδί. Αν δεν το έχεις καταφέρει, κάπου φταίς κι εσύ.
Και βασικά όλα αυτά τα παραθέτω απέναντι στην άποψη που λέει "ποτέ δεν πρέπει να ακουμπήσεις ένα παιδί, γιατί θα του δημιουργήσεις τραύματα". Δηλαδή όσοι φάγαμε 1-2 στον ποπό μικροί, έχουμε τραύματα;;;;
Ή όσοι γονείς ρίξουν 1-2 στο πιτσιρίκι, που τους έχει βγάλει εκτός εαυτού, είναι απαράδεκτοι;;;
Και βασικά δεν δέχομαι από κανέναν που δεν έχει ζήσει 24/7 με ένα παιδί, να μου πεί ότι ποτέ δεν θα το χτύπαγε, γαιτί απλά δεν το ξέρει. Μπορεί και να το έκανε, μπορεί και όχι.
Και κάτι άλλο, τα τραύματα που θα δημιουργηθούν σε μεγαλύτερες σε ένα παιδί, που δεν έχει μάθει να έχει όρια, είναι πολύ χειρότερα από μια -δυο ξυλιές.
Και ξανά σαν παιδαγωγός θα σου πω, ότι υποχρέωση του γονιού είναι να μάθει στο παιδί του να διαχειρίζεται και τα αρνητικά πράγματα. Να σέβεται και τον γονιό και τα άλλα μέλη της οικογένειας. Να το προετοιμάσει για αυτό που θα συνατήσει έξω, στο σχολείο αρχικά και έπειτα στη ζωή του. Δεν φτιάχνεις άλλο "κόσμο" στο σπίτι, αλλά ζεις φυσιολογικά. Έτσι θα μάθει να αντιμετωπίζει και τον έξω κόσμο. Αλοίμονο, αν ένα παιδί δεν δει το γονιό του θυμωμένο ή απογοητευμένο, όπως θα τον δει και χαρούμενο. Είναι ανθρώπινα όλα τα συναισθήματα και το παιδί είναι άνθρωπος!
Μακαρι, αλλά νομιζω οτι απο την αρχη ειπαμε για λυση σε ειδικες περιπτωσεις, κι ομως ακομα αντιτιθενται επιχειρηματα που τελικά ειναι αστοχα μια και υφιστανται σε καταστασεις συνεχους βιας...Και κοφτα θα μιλησεις στο παιδι, και επιβλητικα και αποτομα...το χερι παραυτα μπορει να μεινει μακρια...Και δε μιλαμε για μια - δυο ξυλιες το τριμηνο που λεει ο λογος...γιατι εαν αυτο ηταν το ζητημα, τοτε ολη αυτη η συζητηση των τοσων σελιδων εχει γινει χωρις λογο, αφου ολοι συμφωνουν για τις 2-3 ξυλιες ως εσχατη λυση σε ειδικες περιπτωσεις...
Αυτο ειναι ενα πολυ καλο παραδειγμα όπου απομυθοποιει λιγο τη βια ως "δαιμονα". Βεβαια αν η παιδαγωγικη αποδεχεται αυτη τη λυση ισως θα πρεπε να αναθεωρησειΚαι να προσθέσω κάτι ακόμα. Υπάρχει περίπτωση μια τιμωρία, παιδαγωγικώς αποδεκτή, να είναι χειρότερη για ένα συγκεκριμένο παιδί από το ξύλο: Ενα παράδειγμα, που είδα μπροστά μου:
Είμασταν σε ένα σπίτι, που είχαν ένα μικρό κοριτσάκι 4 χρονών.
Το πιτσιρίκι είχε βάλει στο μάτι, από πριν μια κολώνια της μαμάς του. Η μαμά, πριν πάμε εμείς εκεί προφανώς, του είχε επανειλημένα πει να μην την πειράξει.
Βρήκε ευκαιρία η μικρή με τον κόσμο, έφυγε από την προσοχή της μαμάς, πήγε στην κρεββατοκάμαρα, βούτηξε την κολωνια και ... μπούμ.... !
Η μαμά λοιπόν, παιδαγωγός και αυτή, είπε με πολύ ήρεμο τρόπο στη μικρή, ότι "σου είπα 100 φορές να μην το πειράξεις, γιατί είναι δικό μου. Εσύ το πείραξες και το έσπασες. Εγώ λοιπόν στεναχωρήθηκα και γι' αυτό θα χαλάσω κι εγώ ένα παιχνίδι σου. Και έτσι έπραξε. Ε, η μικρή έκλαιγε 2 μέρες, δεν ηθελε να φάει, δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ και γενικώς..... χαμός!". Το κοριτσάκι είναι 15 τώρα και ακόμα θυμάται, πόσο είχε της είχε στοιχίσει. Και βέβαια εννοείται ότι μετά εξακολούθησε να κάνει σαν παιδί ζημιές. Αυτό δεν είναι τραύμα;;; Και όμως, παιδαγωγικά είναι αποδεκτό.
Εδω τα πηγες καλα για 3 παραγραφους, και στην 4η το χαλασες.Μιλάμε τοσες μερες και, ειδικα αυτοί που ειναι πολυ επικριτικοί, και που στο σύνολο τους ΔΕΝ έχουν παιδιά, δεν έχουν καταλάβει, κι ας ειπώθηκε επανειλλημένως, ότι το ξύλο στο παιδί σου, είναι το έσχατο μέσο, το οποίο μάλιστα σε πληγώνει και πάρα πολύ όταν το κάνεις.
Οτι κάθε γονεας πόυ αγαπάει το πάιδί του προσπαθεί με κάθε τρόπο να το αποφύγει. Μιλάνε όλοι αυτοί απο την οπτική γωνία της κριτικής προς ανθρώπους που δέρνουν τα παιδιά τους εν βρασμώ ψυχής, ή επι τουτοις για να τους σπάσουν τον τσαμπουκά.
Ομως αυτά δεν είναι εκπαίδευση, ανήκουν σε μία ψυχιατρική διερεύνηση και δεν νομιζω ότι έχουν την παραμικρή σχέση με την εκπαιδευτική διερεύνηση και χρησιμότητα που επιζητούμε εδώ μεσα στην φράση "Το ξύλο βγήκε απο τον παράδεισο"
Και ναι, όλα τα παιδιά είναι ζώα αρχικα, εμείς τα κάνουμε ανθρώπους. Αν εσείς οι θεωρητικοι περιμένετε να γίνου ντα δικά σας μόνα τους ή με την εγκυκλοπαίδεια, μάλλον έχετε προαποφασίσει τα παιδιά σας να τα εκπαιδεύσουν βασικά ο παπούς και η γιαγιά, ο παιδικός σταθμός και η τηλεόραση. Υπο τέτοιες συνθήκες μάλλον θα ήταν καλύτερο να μήν τα κάνετε καν.
Να μην κολάς όμως στις λέξεις. Δεν είπα να ξεκινάει κανείς με το δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα χτυπήσει το παιδί. Αλοίμονο, κανείς δεν ξεκινάει με την πρόθεση αυτή. Όπως δεν ξεκινάει και με την πρόθεση ότι θα κάνει λάθη. Αν ήταν έτσι, θα προλαβαίναμε πολλά από αυτά.Κάθε γονιός, για το παιδί του θέλει το καλύτερο ή τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να είναι. Απλά λέω ότι όταν ένας γονιός, συνειδητοποιήσει ότι έκανε ένα λάθος, δεν χρειάζεται και να έρθει η καταστροφή μέσα του. Όπως λέω ότι και αν κάποια στιγμή ξεφύγεις και ρίξεις και καμία, δεν χάλασε και ο κόσμος. Όχι όμως να ξεκινάει κανείς με τέτοια πρόθεση ή έστω με τη δικαιολογία ότι κάποια στιγμή θα το κάνω. Το "δεν έγινε και τίποτα" εκεί πήγαινε!
Αυτό που με ενδιαφέρει να καταλάβεις, είναι αυτό που λέει η ΚουΕ, δεν υπάρχει απόλυτο σωστό ή λάθος. Βλέπεις κατά περίπτωση και κρίνεις.
Να σου πω και κάτι αντίθετο:
Δεν υπάρχουν φορές, που οι γονείς θα έπρεπε να επιβάλλουν τιμωρία και δεν το κάνουν, είτε γιατί είναι πιο ήρεμοι εκείνη την ώρα, είτε γιατί το παιδί κάνει αμέσως κάτι χαριτωμένο και βάζουν τα γέλια αντί να το μαλώσουν;
Αυτό θεωρητικά είναι λάθος, γιατί διαταράσει τη σταθερότητα που πρέπει να έχει ένα παιδί για να συνδέσει μια ζημιά με μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Όμως είναι ανθρώπινο να συμβεί.
Μου έχει τύχει άπειρες φορές να κάνουν κάτι οι μαθητές μου που είναι άξιο επίπληξης ή τιμωρίας και αμέσως μετά να κάνουν κάτι πολύ αστείο για να διορθώσουν τα πράγματα και να βάλω τα γέλια. Κανονικά θα έπρεπε να κρατήσω μια πιο αυστηρή συμπεριφορά εκείνη τη στιγμή για να καταλάβουν το λάθος τους και να μην το επαναλάβουν. Αλλά μερικές φορές δεν μπορείς να κρατηθείς. Και η πιο ελαστική συμπεριφορά ανθρώπινη είναι και θα συμβεί.
Δεν μπορείς να είσαι συνέχεια με το μαστίγιο, αλλά δεν μπορείς να είσαι συνέχεια και με το καρότο. Εκτίμηση της κατάστασης χρειάζεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ο φοβος (λογω του αισθηματος κινδυνου) δεν ειναι απαραιτητα κατι κακο παιδια. Ειναι χρησιμοτατο αισθημα, δε θα ειχαμε επιζησει χωρις αυτο. Μην ακουμε τη λεξη "φοβος" για ενα παιδι και μας πιανει πανικος. Δεν ειναι δα και κανενα φοβερο ρισκο αμα φαει και καμια σε ειδικες περιπτωσεις. Μεγαλυτερο ειναι το ρισκο του απλα να ελπιζουμε οτι δε θα τυχει κατι. Αυτο που λες με το "να την παθει σε ελεγχομενο περιβαλλον" ειναι μια σκεψη που μπορει να βοηθησει. Δεν ειναι συχνα ευκολη, αμεσα αποτελεσματικη, ή και εφικτή ομως. Οπου μπορει να γινει, καλο ειναι να γινει.
Ο κινδυνος και το ρισκο μιας ξυλιας (δε λεμε να το πλακωσουμε στο ξυλο το καημενο), ειναι αρκετα αβασιμος, ακριβως επειδη ειμαστε ολοι επηρεασμενοι απο τις πιο ακραιες καταστασεις βιας μεσα σε οικογενειες που ακουμε γυρω μας. Αν ηταν υπαρκτο αυτο το ρισκο και ο κινδυνος, τοτε ενα πολυ μεγαλο % απο εμας θα ειχε σοβαρα προβληματα, μια και πιστευω οτι το 99% απο εμας εχει φαει και καποια στιγμη καμια αναστροφη/μια στον πισινο.
ΚΑι να τονισω οτι δε μιλαω για υστεριες και ξυλοδαρμους. Πως θα μπορουσα αλλωστε οταν, κατεκρινα ηδη το ξυλο απο νευρα, και μιλαω για συναισθηματικα ελεγχομενη κατασταση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Να κανω μια σκεψη :
το παιδακι δε μπορει να παρακολουθειται 24/7 , πρακτικως αδυνατο. Αν κανει κατι που θετει σε κινδυνο την σωματικη του ακεραιοτητα (δεν εχει σημασια τι, σκεφτειτε οτι θελετε, μπριζες, να περπαταει καπου που μπορει να πεσει απο υψος, φωτια, φαρμακα, υπαρχουν πολλα και μερικα δε γινεται να τα ελεγχουμε/περιοριζουμε παντα), του δειχνετε οτι δεν πρεπει με τα λογια, με παραδειγμα , με αναπαρασταση τι μπορει να συμβει, και τελοςπαντων με οτι σας περασει απο το μυαλο. Ομως το κανει διαρκως. Ισως με τον τροπο σας καποια στιγμη να το εμπεδωσει. Μεχρι να συμβει αυτο, θα ρισκαρετε την σωματικη του ακεραιοτητα ; Ή θα του βαλετε μια φωνη καποια στιγμη , θα το κοιταξετε απειλητικα και θα του ριξετε μια (προσεκτικα), για να παρει το μηνυμα κινδυνου , εστω απλοικα , χωρις να αντιλαμβανεται ακριβως το γιατι, (θα το καταλαβει αργοτερα) ;
Επισης να επισημανω οτι ξυλο για να ξεδωσει ο γονιος ή μονο και μονο επειδη νευριασε, ειναι απαραδεκτο. Αν και δε προτεινω βια γενικα, θα δεχομουν σε ειδικες ελαχιστες περιπτωσεις, καμια σωφρονιστικη, που ομως ειναι υπο πληρη συναισθηματικο ελεγχο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mιλαμε για ατομο που το γνωριζεις καλα, οχι που γνωρισαμε "χτες". Φυσικα ο καθενας εχει τα μυστικά του, αλλά αυτο δεν σημαινει οτι ειναι κακος ανθρωπος.Ως προς αυτό επέτρεψέ μου, να έχω τις αμφιβολίες μου.
Οι περισσότεροι άνθρωποι φαινομενικά είμαστε μια χαρά.
Υπάρχουν πράγματα που τα κρατάμε πολλές φορές για τον εαυτό μας και μόνο και ντρεπόμαστε να τα εκμυστηρευτούμε ακόμα και στον καλύτερό μας φίλο.
Ok 1st off : το οτι δε το χεις σκεφτει εσυ δε σημαινει οτι το σκεφτηκε ο αλλος που το επισημαινει. Ο αλλος βεβαια δεν εκανε και δηλωσεις επ αυτου in the first place..Εσύ που το έχεις σκεφτεί δηλαδή τι έχεις να πεις; Ότι δεν θα έκανες τίποτα αν έβλεπες να χτυπάει το παιδί του κάποιος;
2ον: εγω δε θα λεγα οτι ΚΑΙ θα τον σταματησω, ΚΑΙ δε θα πιαστω στα χερια μπροστα στο παιδι του, γιατι ακριβως το κοβω λιγο δυσκολο να συμβουν και τα 2 ταυτοχρονα. Αυτο λεω τοση ωρα βρε μπουμπουνα
Τι θα εκανα εγω ; Αναλογως (την κατασταση του γονιου, το τι κανει στο παιδι κλπ). Η καλυτερη λυση ειναι να τον ανακοψεις διακριτικα, ετσι ωστε και να μην δει το παιδι κατι, και να μη το παρει πατριωτικα αυτος και αντιδρασει αποτομα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@Hρώ : προφανως οι γονεις αυτου του κοριτσιου τα χουν κανει σαλάτα και ειναι κριμα πραγματικά...Εχουν ξεφυγει αν το παιδι τρομοκτρατειται τοσο για κατι τετοιο. Και πιθανοτατα, οπως σωστα ειπε η Νεραιδα, να το ειχαν υποστει σαν παιδια και οι ιδιοι. Καπου πρεπει να σπαει η αλυσιδα "αμαρτιων" και να γινομαστε καλυτεροι απο τους γονεις μας..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Παντως προσωπικα δε μιλαω για τις περιπτωσεις οπου αυτο γινεται καθημερινα και η βια (εστω και ελαφρια) εχει γινει Νο1 στη λιστα με τους τροπους διαπαιδαγωγησης. Απλά δεν παω και στο αλλο ακρο να δαιμονιζω καθε ιχνος βιας. Αν ειμαστε καλοι γονεις, δε θα μας βγει προβληματικο το παιδι για 5 φορες που εφαγε μπουφλα σε ηλικια που πιθανοτατα δε το θυμαται καν !Τις περισσοτερες φορες Σιμπυ μου, δυστυχως, οι γονεις οταν τις ριχνουν τις 2-3 ξυλιες που λες και σε καλη συχνοτητα, το κανουν μονο και μονο για να ξεσπασουν και οχι για να δειξουν οτι αυτο ειναι λαθος....
Προς οσους ειναι απολυτα καθετα εναντιον της βιας :
1. ειστε σιγουροι οτι ειστε το ιδιο και εναντιον της ψυχολογικής ; Γιατι αν οχι, τοτε μιλαμε για, ακουσια, υποκρισια. Και οντως η ψυχολογικη βια ειναι πιο επικινδυνη.
2. ολα τα παιδια που εφαγαν και λιγο ξυλαρακι σαν μπομπιρες (ή ακομα και πχ μεχρι τα 10, λεω ενα μεγαλο νουμερο), θεωρειτε οτι ειχαν επιπτωσεις και βγηκαν προβληματικα ;
3. Δε σας κανει εντυπωση που συναντατε ανθρωπους μαλαμα, κι ομως ειχαν φαει οχι λιγο, αλλα αρκετο ξυλο μικροι ; Τι ειναι αυτοι ; Freaks of nature?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Του πιανεις το χερι ; Μα ετσι αρχιζετε τις μπουφλες !Του πιάνεις το χέρι με το οποίο θα το χτυπούσε και τον κάνεις ρόμπα σε όλον τον κόσμο;
Νομιζω πως δεν ειναι το ιδιο για ολες τις ηλικιες. Οσο μεγαλυτερα τα παιδια τοσο πιο απαραδεκτο ειναι να καταφευγουμε στη βια...ακριβως επειδη καταλαβαινουν και απλα θελει τροπο. Και ειναι και λιγο διαφορετικο να εισαι 1-2 ωρες μαζι τους, απο το να εισαι πχ 12.Μπορει να μην εχω την εμπειρια του να εχω δικα μου παιδια, ερχομαι ομως σε καθημερινη επαφη και με παιδια και με εφηβους και ξερω πως ειναι να εχεις απεναντι σου καποιον ατιθασο...Εαν επρεπε εγω να επιβληθω με ξυλιες για να με παρακολουθουν και να διαβαζουν, ζητω που καηκαμε...τα καταφερνω παρα πολυ καλα εχοντας κερδισει το σεβασμο τους...
Γιαυτο και ειπα "μπορει και να ειναι"Και εγω καλομαθημενο παιδι ειμαι...και απαιτητικη ημουν και ενα σωρο αλλα....δε χρειαστηκε ποτε να με χτυπησουν για να μου δωσουν να καταλαβω οτι ημουν λαθος ή υπερβολικη...Η ηρεμια στη φωνη του πατερα μου, με ηρεμουσε και ας φαινομουν θηριο ανημερο....
Ολοι μας. Ομως δεν εχουμε αναμνησεις απο τις μικρες ηλικιες ωστε να μας βοηθησουν στην συζητηση. Δλδ δεν ειμαστε εγκυροι μαρτυρεςΕγω θα σου ελεγα απλα οτι εχω υπαρξει παιδι...
Συμφωνω, αλλά θα ελεγα να μην ειστε τοσο απολυτοι, γιατι μπορει αυριο να "παραδωσετε τα οπλα" σε καποια περιπτωση. Δε θα σημαινει αυτοματα οτι γινατε κακοι γονεις. Δεν μπορειτε να περιμενετε ολα τα παιδια σε ολες τις ηλικιες να καταλαβαινουν ολα οσα τους λεμε.Θα του μιλησεις με τον τροπο που θα μπορεσει να αντιληφθει και να ξεχωρισει το λαθος απο το σωστο..
Βρε δε λεω να μιλησει ασχημα το παιδακι. Ο γονιος στο παιδακι λεωΕαν ειχαν κανει σωστη δουλεια, δε θα μιλουσαν ουτε αυτα ασχημα, αλλα ουτε και καποιοι ανευθυνοι γονεις θα κατεφευγαν σε οποιαδηποτε μορφη βιας....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Διαφωνω. Μακαρι να ισχυε. Το ξυλο ειναι ενα επωδυνο ερεθισμα του περιβαλλοντος. Ενας οργανισμος μαθαινει και μεσα απο αυτα ερεθισματα, οτι δε πρεπει να κανει κατι. Αν το σκεφτεις λιγο, δεν εχει μεγαλη διαφορά απο το οτι πχ δε πρεππει να ακουμπαει το χερι του στη φωτια. Εφοσον δε μπορει μονο του να το καταλαβει, το κανει για να αποφυγει την επωδυνη συνεπεια. Το παραδειγμα ειναι απλουστευμενο γιατι πχ το παιδι θα μαθει σχετικα γρηγορα να μην ακουμπαει το ματι της κουζινας. Αλλα αυτο ειναι και πολυ απλο σαν νοητικη διεργασια. Υπαρχουν και καποια αλλα που μπορει να μην μπορει να κατανοησει αν τα εξηγησεις και να πρεπει απλα να μη τα κανει, μεχρι να μπορεσει να κατανοησει το γιατι. Τωρα το πως θα το πετυχουμε αυτο ειναι το θεμα. Το ιδανικο ειναι , παντα να το πετυχαινουμε χωρις βια.Τα όρια τα γνωρίζεις και χωρίς να φας ξύλο.
Τι συμπτωση, κι εγω εχω αδερφη μικροτερη κατα 9 χρονια και ημουν κοντα. Μια χαρα βγηκε και υπηρξαν σποραδικες και σπανιες περιπτωσεις που εφαγε καμια στον πωπο. Δεν επαθε και τιποτα.Έχω αδερφή κατά 9 χρόνια μικρότερη και έχω παρακολουθήσει όλες τις φάσεις της ζωής της, οπότε έστω και η μικρή εμπειρία μου σε αυτό μου λέει ότι ναι μπορείς να πετύχεις αυτό που θες (και ας μην το καταλάβει απόλυτα) χωρίς να φτάσεις σε σημείο να χτυπήσεις το παιδί.
Δε ξερω, ας πει ο ιδιος.Σίγουρα εξαρτάται από την ξυλιά. Απλά όπως μιλάει ο Buggs, μάλλον δεν μιλάει για "χάδια", οπότε ναι θα τρελαινόμουν αν έβλεπα να τρώει μια καλή το παιδί.
Με προλαβε η Cibyllian. : οταν τσιριζει ενα παιδι και κλαιει, ειναι επειδη απο μωρο ξερει οτι θα το φροντισουν και θα κατ επεκταση θα γινει το δικο του. Ειναι ενα αντανακλαστικο και μια στρατηγικη που αρχικά εχει σημαντικο σκοπο να δρα σαν συναγερμος για το παιδι, ομως αργοτερα χρησημοποιειται καταχρηστικά απο το παιδι και αλοιμονο στο γονιο που κανει οτιδηποτε μονο και μονο για να μην ακουει το κλαμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oχι, δεν ειναι κανονας. Ομως συμβαινει πολυ συχνα τα λεγομενα κακομαθημενα (ή καλομαθημενα οπως το θελετε), για να μην πω παντα, ειναι παιδια που δεν γνωρισαν και καποια ορια. Και μερικες φορες ενα τετοιο οριο, μπορει να ειναι και καμια ξυλιά. Ειδικά οταν δεν μπορεις να συννενοηθεις.Δηλαδή όσοι γονείς ΔΕΝ έχουν δείρει τα παιδιά τους έχουν αποτύχει;
Αυτο μπορει να το αναθεωρησεις οταν κανεις παιδιαΚαλά εγώ σε προειδοποιώ πάντως ότι αν σε έβλεπα να βαράς το παιδί σου ή οποιοδήποτε άλλο παιδί μάλλον θα σου έκανα καταγγελία.
Mε αυτη τη φραση ειναι σαν να λες "δεν εχω παιδια και δεν εχω ιδεα του πως ειναι να μεγαλωνεις παιδια" Σορυ, αλλά οχι, δε μπορεις παντα να εξηγησεις κατι στο μικρο παιδι και να το κατανοησει. Μακαρι να γινοταν.Ξέρεις το παιδί είναι ένας μικρός άνθρωπος και έχει και αυτό μυαλό. Αρκεί απλά να μπορείς να του εξηγήσεις τι είναι σωστό και τι όχι.
Και δε μπορω να πω οτι το τελευταιο ποστ του Buggs τα λεει και λαθος...
Δεν επικροτω το ξυλο. Απλά δεν θα παω στην ακραια θεση του να τρελαινομαι αμα φαει και καμια ξυλια καποτε ενα παιδι. Φυσικα δε μιλαμε να ειναι χομπυ και πρωταρχικο μεσο διαπαιδαγωγησης. Οταν στο δρομο βλεπω παιδακια με γονεις και να τους μιλανε πολυ ασχημα ή να τα χτυπανε, θελω να τους δειρω εγω! Και πολλες φορες θεωρω λιγοτερο οδυνηρο μια στον κωλο, παρα να μιλανε ασχημα στο παιδι τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Οσο για την ηλικια μου, εννοεις του σωματος. Γιατι η άλλη μολις επιασε τα 7
Εχω πει αυτη τη φραση καμποσες φορες στη ζωη μου, απο τοτε που την ακουσα απο τον Bruce Dickinson. Μου κινησε την περιεργεια η προελευση της και τελικα δεν ξερουν ακριβως ποιος την ειχε πει, αλλα αποδιδεται σε εναν Γαλλο μοναχο πριν 9 αιωνες[FONT=verdana,helvetica,arial][SIZE=-1]. Μηπως περασες απο κει εκεινη την περιοδο ;όμως όπως έχω ξαναπεί, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις.
Αμην για την τελευταια σου παραγραφο.
Peace (of mind).
[/SIZE][/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αχχ...μαλλον οτι θελει ο καθενας εννοει hamsteraki μου. δεν εξηγειται αλλιως...(καταλαβαινω απολυτα γιατι εκανες την ερωτηση, και μακαρι να χε γινει και απο πιο πριν)Όταν λέμε ξύλο τι ακριβώς εννοούμε? Γιατί υπάρχει διαφορά από "ξύλο" σε "ξύλο"..
και το αντιστροφοκαι παίρνει μέρος στη συζήτηση επειδή ακριβώς τον ενδιαφέρει να τις εμπλουτίσει, ή να ακούσει έστω κάτι νέο που δεν το έχει σκεφτεί, δεν το έχει ζήσει κτλ.
Γιατι πολυ απλα δεν υπαρχει ΜΙΑ αληθεια. Γιατι σε ενα προβλημα δεν υπαρχει ΜΙΑ μονο λυση. Επομενως καλο ειναι να κραταμε ανοιχτο το μυαλο μας σε διαφορετικες αποψεις, να κοιταμε τι γινεται γυρω μας. Δε σου λεει κανεις να ΑΛΛΑΞΕΙΣ αυτο που σου δουλευει. Αλλα εσυ δε δεχεσαι καν οτι μπορει να υπαρχει κιαλλη λυση. Εγω τουλαχιστον δεχομαι οτι το ιδανικο ειναι με πληρη απουσια βιας. Ειναι πολυ καλο και το χαιρομαι, που μεγαλωνεις το παιδι σου μια χαρα ! Δε σημαινει οτι αν αλλαζες κατα 1% τους τροπους σου, θα χαλουσε η συνταγη. Αυτο προσπαθω να σου πω. Το ειπε καλα το hamsterakiΔεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να έχω κάποια άλλη αλήθεια από αυτή που εφαρμόστηκε με επιτυχία.
Kαι γιαυτο μερικες μπουφλες δεν εβλαψαν ποτε κανεναν, και μερικους τους εκαναν και καλο κιολας.Τέλος πιστεύω ότι κάθε μα κάθε γονιός ακολουθεί τελείως μα τελείως διαφορετικό τρόπο ανάπτυξης, διαπαιδαγώγισης, επικοινωνίας με το παιδί του που πιστεύω ότι όλα αυτά μαζί συντελούν και όχι μόνο κάποιο από αυτά ξεχωριστά.
Αστο, παλι δε προσεξες τι εγραψα, τι εκανα quote, γιατι, κλπ.Κάνεις quote το παραπάνω, και παρακάτω μου λες να σου μιλάω ευθέως. Μα, το παραπάνω σε σένα αναφέρεται.
Πλακα κανεις ετσι ; Μα σου ζητησε κανεις να επαναλαβεις αυτο το πραμα ; Αυτο εγινε κατανοητο απο την 1η φορα που το ειπες. Οκ, εσυ διαλεξες ετσι, αλλος διαλεγει αλλιως. Παει αυτο. Η συζητηση εγινε στο γιατι ετσι κι οχι αλλιως. Εκει λοιπον, ειναι που τελικα δεν εγινε ουσιαστικα συζητηση, γιατι σε καθε επιχειρημα που δεν ειχε απαντηση, αναφεροσουν φτου κι απτην αρχη στα ατομα που κανουν συστηματικη χρηση βιας και βγαζουν κολοπαιδα, αποφευγοντας να εκφερεις αποψη για πολυ σποραδικη χρηση βιας. Και παρολο που δε ξερω κι εγω ποσες φορες ξεχωρισαμε την μια κατασταση απο την αλλη....δεν....τα ιδια και τα ιδια. Οποτε επειδη σεβομαι τη νοημοσυνη σου και ξερω οτι καθολου δε σου λειπει, οπως καταλαβαινεις, δεν ειναι θεμα μηκος κυματος, γιατι ακομα κι αν εγω παρεξηγησα τα λεγομενα σου, δε νομιζω να μην καταλαβες εσυ τα δικα μου. Οποτε θα βρισκαμε την ακρη.Επανέλαβα ξανά και ξανά πως ο κάθε γονιός ξέρει καλύτερα για το παιδί του, πόσο πιο λιανά πρέπει να μιλήσει κανείς για να καταλάβουν οι συνομιλητές του πως δεν αισθάνεται να κατέχει την μια και μοναδική αλήθεια -που δεν υπάρχει στην τελική.
Ψυχωση με τα γραπτα σου ; Dont flatter yourself dearΦτάνει ρε Δημοσθένη! Δε λέω, είναι κολακευτική αυτή η ψύχωση με τα γραπτά μου, αλλά δεν έχω κάτι παραπάνω να πω σε αυτό το θέμα
Kαι παρεπιπτοντος το "καθε γονιος ξερει τι ειναι καλυτερο για το παιδι του" , μη το λες πολυ δυνατα και σε ακουσουν (νοημοντα) οντα. Ειναι τοσο προφανεστατα λαθος αυτη σου η πεποιθηση, που ακομα απορω πως την εχεις υοθετησει. Λιγο τον κοσμο γυρω μας να κοιταξουμε, ειναι πασιφανες οτι ΠΟΛΛΟΙ γονεις τα κανουν θαλασσα οσον αφορα την ανατροφη των παιδιων τους ! Προφανως ΔΕΝ γνωριζουν τι ειναι καλυτερο για το παιδι τους. Αλλιως θα ζουσαμε σε εναν απειρως καλυτερο κοσμο. Λες να ναι ολοι οι γονεις οσο καλοι οσο εσυ ; Και μονο του το ΠΡΩΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ποστ στο τοπικ αναιρει αυτη τη φραση.
cheers. και nothing personal
i'm just a little kid myself
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Συγνωμη αλλα εχω το κακο συνηθειο να διαβαζω κατι, να του δινω τη σημασια που εχει σαν γραπτος λογος, και οχι να μαντευω τι μπορει να θελει να πει ο συνομιλητης αλλα επειδη δεν ειναι σαφης του φταινε οι αλλοι.@Lorien: Φαίνεται εκπέμπουμε σε εντελώς διαφορετικά μήκη κύματων γιατί ότι λέω το διαστρευλώνεις και το παραμορφώνεις τόσο, που ούτε εγώ δεν το αναγνωρίζω. Προσπάθησα μα δεν επικοινωνούμε
Και στο λεω φιλικα γιατι ενω ο great Chaos κι εγω εχουμε ουσιαστικα την ιδια αποψη, επειδη την εκφεραμε διαφορετικα (εκεινος γοητευτικα και in a cute way, εγω πιο ωμα), δες πως αντεδρασες στις 2 περιπτωσεις.
Εν ολιγοις , κοιταμε το δεντρο και χανουμε το δασος. Ή δε σαρεσει ο τροπος που γραφω.
Παντως δε δεινχεις κατι τετοιο απο αυτη τη συζητηση. Το λες μεν σαν προταση, αλλα σε ολα τα υπολοιπα δινεις την εντυπωση οτι πιστευεις οτι εχεις βρει την αληθεια.Θέλω να πιστεύω πως είμαι ακόμα -και δεν θα πάψω ποτέ να είμαι- σε μια συνεχή αμφισβήτιση των όσων ήδη γνωρίζω ή πιθανότατα νομίζω πως γνωρίζω.
Θα σου προτεινα αντι να ελπιζεις και να ευχεσαι, να γραφεις με σαφηνεια ακριβως τι θες να πεις ωστε να μπορουν να σε καταλαβουν και οι κακομοιροι χαζουληδες Lorien αυτου του κοσμου. Αμην.Ελπίζω και εύχομαι τουλάχιστον εσύ -και μερικοί άλλοι- να μπορούν να καταλάβουν λίγο καλύτερα από τον Lorien τι εννοώ μέσα από αυτά που γράφω.
Kαι πλιζ, εδω ειμαι, αν θες να μου πεις κατι. Τωρα να ξεκινησω εδω μεσα να μιλαω στον great chaos για τι λες και πως το λες και οτι δε διαβαζεις προσεκτικα κλπ, αντι να στο λεω απευθειας εσενα,... ε δεν ειναι ωραιο.Γιαυτο και στα ειπα σε pm.
Αυτα τα περι "εκπομπων σε διαφορετικα κυματα" ποτε δε τα πιστεψα. Ελληνικουλια μιλαμε, με απλη καθημερινη γλωσσα, μερικα πραματα τα επαναλαβαμε 10 φορες, διευκρυνησαμε οπου εγινε λαθος κατανοησης....απο κει και περα, οποιος δε θελει να ζυμωσει 10 μερες κοσκινιζει , λεει η παροιμια. Πρεπει να θελεις να καταλαβεις τον αλλο για να βαλεις τον εαυτο σου σε θεση που να μπορεις να τον καταλαβεις.
Μια φορα τα δικα μου ερωτηματα δεν απαντηθηκαν απο κανεναν υπερμαχο της παντελους απουσιας βιας. Ισως κατι σημαινει κι αυτο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Aλλο πραγμα εκανε ο Pavlov. Και σορρυ βρε Is αλλα απαντας λες και εχεις παρει Νομπελ Νευρολογιας πανω στο πως λειτουργει ο εγκεφαλος της προεφηβικης ηλικιας. Ασε να φαινεται το οτι ξερεις οτι μπορει να κανεις και λαθος.Καλό το πείραμα του Pavlov αλλά το παιδί δεν είναι σκύλος.
Ολοι μπορει να κανουμε λαθος, κανενας δε διεκδικει το αλαθητο της διαπαιδαγωγησης. Σε μια συζητηση, δεν εχει νοημα να μην τεκμηριωνουμε τις αποψεις μας, διαφορετικα δεν ειναι συζητηση αλλα παραλληλοι μονολογοι και καταθεσης ψυχρων δεδομενων. Σεβαστο φυσικα το να μη θες να πεις γιατι εχεις την αποψη που εχεις.1ον) είπα πως δεν πρόκεται να το δικαιολογήσω. Καταθέτω μονάχα την εμπειρία μου. Είπα τι έκανα εγώ. Δεν είπα ότι έχω τη βίβλο της σωστής διαπαιδαγώγησης.
Μα οταν ειναι πανω απο 13 τοτε ναι ισχυει αυτο γιατι εχει τη νοημοσυνη κλπ,κλπ. Οταν ειναι κατω απο 5 πχ ομως ΔΕΝ την εχει.2ον) είπα πως όπως δεν θα έδερνα ένα παιδί κάτω των 3ων ετών, έτσι δεν θα έδερνα και ένα παιδί πάνω από 13ων ακριβώς επειδή "εχει αναπτυξει νοημοσυνη, εχει διαπαιδαγωγηθει παραπανω και η επικοινωνια σου μαζι του ειναι πολυ καλυτερη"
Τι ειναι πιο λυπηρο/απαραδεκτο/απογοητευτικο : να πρεπει να μπουφλισεις παιδι 5 ετων, παιδι 10 ετων , ή 18 ετων ;
Ουτε να σου αποδειξω οτι το συμπαν διαστελλεται μπορω. Κι ομως διαστελεται. Θες να μην επαναλαμβναεσαι αλλα υποχρεωνεις τους αλλους να το κανουν κατα συρροη. Το ξαναλεω για 1000στη φορα λοιπον : "ΔΕΝ μιλαμε για οικογενειες οπου χρημοποιειται η σωματικη βια ως κυριο μεσο διαπαιδαγωγησης ! Αυτες ειναι προχωρημενες και κατακριτεες καταστασεις και ΚΑΝΕΝΑΣ εδω μεσα δεν την εγκρινει.".Μπορείς να μου αποδείξεις ότι στις οικογένειες που χρησιμοποιούν τη σωματική τιμωρία ώς μέσο διαπαιδαγώγησης δεν συμβαίνουν ατυχήματα και τραυματισμοί, ή έστω ότι συμβαίνουν λιγότερα?
Μάλλον δε μπορείς.
Δεν "θελουμε" να πιστευουμε οτι ειχε αποτελεσματα. Τα βλεπουμε, τα ζησαμε. Οπως εσυ ζεις τα αποτελεσματα στο παιδι σου, ετσι εζησες και τα αποτελεσματα πανω σου. Και ετσι βλεπεις και τα αποτελεσματα σε κοσμο που γνωριζεις.Εσύ μου περιγράφεις μια τακτική που θέλουμε να πιστεύουμε πως μέχρι σήμερα είχε αποτελέσματα,
Να στο πω αλλιως : εσενα οι γονεις σου σε χτυπουσαν ; Πολυ, λιγο , καθολου ; Μην απαντησεις δε χρειαζεται. Απλα σκεψου και μετα βαθμολογησε τον εαυτο σου τι ατομο πιστευεις οτι εισαι και πως σε βλεπουν οι αλλοι (στο θεμα της βιας κυριως).Και ποσο σε επηρεασε η τυχον βια στο συνολο σου. Μετα καντο για μερικους γνωστους σου.εγώ σου περιγράφω μια άλλη τακτική που ΞΕΡΩ ότι είχε αποτέλεσμα, επειδή το έζησα.
Τα διαβασα. Δες ποιο ειναι το ποσοστο τραυματισμων. Επισης δες ποιο ειναι το ποσοστο οπου υπαρχει πληρης απουσια βιας. Επισης παρατηρησε οτι με το "βια" δεν διευκρυνιζουν τι εννουν ουτε ποσο συχνα την χρησημοποιουν. Βαλε και τυχον λαθη της μελετης καθως και οτι εγινε σε μικρο δειγμα και συγκεκριμενης περιοχης της πολης, και θα διαπιστωσεις οτι δεν ειπα τιποτα που δε συμφωνει εστω και με αυτη τη μικρη μελετη. Tα περισσοτερα αν οχι ολα, προβληματικα παιδια (ειτε επιθετικα ειτε με ψυχολογικα προβληματα) προκυπτουν απο σοβαρες καταστασεις που συνηθως ειναι σεξουαλικης κακομεταχειρισης ή υπερβολικης βιας ή απουσιας φροντιδας.Για τα υπόλοιπα που αναφέρεις, έχω παραθέσει στοιχεία στα πρώτα πόστ. Τα διάβασες αλήθεια. Έχω δώσει και links...όπως θέλει να προβληματιστεί παραπάνω...
Πως ξερεις οτι δε τα εχω δει ηδη ; Επειδη δεν εχω παιδι δικο μου ακομα ; Οχι, οχι, ξερω ! Επειδη δε συμφωνω μαζι σου (Βtw η αδερφουλα μου ειναι 10 χρονια μικροτερη μου και εχω παρει μια καλη γευση "γονιου" λογω διαφορων καταστασεων.)The end από μένα. Θα τα δεις μεθαύριο στην πράξη.
Οντως σταματω κι εγω, γιατι δε νομιζω οτι δεν καταλαβαινεις οτι δε μιλαμε για το ιδιο πραγμα. Το χω γραψει 3-4 φορες ηδη, απο ενα σημειο και μετα, αλλαζει το νοημα της συζητησης. Απο "ας συζητησουμε πιο ειναι το σωστο και τι επιπτωσεις εχει καθετι", γινεται "εγω ξερω καλυτερα,δεν εξηγω τα γιατι, θα το δεις στο μελλον".
So ok, you win.Μη δωσετε ουτε ενα σκαμπιλι στο παιδι σας σε ολη του τη ζωη, μπορει να γινει εγκληματιας
next subject
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τι εννοεις πως βγαινει το συμπερασμα μου ; Τι να εξηγησω δλδ ; Ενα μικρο παιδι θα συνδεσει ενα γεγονος με ενα αισθημα. Δε θα κατσει να κραταει αρχειο απο που προηλθε το αισθημα (πχ του πονου).Μιλαμε για μικρο παιδι που δεν εχει εξελιγμενες ανωτερες εγκεφαλικες λειτουργιες.Πως ακριβώς βγαίνει το συμπερασμά σου? Τον πόνο τον προκάλεσε η μαμά όχι το μαχαίρι.
Δικαιολογησε το κιολας, μη το λες ετσι απλα. Ο αντιλογος θα σου πει "οσο μεγαλυτερο ειναι το παιδι τοσο λιγοτερο δικαιολογειται η μπατσα....-->γιατι πολυ απλα εχει αναπτυξει νοημοσυνη, εχει διαπαιδαγωγηθει παραπανω και η επικοινωνια σου μαζι του ειναι πολυ καλυτερη. Αν λοιπον ΤΟΤΕ δε μπορεις να του δειξεις τι πρεπει να γινει και καταφευγεις στη μπατσα, τοτε ειναι που πραγματικα εχεις χασει.Επιμένω. Όσο μικρότερο είναι ένα παιδί, τόσο λιγότερο δικαιολογείται η μπατσα.
Οκ, τοτε σου ευχομαι να μην εχεις ποτε κανενα ατυχημα με οποιοδηποτε παιδι σου, που θα μπορουσε να αποφευχθει αλλα δεν ηθελες να του ριξεις καμια ...γιατι "δεν θα ηταν μονιμη λυση διαπαιδωγωγησης". (περα απο το γεγονος οτι πριν απο τη διαπαιδαγωγηση, προεχει η διαφυλαξη της σωματικης ακεραιοτητας....)Δεν νομίζω πως στη διαπαιδαγώγηση μπορεί να υπάρξει "προσωρινή λύση".
Δλδ μονο με μαγικα θα μπορουσε να εξηγηθει αυτο ; Μην κρινεις εξ ιδιων τα αλλοτρια. Βλεπε το συνολο. Σε αλλες οικογενειες υπαρχουν τραυματισμοι. Ουτε ξερουμε τι εκανε ςεσυ με το παιδι σου, ουτε που το χεις, ουτε τιποτα και δεν εχει και καμια σημασια κιολας. Γιατι ειναι ΜΙΑ περιπτωση.Το δικό μου παιδί πέρασε από αυτή την ηλικία χωρίς να τραυματιστεί, χωρίς να το δείρω και χωρίς να κρύψω τα μαχαίρια και τα γυάλινα βάζα στα ντουλάπια. Magic? Δε νομίζω.
Καθολου αυθεραιτο, αυτην την εντυπωση εχω σχηματισει απο οσα ατομα εχω ρωτησει εγω. Εχεις σχηματισει την αντιθετη και διαφωνεις ; Κανε ενα τεστ και ρωτα. Αν βρεις το αντιθετο, θα με εχεις πεισει οτι πρεπει να το ξαναψαξω.Δε με έχεις συνηθίσει σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Από που το συμπεραίνεις αυτό?
Δεν αποτελει, αλλα τωρα δεν νομιζω να εχουμε τετοια στατιστικα στοιχεια, οποτε ειναι το next best thing. Εσυ τελικα αμφιβαλεις ; Πες οτι η δικη μου αντιληψη ειναι αυτη. Εχεις διαφορετικη ; Ή απλα θες να αμφισβητισεις τη δικη μου ; Και την αντιληψη αυτην την εχω οχι μονο επειδη εχω ρωτησει ενα μικρο αριθμο ατομων, αλλα και επειδη ειναι η πιο πιθανη να ισχυει. Απλα σκεψου οτι στην πλειοψηφια των οικογενειων δε πεφτει βρωμοξυλο με τη σεσουλα, οτι επισης στην μειοψηφια των οικογενειων οι γονεις ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ δεν χτυπησαν τα παιδια τους σε ολη τους τη ζωη. Απο αυτα και μονο, ειναι προφανες οτι οι ενδιαμεσες καταστασεις ειναι οι πιο συχνες.Εσύ είσαι που λες πως η προσωπική εμπειρία δεν μπορεί να αποτελεί στατιστικό στοιχείο
Συνεχιζοντας απο το παραπανω που ελεγα, σκεψου τι ποσοστο παιδιων εχει χτυπησει τους γονεις του, ή γενικα χτυπαει αλλα παιδια κλπ στη ζωη του. Απο αυτο το ποσοστο αφαιρεσε οσα παιδια εχουν φαει πολυ ξυλο απο τους γονεις τους (γιατι δεν ειναι η περιπτωση μας). Τωρα αφαιρεσε ολα τα ποσοστα παιδιων που γινονται βιαια για αλλους λογους. Φανταζεσαι οτι εχει μεινει ενα πολυ μικρο ποσοστο ετσι ;...Δεν εννοώ φυσικά ότι το παιδί θα σε βάλει κάτω να σε ζουπακιάσει, αλλά μια που υπάρχει ο μιμητισμός, το λογικό είναι να προσπαθήσει να σε μιμηθεί. Μια μπάτσα στην ανάποδη της παλάμης του εσύ, μια μπάτσα στην ανάποδη της παλάμης σου κι αυτό. Monkey see, Monkey do.
Κι αν δεν το κάνει σε σένα, θα το κάνει σε κάποιον άλλο που θα αισθάνεται πως έχει το πάνω χέρι.
Ελειπε η λεξη "οταν" στην προταση μου, σορρυ.Εγώ μεγαλώνω παιδί και σου λέω πως γίνεται. Γιατί με αγνοείς τόσο απροκάλυπτα?!
Ειδες λοιπον που δεν διαβαζουμε προσεκτικα ; Και μην εισαι απολυτη. Τωρα μιλας για το πιο σκανταλιαρικο παιδι του κοσμου ; Να καταλαβω δλδ. Μιλαμε οτι ΠΑΝΤΑ θα προσπαθουμε να περασουμε το μηνυμα μας χωρις σωματικη βια. Πες λοιπον οτι το καταφερνουμε στο 90% των περιπτωσεων. Στο 10% θα πεσει η μπαφλα ! Οχι ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που κανει μια σκανταλια! Μα οταν λεω οτι μαζι μιλαμε και χωρια καταλαβαινομαστε...Αδύνατον αυτό. Σήμερα είναι τα μαχαίρια, αύριο είναι η κουζίνα, μεθαύριο τα απορρυπαντικά, έπειτα το μπαλκόνι, έπειτα ο δρόμος έξω απ' το σπίτι...θες να συνεχίσω? Εφ' όσον δε διαλέξεις τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιβολής και διαπαιδαγώγησης, προσωπικά θεωρώ πως δεν είναι εύκολο να το αλλάξεις.
Αυτο που ειπε ο Μοναχος , φυσικα μπορει να συμβει. Οχι ομως με σποραδικες ελαχιστες στιγμες ελαφριας σωματικης βιας, που δεν αρκουν για να εντυπωθουν στο παιδι και να προκαλεσουν μονιμο προβλημα.
Να ξεχωριζουμε τις καταστασεις παιδια, γιατι μπλεκουμε χωρις να διαφωνουμε επι της ουσιας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oχι απαραιτητα. Ειδικοτερα αν ειναι μικροτερο. Το μηνυμα ισως θα ειναι "παιχνιδι με μαχαιρι ---> πονος". Οταν δε μπορει ενα παιδι ακομα μονο του να καταλαβει καποιους κινδυνους, πρεπει να βρεθει προσωρινη λυση. Σε καποιες περιπτωσεις, ειναι αυτη. Εσυ Isiliel θα αφηνες το παιδακι να παιζει με μαχαιρια για να μην τυχον του δημιουργησεις τραυμα απο ενα χτυπημα και μια φωνη ; Με το ρισκο να βγαλει κανα ματι ; No thanks. Kαι μη μου πεις "να προσεχουμε να μην εχει προσβαση σε μαχαιρια". Ολο και καποιος κινδυνος μπορει να υπαρξει που δε μπορουμε να ελεγξουμε. Εκτος αν βαλουμε το παιδι σε καμια γυαλα.Αυτό δημιουργεί μια καταγραφή λοιπόν που λέει περίπου στο παιδί:
"Πρέπει να κάνω ότι λέει η μαμά γιατί έχει περισσότερη δύναμη από μένα"
Η πλειοψηφια των γενιων μας εχει φαει καποιες φορες καμια μπουφλα απο τους γονεις, δε νομιζωη πλειοψηφια να σηκωσε ποτε χερι πανω τους. Χμμ...Το πιθανότερο είναι σε κάποια δεδομένη στιγμή να επιχειρήσει να δοκιμάσει κι εκείνο τη δύναμή του επάνω σου.
Μα μιλαμε οτι δεν γινεται να περασεις το μηνυμα αλλιως. Οποτε εξηγει οτι πρεπει κατι να γινει οπως λεει ο γονιος.Αυτο ειναι αρκετο σε αυτη τη φαση. Καθως μεγαλωνει και εκπαιδευεται το παιδι, θα καταλαβαινει απο μονο του τα γιατι.Μια μπάτσα είναι αρκετή για πολύ λίγο. Και δεν εξηγεί τίποτα. Και δεν μπορεί να παραμείνει μια μπάτσα με το πέρασμα του χρόνου γιατί δε θα έχει καμία επίδραση με τον καιρό.
Βλεπωντας και τα ποστ της ΚΕ, παρατηρω οτι μαλλον μαζι μιλαμε και χωρια καταλαβαινομαστε. Οτιδηποτε λετε οι "απολυτα κατα της βιας" δειχνει να αφορα επαναλαμβανομενα επισοδεια χρησης βιας, ή χρησης βιας ως συνηθισμενο μεσο επιβολης κλπ. Εμεις μιλαμε για γονεις που κτυπησανε το παιδι τους 3-4 φορες σε ολη του τη ζωη. Το οποιο πιστευω εχει γινει στην συντριπτικη πλειοψηφια των ανθρωπων. Επιχειρηματα του στυλ "τι θα γινει οταν μεγαλωσει" κλπ, ειναι ακυρα καθως δε μιλαμε να γινει συνηθειο η βια.
Και δε βλεπω κανεναν να ανησυχει , το ξαναλεω, για την ψυχολογικη βια, που ειναι σοβαροτερη. Αν ανησυχειτε τοσο για 2-3 μπουφλες τοτε πρεπει να βγαινετε στους δρομους για την ψυχολογικη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ουτε φυσικα το προτεινω σε κανεναν. Η μαγκια ειναι να τα καταφερνεις χωρις να χρειαζεται κανενος ειδους βια. Αλλα μην καταστροφολογουμε κιολας αν εχει φαει καμια. Be cool.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν ειπα οτι θα κατανοησει γιατι το χτυπησες. Θα λαβει ενα ερεθισμα το οποιο θα του πει οτι αυτο που εκανε δε πρεπει να το κανει. Το γιατι θα το καταλαβει αργοτερα ετσι κι αλλιως.Όμως κι εσύ απ' τη μεριά σου δε μας λες, γιατί θεωρείς ότι ένα παιδί όταν δεν μπορεί να ξεχωρίσει το Α από το Β, θα μπορέσει να κατανοήσει γιατί το χτυπάς...
Αλλο λες αλλο λεω. Κι εγω ξερω οτι παιζει τεραστιο ρολο το περιβαλλον. Αλλα εδω δε μιλαμε να ειναι ολος ο χαρακτηρας σου στο dna, μιλαμε για 1-2 στοιχεια.Lorien, ναι, υπάρχει και μια προδιάθεση για να είσαι πιο ζωηρός (διαφορετική κατασκευή του νευρικού συστήματος) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ΟΛΟΣ ο χαρακτήρας σου είναι γραμμένος στο DNA. Το περιβάλλον παίζει ακόμη τον πιο καταλυτικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας. Και δεν το λέω εγώ αυτό, αλλά οι έρευνες του κλάδου της "Ψυχολογίας της Προσωπικότητας"..
Αυτο δεν επα κι εγω ;Μπορεί να γίνει όμως κατανοητή η χρησιμότητα των κανόνων αυτών. Η πλήρης διαλεύκανση μπορεί να γίνει και αργότερα, αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία.
Ο φοβος δε βοηθα μονο στην αμεση επιβιωση.Και δεν ειναι καθε περιπτωση διαμορφωση συμπεριφορας. Δε λεμε να δερνουμε το παιδι επειδη δε χρησημοποιει μαχαιροπηρουνο βρε συ !Ναι, ο φόβος είναι από τα πιο χρήσιμα συναισθήματα για να επιβιώσει ένας οργανισμός. Thank God όμως λειτουργούμε σε οργανωμένες κοινωνίες και οικογενειακά συστήματα και πλέον μπορούμε να μιλάμε για διαμόρφωση συμπεριφοράς και όχι επιβίωση
Κατα τα υπολοιπα συνεχιζω να συμφωνω με Κε και Χαος , που συμφωνουν μαζι μου επειδη εγραψα πρωτος , χο,χο,χο !
.......
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν νομιζω οτι εχει δειξει κατι τετοιο η επιστημη ακομα.Υπαρχουν παρα πολλα ακομα που δε ξερουμε για το DNA.Πχ το πως καποιοι γενικα φοβουνται λιγοτερο απο αλλους στη ζωη τους, δεν εχουν καταφερει να το εξηγησουν με επιδραση περιβαλλοντος και το καταλογιζουν στο dna.Edit: ΚΕ, το ότι πολλά παιδάκια "χρειάζονται κάτι παραπάνω από ένα αγριοκοίταγμα και πάντα αντιδρούν σε στυλ ασπρο - μαύρο" δεν είναι γραμμένο στο DNA τους.
Γιατι καποιοι πιστευετε οτι δεν υπαρχει ηλικια που το παιδι δε μπορει να κατανοησει ΓΙΑΤΙ πρεπει να κανει το Α και οχι το Β ; Πως το υποστηριζετε αυτο ;
Μη ξεχναμε οτι μερος του εγκεφαλου μας ειναι "ζωο" και εχει γραμμενο μεσα του το πως να χειριζεται και να ερμηνευει τον φοβο την επιθεση την απειλη.
Ο φοβος δεν ειναι ο σατανας. Πρεπει καποια πραματα να τα φοβομαστε.Ειδικα οταν ειμαστε παιδακια και δε ξερουμε τα γιατι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Για τους σκυλους : λενε να μη τους χτυπας με το χερι, οχι να μη τους χτυπας καθολου. Αν μπορεις να του επιβληθεις χωρις να χρειαστει καμια ξυλια, ακομα καλυτερα.
Οπως το λες μοιζει να μιλας για αρκετο ξυλο, ενω εγω μιλησα για συγκεκριμενες περιπτωσεις, συγκεκριμενες ηλικιες και ΑΝ πεσει καμια φαπα, οτι δε θα παθει και τιποτα το παιδι.Που το στηρίζεις αυτό Lorien? Έχεις καμία μελέτη που να αποδεικνύει ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί σωματική βία γίνονται καλύτερα ή πιο υπάκουα μεγαλώνοντας?
Επομενως οχι δεν εχω ερευνα γιαυτο που αναφερεις γιατι δεν ειναι καν αυτο που ειπα.
Σε συγχαιρω για την κορουλα σου, αν ειναι οπως τα λες, ακουγεται πολυ ωριμη. Απλα και να χε φαει και καμια, δε θα ηταν διαφορετικη, αυτο λεω. Γιατι υπαρχουν γονεις που υπερβαλλουν στο θεμα και τα παιδια καλομαθαινουν.
Υπαρχει μια ηλικια που δεν ειναι δυνατον να δωσεις στο παιδι να καταλαβει ποιο ειναι το σωστο , και την ωριμοτητα να το διαλεγει απο μονο του. Τοτε ή το αφηνεις να κανει οτι του περασει απο το μυαλο ατιμωρητο και χωρις να συνδυαζει κακες πραξεις με επιπτωσεις, ...ή οχι. Και οι επιπτωσεις δεν πρεπει να ειναι η βια φυσικα, αλλα δε θα γινει και καταθλιπτικος ή εγκληματιας αργοτερα αμα εφαγε καμια στον κωλο πιτσιρικας. Διαφωνεις ;
Προσωπικα οσα κακομαθημενα εχω δει, αργοτερα εμαθα οτι οι γονεις τους δεν εδειχναν καποια αυστηροτητα οταν επρεπε, ενω το αναποδο σπανια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ομως απο την αλλη, για καποιες ηλικιες τα παιδια ειναι -σε καποια θεματα-, σαν ζωακια, δεν κατανοουν αμα δε πεσει και καμια κατραπακια. Με σωστη χρηση δεν εβλαψε ποτε κανεναν. Ισα ισα κανει και καλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.