Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
30-03-14
11:53
... Γιατί δεν πρέπει να φτάνεις στα όρια του εαυτού σου? ...
: Μήπως επειδή δεν τα ξέρουμε; Μήπως, όταν
, είναι αργά;... έτσι μαθαίνεις ποιος πραγματικά είσαι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
15-06-09
14:48
ο ποιος?? καλε ποιος ειναι ο Πλωτινος??
ελεος πρωινιατικα με τετοια θεματα... καλοκαιρι ειναι.... τον χειμωνα τα ξαναλεμε
Ένας κάποιος τύπος της αρχαιότητας, που μισούσε το σώμα του..και με τον οποίο φυσικά...δε συμφωνώ(φιλοσοφικά)...Συμφωνώ όμως μαζί σου, ότι το καλοκαίρι είναι... για τα σώματα (κι όχι το θάνατό τους)...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
15-06-09
10:52
... Δεν ανακαλύφθηκε -ούτε αποκαλύφθηκε- ακόμη, κάποιος απέθαντος...
Για μένα, όταν βλέπω έναν νεκρό, ο θάνατος μου μοιάζει με αναχώρηση. Το λείψανο μου δίνει την εντύπωση ενός ενδύματος που το παράτησαν. Κάποιος έφυγε και δεν χρειάστηκε να πάρει το ένα και μοναδικό ρούχο που φορούσε.
Κι όμως, διαβάζοντας κανείς τα παραπάνω, θα έπρεπε να θεωρήσει, ότι πχ ο Πλωτίνος είναι "απέθαντος"!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
11-01-09
20:46
Tι ειναι αυτο που προκαλει το βιολογικο θανατο: To σωμα μαs αλλα και γενικοτερα η υλη αποτελουνται απο ατομα τα οποια ατομα αποτελουνται απο το πυρηνα τουs και απο τα ηλεκτρονια που κινουνται γυρω απο αυτον. Γυρω ομωs απο απο τα ατομα και τα ηλεκτρονια που κινουνται γυρω απο τον πυρηνα τουs κινουνται και τα ελευθερα ηλεκτρονια. Αναμεσα στα ατομα και στα ελευθερα ηλεκτρονια ασκουνται ισεs και αντιρροπεs δυναμηs αυτο ομωs προκαλει απωλεια θερμικηs ενεργειαs που αυτο εχει ωs συνεπεια να προκαλει την φθορα στο σωμα μαs και κατα επεκταση τιs αρρωστιεs το γηραs και το θανατο. Εαν κατορθωσουμε να ενσωματωσουμε τα ελευθερα ηλεκτρονια με τα υπολοιπα ηλεκτρονια που κινουνται γυρω απο το πυρηνα των ατομων τοτε θα υπαρξει απολυτη αρμονια αφου δεν θα εχουμε απωλειεs θερμικηs ενεργειαs επομενωs τερμα οι αρρωστιεs και αντιο ο θανατοs.
...Κάπως έτσι πρέπει να 'ναι!
Το θεμα του θανατου ειναι μια κατασταση που μας φοβιζει . Μας φοβιζει γιατι δεν υπαρχει επιστρωφη . Εμεις οι ανθρωποι μονοι μας προσπαθουμαι να ξεγελασουμε το θανατο . Οταν η αποκαλυψη κανει λογο για ανασταση νεκρων . Αυτο ουσιαστηκα ειναι μια προσπαθια να ξεγελασουμε το θανατο . Η Θρησκεια μας δινει την ψευδεσθηση της αθανασιας , την ψευδεσθηση της αιωνιας ζωης .
Αν όμως κάποτε (πότε;), το θέμα του θανάτου, αντί για φόβο μας δίδασκε την αγάπη, ίσως να μην ήταν (πια) ...ψευδαίσθηση! Ιδού η μέγιστη πρόκληση, προς την Επιστήμη, τη Φιλοσοφία και την κάθε υπέρβαση, της κάθε άλλης ...Θρησκείας!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
26-08-08
19:12
Το ζήτημα είναι αν πράγματι ήταν και για σένα αναμένα, τα "φώτα της γιορτής"!...Την τελευταία νύχτα, γύρισα στ' αριστερά της και Τον είδα. Ήταν πια ώρα, μου είπε. Αυτόν τον θάνατο φοβόμουν περισσότερο, απ' όταν ήμουνα παιδί. Κι όμως, όταν τελικά ήρθε, ήμουν "σαν έτοιμος από καιρό", "να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου". Μακάρι ν' αντιμετωπίσω και τον δικό μου με τέτοιον τρόπο, όταν σβήσουν και για μένα τα φώτα της γιορτής...
"Πάντε μεν ουκ αποθανείν, πάντες δε αλλαγησόμεθα εξ άπαντος..."(νομίζω!).Θα ήθελα να διευκρινίσω πως αυτό δεν ισχύει για τον εγκέφαλο και την καρδιά. Αυτών τα κύρια κύτταρα (νευρώνες και γραμμωτές μυικές ίνες αντίστοιχα) δεν αναγεννώνται, δεν αναπαράγονται, δεν αναπλάθονται. Με τα ίδια κύτταρα γεννιόμαστε, με τα ίδια πεθαίνουμε (με όσα φυσικά δεν έχουν προλάβει να μας αφήσουν νωρίς). Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που το μυαλό και η καρδιά, κατά την λαϊκή παράδοση, σηματοδοτούν και χαρακτηρίζουν τον ίδιο τον άνθρωπο. Δεν είναι και τόσο αλληγορικό, όσο φαίνεται...
;;; ???Ο θάνατος δεν αγνοεί τη ζωή, είναι ζωή.
...Τελικά, πιστεύω πως αυτό που μας τρομάζει περισσότερο δεν είναι ο δικός μας θάνατος, αλλά ο θάνατος των πεποιθήσεών μας...
...για τους "άλλους";;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.